ធនាគារពិភាពលោក បានប៉ានស្មានថា កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅបណ្តាប្រទេសកំពុងអភវិឌ្ឍន៍នៅតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក នឹងនៅតែមានភាពរឹងមាំ នៅរយៈពេល៣ឆ្នាំខាងមុខទៀត។ ប៉ុន្តែស្ថាប័នមួយនេះក៏ព្រមានដែរថា តំបន់នេះនៅតែប្រឈមទៅនឹងហានិភ័យធំៗ ក្នុងការរីកលូតលាស់ និងប្រទេសជាច្រើន ចាំបាច់ត្រូវចាត់វិធានការដើម្បីកាត់បន្ថយភាពងាយរងគ្រោះផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុនិងសារពើពន្ធ។
សេដ្ឋកិច្ចរបស់បណ្តាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា នឹងកើនឡើងដល់ ៥,៨ ភាគរយ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ និង ៥,៧ ភាគរយ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៧ និងឆ្នាំ២០១៨ ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍បច្ចុប្បន្នភាពសេដ្ឋកិច្ចតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក ដែលទើបចេញផ្សាយនៅថ្ងៃទី៤ ខែតុលាកន្លងទៅ។
របាយការណ៍ដដែលនេះ បានរំពឹងថា កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងប្រទេសចិន នឹងនៅតែបន្តថយចុះបន្តិចម្តងៗ ពី ៦,៧ ភាគរយ នៅឆ្នាំនេះ ដល់ ៦,៥ ភាគរយ នៅឆ្នាំ២០១៧ និង ៦,៣ ភាគរយនៅឆ្នាំ២០១៨ ។ រីឯកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសដទៃទៀតក្រៅពីចិន នៅក្នុងតំបន់នេះ ត្រូវបានប៉ាន់ស្មានថា នៅរក្សាបានស្ថិរភាពក្នុងកម្រិត ៤,៨ ភាគរយ នៅក្នុងឆ្នាំនេះ និងឡើងដល់ ៥ ភាគរយនៅ ឆ្នាំ ២០១៧ និង ៥,១ ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ២០១៨ ។
លោកស្រី វិចតូរៀ ក្វាក្វា អនុប្រធានធនាគារពិភពលោកប្រចាំតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក បានមានប្រសាសន៍ថា៖«ទស្សនវិស័យ សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក នៅតែមានលក្ខណៈវិជ្ជមាន ជាមួយនឹងភាពទន់ខ្សោយ នៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពិភពលោក និងបរិមាណតម្រូវការពីខាងក្រៅ ដែលត្រូវបានធ្វើតុល្យកម្ម ដោយការប្រើប្រាស់ទំនិញ និងវិនិយោគទុនក្នុងស្រុករឹងមាំ។ លោកស្រីបន្តថា៖«បញ្ហាប្រឈមរយៈពេលវែង គឺត្រូវទ្រទ្រង់កំណើនសេដ្ឋកិច្ច និងធ្វើឲ្យកំណើននេះ កើនលើគ្រប់វិស័យ រួមទាំងការបង្រួមគម្លាតនៃប្រាក់ចំណូល និងលទ្ធភាពទទួលបានសេវាកម្មសាធារណៈពិសេសនៅក្នុងប្រទេសចិន ការកែលម្អហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ នៅគ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ក្នុងតំបន់នេះ ការកាត់បន្ថយបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភសម្រាប់កុមារដែលនៅតែបន្តកើតមាន និងការប្រើប្រាស់សក្តានុពលនៃបច្ចេកវិទ្យា ដើម្បីជំរុញឲ្យមានការ បង្កើនហិរញ្ញវត្ថុ»។
បើតាមរបាយការណ៍នេះ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្នុងប្រទេសចិន នឹងថយចុះ ដោយសារតែប្រទេសនេះបន្តរក្សាតុល្យភាពឡើងវិញចំពោះការប្រើប្រាស់ទំនិញសេវាកម្ម និងសកម្មភាពតម្លៃបន្ថែមកាន់តែខ្ពស់ និងដោយសារសមត្ថភាពឧស្សាហកម្មដែលលើស ត្រូវបាន កាត់បន្ថយ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ទីផ្សារការងារដែលកាន់តែចង្អៀត នឹងគាំទ្រដល់កំណើនលើប្រាក់ចំណូល និងការប្រើប្រាស់ជាលក្ខណៈឯកជនជាបន្ត។
