ជាតិ
ស្ពានមួយនៅក្នុងភូមិសាស្ត្រស្រុកក្រឡាញ់ ខេត្តសៀមរាប កាលពីអតីតកាល។ ប្រភពរូបថត៖ ហ្វេសប៊ុក
×![]()
ដោយ: រួបរួម
ឆ្លងតាមប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេសកម្ពុជា ធ្លាប់ជាមហាចក្រភព ដែលល្បីរន្ទឺនៅអាស៊ី ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ដោយមានជម្លោះផ្ទៃក្នុងរវាងខ្មែរគ្នាឯងផង និង ការរីកចម្រើននិងការឈ្លានពានរបស់បរទេសផង នាំឱ្យទឹកដីនៃប្រទេសកម្ពុជា កាន់តែរួមតូច។ បន្ទាប់មកទៀត ក្នុងអំឡុងពេល ពីឆ្នាំ១៨៦៣ ដល់ ១៩៥៣ កម្ពុជាស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងនិងការត្រួតត្រារបស់អានិគមនិយម បារាំង, ក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៧០, ១៩៨០ និង ដើមទសវត្សឆ្នាំ១៩៩០ កម្ពុជា បានធ្លាក់ក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិលរ៉ាំរ៉ៃ ដែលធ្វើឱ្យសង្គមខ្មែរបានបែកបាក់ និង ចែកចេញជាច្រើនបក្ស ច្រើនក្រុម ច្បាំងគ្នាឯង ស្ទើរតែជិតខិតទៅរកភាពសាបសូន្យ។
ក្នុងរយៈពេលនៃការបែកបាក់និងក្នុងរយៈពេលនៃសង្គ្រាមស៊ីវិលកន្លងមក ភាគីខ្មែរនីមួយៗ បានប្រមូលកៀងគរទាំងអ្នកគាំទ្រដែលជាប្រជាជនខ្មែរក្នុងប្រទេសផង និង បានពឹងបរទេសឱ្យជួយនិងគាំទ្រផងដែរ ដូចជា បក្សខ្លះពឹងប្រទេសចិន ខ្លះពឹងប្រទេសអាមេរិក ខ្លះពឹងប្រទេសថៃ ខ្លះពឹងប្រទេសវៀតណាម ជាដើម។
ជាធម្មតា ពេលដែលកម្ពុជាពឹងគេ កម្ពុជាជំពាក់គុណគេ ហើយតិចឬច្រើន កម្ពុជាត្រូវតបស្នង ឬ ក៏រណបនយោបាយរបស់គេ។ ជាលទ្ធផល ក្នុងរយៈពេលនោះ ប្រជាជនខ្មែរទាំងជនស៊ីវិលនិងយោធាបានស្លាប់រាប់លាននាក់ ជាពិសេស ក្នុងរបប ប៉ុល ពត, ទ្រព្យសម្បត្តិជាតិ ទ្រព្យសម្បត្តិឯកជន ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ធនធានមនុស្ស...ត្រូវបានបំផ្លាញស្ទើរគ្មានសល់។
ក្រោយមកក្នុងឆ្នាំ១៩៩១ ដោយមានអន្តរាគមន៍ពីបរទេស និង មានការព្រមព្រៀងរវាងភាគីខ្មែរខ្លួនឯងផង កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពមួយត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ចាប់ពីពេលនោះមក កម្ពុជា បានឈប់ច្បាំងគ្នាដើម្បីដណ្ដើមអំណាចទៀតហើយ ក្រុមផ្សេងៗបានក្លាយទៅជាបក្សនយោបាយ និង បានប្រកួតប្រជែងគ្នាតាមរយៈការបោះឆ្នោតដើម្បីឡើងកាន់អំណាច។
បើគិតមកដល់ពេលនេះ ថ្វីបើកម្ពុជាមានសន្តិភាព ក្រុមអ្នកតស៊ូខ្មែរទាំងអស់ក្នុងអតីតកាលបានធ្វើសមាហរណកម្មក្នុងសង្គមខ្មែរក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ បើពិនិត្យឱ្យស៊ីជម្រៅបន្តិច និន្នាកានយោបាយខុសគ្នា នៅតែបង្កភាពប្រទាំងប្រទើស។
