បទវិភាគ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ អំណាច បុណ្យស័ក្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិ បានធ្វើឲ្យមនុស្សមួយចំនួនឈ្លក់វង្វេង ហើយគិតថា នេះគឺជាតម្លៃនៃជីវិត ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាប្រាថ្នាចង់បាន។ ប៉ុន្តែដោយសារតែ របស់ទាំងនេះហើយ ទើបធ្វើឲ្យមនុស្សខ្លះ ធ្វើទង្វើគ្រប់យ៉ាង ទោះបីត្រូវលះបង់ជីវិតខ្លួនឯង និងត្រូវបំផ្លាញអ្នកដទៃក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែនៅពេលមនុស្សមានទ្រព្យសម្បត្តិកាន់តែច្រើន មានអំណាចកាន់តែខ្លាំង គឺមនុស្សទាំងនោះ ហាក់បីដូចជា រវល់តែខ្វល់ពីការខ្លាចបាត់បង់អំណាច និង ទ្រព្យសម្បត្តិទៅវិញ។ តើមានលុយ និងអំណាច ពិតជាធ្វើឲ្យជីវិតមានន័យមែនឬ?
នៅក្នុងសង្គម មានមនុស្សបីប្រភេទ ដែលឲ្យតម្លៃជីវិតផ្សេងៗគ្នា។ ប្រភេទទីមួយ៖ ជាមនុស្សដែលឲ្យតម្លៃលើអំណាច បុណ្យស័ក្តិ កេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បី និងមានអង្គរក្សហែហម និងសម្ភារនិយមដូចជា៖ លុយ ផ្ទះវីឡា និងរថយន្តទំនើបជាដើម។ មនុស្សប្រភេទនេះ ឲ្យតម្លៃសម្ភារ ពេលខ្លះ ជាងតម្លៃមនុស្សទៅទៀត។
ប្រភេទទីពីរ៖ ជាក្រុមមនុស្សដែលឲ្យតម្លៃសីលធម៌ គុណធម៌ និងបូជាជីវិតដើម្បីសង្គម ពោលគឺ ជាមនុស្សដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធ ធ្វើការងារដើម្បីអ្នកដទៃច្រើនជាងខ្លួនឯង។ នៅក្នុងនោះមានបុគ្គលដែលអាចឲ្យយើងឆ្លុះបញ្ចាំងបាន។ ព្រះពុទ្ធ ជាបុគ្គលដែលលះបង់សេចក្តីសុខជាមួយទ្រព្យសម្បត្តិ រាជ្យបល្ល័ង្គ និងភាពជាស្តេច មកស្វែងរកធម៌នៅព្រៃភ្នំ ដើម្បីយកមកអប់រំពុទ្ធបរិស័ទ។ ព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ប្រើពេលវេលាស្ទើរមួយជីវិត ដើម្បីនិពន្ធសៀវភៅ បកប្រែសៀវភៅពីភាសាបាលី និងសំស្ក្រឹត មកជាភាសាខ្មែរ និងបង្កើតវចនានុក្រមខ្មែរ។
លោក មហាត្មិះគន្ធី (Maha Gundi) ជាបុគ្គលដែលធ្វើការងារស្ទើរពេញមួយជីវិតដើម្បីទាមទារឯករាជ្យឲ្យប្រទេសឥណ្ឌា ពីសំណាក់អាណានិគមន៍អង់គ្លេស។ សកម្មជនសិទ្ធិមនុស្ស លោក ម៉ាទីន លូធើឃីង ( Martin Luther King) ប្រើពេលមួយជីវិតដើម្បីទាមទារសិទ្ធិជនជាតិស្បែកខ្មៅនៅសហរដ្ឋអាមេរិច និងបុគ្គលសំខាន់ៗជាច្រើនទៀត។ បុគ្គលដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ បានបន្សល់កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ស្នាដៃ និងគុណសម្បត្តិជាច្រើនមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន សម្រាប់មនុស្សជាតិទូទៅ។
