ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
ករណីគ្រូពេទ្យប្រចាំភូមិរកា ខេត្តបាត់ដំបងដែលផ្តល់សេវាសុខាភិបាលទាំងខ្លួនគ្មានសញ្ញាបត្រពីក្រសួងសុខាភិបាលគឺជាឧទាហរណ៍មួយក្នុងចំណោមបញ្ហាជាច្រើនដែលបង្ហាញពីបញ្ហាប្រឈមធំធេងខាងសុខភាព។ បើទោះជានៅមិនទាន់មានភស្តុតាងច្បាស់លាស់ថាគាត់ជាអ្នកចម្លងមេរោគអេដស៍ដល់អ្នកភូមិក៏ដោយ ក៏គ្រូពេទ្យម្នាក់នេះព្យាបាលដោយខ្វះអនាម័យនិងខ្វះបច្ចេកទេសវេជ្ជសាស្ត្រយ៉ាងខ្លាំង។ នេះជាគ្រោះថ្នាក់ដែលបណ្តាលមកពីការគ្រប់គ្រងវិស័យសុខាភិបាលមិនបានល្អ។
គ្រូពេទ្យគ្មានសញ្ញាបត្រ ព្យាបាលតាមទម្លាប់ ពលរដ្ឋប្រើថ្នាំតាមចំណាំតៗគ្នាដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ហើយថ្នាំពេទ្យទាំងនោះត្រូវបានដាក់លក់ដោយអ្នកគ្មានជំនាញផ្នែកឱសថការី។ នេះជាអ្វីដែលកំពុងបន្តកើតមាននៅឡើយក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាសវត្សរ៍ទី២១នេះជាពិសេសក្នុងតំបន់ជនបទដាច់ស្រយាល។
នៅឯភ្នំពេញនិងទីប្រជុំជននានា វិស័យសុខាភិបាលបានរីកដុះដាលយ៉ាងខ្លាំងទាំងវិស័យសាធារណៈនិងឯកជន។ ប៉ុន្តែ វិស័យនេះនៅតែមិនអាចផ្តល់ជំនឿចិត្តដល់ពលរដ្ឋបាននៅឡើយ។ជាក់ស្តែង នៅពេលដែលមានសមាជិកគ្រួសារណាម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ គ្រួសារអ្នកមានលទ្ធភាពបានស្វែងរកជាបឋមការចាកចេញទៅព្យាបាលនៅក្រៅប្រទេស ដូចជាសាំងហ្គាពួរ ថៃ ឬវៀតណាម ទៅតាមលទ្ធភាពធនធានដែលខ្លួនមាន។
ប៉ុន្តែ គ្រួសារអ្នកក្រីក្រគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីរត់រកមណ្ឌលសុខភាព មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ ឬក៏មន្ទីរពហុព្យាបាលឯកជនក្នុងស្រុកនោះឡើយ។ បញ្ហាដែលកំពុងចោទឡើងក្នុងវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នគឺ ទី១៖ គុណភាពនៃការព្យាបាលមិនសូវល្អតែតម្លៃខ្ពស់ ទី២៖ ការធ្លាក់ចុះនៃសីលធម៌គ្រូពេទ្យមួយចំនួនដែលមើលឃើញប្រាក់ធំជាងជីវិតមនុស្ស ទី៣៖ ភាពអនាធិប តេយ្យក្នុងការឃោសនាផលិតផលដែលទាក់ទងនឹងសុខភាពរួមទាំងថ្នាំពេទ្យមួយចំនួនផង និងទី៤ ទម្លាប់របស់ពលរដ្ឋខ្មែរដែលចូលចិត្តប្រើថ្នាំដោយខ្លួនឯង...។
ជាការពិតណាស់ ក្រៅពីបញ្ហាដូចបានលើកឡើងខាងដើម ការគ្រប់គ្រងវិស័យសុខាភិបាលនៅធូររលុងដែលបង្កើតឲ្យមានភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងការឃោសនាអំពីសេវាកម្មសុខាភិបាល និងផលិតផលសុខភាពខុសពីការពិត។ ដើម្បីប្រាក់ គ្រូពេទ្យខ្លះបានបង្ខំចិត្តព្យាបាលជំងឺដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជន ដូចជាប្រើថ្នាំហួសកម្រិតដើម្បីឲ្យអ្នកជំងឺឆាប់ជាដោយមិនបានគិតពីផលវិបាកទៅថ្ងៃក្រោយ។
