បាឋកថាស្ដីពី «នគរូបនីយកម្មក្រុងអង្គរ និងខណ្ឌអង្គរខាងកើត» ត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅថ្ងៃទី២៤ ខែមិថុនា ដោយសហការរវាងអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា និងមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នៃសាកលវិទ្យាល័យហាវៃ។ វាគ្មិនគឺបណ្ឌិត ហេង ពិភាល់ បុរាណវិទូ និងនាយករងបណ្ដោះអាសន្នមជ្ឈមណ្ឌលសិក្សាអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នៃសាកលវិទ្យាល័យហាវៃ  បានព្យាយាមពន្យល់ត្រួសៗ ពីនគរូបនីយកម្មក្រុងអង្គរ និងសហគមន៍ ដែលបានពីលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវនាពេលកន្លងមក។ 

 

ការស្រាវជ្រាវនេះ បានចែកការវិវត្តន៍នគរូបនីយកម្មក្រុងអង្គរ ជាពីរដំណាក់កាល។ ទី១ ចាប់ពីសតវត្សទី៩ ដល់សតវត្សទី១១ ដែលជាការរៀបចំភូមិឋាន កន្លែងមនុស្សរស់នៅ តាមអ័ក្សរបស់ប្រាសាទធំៗ ដូច​ជានៅភ្នំបាខែង និងប្រាសាទប្រែរូបជាដើម។ ដំណាក់កាលទី២ ចាប់ពីសតវត្សទី១២ ដល់សតវត្សទី១៥ ចាប់ផ្តើមពីប្រាសាទអង្គរវត្ត ដែលមានកំពែងធំៗ មានភូមិប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅ បែងចែកជាក្រឡា មានទួល ត្រពាំងសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ក្នុងសហគមន៍។

 

ការប្ដូររាជធានី ធ្វើឱ្យនគរូបនីយកម្មក្រុងអង្គរ មានការផ្លាស់ប្ដូរក៏ពិតមែន តែសហគមន៍ជុំវិញ នៅមានមនុស្សរស់នៅដដែល។  ការរស់នៅដូចពីមុនមានការផ្លាស់ប្ដូរ ដោយសារប្រព័ន្ធផ្លូវថ្នល់ នៅសម័យអង្គរលែងដើរ តែផ្នែកខ្លះនៅតែមានមនុស្សរស់នៅ។ នេះជាការបញ្ជាក់ពីលោកបណ្ឌិត ហេង ពិភាល់។