ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
អ្នកស្រីអ៊ុក-សាវបុរី
×![]()
ដោយ: ធឿន បញ្ញាឬទិ្ធ
គិតត្រឹមឆ្នាំ២០១៤នេះអ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី បានប្រកបអាជីពជាអ្នកកាសែតជាង២០ឆ្នាំហើយ។ភាពសប្បាយរីករាយ និងការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិត ទាំងនេះជាទិដ្ឋភាពដាច់ដោយឡែកពីគ្នានៅក្នុងអាជីពដែលអ្នកស្រីបានជួប។ អ្នកកាសែតស្ត្រីវ័យ៥៧ឆ្នាំ មិនមានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់នឹងអាជីពនេះទេ ព្រោះចិត្តដែលចង់ជួយកិច្ចការសង្គម ពិតជាមានទំហំធំធេង។
អ្នកស្តាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី ពិតជាបានលឺឈ្មោះអ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី។ ក្នុងចំណោមអ្នកកាសែតជាស្ត្រីដ៏តិចតួចរបស់កម្ពុជា អ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី គឺជាអ្នកតស៊ូក្រាញននៀលក្នុងអាជីពដ៏លំបាកនេះដ៏យូរអង្វែងម្នាក់។ នៅក្នុងសិក្ខាសាលាក្នុងបន្ទប់ម៉ាស៊ីត្រជាក់ នៅក្នុងស្រែក្រោមកំដៅព្រះអាទិត្យ នៅទីជនបទដាច់ស្រយាល ទាំងអស់នេះសុទ្ធសឹងតែជាកន្លែងយកព័ត៌មានរបស់អ្នកស្រី បុរី។ ទឹកចិត្តដែលចង់ចូលរួមចំណែកជួយអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសកំណើតរបស់ខ្លួន បានលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកស្រីឲ្យបំពេញការងារ ដែលពេលខ្លះគ្រោះថ្នាក់ផងនោះ ដោយសេចក្តីក្លាហាន និងមិនរាថយ។
តាមពិត ចាប់តាំងពីការដួលរលំនៃរបបប៉ុលពត អ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី ដែលមានសម្បុរស្រអែម បានចាប់ផ្តើមការងារក្នុងវិស័យសារព័ត៌មានរួចទៅហើយ។ ពីអ្នកកាន់ម៉ាស៊ីនផ្សាយរបស់វិទ្យុជាតិ និងបន្ទាប់មកវិទ្យុរដ្ឋធានីផង រហូតដល់ក្លាយជាថតវីដេអូ ដោយមានការបណ្តុះបណ្តាលពីប្រទេសរុស្ស៊ីក្នុងទស្សរវត្សរ៍១៩៨០ ។ ក្រោយពីមានជំនាញជាអ្នកថតវីដេអូនេះហើយ អ្នកស្រី បុរីបានផលិតឯកសារច្រើនដែលបង្ហាញពីបញ្ហាសង្គមកម្ពុជាអោយអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលនានា និងឲ្យធនាគារពិភពលោកផង មុននឹងអ្នកស្រីបានសម្រេចចិត្តចូលប្រកបអាជីពជាអ្នកកាសែតឲ្យវិទ្យុអាស៊ីសេរីក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨ ។
រងការគំរាមកំហែងពីជនអនាមិកនៅឆ្នាំ២០០៥
នៅក្នុងទស្សវត្សរ៍១៩៩០ វិស័យសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជាមិនទាន់ត្រូវបានទទួលស្គាល់ទូលំទូលាយខ្លាំងនៅឡើយ។ ការសម្រេចចិត្តចូលបម្រើការងារនៅក្នុងអង្គភាពព័ត៌មានដែលប្រើប្រាស់មូលនិធិរបស់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិក ក៏ជាបញ្ហាធំមួយដែររបស់អ្នកស្រី។ និយាយអំពីអំពើអសកម្មរបស់មន្ត្រី និងរូបភាពអសកម្មនានាផ្សេងទៀតនៅក្នុងសង្គម លើកស្ទួយសិទ្ធិសេរីភាពជាមូលដ្ឋានរបស់ពលរដ្ឋកម្ពុជា គឺជាបេសកកម្មរបស់អ្នកកាសែត អ៊ុក សាវបុរី។ ហេតុការណ៍អាក្រក់ដែលអ្នកស្រីនឹងមិនអាចបំភ្លេចនៅក្នុងអាជីព គឺការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតនៅឆ្នាំ២០០៥ ។ អ្នកស្រីរម្លឹកយ៉ាងដូច្នេះថា៖«មានជនអនាមិកបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើខ្ញុំ និងបានទូរសព្ទដោយប្រើពាក្យគំរាមដល់ជីវិតខ្ញុំទៀតផង។ កាលណោះសេរីភាពអ្នកយកព័ត៌មានរឹតត្បិតខ្លាំងណាស់មិនដូចបច្ចុប្បន្ននេះទេ។ ពេលនោះខ្ញុំបានរាយការណ៍ទាក់ទងនឹងការស្លាប់របស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ ៥នាក់ដោយអត់អាហារ។ ខ្ញុំមិនដឹងថា នរណាជាអ្នកគំរាមខ្ញុំទេ»។
ជាការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិត ស្ត្រីអ្នកកាសែតមាឌតូច បានសារភាពថា អ្នកស្រីបានបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកស្រីមែន នៅពេលនោះ។ ប៉ុន្តែការបារម្ភនៅតែមិនធំជាងក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្តពីក្រុមគ្រួសារអ្នកស្រីឡើយ។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំបានសម្រេចបន្តការងារនេះទៀត ក្រោយពីក្រុមគ្រួសារបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជំរុញខ្ញុំឲ្យនៅបន្តអាជីពនេះដែរនោះ គឺទឹកចិត្តដែលចង់ចួលរួមចំណែកជួយកិច្ចការសង្គម តាមរយៈអត្ថបទរបស់ខ្ញុំដែលផ្សាយអំពីព័ត៌មានពិត និងត្រឹមត្រូវ»។
អាជីពដែលទាមទារការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់
ទឹកចិត្តស្រឡាញ់អាជីពអ្នកសារព័ត៌មាន និងការលើកទឹកចិត្តពីគ្រួសារ ក៏មិនមែនជាមូលហេតុតែមួយដែលជំរុញឲ្យអ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី បន្តអាជីពនេះរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះឡើយ។ ការគាំទ្រពីប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ជាកត្តាសំខាន់មួយទៀតដែរ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ថា នៅពេលខ្លះ ភាពសប្បាយរីករាយក្នុងចិត្តបានកើតឡើង នៅពេលដែលមានប្រជាពលរដ្ឋសរសើរដល់ការសរសេរអត្ថបទ ឬសេចក្តីការរាយការណ៍ព័ត៌មានរបស់អ្នកស្រី។ បើទោះជាកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយ សម្រាប់អ្នកស្រី បុរី ស្មារតីទទួលខុសត្រូវ និងការប្រកាន់វិជ្ជាជីវៈ ស្ថិតនៅជាប់នឹងអ្នកស្រីជានិច្ច។ អ្នកកាសែតស្ត្រីជើងចាស់រូបនេះពន្យល់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«តាំងខ្លួនជាអ្នកកាសែតអាជីព យើងត្រូវស្មោះត្រង់ មិនត្រូវពុករលួយមិនលំអៀង ផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានពិត និងត្រឹមត្រូវក្នុងសង្គម»។ អ្នកស្រីបន្តយ៉ាងដូច្នេះថា៖«រាល់ការសរសេរអត្ថបទព័ត៌មាន ខ្ញុំតែងតែជឿជាក់និងទទួលខុសត្រូវលើព័ត៌មានខ្ញុំ។ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យខុសការពិត ហើយត្រូវមានគុណភាព ទើបប្រជាពលរដ្ឋឲ្យតម្លៃយើង ហើយពួកគេក៏ស្គាល់យើងតាមរយៈអត្ថបទកាសែតនេះដែរ»។
បើទោះជាមានអាយុ៥៧ឆ្នាំក៏ដោយ ក៏ស្ត្រីកាសែតជើងចាស់រូបនេះ នៅតែចង់បន្ដការងារនេះ ដើម្បីចូលរួមចំណែកជួយកិច្ចការសង្គមដែលអ្នកស្រីចូលចិត្ត។ ប៉ុន្ដែដោយសារតែមានអាយុច្រើន អ្នកស្រីមិនអាចមានសកម្មភាពរហ័សរហួនដូចពេលមុនទៀតឡើយ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកស្រីសង្ឃឹមថា អ្នកកាសែតជំនាន់ក្រោយមានឆន្ទៈស្មោះត្រង់ មោះមុតក្នុងអាជីព។ លើសពីនេះអ្នកស្រីក៏ជំរុញ និងលើកទឹកចិត្តស្ត្រីដែលជាអ្នកការសែតជំនាន់ក្រោយបន្តការប្រឹងប្រែងថែមទៀតដើម្បីជួយលើកស្ទួយវិស័យសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជាឲ្យកាន់តែប្រសើរ។
អ្នកស្រីអ៊ុក សាវបុរី មានស្វាមី និងមានកូនចំនួន៣នាក់ ដែលមិនមានអ្នកណាម្នាក់ចង់បន្តវេនពីម្តាយរបស់ពួកគេឡើយ៕
អ្នកស្តាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី ពិតជាបានលឺឈ្មោះអ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី។ ក្នុងចំណោមអ្នកកាសែតជាស្ត្រីដ៏តិចតួចរបស់កម្ពុជា អ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី គឺជាអ្នកតស៊ូក្រាញននៀលក្នុងអាជីពដ៏លំបាកនេះដ៏យូរអង្វែងម្នាក់។ នៅក្នុងសិក្ខាសាលាក្នុងបន្ទប់ម៉ាស៊ីត្រជាក់ នៅក្នុងស្រែក្រោមកំដៅព្រះអាទិត្យ នៅទីជនបទដាច់ស្រយាល ទាំងអស់នេះសុទ្ធសឹងតែជាកន្លែងយកព័ត៌មានរបស់អ្នកស្រី បុរី។ ទឹកចិត្តដែលចង់ចូលរួមចំណែកជួយអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសកំណើតរបស់ខ្លួន បានលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកស្រីឲ្យបំពេញការងារ ដែលពេលខ្លះគ្រោះថ្នាក់ផងនោះ ដោយសេចក្តីក្លាហាន និងមិនរាថយ។
តាមពិត ចាប់តាំងពីការដួលរលំនៃរបបប៉ុលពត អ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី ដែលមានសម្បុរស្រអែម បានចាប់ផ្តើមការងារក្នុងវិស័យសារព័ត៌មានរួចទៅហើយ។ ពីអ្នកកាន់ម៉ាស៊ីនផ្សាយរបស់វិទ្យុជាតិ និងបន្ទាប់មកវិទ្យុរដ្ឋធានីផង រហូតដល់ក្លាយជាថតវីដេអូ ដោយមានការបណ្តុះបណ្តាលពីប្រទេសរុស្ស៊ីក្នុងទស្សរវត្សរ៍១៩៨០ ។ ក្រោយពីមានជំនាញជាអ្នកថតវីដេអូនេះហើយ អ្នកស្រី បុរីបានផលិតឯកសារច្រើនដែលបង្ហាញពីបញ្ហាសង្គមកម្ពុជាអោយអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលនានា និងឲ្យធនាគារពិភពលោកផង មុននឹងអ្នកស្រីបានសម្រេចចិត្តចូលប្រកបអាជីពជាអ្នកកាសែតឲ្យវិទ្យុអាស៊ីសេរីក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨ ។
រងការគំរាមកំហែងពីជនអនាមិកនៅឆ្នាំ២០០៥
នៅក្នុងទស្សវត្សរ៍១៩៩០ វិស័យសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជាមិនទាន់ត្រូវបានទទួលស្គាល់ទូលំទូលាយខ្លាំងនៅឡើយ។ ការសម្រេចចិត្តចូលបម្រើការងារនៅក្នុងអង្គភាពព័ត៌មានដែលប្រើប្រាស់មូលនិធិរបស់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិក ក៏ជាបញ្ហាធំមួយដែររបស់អ្នកស្រី។ និយាយអំពីអំពើអសកម្មរបស់មន្ត្រី និងរូបភាពអសកម្មនានាផ្សេងទៀតនៅក្នុងសង្គម លើកស្ទួយសិទ្ធិសេរីភាពជាមូលដ្ឋានរបស់ពលរដ្ឋកម្ពុជា គឺជាបេសកកម្មរបស់អ្នកកាសែត អ៊ុក សាវបុរី។ ហេតុការណ៍អាក្រក់ដែលអ្នកស្រីនឹងមិនអាចបំភ្លេចនៅក្នុងអាជីព គឺការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិតនៅឆ្នាំ២០០៥ ។ អ្នកស្រីរម្លឹកយ៉ាងដូច្នេះថា៖«មានជនអនាមិកបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើខ្ញុំ និងបានទូរសព្ទដោយប្រើពាក្យគំរាមដល់ជីវិតខ្ញុំទៀតផង។ កាលណោះសេរីភាពអ្នកយកព័ត៌មានរឹតត្បិតខ្លាំងណាស់មិនដូចបច្ចុប្បន្ននេះទេ។ ពេលនោះខ្ញុំបានរាយការណ៍ទាក់ទងនឹងការស្លាប់របស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ ៥នាក់ដោយអត់អាហារ។ ខ្ញុំមិនដឹងថា នរណាជាអ្នកគំរាមខ្ញុំទេ»។
ជាការគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិត ស្ត្រីអ្នកកាសែតមាឌតូច បានសារភាពថា អ្នកស្រីបានបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកស្រីមែន នៅពេលនោះ។ ប៉ុន្តែការបារម្ភនៅតែមិនធំជាងក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្តពីក្រុមគ្រួសារអ្នកស្រីឡើយ។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំបានសម្រេចបន្តការងារនេះទៀត ក្រោយពីក្រុមគ្រួសារបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជំរុញខ្ញុំឲ្យនៅបន្តអាជីពនេះដែរនោះ គឺទឹកចិត្តដែលចង់ចួលរួមចំណែកជួយកិច្ចការសង្គម តាមរយៈអត្ថបទរបស់ខ្ញុំដែលផ្សាយអំពីព័ត៌មានពិត និងត្រឹមត្រូវ»។
អាជីពដែលទាមទារការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់
ទឹកចិត្តស្រឡាញ់អាជីពអ្នកសារព័ត៌មាន និងការលើកទឹកចិត្តពីគ្រួសារ ក៏មិនមែនជាមូលហេតុតែមួយដែលជំរុញឲ្យអ្នកស្រី អ៊ុក សាវបុរី បន្តអាជីពនេះរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះឡើយ។ ការគាំទ្រពីប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ជាកត្តាសំខាន់មួយទៀតដែរ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ថា នៅពេលខ្លះ ភាពសប្បាយរីករាយក្នុងចិត្តបានកើតឡើង នៅពេលដែលមានប្រជាពលរដ្ឋសរសើរដល់ការសរសេរអត្ថបទ ឬសេចក្តីការរាយការណ៍ព័ត៌មានរបស់អ្នកស្រី។ បើទោះជាកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយ សម្រាប់អ្នកស្រី បុរី ស្មារតីទទួលខុសត្រូវ និងការប្រកាន់វិជ្ជាជីវៈ ស្ថិតនៅជាប់នឹងអ្នកស្រីជានិច្ច។ អ្នកកាសែតស្ត្រីជើងចាស់រូបនេះពន្យល់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«តាំងខ្លួនជាអ្នកកាសែតអាជីព យើងត្រូវស្មោះត្រង់ មិនត្រូវពុករលួយមិនលំអៀង ផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានពិត និងត្រឹមត្រូវក្នុងសង្គម»។ អ្នកស្រីបន្តយ៉ាងដូច្នេះថា៖«រាល់ការសរសេរអត្ថបទព័ត៌មាន ខ្ញុំតែងតែជឿជាក់និងទទួលខុសត្រូវលើព័ត៌មានខ្ញុំ។ ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យខុសការពិត ហើយត្រូវមានគុណភាព ទើបប្រជាពលរដ្ឋឲ្យតម្លៃយើង ហើយពួកគេក៏ស្គាល់យើងតាមរយៈអត្ថបទកាសែតនេះដែរ»។
បើទោះជាមានអាយុ៥៧ឆ្នាំក៏ដោយ ក៏ស្ត្រីកាសែតជើងចាស់រូបនេះ នៅតែចង់បន្ដការងារនេះ ដើម្បីចូលរួមចំណែកជួយកិច្ចការសង្គមដែលអ្នកស្រីចូលចិត្ត។ ប៉ុន្ដែដោយសារតែមានអាយុច្រើន អ្នកស្រីមិនអាចមានសកម្មភាពរហ័សរហួនដូចពេលមុនទៀតឡើយ។ តែយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកស្រីសង្ឃឹមថា អ្នកកាសែតជំនាន់ក្រោយមានឆន្ទៈស្មោះត្រង់ មោះមុតក្នុងអាជីព។ លើសពីនេះអ្នកស្រីក៏ជំរុញ និងលើកទឹកចិត្តស្ត្រីដែលជាអ្នកការសែតជំនាន់ក្រោយបន្តការប្រឹងប្រែងថែមទៀតដើម្បីជួយលើកស្ទួយវិស័យសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជាឲ្យកាន់តែប្រសើរ។
អ្នកស្រីអ៊ុក សាវបុរី មានស្វាមី និងមានកូនចំនួន៣នាក់ ដែលមិនមានអ្នកណាម្នាក់ចង់បន្តវេនពីម្តាយរបស់ពួកគេឡើយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