ប្រភេទទីបី៖ មនុស្សសាមញ្ញ រស់នៅក្នុងជីវភាពធម្មតា។ បំណងប្រាថ្នាមនុស្សមួយក្រុមនេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីស្វែងរកសុភមង្គលសម្រាប់ខ្លួនឯង និងគ្រួសាររបស់ខ្លួននោះទេ។
សរុបមកវិញ តម្លៃនៃជីវិត ត្រូវបានមនុស្សគ្រប់ជំពូកកំពុងស្វែងរក។ មនុស្សគ្រប់គ្នាឲ្យតម្លៃ លើអត្ថន័យនៃជីវិតផ្សេងៗគ្នា។ ខ្លះគិតថា មានលុយ ប្រាក់ខែសមរម្យ មានគ្រួសារមួយ គឺរស់នៅក្នុងជីវភាពធម្មតា។ ខ្លះទៀត គិតថា ជីវិតមានតម្លៃ ទាល់តែមានអំណាច មានគេកោតសរសើរ មានអង្គរក្សហែហមមុខក្រោយ និងមានផ្ទះវីឡា រថយន្តទំនើប ចង់បានអ្វីបានហ្នឹង។ ឯមនុស្សមួយក្រុមទៀត គឺមានលក្ខណៈពិសេសខ្លាំងណាស់ ពោល គឺពួកគេលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនឯងច្រើនដើម្បីអ្នកដទៃ និងដើម្បីជាតិមាតុភូមិ។ ពួកគេមុន នឹងស្លាប់ទៅ មនុស្សជំពូកនេះ តែងតែបន្សល់ទុកស្នាដៃ កេរ្តិ៍តំណែល ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ។
ពួកគេតែងតែគិតថា «កើតមកឲ្យធ្ងន់ផែនដីហើយ គឺគួរធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់ផែនដី មុននឹងខ្លួនស្លាប់ទៅវិញ»។ របៀបគិតរបស់ពួកគេគឺតែងតែប្រៀបធៀបថា ពូសុខនៅស្រែឡើងត្នោត ជាប្រជាពលរដ្ឋសាមញ្ញធម្មតា ពេលស្លាប់ទៅ មនុស្សទូទៅមិនបានស្គាល់ ពីព្រោះពូសុខមិនបានបន្សល់ស្នាដៃអ្វីដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ។ ឯពូសៅវិញ ជាពលរដ្ឋសកម្មនៅក្នុងសហគមន៍ គាត់ជាអ្នកជួយជ្រោមជ្រែងសហគមន៍ឲ្យមានអណ្តូងទឹក ប្រឡាយទឹក មានសាលារៀន និងកសាងសមិទ្ធផលជាច្រើននៅក្នុងសហគមន៍។ ទាំងពីរនាក់ពេលស្លាប់ទៅ សំណួរតើពលរដ្ឋគោរពស្រលាញ់ និងរម្លឹកគុណ ពូសុខ ឬពូសៅ? ប្រាកដណាស់គឺពូសៅ។
ដូច្នេះ មនុស្សទាំងបីក្រុមសុទ្ធតែងតែស្វែងរកអត្ថន័យជីវិតរៀងខ្លួន ប៉ុន្តែគ្រាន់តែប្រភេទមនុស្សខ្លះ ធ្វើការងារភាគច្រើនដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងគ្រួសាររបស់ខ្លួន រីឯប្រភេទមនុស្ស មួយក្រុមទៀត គឺធ្វើការងារដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកដទៃ ច្រើនជាងប្រយោជន៍ខ្លួនឯង។ ហើយក្រុមមនុស្សដែលធ្វើប្រយោជន៍ដើម្បីអ្នកដទៃ សង្គម និងប្រទេសជាតិ តែងតែត្រូវបានមនុស្សនៅក្នុងពិភពលោកផ្តល់តម្លៃខ្ពស់និងក្លាយជាគំរូសម្រាប់អ្នកជំនាន់ក្រោយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
