ឆាឆៅ ឆាប់ខឹង ឆាប់បាត់ ចូលចិត្តស្ងៀមស្ងាត់ មិនសូវមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សជុំវិញខ្លួន និងអាកប្បកិរិយាប្លែកៗជាច្រើន។ ទាំងនេះ គឺជាស្ថានភាពរបស់កុមារអូទីស្សឹម ដែលអ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា ជួបប្រទះជាប្រចាំ។ ជាការងារមួយដ៏លំបាក គ្រូបង្រៀនវ័យ២៥ឆ្នាំរូបនេះ មានការតាំងចិត្តខ្ពស់ក្នុងបេសកកម្មរបស់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យកុមារអូទីស្សឹមទទួលបានចំណេះដឹងដូចកុមារទូទៅ។
សំឡេងទះដៃ និងចម្រៀងកុមារលាន់ឮរំពងចេញពីបន្ទប់រៀនមួយនៃអគារសិក្សារបស់អង្គការសាលារៀនទន្សាយ ដែលស្ថិតក្នុងបរិវេណសាលាបឋមសិក្សាទួលគោក រាជធានីភ្នំពេញ។ កុមារជាង១០នាក់ នាំគ្នាធ្វើកាយវិការ និងស្រែកច្រៀង តាមការណែនាំរបស់អ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា ដែលហៅពួកគេថា «កូនៗ» ពេញមាត់។
អ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា កំពុងបង្រៀនដល់កុមារអូទីស្សឹម
ស្ថិតក្នុងឯកសណ្ឋានអាវដៃខ្លី និងសំពត់បត់វែងពណ៌ខ្មៅ ស្រីភា រួមជាមួយអ្នកគ្រូម្នាក់ទៀត ច្រៀងផង រាំផង អមដោយកាយវិការនៃសញ្ញាសម្គាល់នានា នៅចំពោះមុខសិស្សដែលជាកុមារអូទីស្សឹម និងខ្សោយសតិបញ្ញា។
សិស្សខ្លះធ្វើតាម ខ្លះធ្វើតាមមិនបានល្អ រីឯខ្លះទៀតមិនធ្វើតាម។ ទាំងនេះជាទិដ្ឋភាពដែលអ្នកគ្រូវ័យ២៥ឆ្នាំរូបនេះ តែងតែជួបនារយៈពេលជាង២ឆ្នាំចុងក្រោយ ទោះពិបាក តែសប្បាយចិត្ត។
អាជីពគ្រូបង្រៀន ជាក្តីស្រមៃរបស់ ស្រីភា តាំងពីតូច ហើយអ្នកខេត្តកំពង់ធំ រូបនេះ បានចាប់ផ្តើមដើរតាមក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួន នាពេលជានិស្សិតឆ្នាំទី៣នៅរាជធានីភ្នំពេញ។ ដំបូងឡើយ នាង ដើរបង្រៀនកុមារធម្មតាតាមផ្ទះ ហើយឈានដល់ដើមឆ្នាំ២០២០ កញ្ញា ក៏សម្រេចចិត្តចូលបង្រៀនកុមារអូទីស្សឹម។
«ព្រោះតែស្រឡាញ់អាជីពជាគ្រូបង្រៀនខ្លាំង រួមទាំងចិត្តអាណិតដល់កុមារពិការភាពទាំងនោះ ខ្ញុំដាក់ចិត្តបង្រៀនពួកគាត់ដោយគ្មានគំនិតបោះបង់ឡើយ។ ខ្ញុំចង់ឱ្យក្មេងទាំងនោះប្រសើរដូចក្មេងធម្មតា តាមរយៈបទពិសោធន៍ការងារដែលមានក្នុងខ្លួនទាំងប៉ុន្មាន»។ នេះជាការតាំងចិត្តរបស់អ្នកគ្រូវ័យក្មេង។
អ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា កំពុងឱប និងកាន់ដៃកុមារអូទីស្សឹមម្នាក់
ការដាក់ចិត្តបង្រៀននេះ គឺដោយសារ ស្រីភា មើលឃើញថា កុមារអូទីស្សឹមកម្ពុជាភាគច្រើនរងនូវការរើសអើងពីសាលារៀនឯកជនចំនួន ដោយមិនព្រមផ្តល់សេវាបង្រៀនដល់ពួកគាត់។ លើសពីនេះ កុមារទាំងនោះក៏មិនងាយមានគ្រូស័្មគ្រចិត្តទៅបង្រៀនដែរ ព្រោះតែមានអាកប្បកិរិយាមិនចុះសម្រុងជាមួយមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន។
