បោរីភាសា មានន័យ​យ៉ាងខ្លីថា ភាសា, សម្តីនៃអ្នក​បុរី, អ្នក​ក្រុង។ តាមការពន្យល់​ បោរីភាសា គឺ​សម្តីដែល​ត្រឹមត្រូវ​តាម​សូរសព្ទអក្សរ។

 

ឧទាហរណ៍៖ ការនិយាយថា ថ្ងៃ, មក, យក, រក  ត្រូវបាន​ចាត់ជា​បោរីភាសា រីឯ ង៉ៃ, ម ឬ ម៉ុះ, យ, រ ត្រូវបាន​ហៅថាជា គ្រាមភាសា ( ពាក្យអ្នកស្រុកធម្មតា ) ឬជា សាមញ្ញភាសា ( ពាក្យសាមញ្ញ, ពាក្យផ្សារ )។