នៅពេល បានប្រកាសអាសន្នសាកលនៃផ្ទុះរាលដាលជំងឺរលាកសួតបង្កឡើងដោយកូរ៉ូណាវីរុសប្រភេទថ្មី (COVID-19) អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) ក៏បានលើកឡើងពីកង្វល់ដែរថា ប្រទេសតូច ឬប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍តិចតួច នឹងជួបប្រទះផលលំបាកក្នុងការទប់ស្កាត់វិបត្តិនេះ។
ជំងឺដែលស្រដៀងនឹងផ្តាសាយបែបនេះ គឺមានកម្រិតឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សទៀតខ្ពស់។ ហើយអ្នកឆ្លងកូរ៉ូណាវីរុសប្រភេទថ្មីនេះ មានចំនួនច្រើនលើសលប់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យនៅទីក្រុងវូហាន ទីដែលវីរុសនេះបានរកឃើញជាលើកដំបូង។ អាជ្ញាធរចិន បានដាក់ចេញវិធានការជាច្រើនដើម្បីទប់ស្កាត់វីរុសនេះ ដោយកាលពីថ្ងៃ២៣ មករា បានបិទច្រកចេញចូលនៃទីក្រុងនេះទាំងស្រុង ព្រមទាំងផ្អាកការដឹកជញ្ជូនសាធារណៈ និងបិទសាលារៀន។
«កង្វល់ដ៏ធំបំផុតរបស់យើង គឺជាលទ្ធភាពសម្រាប់វីរុសនេះឆ្លងរាលដាលទៅកាន់ប្រទេសនានាដែលមានប្រព័ន្ធសុខាភិបាលខ្សោយ និងពុំសូវមានការត្រៀមលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដោះស្រាយវា»។ លោកអគ្គនាយកអង្គការសុខភាពពិភពលោក Tedros Adhanom Ghebreyesus លើកឡើងបែបនេះ នៅពេលលោកបានប្រកាសពីការសម្រេចចិត្តដាក់ជំងឺរលាកសួតបង្កឡើងដោយកូរ៉ូណាវីរុសប្រភេទថ្មី (COVID-19) ទៅជាអាសន្នសុខភាពសាធារណៈសាកលកាលពីថ្ងៃ៣០ ខែមករា ។
ចាប់តាំងពីពេលនោះមក តួលេខករណីឆ្លងជំងឺនេះ (COVID-19) បានរកឃើញថា ឡើងដល់ជាង ៤៤ ៦៥៣ករណីហើយ។ គិតត្រឹមព្រឹកថ្ងៃពុធ ១២ ខែកុម្ភៈនេះ អ្នកស្លាប់ព្រោះវីរុសដ៏កាចសាហាវនេះ បានឡើងដល់ជាង១១០០នាក់ ខណៈ ៤៧៤០ បានជាសះស្បើយ ហើយត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចាកចេញពីមន្ទីរពេទ្យ។
វីរុសនេះ បានឆ្លងរាលដាលនៅប្រទេសនៅតំបន់អាស៊ី និងចូលទៅក្នុងតំបន់អឺរ៉ុប ហើយដល់សហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ។ អ្នកស្លាប់នៅក្រៅប្រទេសចិន មានតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលស្ថិតក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន។ ខណៈករណីឆ្លងវីរុសនេះក្រៅពីប្រទេសចិន ភាគច្រើន គឺសុទ្ធតែជាអ្នកដំណើរមកពីប្រទេសចិនខ្លួនឯង ឬអ្នកដែលធ្លាប់មានប្រវត្តិទៅកាន់ប្រទេសចិន កាលពេលថ្មីៗនេះ តួលេខមនុស្សតិចតួចប៉ុណ្ណោះ គឺជាការឆ្លងក្នុងស្រុក (local transmissions)។ ត្រង់នេះ គេសំដៅទៅកាន់អ្នកជំងឺដែលជិតស្និទ្ធ ឬនៅកៀកគ្នា។ ជាឧទាហរណ៍ពីជីដូនទៅចៅ ឬពីគ្រូទៅសិស្សជាដើម។
វាមានក្តីព្រួយបារម្ភខ្លាំង ព្រោះថា ប្រសិនបើការរីករាលដាលជំងឺរលាកសួតបង្កឡើងដោយកូរ៉ូណាវីរុសប្រភេទថ្មីក្នុងប្រជាជាតិដែលមានប្រព័ន្ធសុខាភិបាលទន់ខ្សោយ វាអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ធំធេង។ តាមការចុះផ្សាយរបស់សារព័ត៌មានអាមេរិក CNN អ្នកស្រាវជ្រាវម្នាក់នៃមជ្ឈមណ្ឌលអភិវឌ្ឍន៍សាកល Jeremy Konyndyk អះអាងថា៖«វាគឺជាក្តីកខ្វល់ដ៏ធំធេងមួយ។ យើងពុំទាន់អាចមើលឃើញរូបភាពជាក់ច្បាស់ថាវាទំនងជាទៅជាយ៉ាងណានៅឡើយទេ។ ក៏ប៉ុន្តែដោយផ្អែកលើការឆ្លងរាលដាលយ៉ាងលឿនរហ័សក្នុងប្រទេសចិន និងល្បឿននៃករណីឆ្លងបានលេចឡើងក្នុងប្រទេសដទៃផ្សេងទៀត ការផ្ទុះរីករាលដាលជាសាកល ហាក់បីដូចជាអាចទៅរួចក្នុងកម្រិតខ្ពស់»។
បើ ចិន ពិបាកទប់ទល់វីរុសនេះហើយ ចុះទម្រាំប្រទេសក្រីក្រនិងមានប្រព័ន្ធសុខាភិបាលខ្សោយ?
