ព្រះពុទ្ធឱវាទទាំងអស់ ត្រូវបានបង្រួមមកនៅសល់តែ៣ប្រកាសប៉ុណ្ណោះ គឺ ការមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាប ការសាងអំពើជាកុសល និង ការធ្វើចិត្តឲ្យស្អាតផូរផង់។
ក្រោយពីព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ចូលបរិនិព្វាន (ការរលត់សង្ខារ) ព្រះអរហន្ត និងអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ បានប្រមូលចងក្រងព្រះធម៌ ដែលព្រះអង្គបានសម្តែង ឲ្យក្លាយជាគម្ពីរ ដោយមានលក្ខណជារបៀបទៅតាមលំដាប់លំដោយ ដែលហៅថាព្រះត្រៃបិដក។ ព្រះត្រៃបិដក គឺសំដៅលើគម្ពីរគោល៣ប្រភេទ ក្នុងព្រះពុទ្ឋសាសនា រួមមាន ព្រះសូត្រ ព្រះវិន័យ និងព្រះអភិធម្ម។
ព្រះធម៌ដែលលោកអ្នកប្រាជ្ញចងក្រងទាំងនោះ បើគិតជាប្រភេទនៃគម្ពីរមាន៣គម្ពីរ។ ៣គម្ពីរ បើគិតជាក្បាលមាន១១០ក្បាល។ ១១០ក្បាល បើគិតជាខន្ឋ មាន៨៤០០០ព្រះធម្មខន្ឋ ។ យើងឃើញថា ព្រះធម៌ដែលព្រះសាស្តានៃយើងទ្រង់សម្តែងរយៈពេល៤៥ព្រះវស្សា គឺមានរហូតដល់៨៤០០០ព្រះធម្មខន្ឋ ឯណោះ។
ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើសង្ខេបឬបង្រួញព្រះពុទ្ធោវាទទាំង៨៤០០០ព្រះធម្មខន្ធនោះ ព្រះពុទ្ធោវាទ នៅសល់តែ៣ប្រការប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះធម៌ទាំងបីប្រការនោះ គឺជាមូលដ្ឋានឱវាទដ៏សំខាន់ក្រៃលែង ដែលព្រះអង្គទ្រង់អប់រំមនុស្ស ដើម្បីជាមាគ៌ាឆ្ពោះទៅកាន់សុខសុភមង្គលក្នុងជីវិតរស់នៅនាពេលបច្ចុប្បន្ន និងទៅបរលោក។
ព្រះពុទ្ឋឱវាទទាំងបីប្រការ គឺការមិនធ្វើអំពើបាបទាំងពួង ការធ្វើអំពើកុសលទាំងពួង និង ការធ្វើចិត្តឲ្យស្អាតផូរផង់
ការមិនធ្វើអំពើបាប៖ គឺលោកចង់អប់រំមនុស្សទាំងឡាយ ឲ្យឈប់បន្តការប្រព្រឹត្តនូវអំពើបាបទាំងពួង ដែលបង្កផលប៉ះពាល់ និងការឈឺចាប់ដល់មនុស្សសត្វដទៃ និងនាំឲ្យខ្លួនឯងវិនាសអន្តរាយ។ អំពើបាបទាំងនោះ មានដូចជា ការកាប់សម្លាប់ជីវិតមនុស្សសត្វ ការឆក់យកទ្រព្យដោយមានម្ចាស់ហួងហែង ការប្រព្រឹត្តឆ្គាំឆ្គងលើកូនប្រពន្ឋអ្នកដទៃ ការភូតកុហកបោកប្រាស់សាធារណជនដើម្បីកេងចំណេញផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ការជិះជាន់កេងប្រវ័ញ្ច ជញ្ជក់ឈាមជនស្លូតត្រង់ ជាដើម។