គ្រូពេទ្យខ្លះឲ្យថ្នាំទៅអ្នកជំងឺ ជាពិសេសជំងឺកុមារតែម្តង ដោយលាយថ្នាំរួចជាស្រេចដើម្បីកុំឲ្យអតិថិជនចំណាំបានថាជាថ្នាំអ្វី? គ្រូពេទ្យខ្លះទៀតបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យអ្នកជំងឺព្យូរសេរ៉ូមឬទទួលការវះកាត់ដើម្បីទទួលបានប្រាក់កម្រៃខ្ពស់សូម្បីតែស្ថានភាពអ្នកជំងឺមិនទាន់តម្រូវឲ្យទទួលការវះកាត់ក៏ដោយ។ មានកន្លែងព្យាបាលជំងឺខ្លះទៀតមិនដាក់ស្លាកសញ្ញាត្រឹមត្រូវទេពោលគឺអ្នកជំងឺអាចទៅពិគ្រោះជំងឺបានតាមរយៈការណាត់តាមទូរសព្ទ័នៅកន្លែងមួយដែលហាក់ដូចជាលួចលាក់។
ងាកទៅមើលកន្លែងលក់ថ្នាំពេទ្យវិញ មានឱសថស្ថានជាច្រើនកន្លែងគ្មានច្បាប់អនុញ្ញាត ឱសថស្ថានខ្លះទៀតគ្មានឱសថការីជាអ្នកឈរលក់ថ្នាំពិតប្រាកដឡើយ។ នៅកម្ពុជា មនុស្សទូទៅអាចទិញថ្នាំពេទ្យបានតាមចិត្តចង់ ឬក៏អ្នកលក់ថ្នាំខ្លះតាំងខ្លួនជាអ្នកផ្សំថ្នាំឲ្យអ្នកជំងឺដោយខ្លួនឯងដោយមិនចាំបាច់មានវេជ្ជបញ្ជា។ ផលិផលថ្នាំពេទ្យ ឬផលិតផលដែលទាក់ទងនឹងសុខភាពត្រូវបានគេឃោសនា និងដាក់លក់តាមទំនើងចិត្ត។ តើទាំងនេះមិនមែនជាភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងវិស័យសុខាភិបាលទេឬ?
និយាយបែបនេះ គេក៏មិនត្រូវភ្លេចគ្រូពេទ្យខ្លះដែលបានខិតខំគោរពក្រមសីលធម៌ និងបានធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីលើកកម្ពស់វិស័យសុខាភិបាលនោះដែរ។ អ្នកទាំងនោះគួរតែទទួល បានការគោរព និងលើកទឹកចិត្ត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រសួងសុខាភិបាលគួរគ្រប់គ្រងវិស័យរបស់ខ្លួនឲ្យបានល្អជាងសព្វថ្ងៃ។ ក្រៅពីការបង្កើនគុណភាពសុខាភិបាល, ការពង្រឹងសីលធម៌គ្រូពេទ្យ និងធ្វើឲ្យសុខាភិបាលមានតម្លៃថោកសម្រាប់ជនក្រីក្រគឺជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវចាត់វិធានការជាបន្ទាន់។
បន្ទាប់មកទៀត ការគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មថ្នាំពេទ្យ និងផលិតផលទាក់ទងនឹងសុខភាពគឺជារឿងចាំបាច់មិនអាចខានបានពីព្រោះថា ភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងវិស័យនេះក៏ចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ដែរក្នុងការបំផ្លាញថវិកាគ្រួសាររបស់ពលរដ្ឋខ្មែរដោយសារតែការជឿទៅលើការឃោសនាមិនសមហេតុផល។ ការបណ្តែតបណ្តោយឲ្យមានភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងវិស័យសុខាភិបាលគឺជាគ្រោះថ្នាក់ធំធេងសម្រាប់សុខភាពសាធារណៈ ក៏ដូចជាគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សង្គមកម្ពុជាទាំងមូល៕
