ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ កិច្ចសន្យាសង្គម គឺដើម្បីផ្ទេរសិទ្ធិសម្រេច ការដឹកនាំ ការគ្រប់គ្រង និងការធានាសុខសុវត្ថិភាព ទៅឲ្យបុគ្គលម្នាក់ ឬមនុស្សមួយក្រុមជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ។ ការផ្ទេរសិទ្ធិមូលដ្ឋានដែលផ្ដល់ឲ្យដោយធម្មជាតិនេះ នាំឲ្យបង្កើតជាស្ថាប័នដឹកនាំរដ្ឋមួយ នោះហៅថារដ្ឋ ដែលមានអ្នកគ្រប់គ្រង អ្នកការពារ មានច្បាប់ ដើម្បីធានាសន្តិសុខនៅក្នុងសង្គម ដោះស្រាយបញ្ហាសង្គម។ 
ប៉ុន្តែការផ្ទេរសិទ្ធិនេះមិនមែនមានន័យថា ផ្ដល់ឲ្យទាំងស្រុងនោះទេ តែជាកិច្ចសន្យាដែលតម្រូវភាគីទាំងសងខាងគឺរដ្ឋ និងរាស្ត្រត្រូវតែបំពេញប្រយោជន៍ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ បើជាការបំពេញឲ្យគ្នា នោះគឺមានន័យថា រដ្ឋ និងរាស្ត្រត្រូវតែមានសហប្រតិបត្តិការណ៍គ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងនាមជាធាតុ របស់រដ្ឋ។
យ៉ាងណាម៉ិញ តួនាទីរបស់ចៅក្រម និងមន្ត្រីទាំងឡាយរបស់រដ្ឋ ស្មើនឹងសន្លាក់ដែលតភ្ជាប់ឆ្អឹង គឺមានតំណែងតួនាទីរបស់មន្ត្រីតាំងពីថ្នាក់ក្រោមជាតិ រហូតដល់ថ្នាក់ជាតិ ដើម្បីមើលការខុសត្រូវត្រូវបញ្ហាជាតិ បញ្ហាសង្គម។ បញ្ហាសង្គមតូចដោះស្រាយតាមតូច បញ្ហាធំដោះតាមធំ ហើយបើបញ្ហានោះកើតឡើងប៉ះចំស្ថាប័នណា ស្ថាប័ននោះត្រូវតែចេញមុខដោះស្រាយ មន្ត្រីរដ្ឋត្រូវតែចេញមុខទទួលខុសត្រូវទៅតាមមុខនាទីរបស់ខ្លួន ព្យាយាមដោះស្រាយឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាមន្ត្រីមួយចំនួនធំចូលចិត្តទុកបញ្ហាទាំងនេះ ឲ្យក្លាយជាជំងឺមហារីក ដែលពិបាកព្យាបាលទៅវិញ?
ទីប្រឹក្សាស្មើនឹងការចងចាំ ចុះហេតុអ្វីមានទីប្រឹក្សាមួយចំនួន ចូលចិត្តផ្ដល់យោបល់ឲ្យចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន ធ្វើបាបរាស្ត្រ បំផ្លាញរដ្ឋទៅវិញ។ ចំណែកការលំបាករបស់រាស្ត្រ គឺស្មើនឹងជំងឺរបស់រដ្ឋ ចុះហេតុអ្វីមន្ត្រីរដ្ឋនៅបន្តធ្វើមិនឃើញ? សង្គ្រាមស៊ីវិល ស្មើនឹងសេចក្ដីស្លាប់របស់រដ្ឋ ព្រោះសង្គ្រាមស៊ីវិល វាជាដំណើរដែលប្រជាជាតិនៅក្នុងរដ្ឋខ្លួន ធាតុរបស់រដ្ឋ សម្លាប់គ្នាឯង។ ប៉ុន្តែអ្នកនយោបាយចូលចិត្តបង្កើតជម្លោះនយោបាយ ជម្លោះមនោគមវិជ្ជានយោបាយទៅវិញ។
បុគ្គលមួយរូបដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះសកម្មភាពរបស់ខ្លួន និងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយឯកភាពគ្នារវាងមនុស្សក្នុងសង្គម ប្រៀបបានជាអាទិទេពនៅលើផែនដី តែមិនមែនជាអាទិទេព។ ចំណែកឯ អំណាចកំពូលរបស់រដ្ឋ គឺស្មើនឹងព្រលឹងរបស់រដ្ឋ។ ប្រសិនបើរដ្ឋ មួយគ្មានអំណាចនោះទេ ការស្លាប់រស់ របស់រដ្ឋក៏ត្រូវប្រឈមជាមួយហានិភ័យគ្រប់ពេលវេលាផងដែរ។ យ៉ាងណាម៉ិញ ជំងឺរបស់សង្គមបើសិនមិនព្រមដោះស្រាយដោយការទទួលខុសត្រូវលើគ្រប់វិស័យទេ ហេតុនិងផលគឺនៅតែដដែល៕