ដូច្នេះ ក្នុងជីវិតរស់នៅ ដើម្បីទទួលបានសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ ក្នុងសង្គម និងក្នុងពិភលោក គេត្រូវយកមាគ៌ាសន្តិភាពមកប្រតិបត្តិ ហើយដើម្បីទទួលបានសុខសន្តិភាព គឺតម្រូវឲ្យបុគ្គលគ្រប់រូបបញ្ឈប់អំពើអាក្រក់ទាំងអស់នោះ ដែលធ្លាប់មានក្នុងសន្តានរបស់ខ្លួនកន្លងមក។
ការធ្វើអំពើល្អ៖ គឺព្រះអង្គមានព្រះបំណងឲ្យយើងគ្រប់គ្នា ចាប់ផ្តើមធ្វើអំពើល្អទាំងពួង មិនមែនឈប់ធ្វើអំពើអាក្រក់ហើយ ឈប់ធ្វើអ្វីៗ ហើយសំងំនៅស្ងៀមនោះទេ។ ការធ្វើអំពើល្អ ដូចជា ការចេះជួយសង្គ្រោះអ្នកដទៃ ការចេះចែករំលែកសេចក្តីសុខ និងទ្រព្យសម្បត្តិដែលខ្លួនមានដល់អ្នកដទៃ ការចូលរួមជួយដោះស្រាយបញ្ហាសាច់ញាតិ ក្រុមគ្រួសារ បងប្អូនក្នុងសហគមន៍ និងការជួយគិតគូរដល់បញ្ហាសង្គមទាំងមូល ផងដែរ។
ការលះបង់ផលប្រយោជន៍ និងសេចក្តីសុខរបស់ខ្លួន ដើម្បីមនុស្សក្នុងសង្គម គឺជាអំពើដ៏ប្រពៃមួយ ដែលព្រះជិនស្រីនៃយើង ទ្រង់កោតសរសើរ ហើយសូម្បីអ្នកប្រាជ្ញទស្សនវិទូក្នុងលោក ក៏ឲ្យតម្លៃដែរ។ លោកអ្នកប្រាជ្ញទាំងនោះ តែងចាត់ទុកបុគ្គលប្រភេទនេះថា ជាអ្នកមានឧត្តមគតិខ្ពង់ខ្ពស់ ជាអ្នករស់នៅ ដែលនាំប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនក្រៃលែងដល់មនុស្សជាតិ។
ការធ្វើចិត្តឲ្យស្អាតផូរផង់៖ គឺលោកចង់ឲ្យយើងជម្រះចិត្តឲ្យស្អាតបរិសុទ្ឋ ដោយកម្ចាត់ចោលនូវកិលេស ជាគ្រឿងសៅហ្មងទាំងឡាយឲ្យអស់ពីខន្ធសន្តាន។ គ្រឹះនៃកិលេសដែលធ្វើឲ្យចិត្តយើងសៅហ្មង គឺ លោភៈ ទោសៈ និងមោហៈ។ លោភៈ គឺសេចក្តីចង់បាននូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដោយគ្មានព្រំដែន។ ចំណេក ទោសៈ គឺការក្រោធខឹងនឹងវត្ថុក្នុងលោក។ រីឯ មោហៈ គឺភាពវង្វេងក្នុងលោក ដោយយល់ខុសពីការពិតចំពោះធម្មជាតិ។
ព្រះពុទ្ធោវាទទាំង៣ប្រការនេះ ពិតជាសំខាន់ណាស់សម្រាប់មនុស្សលោក។ ប្រសិនបើមនុស្សគ្រប់វណ្ណៈក្នុងសង្គម ក៏ដូចជាក្នុងពិភពលោកទាំងមូល មានធម៌ទាំង៣ប្រការនេះ នោះអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ ភាពចលាចលក្នុងសង្គម សង្គ្រាមលើពិភពលោក ប្រាកដជាមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ។
បើមនុស្សមិនធ្វើអំពើបាប តែធ្វើតែអំពើល្អ ដោយចេះជួយសង្គ្រោះគ្នាទៅវិញទៅមក និងមានចិត្តផូរផង់ ដោយម្នាក់ៗសុទ្ឋតែជាមនុស្សស្អាតបរិសុទ្ឋិរៀងៗខ្លួន នោះសុភមង្គលក្នុងគ្រួសារ សាមគ្គីភាពក្នុងសង្គម សន្តិភាពក្នុងពិភពលោក ច្បាស់ជាកើតឡើងជាក់ជាមិនខាន។
ឱវាទទាំង៣ប្រការនេះ គឺជាការអប់រំរបស់ព្រះពុទ្ឋគ្រប់ព្រះអង្គ៕