ដោយឡែក ក្នុងចំណោមប្រទេសធំៗដទៃទៀត ការព្យាករណ៍មានកម្រិតខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងប្រទេសហ្វ៊ីលីពិន ដែលគេរំពឹងថា កំណើននៅក្នុងប្រទេសនេះ នឹងកើនឡើងដល់ ៦,៤ ភាគរយនៅក្នុងឆ្នាំនេះ ខណៈនៅឆ្នាំនេះ ប្រទេសវៀតណាមដែលកំណើនសេដ្ឋកិច្ច នឹងមានការធ្លាក់ចុះដោយសារគ្រោះរាំងស្ងួតធ្ងន់ធ្ងរ ក៏ប៉ុន្តែនឹងកើនឡើងវិញដល់ ៦,៣ ភាគរយ នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ។ រីឯនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនឹងកើនឡើងថេរពី ៤,៨ ភាគរយ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥ ដល់ ៥,៥ភាគរយ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៨ ដោយផ្អែកលើការកើនឡើងនៃវិនិយោគទុនសាធារណៈ និងជោគជ័យនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការកែលម្អបរិយាកាសវិនិយោគ និងបង្កើនប្រាក់ចំណូលជាតិ។ ចំណែកនៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនឹងធ្លាក់ចុះពី ៥ភាគរយ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ មកនៅ ៤,២ភាគរយក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ ដោយសារ តែបរិមាណតម្រូវការប្រេងឥន្ធនៈនិងការនាំចេញផ្នែកផលិតកម្មនៅលើពិភពលោកថយចុះ។
ក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេសដែលតូចជាងគេ ការព្យាករណ៍លើកំណើនសេដ្ឋកិច្ចក្នុងប្រទេសទាំងនេះ បានថយចុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់លើផ្នែកនាំទំនិញចេញ។ សេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងប្រទេសម៉ុងហ្គោលី ត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថានឹងកើនឡើងត្រឹមតែ ០,១ ភាគរយតែប៉ុណ្ណោះ គឺបានធ្លាក់ចុះពី ២,៣ភាគរយក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ដោយសារតែការថយចុះផ្នែកនាំចេញរ៉ែ និងមិនសូវ មានកិច្ចប្រឹងប្រែងក្នុងការត្រួតពិនិត្យបំណុល។ ប្រទេសប៉ាពួញូហ្គីនី នឹងមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចកើនបាន ២,៤ភាគរយនៅ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៦ គឺធ្លាក់ចុះពី ៦,៨ភាគរយក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ ដោយសារតែការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃទំនិញ និងទិន្នផលលោហៈស្ពាន់ និងឧស្ម័នធម្មជាតិ។ ផ្ទុយទៅវិញ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងប្រទេស កម្ពុជា ឡាវ និងមីយ៉ាន់ម៉ា នឹងនៅតែមានភាពរឹងមាំ។
សម្រាប់ លោក ស៊ុឌៀ សេតទី ប្រធានសេដ្ឋកិច្ចវិទូនៃធនាគារពិភពលោកប្រចាំតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក មានការព្យាករល្អក្តី ក៏កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងតំបន់នេះ អាស្រ័យលើហានិភ័យធំៗជាច្រើនដែរ ហើយការរឹតបន្តឹងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុដ៏ខ្លាំងជាលក្ខណៈសាកល ការធ្លាក់ចុះបន្ថែមទៀតនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពិភពលោក ឬការធ្លាក់ចុះលឿនជាងការរំពឹងទុកនៃសេដ្ឋកិច្ចនៅប្រទេសចិន នឹងធ្វើការសាកល្បងលើភាពរឹងមាំនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់តំបន់អាស៊ីបូព៌ា។ លោក បានបញ្ជាក់បន្តថា ភាពមិនច្បាស់លាស់ទាំងនេះ វាមានសារៈសំខាន់ចំពោះអ្នកតាក់តែងគោលនយោបាយទាំងឡាយ ក្នុងការកាត់បន្ថយអតុល្យភាពហិរញ្ញវត្ថុ និងសារពើពន្ធ ដែលបានកើនឡើងក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មាឆ្នាំថ្មីៗនេះ។
