ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ ផ្លូវមានជិតមានឆ្ងាយ មានតូចមានធំ មានត្រង់មានរៀច ទៅតាមលក្ខខណ្ឌនៃ សណ្ឋានដី ទីតាំងភូមិសាស្ត្រ និងភាពមមារញឹកនៃការប្រើប្រាស់។ មនុស្សក៏មានបែបផែននៃការរស់នៅ ទៅតាមស្ថានភាព និងកាលៈទេសៈផងដែរ។ ហេតុនដូចនេះហើយទើប ដូនតាខ្មែរលោកបានលើកឡើងជាសុភាសិតថា «ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំចោល»។ តើសុភាសិតមួយនេះ អាចត្រឹមត្រូវក្នុងការប្រើប្រាស់ ក្នុងរូបភាពអ្វីខ្លះ?
សុភាសិត«ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំចោល» ប្រសិនបើអ្នកពិចារណាក្នុងន័យធម្មតា ឬន័យត្រង់ គឺមានន័យត្រឹមថា នៅពេលធ្វើដំណើរទៅណាមកណា អ្នកធ្វើដំណើរត្រូវចេះស្គាល់ កាលៈទេសៈផ្លូវ។ ព្រោះថា នៅពេលខ្លះ នៅពេលអ្នកដំណើរចេះតែដើរនៅលើផ្លូវត្រង់រហូតអាចជួបបញ្ហាអ្វីមួយ តែបើដើរលើផ្លូវវៀចរហូតក៏អាចជួបនិងរឿងដែលនាំឲ្យខ្លួនទទួលបានមហន្តរាយដល់ខ្លួនដូចគ្នា។ ហេតុនេះជាគំនិតរបស់សុភាសិត គឺចង់ឲ្យអ្នកដំណើរទាំងឡាយត្រូវចេះស្គាល់ស្ថានភាពផ្លូវក្នុងការធ្វើដំណើរ ហើយមិនត្រូវដើរតែលើផ្លូវណាមួយហើយបោះបង់ចោលមួយណាឡើយ។
ប៉ុន្តែនៅពេលគេពិចារណាឲ្យស៊ីជម្រៅបន្តិច សុភាសិតនេះ គឺជាទស្សនៈរបស់ដូនតាខ្មែរ បែបយុទ្ធសាស្ត្រជីវិតដែលជាប់ទាក់ទង ការរស់នៅក្នុងសង្គម ជីវិតជាអ្នកនយោបាយ អាជីពជាអ្នកធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ជាដើម។ កត្តានេះគឺមានន័យថា ការរស់នៅក្នុងសង្គម តែងតែមានមនុស្សល្អ មនុស្សអាក្រក់ មនុស្សចិត្តធម៌ មនុស្សមានសន្ដានបីសាច មនុស្សសម្ដីផ្អែមសម្ដីប្រៃ មនុស្សអែបអប និយាយរួមគឺមានមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ គ្រប់ជំពូក។ ហេតុនេះ ដើម្បីទប់ទល់ជាមួយបុគ្គលទាំងនោះ សម្របខ្លួនក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនេះ ការប្រើប្រាស់យុទ្ធវិធីជីវិតគឺត្រូវតែមានទៅតាមប្រភេទមនុស្ស ប្រភេទបុគ្គល។ យ៉ាងណា ប្រសិនបើក្នុងចំណោមមនុស្សល្អ ផ្លូវល្អកុំបោះបង់ តែបើជាមនុស្សអាក្រក់ ផ្លូវវៀចគឺសាកសមបំផុត។
យ៉ាងណាមិញ ក្នុងវិថីជាអ្នកនយោបាយវិញ គឺរឹតតែចំ រឹតតែមិនអាចប្រកែកបានចំពោះសុភាសិតមួយនេះ។ ដោយហេតុថា បើសិនជានិយាយពីនយោបាយ គឺគេមិនភ្លេចឡើយល្បិច វិធីសាស្ត្រ យុទ្ធសាស្ត្រ ដើម្បីប្រើប្រាស់ក្នុងការប្រកួតប្រជែង។ ក្នុងករណីនេះ ទាំងផ្លូវវៀច ទាំងផ្លូវត្រង់អ្នកនយោបាយត្រូវប្រើទាំងពីរ ដើម្បីកិច្ចការរបស់ខ្លួនទទួលបានជោគជ័យ។ ប៉ុន្តែចំពោះកន្លែងថា«ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់» បើប្រើក្នុងនយោបាយអាចមានពីររូបភាព គឺទីមួយប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រអាក្រក់ក្នុងគោលដៅអាក្រក់ ទីពីរប្រើប្រាស់ភាពបត់បែន ក្នុងគោលបំណងទទួលបានផលវិជ្ជមាន និងមានប្រយោជន៍ជូនមនុស្សទូទៅ ទាំងនេះគឺអាស្រ័យលើគំនិតរបស់អ្នកនយោបាយ។
ចំណែកនៅក្នុងវិស័យពាណិជ្ជកម្ម សុភាសិតមួយនេះក៏ពិតជាត្រឹមត្រូវ ទៅតាមរបៀបនៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ ការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ភាពបត់បែនរបស់ពាណិជ្ជករ ដើម្បីទទួលបានអតិថិជន គឺជារឿងដែលសំខាន់។ រីឯ ការផ្ដល់សេចក្ដីទុកចិត្តដល់អតិថិជនក៏រឹតតែសំខាន់ទៅទៀត។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលរឹតតែសំខាន់គឺការទាក់ទាញអតិថិជន រក្សាអតិថិជន និងប្រកួតប្រជែងជាមួយដៃគូប្រកួតប្រជែង គឺពិតជាសំខាន់បំផុត។ ហេតុនេះ ទាំងផ្លូវវៀច និងត្រង់ ពាណិជ្ជករ មិនអាចបោះបង់ចោលមួយណាបានឡើយ។
សរុបមក សុភាសិតរបស់ដូនតាខ្មែរ ដែលបានលើកឡើងថា «ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំចោល» ថ្វីដ្បិតថាមិនបានប្រាប់យើងពីវិធីសាស្ត្រណាមួយ ប៉ុន្តែសុភាសិតនេះ គឺជាប្រភេទទស្សនៈមួយដែលមានលក្ខណៈជាយុទ្ធសាស្ត្រជីវិត ដែលណែនាំឲ្យកូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ ចេះពិចារណាពីវិធីដឹកនាំជីវិត៕
សុភាសិត«ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំចោល» ប្រសិនបើអ្នកពិចារណាក្នុងន័យធម្មតា ឬន័យត្រង់ គឺមានន័យត្រឹមថា នៅពេលធ្វើដំណើរទៅណាមកណា អ្នកធ្វើដំណើរត្រូវចេះស្គាល់ កាលៈទេសៈផ្លូវ។ ព្រោះថា នៅពេលខ្លះ នៅពេលអ្នកដំណើរចេះតែដើរនៅលើផ្លូវត្រង់រហូតអាចជួបបញ្ហាអ្វីមួយ តែបើដើរលើផ្លូវវៀចរហូតក៏អាចជួបនិងរឿងដែលនាំឲ្យខ្លួនទទួលបានមហន្តរាយដល់ខ្លួនដូចគ្នា។ ហេតុនេះជាគំនិតរបស់សុភាសិត គឺចង់ឲ្យអ្នកដំណើរទាំងឡាយត្រូវចេះស្គាល់ស្ថានភាពផ្លូវក្នុងការធ្វើដំណើរ ហើយមិនត្រូវដើរតែលើផ្លូវណាមួយហើយបោះបង់ចោលមួយណាឡើយ។