តាមបទពិសោធន៍របស់អ្នកគ្រូសម្បុរស្រអែមស្រស់រូបនេះ ការបង្រៀនកុមារអូទីស្សឹម ទាមទារចាំបាច់នូវការប្រើបេះដូង តាមរយៈការផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ ផ្តល់ក្តីអាណិតអាសូរ រួមទាំងមានភាពអត់ធ្មត់ ភាពឆ្លាតវៃ និងភាពបត់បែនគ្រប់កាលៈទេសៈជាមួយកុមារទាំងនោះ។ ស្រីភា បន្ថែមថា គ្រូបង្រៀនប្រើតែចំណេះដឹង តែបើគ្មានចំណុចទាំងនេះទេ គឺមិនអាចបង្រៀនកុមារអូទីស្សឹមបានឡើយ។
«យើងផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ ឱបថើបពួកគាត់ដូចកូនអ៊ីចឹង! បើបង្រៀនពួកគាត់សរសេរអក្សរវិញ គឺយើងឱបគាត់ជាប់នឹងទ្រូង ហើយកាន់ដៃពួកគាត់ឱ្យសរសេរ និងផាត់ពណ៌រូបភាពនានា។ យើងតាមដានចំណេះដឹងពួកគាត់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ! ពីមួយខែទៅមួយខែ និងបង្រៀនគាត់រហូត»។ អ្នកគ្រូ ស្រីភា បានរៀបរាប់យ៉ាងដូច្នេះ ប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗ ទាំងទឹកមុខញញឹម ជាមួយនឹងសំឡេងអួលដើមក។
តាមការសង្កេតនាអំឡុងពេលសម្ភាសកាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែសីហា ស្រីភា ហាក់មានអារម្មណ៍រំភើប និងមានមោទកភាពចំពោះខ្លួនឯងក្នុងតួនាទីបង្ហាត់បង្រៀនកុមារអូទីស្សឹម។ ការងារនេះ បាននាំកិត្តិយសជូនគ្រួសារនៅឯស្រុកកំណើតក្នុងខេត្តកំពង់ធំ ទោះនាងទទួលបានប្រាក់បៀវត្សរ៍ត្រឹម១៥០ដុល្លារក្នុងមួយខែ និងមិនទាន់ទទួលបានក្របខណ្ឌពីក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ក៏ដោយ។
អារម្មណ៍ជួយសិស្សដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពលំបាក ច្បាស់ជាផ្តើមចេញពីបទពិសោធន៍ជីវិតដ៏ជូរចត់ផ្ទាល់ខ្លួន។ ពិតមែនហើយ ស្រីភា កើតចេញពីគ្រួសារមួយដែលមានជីវភាពក្រលំបាក ដោយឪពុកម្តាយ បានចំណាកស្រុកទៅស៊ីឈ្នួលគេនៅថៃ តាំងពីខ្លួនរៀននៅថ្នាក់ទី៧មកម្ល៉េះ។
អ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា ចូលរូមពិធីសម្ពោធប្រើប្រាស់បណ្ណាល័យឌីជីថល និងអគារសិក្សាសម្រាប់កុមារអូទីស្សឹម នៅសាលាមឋមសិក្សាទួលគោក នៅថ្ងៃទី៣០សីហា ឆ្នាំ២០២២។
«និយាយទៅ ខ្ញុំសំណាង! សំណាងត្រង់ថា មិនបើខ្ញុំមិនជាប់បាក់ឌុប និងមិនបានអាហារូបករណ៍នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញទេនោះ ខ្ញុំក៏អត់មានឱកាសបានមករៀននៅភ្នំពេញនោះដែរ ព្រោះគ្រួសារខ្ញុំ ក្រមែនទែន! ពួកគាត់មិនមានលទ្ធភាពឱ្យរៀនទេ»។ ស្រីភា រៀបរាប់បែបនេះ។
នាងបន្ថែមថា៖ « ពេលជាប់បាក់ឌុបភ្លាម ខ្ញុំដាក់ចិត្តត្រូវជម្នះគ្រប់យ៉ាងមករៀនឱ្យទាល់តែបាន ទោះបីគ្មានសាច់ញាតិជូនមកភ្នំពេញ ទាំងខ្ញុំមិនស្គាល់សាលារៀន អត់ស្គាល់បន្ទប់ជួល ក៏ខ្ញុំត្រូវតែមកភ្នំពេញ ដើម្បីរៀនបន្តដែរ»។
