ជាតិ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
អត្ថបទបទវិចារណកថា របស់ លោកស្រី Pauline Tamesis ប្រធានអង្គការសហប្រជាជាតិប្រចាំប្រទេសកម្ពុជា
នៅវ័យ ១២ឆ្នាំ ផារ៉ាឌី ដែលជាយុវតីមកពីភូមិជនបទតូចមួយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បានចាកចេញមករស់នៅក្នុងទីប្រជុំជនខេត្តកំពត ចម្ងាយ ៦០ គីឡូម៉ែត្រពីភូមិរបស់នាង ព្រោះតែពេលនោះសហគមន៍របស់នាងពុំមានវិទ្យាល័យសម្រាប់ឱ្យនាងរៀន។ ស្ទើរតែគ្មានលុយមួយរៀលជាប់ខ្លួន ហើយគ្រួសារក៏នៅឆ្ងាយទៀត នាងត្រូវធ្វើអ្វីដែលនាងអាចធ្វើបាន ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។
នៅរៀងរាល់ព្រឹក ផារ៉ាឌី ក្រោកពីព្រលឹម ដើម្បីជួយអ្នកជិតខាងរបស់នាង ក្នុងហាងលក់អង្កររបស់ពួកគេ មុនពេលដល់ម៉ោងទៅរៀន ជាថ្នូរនឹងអាហារពេលព្រឹកមួយចាន។ នៅពេលរសៀល នាងជួយគ្រូរបស់នាងនៅកន្លែងរៀនគួរ ដើម្បីអាចឱ្យនាងរៀនគួរបន្ថែមដោយមិនគិតថ្លៃ។ ជីវិតមិនជាស្រួលឡើយ សម្រាប់ផារ៉ាឌី។
យុវជនជាច្រើន ជួបប្រទះនឹងការលំបាកស្រដៀងគ្នានឹង ផារ៉ាឌី ដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងការទទួលបានការអប់រំរបស់នាង មានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីផ្តល់ឱ្យនាងនូវជំនាញ និងសមត្ថភាពលទ្ធភាពពឹងអាស្រ័យលើខ្លួនឯង ដែលនាងត្រូវការជាចាំបាច់ ដើម្បីស្វែងរកឱកាស និងសម្រេចសក្តានុពលពេញលេញរបស់នាង។
យើងត្រូវធានាថា ផារ៉ាឌី និងយុវជនស្របាលៗនឹងនាងទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា អាចរៀនសូត្រ និងចម្រើនវ័យ ក្នុងបរិយាកាសមួយដែលអំណោយផលសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍរបស់ពួកគេ។ នេះចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងការបង្កើតនូវកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព នៅតាមសហគមន៍របស់ពួកគេ ដែលចាត់ទុកសន្តិសុខ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់ពួកគេជាអាទិភាព ដូចជា ដឹងពីកន្លែងដែលពួកគេអាចទៅទទួលបានសេវា ការគាំទ្រសហគមន៍ ឬត្រឹមតែផ្សាភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងរវាងពួកគេជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងទៀត ដែលអាចជួយពួកគេបាន។ សម្រាប់យុវតីជាច្រើនដែលកំពុងស្វែងរកឱកាសឱ្យជីវិតកាន់តែប្រសើរជាងមុន ដូចជា ផារ៉ាឌី ជាដើម តើពួកគេត្រូវទៅណា? តើធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃទៀតអាចស្តាប់ឮសម្លេងរបស់ពួកគេ?
