ជាតិ
ពីនេះ ពីនោះ
តើពាក្យ«ព្យាករណ៍» និង«ព្យាករ» មានលក្ខខណ្ឌប្រើប្រាស់ខុសគ្នាដូចម្ដេច?
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ពាក្យថា «ព្យាករណ៍» និង«ព្យាករ» សាធារណជន នៅមានភាពមិនច្បាស់លាស់ នៅក្នុងការសរសេរ ថាពេលណាត្រូវ«ព្យាករណ៍» ហើយពេលណាត្រូវសរសេរថា«ព្យាករ»។ មូលហេតុ គឺមិនសូវបានយល់ពីក្បួន វេយ្យាករណ៍ នៃកិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ នាមសព្ទ បាលី និងសំស្ក្រឹតនៅក្នុងភាសាខ្មែរ។ ពាក្យថា «ព្យាករណ៍» និង«ព្យាករ» មានលក្ខខណ្ឌសរសេរដូចខាងក្រោម៖
នៅក្នុងការសរសេរអត្ថបទ សាធារណជនត្រូវចំណាំក្នុងក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរថា បើខ្លួនចង់ប្រើពាក្យនេះ ជាករិយាសព្ទ គឺត្រូវសរសេរថា«ព្យាករ» ដែលមានន័យថា ធ្វើឲ្យប្រាកដ, ធ្វើឲ្យជាក់លាក់, ពោលអួត, ទាយ ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ប្រើជានាមសព្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវសរសេរ«ព្យាករណ៍» ដែលមានន័យថា ការធ្វើឲ្យប្រាកដ, ការធ្វើឲ្យជាក់លាក់, អំនួត, ទំនាយ ជាដើម។
ប៉ុន្តែក្នុងករណី សាធារណជន សរសេរពាក្យនេះ ផ្សំជាមួយពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» គឺមិនត្រូវសរសរថា «ការព្យាករណ៍ , ក្ដីព្យាករណ៍, សេចក្ដីព្យាករណ៍ និងដំណើរព្យាករណ៍»ឡើយ ព្រោះការសរសេរបែបនេះ មិនត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ នោះទេ។ មូលហេតុគឺដោយសារពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» ជានាមសព្ទ មិនអាចយកមកផ្សំជាមួយពាក្យថា «ព្យាករណ៍»បានទេ ព្រោះជានាមសព្ទដូចគ្នា។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»នេះ ត្រូវផ្សំជាមួយពាក្យថា «ព្យាករ» ទើបត្រឹមត្រូវ។ ឧទាហរណ៍៖ «ការព្យាករ, ក្ដីព្យាករ, សេចក្ដីព្យាករ និងដំណើរព្យាករ»៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
នៅក្នុងការសរសេរអត្ថបទ សាធារណជនត្រូវចំណាំក្នុងក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរថា បើខ្លួនចង់ប្រើពាក្យនេះ ជាករិយាសព្ទ គឺត្រូវសរសេរថា«ព្យាករ» ដែលមានន័យថា ធ្វើឲ្យប្រាកដ, ធ្វើឲ្យជាក់លាក់, ពោលអួត, ទាយ ជាដើម។ ប៉ុន្តែ ប្រើជានាមសព្ទ គឺចាំបាច់ត្រូវសរសេរ«ព្យាករណ៍» ដែលមានន័យថា ការធ្វើឲ្យប្រាកដ, ការធ្វើឲ្យជាក់លាក់, អំនួត, ទំនាយ ជាដើម។
ប៉ុន្តែក្នុងករណី សាធារណជន សរសេរពាក្យនេះ ផ្សំជាមួយពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» គឺមិនត្រូវសរសរថា «ការព្យាករណ៍ , ក្ដីព្យាករណ៍, សេចក្ដីព្យាករណ៍ និងដំណើរព្យាករណ៍»ឡើយ ព្រោះការសរសេរបែបនេះ មិនត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ខ្មែរ នោះទេ។ មូលហេតុគឺដោយសារពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ» ជានាមសព្ទ មិនអាចយកមកផ្សំជាមួយពាក្យថា «ព្យាករណ៍»បានទេ ព្រោះជានាមសព្ទដូចគ្នា។
ដោយឡែក ចំពោះពាក្យថា «ការ, ក្ដី, សេចក្ដី និងដំណើរ»នេះ ត្រូវផ្សំជាមួយពាក្យថា «ព្យាករ» ទើបត្រឹមត្រូវ។ ឧទាហរណ៍៖ «ការព្យាករ, ក្ដីព្យាករ, សេចក្ដីព្យាករ និងដំណើរព្យាករ»៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
Tag:
ភាសាខ្មែរ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