អ្នកនយោបាយខ្មែរ ត្រូវតែរួមគ្នាដើម្បីចៀសឱ្យផុតពីបទពិសោធន៍អាក្រក់ក្នុងអតីតកាល ហើយត្រូវតែចាំថា បើខ្មែរបែកបាក់នឹងខ្មែរស្លាប់ បើខ្មែររួបរួមទើបខ្មែររស់ ដូចជារូបថតមួយសន្លឹកដែលបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពនៃស្ពានមួយកន្លែងក្នុងភូមិសាស្ត្រស្រុកក្រឡាញ់ខេត្តសៀមរាប តាមបណ្តោយផ្លូវជាតិលេខ៦។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះ គេឃើញបដាចងនៅមុខស្ពាន ដោយសរសេរថា «ខ្មែរឈ្លោះគ្នា ខ្មែរខ្សោយ»។ ប្រភពមួយចំនួនបានអះអាងថា រូបថតនេះ ត្រូវថតឡើងកាលពីឆ្នាំ១៩៧៣ ប៉ុន្តែមិនមានការបញ្ជាក់កាលបរិច្ឆេទផ្លូវការនោះឡើយ៕
ក្នុងរយៈពេលនៃការបែកបាក់និងក្នុងរយៈពេលនៃសង្គ្រាមស៊ីវិលកន្លងមក ភាគីខ្មែរនីមួយៗ បានប្រមូលកៀងគរទាំងអ្នកគាំទ្រដែលជាប្រជាជនខ្មែរក្នុងប្រទេសផង និង បានពឹងបរទេសឱ្យជួយនិងគាំទ្រផងដែរ ដូចជា បក្សខ្លះពឹងប្រទេសចិន ខ្លះពឹងប្រទេសអាមេរិក ខ្លះពឹងប្រទេសថៃ ខ្លះពឹងប្រទេសវៀតណាម ជាដើម។
ជាធម្មតា ពេលដែលកម្ពុជាពឹងគេ កម្ពុជាជំពាក់គុណគេ ហើយតិចឬច្រើន កម្ពុជាត្រូវតបស្នង ឬ ក៏រណបនយោបាយរបស់គេ។ ជាលទ្ធផល ក្នុងរយៈពេលនោះ ប្រជាជនខ្មែរទាំងជនស៊ីវិលនិងយោធាបានស្លាប់រាប់លាននាក់ ជាពិសេស ក្នុងរបប ប៉ុល ពត, ទ្រព្យសម្បត្តិជាតិ ទ្រព្យសម្បត្តិឯកជន ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ធនធានមនុស្ស...ត្រូវបានបំផ្លាញស្ទើរគ្មានសល់។
ក្រោយមកក្នុងឆ្នាំ១៩៩១ ដោយមានអន្តរាគមន៍ពីបរទេស និង មានការព្រមព្រៀងរវាងភាគីខ្មែរខ្លួនឯងផង កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពមួយត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ចាប់ពីពេលនោះមក កម្ពុជា បានឈប់ច្បាំងគ្នាដើម្បីដណ្ដើមអំណាចទៀតហើយ ក្រុមផ្សេងៗបានក្លាយទៅជាបក្សនយោបាយ និង បានប្រកួតប្រជែងគ្នាតាមរយៈការបោះឆ្នោតដើម្បីឡើងកាន់អំណាច។
បើគិតមកដល់ពេលនេះ ថ្វីបើកម្ពុជាមានសន្តិភាព ក្រុមអ្នកតស៊ូខ្មែរទាំងអស់ក្នុងអតីតកាលបានធ្វើសមាហរណកម្មក្នុងសង្គមខ្មែរក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ បើពិនិត្យឱ្យស៊ីជម្រៅបន្តិច និន្នាកានយោបាយខុសគ្នា នៅតែបង្កភាពប្រទាំងប្រទើស។
អ្នកនយោបាយខ្មែរ ត្រូវតែរួមគ្នាដើម្បីចៀសឱ្យផុតពីបទពិសោធន៍អាក្រក់ក្នុងអតីតកាល ហើយត្រូវតែចាំថា បើខ្មែរបែកបាក់នឹងខ្មែរស្លាប់ បើខ្មែររួបរួមទើបខ្មែររស់ ដូចជារូបថតមួយសន្លឹកដែលបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពនៃស្ពានមួយកន្លែងក្នុងភូមិសាស្ត្រស្រុកក្រឡាញ់ខេត្តសៀមរាប តាមបណ្តោយផ្លូវជាតិលេខ៦។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះ គេឃើញបដាចងនៅមុខស្ពាន ដោយសរសេរថា «ខ្មែរឈ្លោះគ្នា ខ្មែរខ្សោយ»។ ប្រភពមួយចំនួនបានអះអាងថា រូបថតនេះ ត្រូវថតឡើងកាលពីឆ្នាំ១៩៧៣ ប៉ុន្តែមិនមានការបញ្ជាក់កាលបរិច្ឆេទផ្លូវការនោះឡើយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ស្មើរនេះ», «ថ្មើរនេះ» និង«ថ្មារនេះ» មួយណាត្រូវ?
ភ្នំពេញ 4 ថ្ងៃ