បញ្ចេញសំឡេង និងជំរុញការចូលរូម
កន្លែងមានសុវត្ថិភាពណាក៏ដោយ អាចសម្គាល់ដឹងបាន តាមរយៈលទ្ធភាពអាចលើកឡើងពីការព្រួយបារម្ភ និងចូលរួមក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត ដែលអាចមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់អ្នក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់យុវជនជាច្រើននាក់ ចំណុចដ៏សំខាន់មួយនេះ គឺពុំមាននោះឡើយ។
កន្លែងមានសុវត្ថិភាពណាក៏ដោយ អាចសម្គាល់ដឹងបាន តាមរយៈលទ្ធភាពអាចលើកឡើងពីការព្រួយបារម្ភ និងចូលរួមក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត ដែលអាចមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់អ្នក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់យុវជនជាច្រើននាក់ ចំណុចដ៏សំខាន់មួយនេះ គឺពុំមាននោះឡើយ។
ដើម្បីឈានទៅបំពេញមហិច្ឆតារួមរបស់យើង គឺការសម្រេចរបៀបវារៈអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពឆ្នាំ ២០៣០ យើងត្រូវធានាយ៉ាងណាឱ្យមានតំណាងសម្លេងទាំងអស់ ប្រកបដោយសេរីភាព និងសមភាព ក្នុងសង្គម។ បច្ចុប្បន្ននេះ ប្រជាពលរដ្ឋ ៦០ ភាគរយ ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋសរុបក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មានអាយុក្រោម ៣០ ឆ្នាំ។ ចំនួនយុវជនស្មើនឹងមួយភាគបីនៃអ្នកដែលបានចុះឈ្មោះបោះឆ្នោតប្រមាណ ៨ លាននាក់របស់ប្រទេសនេះ។ ភាគលាភប្រជាសាស្ត្របែបនេះ ប្រសិនបើអាចច្បាមយកមកប្រើប្រាស់បាន នឹងក្លាយជាកម្លាំងចលករសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍសង្គមសេដ្ឋកិច្ចជាមិនខាន។
ដើម្បីឈានទៅបំពេញមហិច្ឆតារួមរបស់យើង គឺការសម្រេចរបៀបវារៈអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពឆ្នាំ ២០៣០ យើងត្រូវធានាយ៉ាងណាឱ្យមានតំណាងសម្លេងទាំងអស់ ប្រកបដោយសេរីភាព និងសមភាព ក្នុងសង្គម។ បច្ចុប្បន្ននេះ ប្រជាពលរដ្ឋ ៦០ ភាគរយ ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋសរុបក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មានអាយុក្រោម ៣០ ឆ្នាំ។ ចំនួនយុវជនស្មើនឹងមួយភាគបីនៃអ្នកដែលបានចុះឈ្មោះបោះឆ្នោតប្រមាណ ៨ លាននាក់របស់ប្រទេសនេះ។ ភាគលាភប្រជាសាស្ត្របែបនេះ ប្រសិនបើអាចច្បាមយកមកប្រើប្រាស់បាន នឹងក្លាយជាកម្លាំងចលករសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍសង្គមសេដ្ឋកិច្ចជាមិនខាន។
នៅមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីធានាឱ្យសម្លេងរបស់យុវជន ត្រូវបានបញ្ចូលប្រកបដោយអត្ថន័យទៅក្នុងដំណើរការនៃការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត។ យុវជនជាច្រើននាក់ ដូចជា ផារ៉ាឌី ជាដើម ចង់បានលើសពីត្រឹមកំណើនសេដ្ឋកិច្ច។ ពួកគេចង់ឱ្យអ្នកដទៃទៀតស្តាប់ឮសម្លេងរបស់ពួកគេ នៅពេលដែលមានការសម្រេចចិត្ត ដែលមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់ពួកគេ។
នៅមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីធានាឱ្យសម្លេងរបស់យុវជន ត្រូវបានបញ្ចូលប្រកបដោយអត្ថន័យទៅក្នុងដំណើរការនៃការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្ត។ យុវជនជាច្រើននាក់ ដូចជា ផារ៉ាឌី ជាដើម ចង់បានលើសពីត្រឹមកំណើនសេដ្ឋកិច្ច។ ពួកគេចង់ឱ្យអ្នកដទៃទៀតស្តាប់ឮសម្លេងរបស់ពួកគេ នៅពេលដែលមានការសម្រេចចិត្ត ដែលមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់ពួកគេ។
យើងដឹងបែបនេះ ព្រោះការសិក្សានានាបានបង្ហាញថា យុវជនជំនាន់នេះ តាមពិតផ្តល់តម្លៃដល់ការបោះឆ្នោត ដោយចាត់ទុកថា ការបោះឆ្នោត គឺជាទម្រង់នៃការចូលរួមក្នុងវិស័យនយោបាយដ៏សំខាន់ ដើម្បីបំពេញ ភារកិច្ចជាប្រជាពលរដ្ឋរបស់ពួកគេ និងជ្រើសរើសអ្នកដឹកនាំដែលពួកគេចង់បាន។
