«បណ្ឌិតមានី» ចេញពីភាសាបាលី ដែលមានន័យថា អ្នកមានមានះថាខ្លួនជាបណ្ឌិត; មានអត្ថន័យថា អ្នកមានចំណេះវិជ្ជាប្រកាន់ថា គ្មានអ្នកណាមានចំណេះស្មើនឹងខ្លួន  ( អ្នកនេះស្លាប់ចំណេះត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹង ); អ្នកមានចំណេះព្រួលៗប្រកាន់ថាឥតមានអ្នកណាចេះជាងខ្លួន ( អ្នកនេះអស់មានផ្លូវចេះតទៅទៀត គឺមានតែរេចរិលចំណេះនោះទៅវិញ ) ។ បើស្ត្រីជា «បណ្ឌិតមានិនី» ។ 

 

ពាក្យផ្ទុយនឹង «បណ្ឌិតមានី», «បណ្ឌិតមានិនី» គឺ «ពាលមានី», «ពាលមានិនី» ។  ពាលមានី អ្នកដឹងខ្លួនឬសម្គាល់ខ្លួនថាជាពាលឬថាល្ងង់ គឺបុគ្គលណាពាលល្ងង់ ក៏ភា្ញក់ខ្លួនថាខ្លួនល្ងង់ពិតមែន, បុគ្គលនោះ អាចនឹងប្រែគំនិតខំប្រឹងរៀនខំប្រឹងស្ដាប់ ក៏ត្រឡប់ជាអ្នកចេះដឹងស្គាល់ខុសត្រូវបានពុំខាន ( ស្រ្ដីជា ពាលមានិនី ) ។ 

 

រីឯពាក្យ «បណ្ឌិតមានះ» វិញ គឺសំដៅលើការប្រកាន់ថាខ្លួនជាបណ្ឌិត គឺមានះរបស់អ្នកល្ងង់ដែលលើកខ្លួនដោយប្រកាន់ថាខ្លួនជាអ្នកប្រាជ្ញ ៕