ប៉ុន្តែនៅពេលគេពិចារណាឲ្យស៊ីជម្រៅបន្តិច សុភាសិតនេះ គឺជាទស្សនៈរបស់ដូនតាខ្មែរ បែបយុទ្ធសាស្ត្រជីវិតដែលជាប់ទាក់ទង ការរស់នៅក្នុងសង្គម ជីវិតជាអ្នកនយោបាយ អាជីពជាអ្នកធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ជាដើម។ កត្តានេះគឺមានន័យថា ការរស់នៅក្នុងសង្គម តែងតែមានមនុស្សល្អ មនុស្សអាក្រក់ មនុស្សចិត្តធម៌ មនុស្សមានសន្ដានបីសាច មនុស្សសម្ដីផ្អែមសម្ដីប្រៃ មនុស្សអែបអប និយាយរួមគឺមានមនុស្សគ្រប់ប្រភេទ គ្រប់ជំពូក។ ហេតុនេះ ដើម្បីទប់ទល់ជាមួយបុគ្គលទាំងនោះ សម្របខ្លួនក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនេះ ការប្រើប្រាស់យុទ្ធវិធីជីវិតគឺត្រូវតែមានទៅតាមប្រភេទមនុស្ស ប្រភេទបុគ្គល។ យ៉ាងណា ប្រសិនបើក្នុងចំណោមមនុស្សល្អ ផ្លូវល្អកុំបោះបង់ តែបើជាមនុស្សអាក្រក់ ផ្លូវវៀចគឺសាកសមបំផុត។
យ៉ាងណាមិញ ក្នុងវិថីជាអ្នកនយោបាយវិញ គឺរឹតតែចំ រឹតតែមិនអាចប្រកែកបានចំពោះសុភាសិតមួយនេះ។ ដោយហេតុថា បើសិនជានិយាយពីនយោបាយ គឺគេមិនភ្លេចឡើយល្បិច វិធីសាស្ត្រ យុទ្ធសាស្ត្រ ដើម្បីប្រើប្រាស់ក្នុងការប្រកួតប្រជែង។ ក្នុងករណីនេះ ទាំងផ្លូវវៀច ទាំងផ្លូវត្រង់អ្នកនយោបាយត្រូវប្រើទាំងពីរ ដើម្បីកិច្ចការរបស់ខ្លួនទទួលបានជោគជ័យ។ ប៉ុន្តែចំពោះកន្លែងថា«ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់» បើប្រើក្នុងនយោបាយអាចមានពីររូបភាព គឺទីមួយប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រអាក្រក់ក្នុងគោលដៅអាក្រក់ ទីពីរប្រើប្រាស់ភាពបត់បែន ក្នុងគោលបំណងទទួលបានផលវិជ្ជមាន និងមានប្រយោជន៍ជូនមនុស្សទូទៅ ទាំងនេះគឺអាស្រ័យលើគំនិតរបស់អ្នកនយោបាយ។
ចំណែកនៅក្នុងវិស័យពាណិជ្ជកម្ម សុភាសិតមួយនេះក៏ពិតជាត្រឹមត្រូវ ទៅតាមរបៀបនៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ ការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម ភាពបត់បែនរបស់ពាណិជ្ជករ ដើម្បីទទួលបានអតិថិជន គឺជារឿងដែលសំខាន់។ រីឯ ការផ្ដល់សេចក្ដីទុកចិត្តដល់អតិថិជនក៏រឹតតែសំខាន់ទៅទៀត។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលរឹតតែសំខាន់គឺការទាក់ទាញអតិថិជន រក្សាអតិថិជន និងប្រកួតប្រជែងជាមួយដៃគូប្រកួតប្រជែង គឺពិតជាសំខាន់បំផុត។ ហេតុនេះ ទាំងផ្លូវវៀច និងត្រង់ ពាណិជ្ជករ មិនអាចបោះបង់ចោលមួយណាបានឡើយ។
សរុបមក សុភាសិតរបស់ដូនតាខ្មែរ ដែលបានលើកឡើងថា «ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំចោល» ថ្វីដ្បិតថាមិនបានប្រាប់យើងពីវិធីសាស្ត្រណាមួយ ប៉ុន្តែសុភាសិតនេះ គឺជាប្រភេទទស្សនៈមួយដែលមានលក្ខណៈជាយុទ្ធសាស្ត្រជីវិត ដែលណែនាំឲ្យកូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ ចេះពិចារណាពីវិធីដឹកនាំជីវិត៕
Tag:
សុភាសិត
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
