ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
សង្គមជាតិ
×![]()
ភ្នំពេញ៖ បញ្ហាចំបងមួយរបស់បុរសដែលត្រូវការសេវាផ្លូវភេទក្រៅផ្ទះ គឺការរកទិញស្រោមអនាម័យ ឬអាវភ្លៀង។ បុរសភាគច្រើននៅតែអៀនខា្មសនៅឡើយ បើទោះជាស្រោមអនាម័យត្រូវបានដាក់លក់យ៉ាងបើកចំហរ នៅតាមទីសាធារណៈ នៅតាមហាងនានានៅតាមស្ថានីយ៍ប្រេងឥន្ទនៈ ផ្សារទំនើបជាដើម។ ដើម្បីគ្រាន់តែទិញស្រោមអនាម័យ ក្រុមបុរសៗ ត្រូវមានតិចនិកផ្សេងៗគ្នា។ 
ពេលព្រលប់ម៉ោងប្រមាណជា៦ល្ងាច យុវជនបញ្ញា ក្នុងវ័យប្រមាណ២៥ឆ្នាំ មានពាក់ម៉ាសបិទមុខជិតផងនោះ បានជិះម៉ូតូរបស់ខ្លួនទៅឈប់ក្បែរឱសថស្ថានមួយក្នុងសង្កាត់ទួលស្វាយព្រៃ២ ដែលនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្សារអូឡាំពិក។ ឈប់ម៉ូតូនៅមួយកន្លែង បញ្ញានៅអង្គុយលើម៉ូតូ ហើយធ្វើហាក់ដូចជារង់ចាំអ្នកណាម្នាក់ តែដៀងភ្នែកចូលទៅក្នុងឱសថស្ថានញឹកញាប់។ តាមពិត បញ្ញាកំពុងចង់ទិញស្រោមអនាម័យ។ តែយ៉ាងណាយុវជនម្នាក់នេះមិនទាន់សម្រេចចិតចូលទិញភ្លាមៗ ឡើយ គឺគេនៅរង់ចាំរហូតដល់អតិថិជនចេញអស់ពីឱសថស្ថានទើបចូលទិញ។
ស្រដៀងនឹងលោក បញ្ញាដែរ យុវជន ដារ៉ូ អាយុ២៨ឆ្នាំ ក៏ធ្លាប់មានអនុស្សាវរីយ៍ជាមួយនឹងស្រោម អនាម័យមួយប្រអប់ដូចគ្នាដែរ។ ដារ៉ូដែលអៀនមិនហ៊ានចូលទិញស្រោមអនាម័យដោយបើកចំហនោះ បានរៀបរាប់ថា ប៉ុន្មានថ្ងៃមុន គ្រាន់តែត្រូវការស្រោមមួយប្រអប់ លោកត្រូវជិះម៉ូតូក្រឡឹងចុះ ឡើង២ ទៅ៣ជុំ ក្បែរឱសថស្ថានមួយកន្លែងនៅម្តុំផ្សារចាស់ ដើម្បីរង់ចាំមើលឱកាសល្អនៅពេល ដែលគ្មានអតិថិជន។ នៅពេលចូលទៅដល់កន្លែងលក់ភ្លាម ខណៈពេលកំពុងឈរនៅចំពោះមុខនារីលក់ថ្នាំពេទ្យដែលមានវ័យស្របាលគ្នា លោក ដារ៉ូ និយាយទាំងអៀនប្រៀនមិនសូវហ៊ានមើល មុខនារីអ្នកលក់ថ្នាំពេទ្យឡើយ។ មានពាក់មួកសុវត្តិភាពជាប់នឹងក្បាលផងដែរនោះ ដារ៉ូ បាននិយាយទៅកាន់អ្នកលក់ថា៖«ខ្ញុំត្រូវការប្រដាប់ការពារមួយកញ្ចប់។ ហើយជួយច្រកស្បោងខ្មៅអោយខ្ញុំមួយផង...»។ ក្រោយពេលទទួលបានស្រោមអនាម័យហើយ ដារ៉ូ ប្រញាប់ចាកចេញទាំងមិនបានលាអ្នកគ្រូពេទ្យវ័យក្មេងមួយម៉ាត់នោះឡើយ។
