ភ្នំពេញ៖ សំណេរភាសាខ្មែរ រាល់ថ្ងៃនេះអ្នកណាក៏សរសេរខុស គ្រាន់តែមានសាធារណជនខ្លះសរសេរពាក្យខុសតិច និងសាធារណជនខ្លះសរសេរពាក្យមួយចំនួន គឺមិនដែលត្រឹមត្រូវ។ នៅក្នុងកំហុសទាំងនោះ អ្នកខ្លះអាចថាមកពីការខ្វះការប្រុងប្រយ័ត្ន ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះគឺមិនបានដឹងថា ពាក្យទាំងសរសេរបែបណាឲ្យប្រាកដពិតមែនព្រោះតែមិនបានពិនិត្យ និងសិក្សាពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត។
ពាក្យ «តម្លៃ» ត្រូវបានគេសរសេរខុសទៅជា «តំលៃ»។ ពាក្យ «តម្លៃ» មានថ្នាក់ពាក្យជានាម មានន័យថា អ្វីៗដែលថ្លៃ, ប្រាក់ដែលត្រូវសងដល់អ្នកដទៃដោយខ្លួនបានទិញវត្ថុអ្វីៗពីគេ។ ឧទាហរណ៍ៈ របស់មានតម្លៃ, អស់តម្លៃ, ចុះតម្លៃ, សងតម្លៃ។
ពាក្យ «រង់ចាំ» ត្រូវបានគេសរសេរខុសទៅជា «រងចាំ»។ ពាក្យ «រង់ចាំ» មានន័យថា គឺជាពាក្យផ្សំចូលគ្នារវាងពាក្យ«រង់» និងពាក្យ«ចាំ» ដែលពាក្យ “រង់ មានន័យថា បង្អង់ចាំ, ឈប់បង្អង់ៈ រង់មួយស្របក់សិន, រង់ចាំបន្តិចសិន”។ ចំណែកពាក្យ “ចាំ មានន័យថា មិនភ្លេច,កត់ជាប់នៅក្នុងស្មារតី ឬក្នុងការនឹកឃើញមិនភ្លេចភ្លាំង”។ ប៉ុន្តែពាក្យ«រង់ និង ចាំ» នេះ គេនិយមនិយាយផ្សំគ្នាក្លាយជាពាក្យថា «រង់ចាំ» ក្នុងន័យថា ឈប់បង្អង់ចាំ ឬនៅចាំអ្នកណាម្នាក់ ឬអ្វីមួយមកដល់ ជាដើម។
ពាក្យ «ដំឡើង» ត្រូវបានគេសរសេរខុសទៅជា «តំឡើង និង តម្លើង»។ ពាក្យ «ដំឡើង» មានថ្នាក់ពាក្យ ជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ធ្វើឲ្យឡើង, ធ្វើឲ្យខ្ពស់ជាងមុន, ធ្វើឲ្យមានកម្លាំង,ធ្វើឲ្យឃើញ សម្បើមៈ ដំឡើងពន្ធដារ, ដំឡើងថ្លៃអីវ៉ាន់, ដំឡើងស្នា, ដំឡើងឫក, ដំឡើងឫទ្ធិ...ជាដើម។ អាចប្រើម្យ៉ាងទៀតថា លើកផ្គុំរៀបចំតាមលំនាំស្រាប់ៈ ដំឡើងរទេះ, ដំឡើងរថយន្ត។
បើប្រើជាគុណនាម និងនាម វិញពាក្យនេះបង្ហាញពីរដូវដែលទឹកឡើងៈ រដូវដំឡើង, ខែដំឡើង៕
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត