រវាងអ្នកដែលទៅចុះចូលគណបក្សកាន់អំណាច ហើយត្រូវទទួលបានពាក្យជនលក់ក្បាល និងអ្នកដែលទៅខាងប្រឆាំង ហើយត្រូវគេឲ្យឈ្មោះជាជនក្បត់ជាតិ សុទ្ធតែកើនកំហឹងរៀងខ្លួន។ បើនៅតែបន្តជះសម្តី២ម៉ាត់នេះដាក់គ្នា មានន័យថា ភាគីទាំងសងខាង កំពុងបណ្តុះកំហឹងឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ សង្គម ដែលពោរពេញដោយកំហឹង ប្រឈមនឹងការបាត់បង់សុខុដុមរមនា។ 
 

ទាំងភាគីខាងគណបក្សកាន់អំណាច ទាំងអ្នកប្រឆាំង ត្រូវចេះទប់ និងថ្នមសម្តីខ្លះ ទើបអាចបន្ថយកំហឹងបាន ហើយស្ថានភាពសង្គម នឹងកាន់តែល្អប្រសើរ បើសង្គម ឮពាក្យលក់ក្បាល និងពាក្យក្បត់ជាតិកាន់តែតិច។ 
 

គួរចាំចំណុចដ៏សំខាន់១ក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ គឺការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសគណបក្សនយោបាយ ឬភាគីនយោបាយណាមួយ គឺជាសិទ្ធិសេរីភាព។ មនុស្សម្នាក់ៗ មានហេតុផលរៀងៗខ្លួនក្នុងការសម្រេចចិត្ត ដែលអ្នកផ្សេង មិនអាចដឹងច្បាស់ស្មើនឹងសាមីខ្លួនឡើយ។
 

មិនមែនឲ្យតែគេចូលគណបក្សកាន់អំណាច ដឹងតែថា គេលក់ក្បាល ហើយមិនមែនឲ្យតែគេទៅខាងប្រឆាំង ដឹងតែថា គេក្បត់ជាតិនោះទេ។ ជួនកាល គេចុះចូលជាមួយគណបក្សកាន់អំណាច ក៏ព្រោះតែខកចិត្តនឹងក្រុមប្រឆាំង។​ ដូចគ្នាដែរ ជួនកាល គេ រត់ទៅខាងប្រឆាំង ក៏ព្រោះតែគេមិនពេញចិត្តនឹងគណបក្សកាន់អំណាច។ 
 

ចំពោះអ្នកប្រឆាំង ពេលខ្លះ ក្នុងចិត្តខ្លួនឯង ក៏ដឹងច្បាស់ថា អ្នកដែលរត់ចូលគណបក្សកាន់អំណាច មិនមែនជាជនលក់ក្បាលឡើយ តែដើម្បីបំពេញចិត្តខ្លួនដែលខឹងអ្នកនោះ ក៏ប្រើពាក្យជនលក់ក្បាលទៅកាន់គេ។ ចំពោះភាគីខាងគណបក្សកាន់អំណាច ពេលខ្លះ ក៏ដឹងក្នុងចិត្តដែរថា អ្នកប្រឆាំងមួយក្រុមណានោះ មិនបានធ្វើអំពើក្បត់ជាតិនោះទេ តែនៅតែជូនពាក្យជនក្បត់ជាតិទៅឲ្យគេ។ ពេលខ្លះទៀត អ្នកគាំទ្រទាំងសងខាង មិនដឹងច្បាស់ផងទេ តែពួកគេ ចូលរួមប្រើពាក្យវាយប្រហារនេះដែរ ទៅតាមអ្នកនយោបាយរបស់ខ្លួន។ 
 

 

យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងឲ្យបានខ្ពស់ ក្នុងការប្រើពាក្យវាយប្រហារអ្នកដទៃ ជាពិសេស ពាក្យលក់ក្បាល និងពាក្យក្បត់ជាតិ ដោយមិនត្រូវចេះតែនិយាយចេញមកតាមចិត្តឡើយ។ ចូរទិតៀនឲ្យសមនឹងទង្វើដែលគេធ្វើខុស។ ចៀសវាង គេខុសតែ១ ធ្វើដូចជាគេខុសដល់១០០។ អ្នកណា ក៏មិនអាចទទួលយកបានដែរ នៅពេលខ្លួនខុសប៉ុនរន្ធម្ជុល ស្រាប់តែត្រូវគេមើលឃើញកំហុសនោះប៉ុនភ្នំ៕