(បទពាក្យ៧)
ព្រះបាទអង្គឌួងទ្រង់ស្វែងយល់ ខ្លាចសៀមធ្វើកលយកទឹកដី
រួមទាំងអណ្ណាមយួនអប្រិយ៍ ទើបទ្រង់រំពៃពឹងបារាំង។
ឲ្យមកជួយរៀបចំកម្ពុជា ការពាររក្សារាជ្យបល្ល័ង្គ
ព្រោះពេលនោះខ្មែរខ្សោះកម្លាំង ខ្វះទ័ពតតាំងនឹងបច្ឆា។
មួយពាន់ប្រាំបីរយហុកសិបបី កូនខ្មែរប្រុសស្រីចាំសាវតា
បារាំងចូលជាន់ដីខេមរា នាមជាអាណានិគមសុទ្ធ។
ជំងឺពឹងគេជាទម្លាប់ មានហូរហែជាប់មិនចេះផុត
សង្គ្រាមរាជវង្សដណ្តើមម្កុដ ស្តេចខ្មែរតែងរត់ទៅពឹងគេ។
ពឹងម្តងកាត់សងដោយទឹកដី ជាប្រពៃណីមិនខានទេ
បើគ្មានចំណេញអ្វីដល់គេ គេមិនជួយទេ ចាំឲ្យស្ទាត់។
ម្តងយួនម្តងសៀមអង្គៀមឆ្អឹង ខ្មែរស្គមរឃឹងលែងធំធាត់
កម្ពុជាក្រោមដ៏កំសត់ បារាំងចែងចាត់កាត់ឲ្យយួន។
បារាំងចូលមកចំណេញស្តេច តែរាស្ត្រលង់លិចខាតផ្ទួនៗ
ពន្ធដាអាករនឹមជាប់ខ្លួន បារាំងឲ្យយួនត្រួតខ្មែរទៀត។
បារាំនាំមកនូវរបប លុតក្រាបអែបអបលបមានស្នៀត
ស៊កស្នៀតឆ្លៀតពងដូចត្រីងៀត ខ្មែររងសម្ពាធវប្បធម៌ថ្មី។
ជំងឺពឹងគេមានតែខាត ចូរចាំកុំឃ្លាតខ្មែរប្រុសស្រី
ប្រវត្តិប្រាប់ថា ខ្មែរអស់ទឹកដី ព្រោះតែទ្រឹស្តីពឹងលើបរទេស! ។ ១៥.០៦.០១
ប្រភព៖ កម្រងកំណាព្យទស្សនៈ«ជំងឺខ្មែរ»របស់ លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន(កវីម្ចាស់ស្ទឹងសង្កែ)