ការតស៊ូ និងការខិតខំប្រឹងប្រែង នាំឲ្យ ស្រីភា ទទួលបានបរិញ្ញាបត្រសង្គមវិទ្យាពីសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ កាលពីឆ្នាំ២០១៨ ហើយអាចបន្តការងារជាគ្រូបង្រៀនរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ ក្រៅបង្រៀននៅអង្គការសាលារៀនទន្សាយក្នុងបរិវេណសាលាបឋមសិក្សាទួលគោក អ្នកគ្រូ ស្រីភា ក៏ឆ្លៀតបង្រៀនកុមារអូទីស្សឹមនៅតាមផ្ទះផងដែរ។
ជុំវិញនៃការបង្រៀននេះ លោក សួង រស្មី បានកោតសរសើរនូវទឹកចិត្តអ្នកគ្រូភា ដែលស័្មគ្រចិត្តបង្រៀនកូនរបស់លោក ក៏ដូចកុមារអូទីស្សឹមដទៃទៀត។ លោកឪពុករូបនេះ បានបញ្ជូនកូនរបស់ខ្លួនទៅទទួលការអប់រំនៅអង្គការសាលារៀនទន្សាយ រយៈពេល៧ខែមកហើយ ដោយមាន អ្នកស្រី ស្រីភា ជាអ្នកបង្រៀន។
លោក សួង រស្មី ឈរមើលកូនរបស់ខ្លួន(រស្មី គីមប៉រ) កំពុងជាមួយអ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា នាថ្ងៃទី៣០សីហា
រស្មី គីមប៉រ ជាកូនប្រុសរបស់លោក សួង រស្មី ដែលមានអាយុជាង៧ឆ្នាំ។ មុននឹងបានចូលរៀនសាលានេះ លោក រស្មី បាននាំគីមប៉រ ទៅធ្វើតេស្ត និងសម្ភាស នៅសាលារៀនឯកជនជាច្រើនកន្លែងផងដែរ ប៉ុន្តែមិនមានសាលារៀនណាមួយព្រមទទួលឡើយ ព្រោះតែកុមាររូបនេះ មិនសូវចេះនិយាយស្តី រួមទាំងមានអត្តចរឹកនៅស្ងាត់ស្ងៀមតែឯង។
ស្ថិតនៅមុខខ្លោងទ្វារនៃបន្ទប់រៀនមួយកន្លែងនៃអង្គការសាលារៀនទន្សោយ លោក រស្មី បានថ្លែងមកកាន់សារព័ត៌មានថ្មីៗ ដោយចោលខ្សែភ្នែកទៅមើលកូនរបស់ខ្លួនដែលកំពុងរៀនជាអ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា ថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលសាលាព្រមទទួលកូនខ្ញុំឱ្យចូលរៀន ដោយមានគ្រូល្អៗបង្រៀន»។
បច្ចុប្បន្ន ដ្បិត គីមប៉រ មិនទាន់ចេះនិយាយច្រើនក្តី ប៉ុន្តែអាកប្បករិយា និងស្មារតីកុមារារូបនេះ គឺនឹងធឹង និងយល់ច្រើនជាងមុន។ «ជាក់ស្តែង កូនខ្ញុំពេលនេះ ថា ចេះនិយាយក៏បាន! មិនចេះនិយាយក៏បាន! ព្រោះគាត់អត់សូវនិយាយ។ ប៉ុន្តែ បើហៅភាសា A.B.C.D ឬ One Two Three និង ហៅ ក.ខ.គ.ឃ.ង គឺគាត់ចេះទាំងអស់ ដោយមានការបង្រៀនដិតដល់ពីអ្នកគ្រូភា និងផ្សេងៗទៀត»។
លោក រស្មី បាននិយាយបែបនេះ ដោយបន្តសរសើរដល់ អ្នកស្រី ពុំ ស្រីភា ថា ជាគ្រូបង្រៀនមានអត្តចរឹកស្លូតបូត មានភាពអត់ធ្មត់ រួមទាំងផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ និងថែទាំកូនរបស់លោក ក៏ដូចកុមារអូទីស្សឹមដទៃទៀត ចេញពីទឹកចិត្តពិតប្រាកដ។
នៅពេលដែលឪពុកម្តាយរបស់កុមារអូទីស្សឹម និយាយថា កូនៗរបស់ពួកគាត់សព្វថ្ងៃ គឺចេះច្រើន និងមានអារម្មណ៍ល្អច្រើនណាស់ បានធ្វើឱ្យអ្នកគ្រូ ពុំ ស្រីភា កាន់តែមានឆន្ទៈចង់បង្រៀនកុមារកាន់តែខ្លាំងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ ស្រីភា ក៏មានគំនិតចង់បន្តការសិក្សាបន្ថែមទៀត ដើម្បីពង្រីកសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ក្នុងការបង្ហាត់បង្រៀនកុមារអូទីស្សឹម និងខ្សោយសតិបញ្ញាឱ្យកាន់តែល្អ៕