គ្រូពេទ្យគ្មានសញ្ញាបត្រ ព្យាបាលតាមទម្លាប់ ពលរដ្ឋប្រើថ្នាំតាមចំណាំតៗគ្នាដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា ហើយថ្នាំពេទ្យទាំងនោះត្រូវបានដាក់លក់ដោយអ្នកគ្មានជំនាញផ្នែកឱសថការី។ នេះជាអ្វីដែលកំពុងបន្តកើតមាននៅឡើយក្នុងប្រទេសកម្ពុជានាសវត្សរ៍ទី២១នេះជាពិសេសក្នុងតំបន់ជនបទដាច់ស្រយាល។
នៅឯភ្នំពេញនិងទីប្រជុំជននានា វិស័យសុខាភិបាលបានរីកដុះដាលយ៉ាងខ្លាំងទាំងវិស័យសាធារណៈនិងឯកជន។ ប៉ុន្តែ វិស័យនេះនៅតែមិនអាចផ្តល់ជំនឿចិត្តដល់ពលរដ្ឋបាននៅឡើយ។ជាក់ស្តែង នៅពេលដែលមានសមាជិកគ្រួសារណាម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ គ្រួសារអ្នកមានលទ្ធភាពបានស្វែងរកជាបឋមការចាកចេញទៅព្យាបាលនៅក្រៅប្រទេស ដូចជាសាំងហ្គាពួរ ថៃ ឬវៀតណាម ទៅតាមលទ្ធភាពធនធានដែលខ្លួនមាន។
ប៉ុន្តែ គ្រួសារអ្នកក្រីក្រគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីរត់រកមណ្ឌលសុខភាព មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ ឬក៏មន្ទីរពហុព្យាបាលឯកជនក្នុងស្រុកនោះឡើយ។ បញ្ហាដែលកំពុងចោទឡើងក្នុងវិស័យសុខាភិបាលកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នគឺ ទី១៖ គុណភាពនៃការព្យាបាលមិនសូវល្អតែតម្លៃខ្ពស់ ទី២៖ ការធ្លាក់ចុះនៃសីលធម៌គ្រូពេទ្យមួយចំនួនដែលមើលឃើញប្រាក់ធំជាងជីវិតមនុស្ស ទី៣៖ ភាពអនាធិប តេយ្យក្នុងការឃោសនាផលិតផលដែលទាក់ទងនឹងសុខភាពរួមទាំងថ្នាំពេទ្យមួយចំនួនផង និងទី៤ ទម្លាប់របស់ពលរដ្ឋខ្មែរដែលចូលចិត្តប្រើថ្នាំដោយខ្លួនឯង...។
ជាការពិតណាស់ ក្រៅពីបញ្ហាដូចបានលើកឡើងខាងដើម ការគ្រប់គ្រងវិស័យសុខាភិបាលនៅធូររលុងដែលបង្កើតឲ្យមានភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងការឃោសនាអំពីសេវាកម្មសុខាភិបាល និងផលិតផលសុខភាពខុសពីការពិត។ ដើម្បីប្រាក់ គ្រូពេទ្យខ្លះបានបង្ខំចិត្តព្យាបាលជំងឺដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជន ដូចជាប្រើថ្នាំហួសកម្រិតដើម្បីឲ្យអ្នកជំងឺឆាប់ជាដោយមិនបានគិតពីផលវិបាកទៅថ្ងៃក្រោយ។
គ្រូពេទ្យខ្លះឲ្យថ្នាំទៅអ្នកជំងឺ ជាពិសេសជំងឺកុមារតែម្តង ដោយលាយថ្នាំរួចជាស្រេចដើម្បីកុំឲ្យអតិថិជនចំណាំបានថាជាថ្នាំអ្វី? គ្រូពេទ្យខ្លះទៀតបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យអ្នកជំងឺព្យូរសេរ៉ូមឬទទួលការវះកាត់ដើម្បីទទួលបានប្រាក់កម្រៃខ្ពស់សូម្បីតែស្ថានភាពអ្នកជំងឺមិនទាន់តម្រូវឲ្យទទួលការវះកាត់ក៏ដោយ។ មានកន្លែងព្យាបាលជំងឺខ្លះទៀតមិនដាក់ស្លាកសញ្ញាត្រឹមត្រូវទេពោលគឺអ្នកជំងឺអាចទៅពិគ្រោះជំងឺបានតាមរយៈការណាត់តាមទូរសព្ទ័នៅកន្លែងមួយដែលហាក់ដូចជាលួចលាក់។
ងាកទៅមើលកន្លែងលក់ថ្នាំពេទ្យវិញ មានឱសថស្ថានជាច្រើនកន្លែងគ្មានច្បាប់អនុញ្ញាត ឱសថស្ថានខ្លះទៀតគ្មានឱសថការីជាអ្នកឈរលក់ថ្នាំពិតប្រាកដឡើយ។ នៅកម្ពុជា មនុស្សទូទៅអាចទិញថ្នាំពេទ្យបានតាមចិត្តចង់ ឬក៏អ្នកលក់ថ្នាំខ្លះតាំងខ្លួនជាអ្នកផ្សំថ្នាំឲ្យអ្នកជំងឺដោយខ្លួនឯងដោយមិនចាំបាច់មានវេជ្ជបញ្ជា។ ផលិផលថ្នាំពេទ្យ ឬផលិតផលដែលទាក់ទងនឹងសុខភាពត្រូវបានគេឃោសនា និងដាក់លក់តាមទំនើងចិត្ត។ តើទាំងនេះមិនមែនជាភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងវិស័យសុខាភិបាលទេឬ?
និយាយបែបនេះ គេក៏មិនត្រូវភ្លេចគ្រូពេទ្យខ្លះដែលបានខិតខំគោរពក្រមសីលធម៌ និងបានធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីលើកកម្ពស់វិស័យសុខាភិបាលនោះដែរ។ អ្នកទាំងនោះគួរតែទទួល បានការគោរព និងលើកទឹកចិត្ត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រសួងសុខាភិបាលគួរគ្រប់គ្រងវិស័យរបស់ខ្លួនឲ្យបានល្អជាងសព្វថ្ងៃ។ ក្រៅពីការបង្កើនគុណភាពសុខាភិបាល, ការពង្រឹងសីលធម៌គ្រូពេទ្យ និងធ្វើឲ្យសុខាភិបាលមានតម្លៃថោកសម្រាប់ជនក្រីក្រគឺជារឿងសំខាន់ដែលត្រូវចាត់វិធានការជាបន្ទាន់។
បន្ទាប់មកទៀត ការគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មថ្នាំពេទ្យ និងផលិតផលទាក់ទងនឹងសុខភាពគឺជារឿងចាំបាច់មិនអាចខានបានពីព្រោះថា ភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងវិស័យនេះក៏ចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ដែរក្នុងការបំផ្លាញថវិកាគ្រួសាររបស់ពលរដ្ឋខ្មែរដោយសារតែការជឿទៅលើការឃោសនាមិនសមហេតុផល។ ការបណ្តែតបណ្តោយឲ្យមានភាពអនាធិបតេយ្យក្នុងវិស័យសុខាភិបាលគឺជាគ្រោះថ្នាក់ធំធេងសម្រាប់សុខភាពសាធារណៈ ក៏ដូចជាគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សង្គមកម្ពុជាទាំងមូល៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
