កោះកុង៖ ទោះបីត្រូវរងព្យុះភ្លៀង និងរលកធំនៃទឹកសមុទ្រយ៉ាងណាក្តី តែយុវជន ចាន់ ដារ៉ា នៅក្រាញននៀលប្រកបរបរនេសាទបន្តទៀត ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត និងគ្រួសារ។ យុវជនវ័យ១៧ឆ្នាំរូបនេះ មិនបានត្អូញត្អែរពីការលំបាកឡើយ តែលោកបែរជាចាត់ទុកការងារនេះ គឺជាការកម្សាន្តទៅវិញ។ តើអ្នកនេសាទសមុទ្រ មានមានជីវិតបែបណា?
ម៉ោង៦ព្រឹកនៅលើស្ពានកោះកុង មានកម្មករកម្មការីនីជាច្រើន បានធ្វើដំណើរឆ្លងស្ពានពីទីរួមខេត្តកោះកុង ឆ្ពោះទៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសខេត្តកោះកុងក្បែរច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិចាំយាម ដែលមានចម្ងាយប្រហែល១០គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងខេមរភូមិន្ទ។ ចំណែក យុវជន ដារ៉ាឯណោះវិញ បែរជាកំពុងបើកទូកនៅក្រោមស្ពានកោះកុងទៅមកៗ ដើម្បីដាក់សន្ទូច និងដួសត្រី ឬក្តាម។ ទូកម៉ាស៊ីនទំហំប្រហែល៣ម៉ែត្រគុណ១ម៉ែត្រ ត្រូវបានបញ្ឆេះលាន់ឭពេញផ្ទៃទឹក ខណៈមនុស្សម្នាជាច្រើនកំពុងដើរហាត់ប្រាណ និងអង្គុយលំហែនៅតាមមាត់សមុទ្រ។
«ឯខ្ញុំវិញ បានមកដល់ខេត្តកោះកុងនេះ តាមរយៈការរៀបចំរបស់សមាគមយុវជនខ្មែរ(KYA) ដែលបាននាំយុវជនជាង២០០នាក់មកបោះជំរំនៅខេត្តកោះកុង។ ក្រោយពីសម្រាក មួយយប់នៅសណ្ឋាគារជាប់ច្រាំងសមុទ្រនោះ ព្រលឹមឡើងខ្ញុំក៏បានទៅលំហែនៅមាត់សមុទ្រដូចគេឯងដែរ។ ពេលនោះហើយ ដែលខ្ញុំបានជួបយុវជនដារ៉ា ដែលកំពុងលើកត្រីបង្ហាញដល់ស្ត្រីវ័យស្របាល៣០ទៅ៤០ឆ្នាំពីរនាក់ ដែលបានស្រែកហៅដារ៉ាឲ្យមកមាត់ច្រាំង ដើម្បីទិញត្រីស្រស់ៗពីគាត់។
ស្ថិតនៅលើទូកក្បែរច្រាំងនោះ ខ្ញុំក៏ឆ្លៀតសួរគាត់តែម្តង។ ដារ៉ា ដែលមានវ័យ១៧ឆ្នាំ មិនមែនទើបងើបពីព្រលឹមមកនេសាទនោះទេ តែយុវជនរូបនេះ បានចាប់ផ្តើមដាក់សន្ទូច និងដួសត្រីឬក្តាមតាំងពីម៉ោង៧យប់មកម្ល៉េះ។
ខុសពីយុវជនដទៃទៀត ដែលបានសិក្សារៀនសូត្រ និងប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាមន្ត្រីរាជការ និងធ្វើការងារនៅក្រុមហ៊ុនធំៗនោះ យុវជនសម្បុរស្រអែមរូបនេះ គ្មានបំណងប្រាថ្នាអ្វី ក្រៅតែពីរកត្រីឲ្យបានច្រើន ដើម្បីលក់យកចំណូលចិញ្ចឹមគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ។
ចាន់ ដារ៉ា មិនមែនជាអ្នកមកពីខេត្តផ្សេងនោះទេ តែអ្នកនេសាទវ័យក្មេងរូបនេះ គាត់មានស្រុកកំណើតនៅភូមិ២ សង្កាត់ដងទុង ខេត្តកោះកុងនេះតែម្តង។ ការពិតទៅ ដំបូងលោកមិនចេះនេសាទដោយខ្លួនឯងនោះទេ តែលោកបានដើរតាមឪពុកម្តាយរបស់លោក ដែលជាអ្នកនេសាទសមុទ្រជាយូរមកហើយ។ ទើបតែពីរឆ្នាំនេះទេ ដែលបុរសវ័យជំទង់រូបនេះ ត្រូវឪពុកម្តាយបណ្តោយឲ្យនេសាទម្នាក់ឯង ពីព្រោះ លោកចេះហែលទឹក និងស្ទាត់ជំនាញក្នុងការនេសាទផងដែរ។
