បន្ថែមពីលើនេះ វចនានុក្រម លើកយកពាក្យ «ញាណសម្បយុត្ត» មកពន្យល់។ ពាក្យនេះ សំដៅលើ ចិត្តដែលប្រកបដោយសេចក្ដីដឹង; ចិត្តដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា គឺចិត្ដដែលមានជំនឿព្រមទាំងប្រាជ្ញាក៏មានផង។ 

 

ធ្វើបុណ្យដោយញាណសម្បយុត្ដ;កិច្ចការអ្វីៗដែលគេធ្វើដោយការយល់ជាក់ខ្លួនឯង ក៏ហៅថា ធ្វើដោយញាណសម្បយុត្ត ដែរ។ រីឯសទ្ធាសម្បយុត្ត គឺចិត្តដែលសម្បយុត្តដោយសទ្ធា ។ ល ។

 

ផ្ទុយពីញាណសម្បយុត្ត គឺ ញាណវិប្បយុត្ដ ដែលមានន័យថា ដែលប្រាសចាកសេចក្ដីដឹង; ចិត្តដែលមានតែជំនឿឥតមានសេចក្ដីដឹងការខុសឬត្រូវឡើយ។ 

 

ធ្វើបុណ្យដោយញាណវិប្បយុត្ត គឺធ្វើបុណ្យកុសលណាមួយដោយជឿជាក់ថាបានបុណ្យ ប៉ុន្តែឥតមានសេចក្ដីដឹងអ្វីប្លែកជាងជំនឿនោះឡើយ; កិច្ចការអ្វីៗដែលអ្នកធ្វើៗតាមតែបង្គាប់គេ ឥតមានយល់ជាក់ខ្លួនឯងសោះ ក៏ហៅថា ធ្វើដោយញាណវិប្បយុត្ដ ដែរ ៕