រមាំង មានចំនួនច្រើនជាងគេនៅកម្ពុជា បើធៀបទៅនឹងបណ្តាប្រទេសជិតខាង

ពីនេះ ពីនោះ

រមាំង មានចំនួនច្រើនជាងគេនៅកម្ពុជា បើធៀបទៅនឹងបណ្តាប្រទេសជិតខាង

26, Dec 2015 , 3:19 pm

រូបភាព

ដោយ: ថ្មីៗ

ភិនភាគ៖ រមាំងជាថនិកសត្វណាសីដែលមានមាឌតូចជាងប្រើស និងធំជាងសត្វឈ្លូសបន្តិច។ ស្នែងរបស់វាមានលក្ខណៈខុសពីស្នែងសត្វប្រើស ដោយនៅផ្នែកគល់នៃស្នែងមានបែកខ្នែងពីរមួយស្រួចដុះគ្របលើចិញ្ចើមលយទៅមុខ និងមួយទៀតដុះឡើងទៅលើរួចពេនចេញមកក្រៅ ហើយកោងខុបទៅមុខ ហើយនៅខាងចុងស្នែងរបស់វាមានរាងសំប៉ែតបែកជាម្រាម។ ជាទូទៅវាមានសម្បុរលឿងស្រអាប់ ឬលឿងក្រម៉ៅចាស់ មានអុចៗសនៅផ្នែកចំហៀងខ្លួន ឯផ្នែកក្រោមពោះ និងកមានពណ៌ស ប៉ុន្តែសម្បុរនេះអាចប្រែប្រួលទៅតាមរដូវកាល។ នៅរដូវជម្រុះស្នែង វាមានរោមវែងៗរុំជិតចំរុះពណ៌ប្រផេះក្រហម និងលឿងក្រម៉ៅភ្ជាប់នឹងគល់ក ដែលមានរោមប្រែងមើលគួរឲ្យគយគន់។

ជីវសាស្ត្រ៖ រមាំងជាសត្វមិនសូវផ្អើល វារស់នៅជាហ្វូងពី ១០-១៥ក្បាល។ វាចូលចិត្តរស់នៅតាមវាលទំនាបដែលសម្បូរទៅដោយ ថ្លុក ឬត្រពាំង វាលស្រែ និងព្រៃរបោះ។ ចំណីរបស់វាមានដូចជា ស្មៅ ស្បូវ ព្រេច ល្បះរុក្ខជាតិ ស្រូវ និងផ្លែឈើ។ វាជម្រុះស្នែងរាស់ឆ្នាំនៅអំឡុងខែមិថុនា ដែលជារដូវកាលសម្បូរចំណីសម្រាប់ការលូតលាស់ស្នែងរបស់វា។ រមាំងញីបន្តពូជ នៅចន្លោះខែមីនា-ឧសភា ហើយកើតកូនម្តងបាន១ក្បាលបន្ទាប់ពីពពោះរយៈពេល ៦-៨ខែ។

រប៉ាយរស់នៅ៖ ចំពោះក្រុមប្រភេទរបស់រមាំង Cervus siamensis បច្ចុប្បន្នវាមានចំនួនច្រើនជាងគេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បើប្រៀបធៀបទៅនឹងបណ្តាប្រទេសជិតខាង។ ចំនួនទាំងនេះមាននៅខេត្តស្ទឹងត្រែងក្នុងស្រុកសៀមប៉ាង មណ្ឌលគីរី រតនគីរី ក្រចេះ (មានចំនួនតិចតួច) ខេត្តកំពង់ស្ពី បន្ទាយមានជ័យ (ក្នុងតំបន់អភិរក្សសត្វក្រៀលអាងត្រពាំងថ្ម) ពោធិសាត់ ឧត្តរមានជ័យ និងខេត្តសៀមរាប ជាពិសេសនៅខេត្តព្រះវិហារក្នុងស្រុកឆែប ជាំក្សាន្ត គូលែន និងសង្គមថ្មី សរុបប្រហែល១០០ក្បាល ដែលជាទិន្នន័យមួយ បាននឹងកំពុងធ្វើការអភិរក្ស។ ប្រភេទនេះគេបានរកឃើញផងដែរនៅប្រទេសឡាវ (មានចំនួនតិចតួចបំផុត) និងកោះហៃណាន។ ដោយឡែក នៅប្រទេសថៃត្រូវបានផុតពូជពីធម្មជាតិ ហើយប្រហែលជាផុតពូជនៅប្រទេសវៀតណាម។

ស្ថានភាពអភិរក្ស៖ រមាំងស្ថិតក្នុងក្រុមប្រភេទជិតផុតពូជ និងមានចុះក្នុងបញ្ជីឧបសម្ព័ន្ធទី១ នៃអនុសញ្ញាសាយតេស។ ប្រភេទនេះកំពុងទទួលរងគ្រោះថ្នាក់ដោយសារការបរបាញ់យកសាច់ ស្បែក ស្នែង និងឆ្អឹង ដើម្បីធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ ប្រភេទនេះមានចុះក្នុងបញ្ជីក្រហម IUCN ថាជាប្រភេទ ងាយរងគ្រោះថ្នាក់ (VU) ។