ប៉ុន្តែការផ្ទេរសិទ្ធិនេះមិនមែនមានន័យថា ផ្ដល់ឲ្យទាំងស្រុងនោះទេ តែជាកិច្ចសន្យាដែលតម្រូវភាគីទាំងសងខាងគឺរដ្ឋ និងរាស្ត្រត្រូវតែបំពេញប្រយោជន៍ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ បើជាការបំពេញឲ្យគ្នា នោះគឺមានន័យថា រដ្ឋ និងរាស្ត្រត្រូវតែមានសហប្រតិបត្តិការណ៍គ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងនាមជាធាតុ របស់រដ្ឋ។
យ៉ាងណាម៉ិញ តួនាទីរបស់ចៅក្រម និងមន្ត្រីទាំងឡាយរបស់រដ្ឋ ស្មើនឹងសន្លាក់ដែលតភ្ជាប់ឆ្អឹង គឺមានតំណែងតួនាទីរបស់មន្ត្រីតាំងពីថ្នាក់ក្រោមជាតិ រហូតដល់ថ្នាក់ជាតិ ដើម្បីមើលការខុសត្រូវត្រូវបញ្ហាជាតិ បញ្ហាសង្គម។ បញ្ហាសង្គមតូចដោះស្រាយតាមតូច បញ្ហាធំដោះតាមធំ ហើយបើបញ្ហានោះកើតឡើងប៉ះចំស្ថាប័នណា ស្ថាប័ននោះត្រូវតែចេញមុខដោះស្រាយ មន្ត្រីរដ្ឋត្រូវតែចេញមុខទទួលខុសត្រូវទៅតាមមុខនាទីរបស់ខ្លួន ព្យាយាមដោះស្រាយឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាមន្ត្រីមួយចំនួនធំចូលចិត្តទុកបញ្ហាទាំងនេះ ឲ្យក្លាយជាជំងឺមហារីក ដែលពិបាកព្យាបាលទៅវិញ?
ទីប្រឹក្សាស្មើនឹងការចងចាំ ចុះហេតុអ្វីមានទីប្រឹក្សាមួយចំនួន ចូលចិត្តផ្ដល់យោបល់ឲ្យចៅហ្វាយរបស់ខ្លួន ធ្វើបាបរាស្ត្រ បំផ្លាញរដ្ឋទៅវិញ។ ចំណែកការលំបាករបស់រាស្ត្រ គឺស្មើនឹងជំងឺរបស់រដ្ឋ ចុះហេតុអ្វីមន្ត្រីរដ្ឋនៅបន្តធ្វើមិនឃើញ? សង្គ្រាមស៊ីវិល ស្មើនឹងសេចក្ដីស្លាប់របស់រដ្ឋ ព្រោះសង្គ្រាមស៊ីវិល វាជាដំណើរដែលប្រជាជាតិនៅក្នុងរដ្ឋខ្លួន ធាតុរបស់រដ្ឋ សម្លាប់គ្នាឯង។ ប៉ុន្តែអ្នកនយោបាយចូលចិត្តបង្កើតជម្លោះនយោបាយ ជម្លោះមនោគមវិជ្ជានយោបាយទៅវិញ។
បុគ្គលមួយរូបដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះសកម្មភាពរបស់ខ្លួន និងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយឯកភាពគ្នារវាងមនុស្សក្នុងសង្គម ប្រៀបបានជាអាទិទេពនៅលើផែនដី តែមិនមែនជាអាទិទេព។ ចំណែកឯ អំណាចកំពូលរបស់រដ្ឋ គឺស្មើនឹងព្រលឹងរបស់រដ្ឋ។ ប្រសិនបើរដ្ឋ មួយគ្មានអំណាចនោះទេ ការស្លាប់រស់ របស់រដ្ឋក៏ត្រូវប្រឈមជាមួយហានិភ័យគ្រប់ពេលវេលាផងដែរ។ យ៉ាងណាម៉ិញ ជំងឺរបស់សង្គមបើសិនមិនព្រមដោះស្រាយដោយការទទួលខុសត្រូវលើគ្រប់វិស័យទេ ហេតុនិងផលគឺនៅតែដដែល៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ស្មើរនេះ», «ថ្មើរនេះ» និង«ថ្មារនេះ» មួយណាត្រូវ?
ភ្នំពេញ 2 ថ្ងៃ