យើងដឹងបែបនេះ ព្រោះការសិក្សានានាបានបង្ហាញថា យុវជនជំនាន់នេះ តាមពិតផ្តល់តម្លៃដល់ការបោះឆ្នោត ដោយចាត់ទុកថា ការបោះឆ្នោត គឺជាទម្រង់នៃការចូលរួមក្នុងវិស័យនយោបាយដ៏សំខាន់ ដើម្បីបំពេញ ភារកិច្ចជាប្រជាពលរដ្ឋរបស់ពួកគេ និងជ្រើសរើសអ្នកដឹកនាំដែលពួកគេចង់បាន។
យុវជន គឺជាកូនសោរសំខាន់
ការសិក្សាស្តីពីវឌ្ឍនភាពពាក់ព័ន្ធនឹងយុវជន សន្តិភាព និងសន្តិសុខ បានប្រមូលព័ត៌មានយ៉ាងជាក់ច្បាស់ បង្ហាញពីស្ថានភាពរបស់យុវជនក្នុងឆ្នាំ ២០១៨៖ “យុវជនកំពុងធ្វើការផ្លាស់ទី ទាំងជាការផ្លាស់ទីជាក់ស្តែង តាមរយៈការធ្វើចំណាកស្រុកផង និងការផ្លាស់ទីតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតផង ក្នុងយុគសម័យសកលភាវូពាណិជ្ជ-កម្មនេះ។ លទ្ធភាពរបស់ពួកគេក្នុងការនាំខ្លួនឯងទៅខាងក្រៅព្រំដែននៃជីវិតរបស់ពួកគេ មានសក្តានុពលនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាន ប៉ុន្តែត្រូវបានមនុស្សមួយចំនួន ចាត់ទុកថាវាជាការគំរាមកំហែង ដែលនាំឱ្យមានការបិទទីកន្លែងមួយចំនួន ជាជាងផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យទីកន្លែងទាំងនោះ បន្តមានការរីកចម្រើន។”
នៅកម្រិតសកល អង្គការសហប្រជាជាតិបានធ្វើទៅតាមអ្វីដែលខ្លួនសន្យារួចទៅហើយ។ យុទ្ធសាស្ត្រ អង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលទើបនឹងចេញផ្សាយកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដែលមានឈ្មោះថា យុវជនឆ្នាំ ២០៣០៖ ធ្វើការងារជាមួយយុវជន និងដើម្បីយុវជន - ផ្តល់អាទិភាពដល់ការបង្កើនសម្លេងរបស់យុវជន សម្រាប់បង្កើតនូវពិភពលោកមួយប្រកបដោយសុខសន្តិភាព យុត្តិធម៌ និងចីរភាព។ កាត់តែសំខាន់ទៀតនោះ យុទ្ធសាស្ត្រនេះចាត់ទុកយុវជនថាជាអ្នកដែលមានតួនាទីជាចលករជម្រុញសន្តិភាព និងវិបុលភាព។
ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា យុវជនអាចបំពេញតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាវិសមភាពទាំងក្នុងប្រទេសមួយ ទាំងរវាងប្រទេសមួយ និងប្រទេសមួយទៀត ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវការការវិនិយោគ ដែលការវិនិយោគនេះ ខ្ញុំមិនមែនចង់សំដៅតែទៅលើការវិនិយោគជាប្រាក់កាសនោះទេ។ ពួកគេត្រូវការបង្វឹកណែនាំ សេវាថែទាំសុខភាព ការអប់រំប្រកបដោយគុណភាព ជំនាញដែលបំពេញតម្រូវការទីផ្សារ ការទទួលបានការងារសមរម្យ និងកិច្ចគាំពារសង្គម។ សំខាន់ជាងគេនោះ យុវជនត្រូវការទទួលការបំពាក់បំប៉ន ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចមានឥរិយាបថ វិជ្ជមាន ប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវ និងចេះពឹងអាស្រ័យលើខ្លួនឯង ចេះគិតគូរពិចារណាល្អិតល្អន់ មានជំនាញយល់ដឹងពីប្រព័ន្ធឌីជីថល ដែលអាចជួយឱ្យពួកគេធ្វើដំណើរបត់បែនលើផ្លូវដ៏សែនពិបាក ក្នុងពិភពលោកដែលមានការប្រែប្រួលដ៏ឆាប់រហ័សបែបនេះ។
ខណៈពេលដែលបដិវត្តន៍ឧស្សាហកម្មលើកទីបួន កំពុងខិតចូលមកដល់ យើងកំពុងមើលឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនូវការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាននៅតាមទីកន្លែងសាធារណៈនានា និងឃើញមានការលេចឡើងនូវបញ្ហាប្រឈមពាក់ព័ន្ធនឹងឱកាសសេដ្ឋកិច្ច និងឱកាសបំពេញតួនាទីជាពលរដ្ឋផងដែរ។ ការងារដែលយើងធ្លាប់តែស្គាល់ ឥឡូវនេះគេលែងត្រូវការទៀតហើយ។ សិទ្ធិឌីជីថលក៏ប្រឈមនឹងហានិភ័យផងដែរ ដែលនាំឱ្យមានការគំរាមកំហែងដល់តម្លាភាព និងគណនេយ្យភាព។
ប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវភ័យខ្លាចបញ្ហាប្រឈមទាំងនេះនោះឡើយ និងត្រូវចាត់ទុកវាថាជាឱកាស។ តើយើងអាចប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ ដើម្បីបង្កើនសម្លេងរបស់យុវជន ធានាឱ្យមានការចូលរួមដោយស្មើភាព និងលើកកម្ពស់ជីវិតរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា?
រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានដឹងពីការរំខានដោយសារបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ ដែលនឹងមកដល់ក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ ហើយបានតាំងចិត្ត ដើម្បីចាត់វិធានការឆ្លើយតប។ បច្ចុប្បន្ននេះ មានគំនិតផ្តួចផ្តើមល្អៗជាច្រើន ដែលកំពុងអនុវត្ត។ ឧទាហរណ៍អង្គការសហប្រជាជាតិ រួមគ្នាជាមួយនឹងរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានរៀបចំគំនិតផ្តួចផ្តើម អក្ខរកម្មពិសេស សម្រាប់រោងចក្រ ដែលគេនិយមហៅថា កម្មវិធីអក្ខរកម្មតាមរោងចក្រ។ យើងក៏កំពុងធ្វើការងារជាមួយនឹងយុវតី និងយុវជន ទាំងក្នុងសាលារៀន ទាំងក្រៅសាលារៀន ដើម្បីផ្តល់ការបំពាក់បំប៉នដល់ពួកគេនូវជំនាញសហគ្រិន និងជំនាញអាជីវកម្មផងដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើការងារបន្ថែមទៀត។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែមកនេះ អង្គការសហប្រជាជាតិ នឹងពង្រឹងបន្ថែមការគាំទ្រ និងការចូលរួមសហការជាមួយនឹងយុវជន។
ឥឡូវនេះ គឺជាពេល ដែលត្រូវបង្កើតនូវគោលនយោបាយឆ្លាតវៃ និងនាំឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជាវិជ្ជមាន ដែលផ្តល់ឱ្យយុវជននូវជំនាញដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីឆ្លើយតប និងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់បញ្ហាប្រឈមនាពេលអនាគត។
ដើម្បីបំពេញទៅតាមរបៀបវារៈអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពឆ្នាំ ២០៣០ ដើម្បីឱ្យពិភពលោកកាន់តែមានសុខសន្តិភាព និរន្តរភាព និងភាពសម្បូររុងរឿងជាងមុន យើងត្រូវការយុវជនដើម្បីដឹកនាំ។ សូមចូលរួមជាមួយយើង ក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង ដើម្បីលើកកម្ពស់ឱកាសឱ្យយុវជនសម្រេចសក្តានុពលរបស់ខ្លួន។
ថ្ងៃទី ២៤ ខែតុលា គឺជាខួបនៃការចូលជាធរមាននៃធម្មនុញ្ញអង្គការសហប្រជាជាតិឆ្នាំ ១៩៤៥។ ឆ្នាំនេះទិវាអង្គការសហប្រជាជាតិថ្ងៃទី ២៤ ខែតុលា ធ្វើឡើងជួនគ្នាជាមួយនឹងការអបអរខួបលើកទី ៧០ នៃសេចក្តីប្រកាសជាសកលស្តីពីសិទ្ធិមនុស្ស ដែលជាឱកាសសម្រាប់រំលេចអត្ថន័យនៃសេចក្តីប្រកាសជាសកល ចំពោះជីវភាពសង្គម និងសេដ្ឋកិច្ចរបស់មនុស្ស និងស្វែងរកការគាំទ្រឱ្យមានការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយបរិយាបន្ន ដែលជាលក្ខខណ្ឌតម្រូវចាំបាច់ ដើម្បីសម្រេច និងការពារសុខសន្តិភាពយូរអង្វែង៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ស្មើរនេះ», «ថ្មើរនេះ» និង«ថ្មារនេះ» មួយណាត្រូវ?
ភ្នំពេញ 4 ថ្ងៃ