អ្នកខ្លះទិញស្រោមអនាម័យនៅតាមឱសថស្ថាន អ្នកខ្លះទៀតទិញនៅតាមផ្សារ(ម៉ាត) ផងដែរ។ នៅតាមផ្សារប្រភេទនេះ បុរសអ្នកត្រូវការស្រោមអនាម័យអាចមានពេលច្រើនក្នុងការពង្វាងដានពី អ្នកនៅជុំវិញ។ នេះគឺជាករណីរបស់លោក សុវណ្ណ។ លោក សុវណ្ណ ដើរចូលក្នុងម៉ាតមួយ ហើយលោកដើរសំដៅទៅរកធ្នើរទំនិញផ្សេងៗ ទីបំផុតលោក សុវណ្ណ រកបានស្កកៅស៊ូមួយដុំ មុននឹងឈោងយកស្រោមអនាម័យ។
បុរសៗភាគច្រើននៅតែខ្មាសអៀនក្នុងការទិញស្រោមអនាម័យ។ កញ្ញា ធីតា ជាអ្នកគិតលុយនៅហាងម៉ាតមួយកន្លែងនៅក្បែរផ្សារទួលទំពូងគឺជាសាក្សី។ យុវតីរូបនេះ ដែលពីដំបូងឡើយក៏មានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនខ្លាំង នៅពេលអថិជនបុរសៗទិញស្រោមអនាម័យនោះ បានរៀបរាប់ថា រហូត ដល់ពេលនេះ កញ្ញាបានស៊ាំនឹងទិដ្ឋភាពទាំងនេះទៅហើយ ប៉ុន្តែកញ្ញាសង្កេតឃើញថា នៅមានបុរសភាគច្រើននៅខ្មាសអៀននៅឡើយនៅពេលដែលពួកគេចង់ទិញស្រោមអនាម័យនោះ។ ធីតាវ័យជាង២០ឆ្នាំបានពិពណ៌នាពីទិដ្ឋភាពនៅពេលដែលបុរសៗចូលទិញស្រោមអនាម័យថា៖«ខ្ញុំកម្រឃើញពួកគាត់(បុរស) ដែលចង់ទិញស្រោមអនាម័យនេះ ដើរមករកស្រោមអនាម័យណាស់ ។ ពួកគាត់ច្រើនតែធ្វើជាទិញអ្វីមួយសិន ដូចជាទឹកក្រូច ស្ករកៅស៊ូ ឬនំបន្តិចបន្តួច បន្ទាប់មកទើប មកយកស្រោមអនាម័យពេលក្រោយ»។ ជាធម្មតា នៅតាមហាងទំនើប ស្រោមអនាម័យត្រូវបានគេដាក់លក់នៅក្បែរអ្នកគិតលុយ។
ចំពោះបុរសខ្លះទៀត ប្រសិនបើអ្នកគិតលុយនៅតាមហាងម៉ាតជានារីយ៉ាងដូច្នេះ ពួកគេនឹងមិនទិញស្រោមអនាម័យដាច់ខាត។ គឺលុះត្រាតែអ្នកគិតលុយជាបុរសដូចគ្នាទើបពួកគេហ៊ានចូល ទិញ ដោយសារតែគេគិតថា ទល់មុខបុរសដូចគ្នា ពួកគេមានអារម្មណ៍ខ្មាសតិចជាងអ្នកគិតលុយជានារី។
តូបលក់ស្រោមអនាម័យតាមដងផ្លូវនៅតែត្រូវប៉ាន់…
ជិត២០ឆ្នាំមកនេះ គេឃើញមានការលក់ដូរស្រោមអនាម័យនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវនៅតែច្រើនដដែល ។ មូលហេតុមួយ ដែលធ្វើអោយអាជីវកម្មខ្នាតតូចមួយនេះនៅមានដំណើរការល្អនោះ គឺជាបច្ច័យនៃការខ្មាសអៀននៃបុរសៗខ្មែរនេះឯង។ ប្រសិនបើពួកគេមិនចង់ចូលទិញស្រោមអនាម័យនៅ តាមឱសថស្ថាន និងនៅតាមហាងម៉ាត ដោយសារតែខ្មាស និងខ្លាចជួបមនុស្សច្រើននោះ គឺពួកគេចូលចិត្តទិញស្រោមអនាម័យនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ដែលមានលក់រហូតដល់យប់ជ្រៅទៀតផង។
លោក ធីណា អ្នកលក់ស្រោមអនាម័យ ដែលដាក់នៅក្នុងកេះឈើមួយ ដាក់ដំកល់នៅលើកៅអី នៅក្បែរស្តាតចាស់បានរៀបរាប់អោយដឹងថា លោកនៅតែលក់ស្រោមអនាម័យបានច្រើនក្នុងមួយ ថ្ងៃ។ អ្នកលក់ម្នាក់ទទួលស្គាល់ថា បុរសខ្មែរនៅអៀនច្រើន ហើយការដែលពួកគេមកទិញស្រោម អនាម័យនៅតាមតូបតូចៗយ៉ាងដូច្នេះពីព្រោះ មានបុរសខ្លះពួកគាត់ត្រូវការលើសពីស្រោមអនា ម័យ។ លោក ធីណា លំអិតអោយដឹងថា៖«អ្នកខ្លះ ពួកគាត់ចាស់ៗ គាត់ត្រូវការប្រើថ្នាំជំនួយ។ អ្នកខ្លះគាត់ត្រូវការសួរយើងអំពីផលិតផលមួយចំនួន។ និយាយរួម ពួកគាត់ត្រូវការសួរព័ត៌មានមួយចំនួនទាក់ទងនឹងប្រភេទស្រោម ដូច្នេះមានតែមករកពួកខ្ញុំចឹង ទើបគាត់បាននិយាយច្រើន សួរបានច្រើន។ បើទៅទិញតាមហាង ពួកគាត់មិនហ៊ានសួរច្រើន ហើយអ្នកលក់នៅទីនោះក៏មិនដឹងអ្វីច្រើនដែរ»។
បុរសខ្លះបានព្រួយបារម្ភអំពីគុណភាពនៃស្រោមអនាម័យដែលគេដាក់លក់តាមចិញ្ចើមថ្នល់យ៉ាងដូច្នេះ ដោយសារតែវាត្រូវកំដៅថ្ងៃ និងត្រូវបានទុកដាក់មិនសមរម្យគ្មានសុវត្ថិភាព។ ប៉ុន្តែបើតាមការបញ្ជាក់ពីសំណាក់អ្នកលក់ស្រោមអនាម័យនៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ ពួកគេបានរក្សាទុកផលិតផល «អាវភ្លៀង»នេះ បានយ៉ាងល្អនៅក្នុងកាបូប ដែលទុកក្នុងម្លប់ គឺមិនមែនដាក់តាំងនៅកណ្តាលវាល ដែលសុទ្ធសឹងតែជាសំបកដូចគេបានឃើញនោះទេ។
បើទោះជាត្រូវខ្មាសអៀន និងលំបាកក្នុងការស្វែងរកទិញស្រោមអនាម័យយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែចំនួននៃការទិញស្រោមអនាម័យទំនងជាមិនបានធ្លាក់ចុះឡើយ។ ព្រោះវាជាតម្រូវការ។ អ្នកជំនាញមួយចំនួនធ្លាប់បានអំពាវនាវអោយមានការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិត នៃការអៀនប្រៀននេះរបស់បុរសដែរ ដើម្បីជំរុញអោយមានការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យអោយបាន ១០០ភាគរយ។ ហើយថា ការផ្លាស់ប្តូរមួយដែលអាចមានប្រសិទ្ធភាពនោះ គឺការយល់ឃើញរបស់ស្ត្រី ថាបុរសមានស្រោមអនាម័យគឺជារឿងធម្មតាមួយ៕
ពេលព្រលប់ម៉ោងប្រមាណជា៦ល្ងាច យុវជនបញ្ញា ក្នុងវ័យប្រមាណ២៥ឆ្នាំ មានពាក់ម៉ាសបិទមុខជិតផងនោះ បានជិះម៉ូតូរបស់ខ្លួនទៅឈប់ក្បែរឱសថស្ថានមួយក្នុងសង្កាត់ទួលស្វាយព្រៃ២ ដែលនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្សារអូឡាំពិក។ ឈប់ម៉ូតូនៅមួយកន្លែង បញ្ញានៅអង្គុយលើម៉ូតូ ហើយធ្វើហាក់ដូចជារង់ចាំអ្នកណាម្នាក់ តែដៀងភ្នែកចូលទៅក្នុងឱសថស្ថានញឹកញាប់។ តាមពិត បញ្ញាកំពុងចង់ទិញស្រោមអនាម័យ។ តែយ៉ាងណាយុវជនម្នាក់នេះមិនទាន់សម្រេចចិតចូលទិញភ្លាមៗ ឡើយ គឺគេនៅរង់ចាំរហូតដល់អតិថិជនចេញអស់ពីឱសថស្ថានទើបចូលទិញ។
ស្រដៀងនឹងលោក បញ្ញាដែរ យុវជន ដារ៉ូ អាយុ២៨ឆ្នាំ ក៏ធ្លាប់មានអនុស្សាវរីយ៍ជាមួយនឹងស្រោម អនាម័យមួយប្រអប់ដូចគ្នាដែរ។ ដារ៉ូដែលអៀនមិនហ៊ានចូលទិញស្រោមអនាម័យដោយបើកចំហនោះ បានរៀបរាប់ថា ប៉ុន្មានថ្ងៃមុន គ្រាន់តែត្រូវការស្រោមមួយប្រអប់ លោកត្រូវជិះម៉ូតូក្រឡឹងចុះ ឡើង២ ទៅ៣ជុំ ក្បែរឱសថស្ថានមួយកន្លែងនៅម្តុំផ្សារចាស់ ដើម្បីរង់ចាំមើលឱកាសល្អនៅពេល ដែលគ្មានអតិថិជន។ នៅពេលចូលទៅដល់កន្លែងលក់ភ្លាម ខណៈពេលកំពុងឈរនៅចំពោះមុខនារីលក់ថ្នាំពេទ្យដែលមានវ័យស្របាលគ្នា លោក ដារ៉ូ និយាយទាំងអៀនប្រៀនមិនសូវហ៊ានមើល មុខនារីអ្នកលក់ថ្នាំពេទ្យឡើយ។ មានពាក់មួកសុវត្តិភាពជាប់នឹងក្បាលផងដែរនោះ ដារ៉ូ បាននិយាយទៅកាន់អ្នកលក់ថា៖«ខ្ញុំត្រូវការប្រដាប់ការពារមួយកញ្ចប់។ ហើយជួយច្រកស្បោងខ្មៅអោយខ្ញុំមួយផង...»។ ក្រោយពេលទទួលបានស្រោមអនាម័យហើយ ដារ៉ូ ប្រញាប់ចាកចេញទាំងមិនបានលាអ្នកគ្រូពេទ្យវ័យក្មេងមួយម៉ាត់នោះឡើយ។
អ្នកខ្លះទិញស្រោមអនាម័យនៅតាមឱសថស្ថាន អ្នកខ្លះទៀតទិញនៅតាមផ្សារ(ម៉ាត) ផងដែរ។ នៅតាមផ្សារប្រភេទនេះ បុរសអ្នកត្រូវការស្រោមអនាម័យអាចមានពេលច្រើនក្នុងការពង្វាងដានពី អ្នកនៅជុំវិញ។ នេះគឺជាករណីរបស់លោក សុវណ្ណ។ លោក សុវណ្ណ ដើរចូលក្នុងម៉ាតមួយ ហើយលោកដើរសំដៅទៅរកធ្នើរទំនិញផ្សេងៗ ទីបំផុតលោក សុវណ្ណ រកបានស្កកៅស៊ូមួយដុំ មុននឹងឈោងយកស្រោមអនាម័យ។
បុរសៗភាគច្រើននៅតែខ្មាសអៀនក្នុងការទិញស្រោមអនាម័យ។ កញ្ញា ធីតា ជាអ្នកគិតលុយនៅហាងម៉ាតមួយកន្លែងនៅក្បែរផ្សារទួលទំពូងគឺជាសាក្សី។ យុវតីរូបនេះ ដែលពីដំបូងឡើយក៏មានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនខ្លាំង នៅពេលអថិជនបុរសៗទិញស្រោមអនាម័យនោះ បានរៀបរាប់ថា រហូត ដល់ពេលនេះ កញ្ញាបានស៊ាំនឹងទិដ្ឋភាពទាំងនេះទៅហើយ ប៉ុន្តែកញ្ញាសង្កេតឃើញថា នៅមានបុរសភាគច្រើននៅខ្មាសអៀននៅឡើយនៅពេលដែលពួកគេចង់ទិញស្រោមអនាម័យនោះ។ ធីតាវ័យជាង២០ឆ្នាំបានពិពណ៌នាពីទិដ្ឋភាពនៅពេលដែលបុរសៗចូលទិញស្រោមអនាម័យថា៖«ខ្ញុំកម្រឃើញពួកគាត់(បុរស) ដែលចង់ទិញស្រោមអនាម័យនេះ ដើរមករកស្រោមអនាម័យណាស់ ។ ពួកគាត់ច្រើនតែធ្វើជាទិញអ្វីមួយសិន ដូចជាទឹកក្រូច ស្ករកៅស៊ូ ឬនំបន្តិចបន្តួច បន្ទាប់មកទើប មកយកស្រោមអនាម័យពេលក្រោយ»។ ជាធម្មតា នៅតាមហាងទំនើប ស្រោមអនាម័យត្រូវបានគេដាក់លក់នៅក្បែរអ្នកគិតលុយ។
ចំពោះបុរសខ្លះទៀត ប្រសិនបើអ្នកគិតលុយនៅតាមហាងម៉ាតជានារីយ៉ាងដូច្នេះ ពួកគេនឹងមិនទិញស្រោមអនាម័យដាច់ខាត។ គឺលុះត្រាតែអ្នកគិតលុយជាបុរសដូចគ្នាទើបពួកគេហ៊ានចូល ទិញ ដោយសារតែគេគិតថា ទល់មុខបុរសដូចគ្នា ពួកគេមានអារម្មណ៍ខ្មាសតិចជាងអ្នកគិតលុយជានារី។
តូបលក់ស្រោមអនាម័យតាមដងផ្លូវនៅតែត្រូវប៉ាន់…
ជិត២០ឆ្នាំមកនេះ គេឃើញមានការលក់ដូរស្រោមអនាម័យនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវនៅតែច្រើនដដែល ។ មូលហេតុមួយ ដែលធ្វើអោយអាជីវកម្មខ្នាតតូចមួយនេះនៅមានដំណើរការល្អនោះ គឺជាបច្ច័យនៃការខ្មាសអៀននៃបុរសៗខ្មែរនេះឯង។ ប្រសិនបើពួកគេមិនចង់ចូលទិញស្រោមអនាម័យនៅ តាមឱសថស្ថាន និងនៅតាមហាងម៉ាត ដោយសារតែខ្មាស និងខ្លាចជួបមនុស្សច្រើននោះ គឺពួកគេចូលចិត្តទិញស្រោមអនាម័យនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ដែលមានលក់រហូតដល់យប់ជ្រៅទៀតផង។
លោក ធីណា អ្នកលក់ស្រោមអនាម័យ ដែលដាក់នៅក្នុងកេះឈើមួយ ដាក់ដំកល់នៅលើកៅអី នៅក្បែរស្តាតចាស់បានរៀបរាប់អោយដឹងថា លោកនៅតែលក់ស្រោមអនាម័យបានច្រើនក្នុងមួយ ថ្ងៃ។ អ្នកលក់ម្នាក់ទទួលស្គាល់ថា បុរសខ្មែរនៅអៀនច្រើន ហើយការដែលពួកគេមកទិញស្រោម អនាម័យនៅតាមតូបតូចៗយ៉ាងដូច្នេះពីព្រោះ មានបុរសខ្លះពួកគាត់ត្រូវការលើសពីស្រោមអនា ម័យ។ លោក ធីណា លំអិតអោយដឹងថា៖«អ្នកខ្លះ ពួកគាត់ចាស់ៗ គាត់ត្រូវការប្រើថ្នាំជំនួយ។ អ្នកខ្លះគាត់ត្រូវការសួរយើងអំពីផលិតផលមួយចំនួន។ និយាយរួម ពួកគាត់ត្រូវការសួរព័ត៌មានមួយចំនួនទាក់ទងនឹងប្រភេទស្រោម ដូច្នេះមានតែមករកពួកខ្ញុំចឹង ទើបគាត់បាននិយាយច្រើន សួរបានច្រើន។ បើទៅទិញតាមហាង ពួកគាត់មិនហ៊ានសួរច្រើន ហើយអ្នកលក់នៅទីនោះក៏មិនដឹងអ្វីច្រើនដែរ»។
បុរសខ្លះបានព្រួយបារម្ភអំពីគុណភាពនៃស្រោមអនាម័យដែលគេដាក់លក់តាមចិញ្ចើមថ្នល់យ៉ាងដូច្នេះ ដោយសារតែវាត្រូវកំដៅថ្ងៃ និងត្រូវបានទុកដាក់មិនសមរម្យគ្មានសុវត្ថិភាព។ ប៉ុន្តែបើតាមការបញ្ជាក់ពីសំណាក់អ្នកលក់ស្រោមអនាម័យនៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់ ពួកគេបានរក្សាទុកផលិតផល «អាវភ្លៀង»នេះ បានយ៉ាងល្អនៅក្នុងកាបូប ដែលទុកក្នុងម្លប់ គឺមិនមែនដាក់តាំងនៅកណ្តាលវាល ដែលសុទ្ធសឹងតែជាសំបកដូចគេបានឃើញនោះទេ។
បើទោះជាត្រូវខ្មាសអៀន និងលំបាកក្នុងការស្វែងរកទិញស្រោមអនាម័យយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែចំនួននៃការទិញស្រោមអនាម័យទំនងជាមិនបានធ្លាក់ចុះឡើយ។ ព្រោះវាជាតម្រូវការ។ អ្នកជំនាញមួយចំនួនធ្លាប់បានអំពាវនាវអោយមានការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិត នៃការអៀនប្រៀននេះរបស់បុរសដែរ ដើម្បីជំរុញអោយមានការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យអោយបាន ១០០ភាគរយ។ ហើយថា ការផ្លាស់ប្តូរមួយដែលអាចមានប្រសិទ្ធភាពនោះ គឺការយល់ឃើញរបស់ស្ត្រី ថាបុរសមានស្រោមអនាម័យគឺជារឿងធម្មតាមួយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
