មគ្គុទ្ទេសក៍ប្រចាំសារមន្ទីរ លោក គុន ផល្លី ប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗថា លលាដ៍ក្បាលមនុស្សទាំងនោះ បានមកពីការសិក្សាស្រាវជ្រាវ រវាងអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា និងសាលាបារាំងចុងបូព៌ា នៅការដ្ឋានកំណាយបាតបារាយណ៍មេបុណ្យខាងលិច ឬបារាយណ៍ទឹកថ្លា ដែលគេឱ្យឈ្មោះថា ស្ថានីយគោកតាមាស និងស្ថានីយព្រៃក្មេង។ នៅស្ថានីយគោកតាមាស គេប្រទះឃើញលលាដ៍ក្បាលសរុបចំនួន ៥៩ តែគេជ្រើសរើសលលាដ៍ក្បាលខ្លះ មកតាំងបង្ហាញក្នុងសារមន្ទីរ។

 

«អ្វីដែលចង់បង្ហាញឱ្យអ្នកទស្សនាបានយល់ គឺទាក់ទងព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗ ការវិវត្តន៍របស់មនុស្សពីអតីតកាល...អ្វីដែលចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺលលាដ៍ក្បាលដែលមានលេខរៀងលេខ១,២,៣ មានការដកធ្មេញពីអតីតកាល ហើយគេសន្និដ្ឋានថា ស្លាប់ដោយសារការដរពេលដកធ្មេញ»។ នេះជាការពន្យល់របស់លោក គុន ផល្លី ដោយបន្ថែមថា ការដកធ្មេញជាទំនៀមឆ្លងវ័យពីបុរាណ ដែលតែងអនុវត្តន៍លើស្រ្តី។

 

ក្រៅពីនោះក៏មានលលាដ៍ក្បាលខ្លះ ស្លាប់ដោយសារជំងឺឈាមស ស៊ីឈាមក្រហមដែរ ដែលជំងឺនេះ កើតមានយូរមកហើយនៅស្រុកខ្មែរ។