អាទិភាពបន្ទាន់ជាច្រើន រួមមានការធ្វើកំណែទម្រង់ឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរឡើង លើវិស័យរួមរបស់ខ្លួន និងការដាក់កំណើនឥណទានឲ្យស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យមួយក្នុងប្រទេសចិន ការកាត់បន្ថយការកើនឡើងនៃហានិភ័យហិរញ្ញវត្ថុក្នុងស្រុក និងក្រៅស្រុក នៅក្នុងប្រទេសធំៗដទៃទៀត ការថែរក្សារនាំសារពើពន្ធ និងការបង្កើនប្រភពប្រាក់ចំណូលនៅទូទាំងតំបន់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកផលិតទំនិញ និងការឆ្លើយតបទៅនឹងហានិភ័យចំពោះនិរន្តរភាពសារពើពន្ធនៅក្នុងប្រទេសម៉ុងហ្គោលី និងអ៊ីស្ទីម័រ។
សម្រាប់រយៈពេលវែង របាយការណ៍នេះ បានគូសបញ្ជាក់វិស័យចំនួន ៤ ដែលវិធានការនយោបាយ អាចជំរុញឲ្យមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចលើគ្រប់វិស័យ។ ទី១. របាយការណ៍នេះបាន ផ្តល់អនុសាសន៍ឲ្យប្រទេសចិន កសាងបន្ថែមលើជោគជ័យពីអតីតកាលរបស់ខ្លួនក្នុងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ តាមរយៈការធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងដល់លទ្ធភាពទទួលបានសេវាសាធារណៈគោល សម្រាប់ប្រជាជនរស់នៅតំបន់ជនបទ និងសម្រាប់ជនចំណាកស្រុកទៅកាន់ទីក្រុងដែលនៅតែកំពុងកើនឡើង។ ទី២ ប្រទេសដទៃទៀតនៅក្នុងតំបន់នេះ ចាំបាច់ត្រូវតែបំពេញនូវគម្លាតផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធតាមរយៈការធ្វើតុល្យកម្មឡើងវិញ លើចំណាយសាធារណៈ ការបង្កើនកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងសាធារណៈ និងឯកជន និងកែលម្អប្រសិទ្ធភាព នៃការគ្រប់គ្រងវិនិយោគទុនសាធារណៈ។ ទី៣. របាយការណ៍នេះ ជំរុញឲ្យអ្នកតាក់តែងគោលនយោបាយនានា ដោះស្រាយបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភដែលរីករាលដាល។ បញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភសម្រាប់កុមារ មានកម្រិតខ្ពស់នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន សូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសអ្នកមានក៏ដូច្នោះដែរ ហើយដែលបញ្ហានេះ នាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាព និងការលូតលាស់នៃខួរក្បាល ដែលពិបាកនឹងស្រោចស្រង់ឡើវិញ ណាស់។ របាយការណ៍នេះ ផ្តល់អនុសាសន៍ឲ្យមានវិធានការសម្របសម្រួលនៅទូទាំងវិស័យ រួមទាំងកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍កុមារតូច និងអន្តរាគមន៍មីក្រូអាហារូបត្ថម្ភ។
ចុងក្រោយ របាយការណ៍នេះ បានផ្តល់អនុសាសន៍ឲ្យប្រទេសនានា ប្រើប្រាស់នូវសក្តានុពលនៃបច្ចេកវិទ្យាក្នុងការផ្លាស់ប្តូរសេវាហិរញ្ញវត្ថុ និងបង្កើនការដាក់បន្ថែមនូវហិរញ្ញវត្ថុ។ តំបន់នេះ មានភាពជឿនលឿនផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា ដែលមានលំហូរចូលដ៏ច្រើននៃទូរស័ព្ទដៃ ក៏ប៉ុន្តែខ្វះលទ្ធភាពទទួលបានសេវាហិរញ្ញវត្ថុ។ ដោយឡែក ដើម្បីទទួលផលពីទំនើបកម្មផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ប្រទេសនានា នឹងចាំបាច់ត្រូវពង្រឹងក្របខណ្ឌច្បាប់និងនិយ័តកម្ម និងបង្កើនការការពារអតិថិជន៕