ពីនេះ ពីនោះ
គ្មានទេពាក្យ«ហឹង្សា និង តំរូវ »ក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ អត្ថបទសំណេរជាច្រើនតែងតែសរសេរថា«ហឹង្សា និង តំរូវ » ដែលពាក្យទាំងនេះ វចនានុក្រមខ្មែរសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត មិនមានសរសេរឡើយ។ បើសិនជាវចនានុក្រមពុំមានសរសេរ នោះក៏មានន័យថា ការសរសេរបែបនេះក៏មិនត្រឹមត្រូវនោះដែរ។ ពាក្យដែលត្រឹមត្រូវ គឺត្រូវសរសេរ« ហិង្សា និង តម្រូវ » ទើបមានក្នុងវចនានុក្រមខ្មែរ។ 
ពាក្យ«ហិង្សា» មានថ្នាក់ពាក្យនាម មានន័យថា ការបៀតបៀន, ការពាធា, ការធ្វើអាក្រក់រកគ្នា, ការធ្វើទុក្ខគ្នា។ ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សត្រូវកុំឲ្យមានហិង្សារកគ្នា។ ពាក្យនេះ វចនានុក្រមបានបញ្ជាក់ថា សរសេរ ជា«ហឹសា» ក៏បាន។
ពាក្យ«តម្រូវ» មានថ្នាក់ពាក្យជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ធ្វើឲ្យត្រូវ, ចែកមុខ, ទុកដាក់មុខងារ។ ឧទាហរណ៍៖ តម្រូវឲ្យធ្វើការងារ, កែតម្រូវឯកសារ...។
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ពាក្យ«ហិង្សា» មានថ្នាក់ពាក្យនាម មានន័យថា ការបៀតបៀន, ការពាធា, ការធ្វើអាក្រក់រកគ្នា, ការធ្វើទុក្ខគ្នា។ ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សត្រូវកុំឲ្យមានហិង្សារកគ្នា។ ពាក្យនេះ វចនានុក្រមបានបញ្ជាក់ថា សរសេរ ជា«ហឹសា» ក៏បាន។
ពាក្យ«តម្រូវ» មានថ្នាក់ពាក្យជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ធ្វើឲ្យត្រូវ, ចែកមុខ, ទុកដាក់មុខងារ។ ឧទាហរណ៍៖ តម្រូវឲ្យធ្វើការងារ, កែតម្រូវឯកសារ...។
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត
Tag:
ភាសាខ្មែរ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