ចាប់តាំងពីការផ្ទុះឡើងនៃវីរុសនេះមក អាជ្ញាធរចិន បានដុតដៃដុតជើងដាក់ចេញចំណាត់ការជាច្រើន ដើម្បីព្យាយាមទប់ស្កាត់ និងដោះស្រាយ។ តួយ៉ាង រដ្ឋាភិបាលចិន បានផ្អាកសេវាដឹកជញ្ជូនសាធារណៈ និងបិទច្រកចេញចូលរបស់ទីក្រុងវូហាន ដែលជាចំណុចផ្តើមនៃការផ្ទុះជំងឺ និងក្រុងក្បែរៗនោះ មួយចំនួន ដែលធ្វើឲ្យមនុស្ស៦០លាននាក់ជាប់គាំងក្នុងនោះ។ ទន្ទឹមនេះ ពួកគេបានសាងសង់មន្ទីរពេទ្យចំនួន ២ ដែលប្រើពេលមិនដល់២សប្តាហ៍ផង ហើយបានបញ្ជូនពេទ្យរាប់ពាន់នាក់ទាំងស៊ីវិល និងយោធាទៅទីក្រុងវូហាន។
ទោះបីជាកិច្ចប្រឹងប្រែងទាំងនោះក្តី ប្រទេសចិន ជួបប្រទះការលំបាកក្នុងរាំងខ្ទប់ការផ្ទុះរីករាលដាលយ៉ាងលឿនរហ័សរបស់វីរុសនេះ។ មនុស្សបន្តស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចន្លោះពី៥០ ទៅ ១០០នាក់ ខណៈអ្នកឆ្លងជំងឺជាមធ្យម ឡើងចន្លោះពី២០០០ ទៅ ៤០០០នាក់ប្រចាំថ្ងៃ។ មន្ទីរពេទ្យ ពោរពេញដោយអ្នកជំងឺ ខណៈគ្រែសម្រាកព្យាបាល និងថ្នាំពេទ្យ ខ្វះខាត។ ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតនិងគិលានុបដ្ឋាយិកាដែលហត់នឿយ កំពុងយកជីវិតទៅប្តូរ ហើយខ្លះ ថែមទាំងឆ្លងវីរុសនេះខ្លួនឯងទៀតផង។
«ប្រសិនបើប្រទេសចិន កំពុងជួបបញ្ហាក្នុងការទប់ស្កាត់វីរុសនេះហើយនោះ បណ្តាប្រទេសក្រីក្រ នឹងកាន់តែជួបការលំបាកកាន់តែខ្លាំងជាង»។ លោកអ្នកស្រាវជ្រាវ Konyndyk លើកឡើងបែបនេះ ប្រាប់ CNN ។
បណ្ដាប្រទេសដែលនៅជិតប្រទេសចិន ជាពិសេស ក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងអាស៊ីបូព៌ាអាចជាកង្វល់ដ៏ធំសម្រាប់ការឆ្លងវីរុសនេះ។ ក្នុងនោះ គេឃើញមានករណីឆ្លងជំងឺរលាកសួតបង្កឡើងដោយកូរ៉ូណាវីរុសប្រភេទថ្មី (COVID-19) ជាលក្ខណៈក្នុងស្រុកក្នុងប្រទេសជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង វៀតណាម និងថៃ។ មួយចំនួននៃប្រជាជាតិដែលឆ្លងកូរ៉ូណាវីរុសទាំងនោះ គឺស្ថិតជាប្រទេសក្រីក្រ និងមានប្រព័ន្ធសុខាភិបាលខ្សោយ។ អ្នកជំនាញជាច្រើន បានលើកក្តីព្រួយបារម្ភថា ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្នែកថែទាំសុខភាពក្នុងបណ្តាប្រទេសទាំងនេះ អាចពិបាកនឹងរងទម្ងន់នៃការផ្ទុះរីករាលដាលនៃវីរុសនេះ ហើយប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរលើសេដ្ឋកិច្ចពួកគេ ក៏ដូចជាបញ្ហាសង្គមផ្សេងៗទៀត៕