ក្រៅពីជំនាញនេសាទត្រី ដារ៉ា និងបងប្អូនទាំង៧នាក់ទៀត មិនមានជំនាញអ្វីផ្សេងឡើយ។ គ្រួសាររបស់លោក គឺជាអ្នកនេសាទសមុទ្រទាំងអស់។ ខុសពីអ្នកនេសាទខ្នាតធំ ដែលមានកប៉ាល់ធំៗ និងឧបករណ៍នេសាទទំនើបៗនោះ គ្រួសាររបស់យុវជនរូបនេះ បានប្រើឧបករណ៍បុរាណ ដូចជា៖ លប សន្ទូច និងប្រដាប់ដួសត្រីជាដើម ដើម្បីនេសាទ។
អង្គុយលើទូកម៉ាស៊ីនដែលមានតម្លៃ១៥,០០០បាត(លុយថៃ) ដែលគ្រួសារបស់លោកទិញពីប្រទេសថៃ ដារ៉ា បានឈរនិយាយដាក់មាស៊ីនថតសំឡេងរបស់ខ្ញុំ ថា លោកត្រូវធ្វើដំណើរទៅនេសាទឆ្ងាយដល់សមុទ្រធំ ដោយចំណាយប្រេងសាំងចំនួនជាង៣លីត្រក្នុងមួយថ្ងៃ។ លើសពីនេះ ដារ៉ាហាក់មិនភ័យខ្លាចចំពោះខ្សល់ និងរលកធំៗសោះឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ លោកបែរសប្បាយរីករាយនឹងការនេសាទនេះ ដោយលោកថែមទាំងចាត់ទុកការងារនេះជាការកម្សាន្តទៀតផង។ លោកវាចាដោយសើចផងថា៖«មានអីបង ស្ទួចត្រីសប្បាយតើ ពេលឃើញត្រីហែល ខ្ញុំចូលចិត្តលេងជាមួយវា តែពេលអត់បានរកត្រី ខ្ញុំធុញទៅវិញទេ»។
ការរស់នៅដោយពឹងទាំងស្រុងលើការនេសាទត្រី បានធ្វើឲ្យស្ថានភាពជីវភាពរបស់កំលោះរូបនេះ មានការហូបចុកគ្រប់គ្រាន់។ លោកបញ្ជាក់ដោយសម្តីកំបុតៗថា៖«ធូរធារក៏មិនធូរធារ ខ្វះខាតក៏មិនមិនខ្វះខាត គឺជីវភាពធម្យម»។
ខណៈត្រីកាន់តែថយចុះ តម្លៃត្រីក៏បានកើនឡើងផងដែរ។ «ត្រីឆ្ពង់ និងត្រីក្រាវ គឺជាត្រីឆ្ងាញ់ជាងគេនៅក្នុងខេត្តកោះកុង ដោយមានតម្លៃ២ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម ខណៈក្តាមមានតម្លៃ២ទៅ៤ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម»។ នេះជាលើកឡើងរបស់ដារ៉ា ដោយបន្តអះអាងថា ការនេសាទសមុទ្រ គឺមិនសូវបានផលច្រើនឡើយនៅខែវស្សារ តែសម្រាប់ខែប្រាំង ផលនេសាទនឹងកើនឡើង ដ្បិតខែប្រាំងមិនសូវមានភ្លៀង ខ្សល់ និងរលកធំៗ ដែលបង្កការងាយស្រួលដល់អ្នកនេសាទ។
ក្នុងមួយថ្ងៃ លោកអាចរកចំណូលបានពី៣ម៉ឺនទៅ៥ម៉ឺនរៀល។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ដារ៉ា បានរម្លឹកថា កាលពី៣ទៅ៥ឆ្នាំមុន គ្រួសាររបស់លោក អាចនេសាទបានពី១០ទៅ២០គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន សមាជិកគ្រួសាររបស់លោក អាចរកបានប្រហែល៥ទៅ៦គីឡូក្រាមនៅក្នុងមួយថ្ងៃ។ លោកបានបរិយាយដូច្នេះថា៖«ចាប់តាំងពីកប៉ាល់បូមខ្សាច់នោះ(កប៉ាល់ដែលស្ថិតនៅត្រើយម្ខាងប្រហែល២គីឡូម៉ែត្រពីស្ពានកោះកុង)មក វាបានបិទច្រកត្រីពីសមុទ្រធំ ហើយត្រីបានថយចុះខ្លាំង ព្រោះទឹកមានជាតិប្រេង និងទឹកកាន់តែជ្រៅ»។
និយាយដល់ចំណុចនេះ ដារ៉ាបានប្រែទឹកមុខក្រៀមក្រំភ្លាម។ លោកបានរៀបរាប់ដោយទឹកស្រងូតស្រងាត់ ថា ប្រសិនបើ ត្រីថយចុះបន្តទៀតនោះ លោកនឹងផ្លាស់ប្តូរមុខរបរ។ «បើអស់ត្រី ខ្ញុំនឹងរៀនជាងម៉ូតូ ឬឡានវិញ»។ នេះការបញ្ជាក់របស់ដារ៉ា ដោយបន្តថា គ្រួសាររបស់លោក ក៏បោះបង់មុខរបរដូនតានេះផងដែរ ដោយអាចទៅធ្វើស្រែ ឬ ចម្ការជំនួសវិញ៕