កំហុសកើតមានញឹកញាប់ក្នុងការប្រើប្រាស់ពាក្យ«នឹង» «និង»ក្នុងសំណេរអត្ថបទ

ពីនេះ ពីនោះ

កំហុសកើតមានញឹកញាប់ក្នុងការប្រើប្រាស់ពាក្យ«នឹង» «និង»ក្នុងសំណេរអត្ថបទ

14, Oct 2016 , 8:19 am

រូបភាព

ដោយ: ថ្មីៗ

ភ្នំពេញ៖ ពាក្យ«នឹង» «និង» ត្រូវបានសាធារណជនជាច្រើនសរសេរស្ទើររៀងរាល់ថ្ងៃ ប៉ុន្តែនៅតែមានការច្រឡំក្នុងការប្រើប្រាស់នៅក្នុងសំណេរអត្ថបទ ដែលនាំឲ្យសំណេរនោះមានអត្ថន័យផ្ទុយពីអ្វីដែលខ្លួនចង់បាន។

ពាក្យ«នឹង» បើប្រើជានាម មានន័យថា ពាក្យជាកិរិយានុគ្រោះសម្រាប់និយាយនាំមុខកិរិយាសព្ទប្រាប់អនាគត កាលនៅខាងមុខថា មុខជា, ប្រាកដជា, គង់, គង់តែ។ ឧទាហរណ៍ ស្អែកនឹងទៅផ្ទះអ្នក, យើងគង់តែនឹងបានចួបគ្នាទៀតក្នុងថ្ងៃណាមួយពុំខាន។ ប៉ុន្តែបើជា កិរិយាវិសេស ឬជាគុណនាម មានន័យថា ស្ងៀម, ជើយ, មិនកម្រើក។ ឧទាហរណ៍ៈ អង្គុយនឹងថ្កល់។ ម្យ៉ាងទៀតមានន័យថា មិនប្រែប្រួល, មិនឡើងមិនចុះ(ទឹកនឹង)។

ពាក្យ«នឹង» នេះផងដែរ គឺជាពាក្យប្រាប់ដំណើរសម្រេចនូវអំពើ, សម្រាប់ប្រើនិយាយនាំមុខនាមសព្ទ មានន័យថា ដោយ, ជាមួយ, ដោយសារ, នៅត្រង់។ ឧទាហរណ៍៖ ដួសសម្លនឹងវែក, ដាំបាយនឹងឆ្នាំ, កាប់ឈើនឹងពូថៅ, ទៅនឹងខ្ញុំ, នៅនឹងគេ, ដេកនឹងគេ, ស៊ីនឹងគេ, បោះដែកគោលនឹងជញ្ជាំង ជាដើម។

ដោយឡែកចំពោះពាក្យ«និង» គឺជាសព្ទជាសន្ធាន ជាទ្វន្ទ្វ សម្រាប់និយាយតពាក្យ ឬតឃ្លារបះពីមួយទៅមួយ ដែលមានដំណើរសេចក្ដីថា ទាំង, ព្រមទាំង, ផង, នេះផង, នុះផង។ ឧទាហរណ៍៖ អ្នកនិងខ្ញុំ, គោនិងក្របី, សុខនិងទុក្ខ, ទៅនិងមិនទៅ, ឲ្យនិងមិនឲ្យ, យកកូននិងចៅមកលេងយាយ...។ ប៉ុន្តែរវាងពាក្យ«នឹង»«និង» មានលក្ខណៈប្រើប្រាស់ខុសគ្នាដូចម្ដេចនៅក្នុងសំណេរអត្ថបទ?

ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការចំណាំ ហើយកុំឲ្យមានកំហុសនៅក្នុងសំណេរអត្ថបទ អ្នកសរសេរ ចាំតែតួនាទីនៃការប្រើប្រាស់ពាក្យ«និង»ក៏បាន ចំណែកក្រៅពីនោះគឺត្រូវប្រើពាក្យ«នឹង»ទាំងអស់។ ចំពោះពាក្យ«និង» នេះគឺប្រើសម្រាប់និយាយតពាក្យ តឃ្លារបះ ជាដើម។

ឧទាហរណ៍៖ សុវណ្ណ និង វុត្ថា គឺជានិស្សិតឆ្នាំទីបួនផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។ ពួកគេ នឹងបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រក្នុងពេលឆាប់ៗ។ ជីវិតជានិស្សិតរយៈពេលបួនឆ្នាំនៅទីក្រុងភ្នំពេញ អ្នកទាំងពីរ ទទួលបានការផ្គត់ផ្គងលើកការសិក្សាពី ឪពុកម្ដាយនិងបងប្រុស ដែលរស់នៅឯងប្រទេសថៃ។ ក្រោយពេលបញ្ចប់ការសិក្សាយុវនិស្សិតទាំងពីររូបនេះ ប្ដេជ្ញាថា នឹងខិតខំធ្វើការងារ ដើម្បីតបគុណអ្នកមានគុណ និងបងប្រុសរបស់ខ្លួន៕

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត