ជាតិ
បទវិភាគ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងមាននិន្នាការកាន់តែកើនខ្លាំងឡើង ពលរដ្ឋខ្មែរកាត់ចិន ចិនកាត់ខ្មែរ ខ្មែរកាត់វៀតណាម វៀតណាមកាត់ខ្មែរ ឬខ្មែរសុទ្ធបាននាំគ្នាប្រារព្ធពិធីបុណ្យប្រពៃណីចូលឆ្នាំចិន និងវៀតណាម យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង។ ស្ថាប័នរដ្ឋបើកទ្វារតែខ្វះមន្ត្រីធ្វើការ សាលារៀនរដ្ឋ និងឯកជនបិទទ្វារ ផ្សារធំៗនៅទីក្រុងភ្នំពេញបិទទ្វារ ក្រុមហ៊ុនឯកជនបិទទ្វារ។ល។ តើមានកត្តាមូលដ្ឋានអ្វីខ្លះដែលនាំឱ្យខ្មែរទទួលយកឥទ្ធិពលវប្បធម៌ចិន? តើពិធីបុណ្យប្រពៃណីចិននិងវៀតណាម អាចក្លាយជារបស់ខ្មែរនាពេលអនាគតដែរឬទេ? 
រៀងរាល់ឆ្នាំ ពិសេស ក្នុងឱកាសចូលឆ្នាំចិនម្ដងៗ តែងតែមានការលើកឡើងនូវមតិដដែលៗ ខ្លះរិះគន់ ខ្លះគាំទ្រ ប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនដែលបានសែនចូលឆ្នាំចិន។ យោងតាមការវិភាគ យើងអាចមើលឃើញកត្តាមូលដ្ឋានមួយចំនួន ដែលរួមផ្សំជំរុញឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរទទួលឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌ចិនដោយងាយ កត្តាទាំងនោះ រួមមាន កត្តាប្រវត្តិសាស្ត្រ អន្តរកម្មសង្គម វប្បធម៌ នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច ពាណិជ្ជកម្ម...។
ទីមួយ ឆ្លងកាត់ពេលវេលាដ៏យូរអង្វែង មិនថាជនជាតិខ្មែរ ឬជនជាតិដទៃទេ តែងតែមានទំនាក់ទំនងជាមួយជនជាតិដទៃទៀត ក្នុងទំនាក់ទំនងនេះ រួមមានទាំងការទទួលយកឥទ្ធិពលពីគ្នាទៅវិញទៅមក និងការរៀបអាពាហ៍ពិពារជាមួយគ្នាផងដែរ។ ដោយសារទំនាក់ទំនងដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនេះហើយ ដែលបានជំរុញឱ្យមានកូនខ្មែរកាត់ចិន ឬចិនកាត់ខ្មែរជាច្រើននិងមានទំនាក់ទំនងខាងវប្បធម៌ជាបន្តបន្ទាប់។ ប្រសិនបើ យើងពិនិត្យឱ្យស៊ីជម្រៅ យើងស្ទើរតែអាចសន្និដ្ឋានបានថា អ្នកទីក្រុង ឬអ្នកដែលកំពុងតែមានឥទ្ធិពលក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ននេះ មិនមែនជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានដើមកំណើតជាខ្មែរសុទ្ធនោះទេ។
កត្តាទីពីរ ខ្មែរកាត់ចិន ឬចិនកាត់ខ្មែរនេះ ភាគច្រើនរស់នៅតាមទីក្រុង ទីប្រជុំជន ពីព្រោះពួកគេចូលចិត្តប្រកបមុខរបរពាណិជ្ជកម្ម ដែលធ្វើឱ្យពួកគេមានជីវភាពធូរធារ និងមានឱកាសរៀនសូត្រ ទទួលបានមានចំណេះដឹងខ្ពស់។ ចំពោះជនជាតិខ្មែរដើមភាគច្រើនចូលចិត្តរស់នៅបែបបុរាណតាមជនបទ តាមតំបន់ព្រៃភ្នំ មិនសូវមានចំណេះដឹងខាងអក្សរសាស្ត្រខ្ពង់ខ្ពស់ ហើយជីវភាពក៏មិនសូវធូរធារដែរ ដែលជំរុញឱ្យពួកគេសម្លឹងមើលមកអ្នកមានចំណេះដឹងខ្ពស់ អ្នកមានទ្រព្យ និងអ្នករស់នៅទីក្រុងក្នុងក្រសែភ្នែកវិជ្ជមាន និងចង់យកគំរូតាម។
កត្តានេះហើយដែលធ្វើកូនចៅចិន ឬខ្មែរកាត់ចិន មានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងសង្គមខ្មែរ ឬអាចនិយាយបានថា ជាស្ពានចម្លងវប្បធម៌ចិនមកក្នុងសង្គមខ្មែរ។
ទីបី ម្ចាស់រោងចក្រ ម្ចាស់សហគ្រាស ចៅកែក្រុមហ៊ុន ម្ចាស់សាលារៀន ម្ចាស់សាកលវិទ្យាល័យឯកជន ផ្ទះសំណាក់ សណ្ឋាគារ ភោជនីយដ្ឋាន ស្ថានីយ៍វិទ្យនិងទូរទស្សន៍...ភាគច្រើនជាកូនចៅចិន ឬជនបរទេស ដែលនិយោជកទាំងនេះមានឱកាសក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ និងជះឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌របស់ខ្លួនមកលើនិយោជិត ឬសង្គមខ្មែរតាមរយៈការបង្កើតកម្មវិធីនានាទាក់ទងនឹងវប្បធម៌របស់ខ្លួន និងការអនុញ្ញាតឱ្យនិយោជិតរបស់ពួកគេឈប់សម្រាកនាឱកាសពិធីបុណ្យទាំងនោះផងដែរ។
ទីបួន មន្ត្រីរាជការភាគច្រើន ជាពិសេស អ្នកដែលមានតំណែងធំៗ អាចជាប់សែស្រឡាយចិន និងវៀតណាម ដែលពួកគេមានឱកាសក្នុងការជះឥទ្ធិពលទំនៀមទម្លាប់ទៅថ្នាក់ក្រោម ឬសង្គមខ្មែរ តាមរយៈការដឹកនាំ និងការគ្រប់គ្រង។ ជាធម្មតា កូនតែងតែទទួលឥទ្ធិពលពីឪពុកម្ដាយ ឯមន្ត្រីថ្នាក់ក្រោម តិច ឬច្រើនក៏ទទួលឥទ្ធិពលសព្វបែបយ៉ាងពីអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួនដែរ។ ក្នុងសង្គមខ្មែរ អ្នកធំមួយចំនួនបានអះអាងថា ខ្លួនជាប់សែស្រឡាយចិន ហើយក្នុងជីវិតឯកជនរបស់ពួកគេ ថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនោះ បានប្រតិបត្តិតាមប្រពៃណីចិន ព្រមទាំងបានបង្ហាញឱ្យពលរដ្ឋបានឃើញជាសាធារណៈផងដែរ។ ក្នុងករណីខ្លះទៀត ប្រធានស្ថាប័នរដ្ឋមួយចំនួន បានបញ្ជាឱ្យរៀបចំសែនចូលឆ្នាំចិនក្នុងស្ថាប័នរបស់ខ្លួនផងដែរ។
ទីប្រាំ កត្តាទំនាក់ទំនងនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច ពាណិជ្ជកម្ម វប្បធម៌ សិល្បៈរវាងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជានិងចិនដែលមានអ្នកនយោបាយនិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយជាស្ពានចម្លងផងនោះ នាំឱ្យវាក្លាយទៅជាកត្តាសំខាន់មួយក្នុងការជះឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌ចិនមកលើសង្គមខ្មែរ។
ទីប្រាំមួយ ផ្ដើមចេញពីទស្សនៈមួយចំនួន ដូចជា ការយល់ថា «សែនទៅក៏មិនខាតដែរ បានស៊ីដែរតើ», «សែនទៅកុំឱ្យកូនមើលមុខគេ», «សែនទៅដើម្បីឱ្យរកស៊ីមានបានដូចគេ», «សែនទៅដើម្បីឱ្យសុខសប្បាយ», «ចាប់ពីខ្ញុំបានសែនមក ខ្ញុំជាពីជំងឺ»...នាំឱ្យខ្មែរមួយចំនួនក៏សែនចូលឆ្នាំចិនដែរ ទោះបីខ្លួនមិនមែនជាកូនកាត់ចិន ឬសែស្រឡាយចិនក៏ដោយ។
ជារួមយើងបានមើលឃើញថា បើទោះបីជាច្បាប់ហាមមិនឱ្យឈប់សម្រាកនាឱកាសចូលឆ្នាំចិនក៏ដោយ ក៏ជាទូទៅនៅស្ថាប័នរដ្ឋ ហាក់ដូចជាស្ងាត់ស្ងៀមនាឱកាសចូលឆ្នាំចិននេះ តាមការសង្កេត មានមន្ត្រីប្រមាណពី១០ភាគរយ ទៅ៣០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ដែលមកបំពេញការងារពេញលេញ ។ ក្រៅពីនោះ អ្នកខ្លះមកមួយភ្លែត ក៏រត់ទៅសែនវិញ អ្នកខ្លះ ស្ទើរតែចប់ម៉ោងហើយទើបមកអើតមួយភ្លែត និងអ្នកខ្លះទៀតឈប់ដាច់តែម្ដង។ បើយោងតាមអ្នកសង្កេត ខ្លះទៀត បានអះអាងថា មានសាលារៀនរដ្ឋនិងឯកជន ប្រមាណ៨០ភាគរយ បានបិទទ្វារនាពេលចូលឆ្នាំចិននេះ។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ ដែលច្បាប់មួយបានចេញហើយមិនមានអ្នកគោរពតាម ពីព្រោះច្បាប់សម្រាប់បន្លាចតែអ្នកខ្លាច និងអ្នកតូចតែប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រសិនបើស្ថានភាពដូចសព្វថ្ងៃនេះ នៅតែបន្តទៅអនាគត បុណ្យចូលឆ្នាំចិន និងវៀតណាមនេះ នឹងក្លាយជាបុណ្យរបស់ខ្មែរហើយ៕
រៀងរាល់ឆ្នាំ ពិសេស ក្នុងឱកាសចូលឆ្នាំចិនម្ដងៗ តែងតែមានការលើកឡើងនូវមតិដដែលៗ ខ្លះរិះគន់ ខ្លះគាំទ្រ ប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនដែលបានសែនចូលឆ្នាំចិន។ យោងតាមការវិភាគ យើងអាចមើលឃើញកត្តាមូលដ្ឋានមួយចំនួន ដែលរួមផ្សំជំរុញឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរទទួលឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌ចិនដោយងាយ កត្តាទាំងនោះ រួមមាន កត្តាប្រវត្តិសាស្ត្រ អន្តរកម្មសង្គម វប្បធម៌ នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច ពាណិជ្ជកម្ម...។
ទីមួយ ឆ្លងកាត់ពេលវេលាដ៏យូរអង្វែង មិនថាជនជាតិខ្មែរ ឬជនជាតិដទៃទេ តែងតែមានទំនាក់ទំនងជាមួយជនជាតិដទៃទៀត ក្នុងទំនាក់ទំនងនេះ រួមមានទាំងការទទួលយកឥទ្ធិពលពីគ្នាទៅវិញទៅមក និងការរៀបអាពាហ៍ពិពារជាមួយគ្នាផងដែរ។ ដោយសារទំនាក់ទំនងដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនេះហើយ ដែលបានជំរុញឱ្យមានកូនខ្មែរកាត់ចិន ឬចិនកាត់ខ្មែរជាច្រើននិងមានទំនាក់ទំនងខាងវប្បធម៌ជាបន្តបន្ទាប់។ ប្រសិនបើ យើងពិនិត្យឱ្យស៊ីជម្រៅ យើងស្ទើរតែអាចសន្និដ្ឋានបានថា អ្នកទីក្រុង ឬអ្នកដែលកំពុងតែមានឥទ្ធិពលក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ននេះ មិនមែនជាពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានដើមកំណើតជាខ្មែរសុទ្ធនោះទេ។
កត្តាទីពីរ ខ្មែរកាត់ចិន ឬចិនកាត់ខ្មែរនេះ ភាគច្រើនរស់នៅតាមទីក្រុង ទីប្រជុំជន ពីព្រោះពួកគេចូលចិត្តប្រកបមុខរបរពាណិជ្ជកម្ម ដែលធ្វើឱ្យពួកគេមានជីវភាពធូរធារ និងមានឱកាសរៀនសូត្រ ទទួលបានមានចំណេះដឹងខ្ពស់។ ចំពោះជនជាតិខ្មែរដើមភាគច្រើនចូលចិត្តរស់នៅបែបបុរាណតាមជនបទ តាមតំបន់ព្រៃភ្នំ មិនសូវមានចំណេះដឹងខាងអក្សរសាស្ត្រខ្ពង់ខ្ពស់ ហើយជីវភាពក៏មិនសូវធូរធារដែរ ដែលជំរុញឱ្យពួកគេសម្លឹងមើលមកអ្នកមានចំណេះដឹងខ្ពស់ អ្នកមានទ្រព្យ និងអ្នករស់នៅទីក្រុងក្នុងក្រសែភ្នែកវិជ្ជមាន និងចង់យកគំរូតាម។
កត្តានេះហើយដែលធ្វើកូនចៅចិន ឬខ្មែរកាត់ចិន មានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងសង្គមខ្មែរ ឬអាចនិយាយបានថា ជាស្ពានចម្លងវប្បធម៌ចិនមកក្នុងសង្គមខ្មែរ។
ទីបី ម្ចាស់រោងចក្រ ម្ចាស់សហគ្រាស ចៅកែក្រុមហ៊ុន ម្ចាស់សាលារៀន ម្ចាស់សាកលវិទ្យាល័យឯកជន ផ្ទះសំណាក់ សណ្ឋាគារ ភោជនីយដ្ឋាន ស្ថានីយ៍វិទ្យនិងទូរទស្សន៍...ភាគច្រើនជាកូនចៅចិន ឬជនបរទេស ដែលនិយោជកទាំងនេះមានឱកាសក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ និងជះឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌របស់ខ្លួនមកលើនិយោជិត ឬសង្គមខ្មែរតាមរយៈការបង្កើតកម្មវិធីនានាទាក់ទងនឹងវប្បធម៌របស់ខ្លួន និងការអនុញ្ញាតឱ្យនិយោជិតរបស់ពួកគេឈប់សម្រាកនាឱកាសពិធីបុណ្យទាំងនោះផងដែរ។
ទីបួន មន្ត្រីរាជការភាគច្រើន ជាពិសេស អ្នកដែលមានតំណែងធំៗ អាចជាប់សែស្រឡាយចិន និងវៀតណាម ដែលពួកគេមានឱកាសក្នុងការជះឥទ្ធិពលទំនៀមទម្លាប់ទៅថ្នាក់ក្រោម ឬសង្គមខ្មែរ តាមរយៈការដឹកនាំ និងការគ្រប់គ្រង។ ជាធម្មតា កូនតែងតែទទួលឥទ្ធិពលពីឪពុកម្ដាយ ឯមន្ត្រីថ្នាក់ក្រោម តិច ឬច្រើនក៏ទទួលឥទ្ធិពលសព្វបែបយ៉ាងពីអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួនដែរ។ ក្នុងសង្គមខ្មែរ អ្នកធំមួយចំនួនបានអះអាងថា ខ្លួនជាប់សែស្រឡាយចិន ហើយក្នុងជីវិតឯកជនរបស់ពួកគេ ថ្នាក់ដឹកនាំទាំងនោះ បានប្រតិបត្តិតាមប្រពៃណីចិន ព្រមទាំងបានបង្ហាញឱ្យពលរដ្ឋបានឃើញជាសាធារណៈផងដែរ។ ក្នុងករណីខ្លះទៀត ប្រធានស្ថាប័នរដ្ឋមួយចំនួន បានបញ្ជាឱ្យរៀបចំសែនចូលឆ្នាំចិនក្នុងស្ថាប័នរបស់ខ្លួនផងដែរ។
ទីប្រាំ កត្តាទំនាក់ទំនងនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច ពាណិជ្ជកម្ម វប្បធម៌ សិល្បៈរវាងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជានិងចិនដែលមានអ្នកនយោបាយនិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយជាស្ពានចម្លងផងនោះ នាំឱ្យវាក្លាយទៅជាកត្តាសំខាន់មួយក្នុងការជះឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌ចិនមកលើសង្គមខ្មែរ។
ទីប្រាំមួយ ផ្ដើមចេញពីទស្សនៈមួយចំនួន ដូចជា ការយល់ថា «សែនទៅក៏មិនខាតដែរ បានស៊ីដែរតើ», «សែនទៅកុំឱ្យកូនមើលមុខគេ», «សែនទៅដើម្បីឱ្យរកស៊ីមានបានដូចគេ», «សែនទៅដើម្បីឱ្យសុខសប្បាយ», «ចាប់ពីខ្ញុំបានសែនមក ខ្ញុំជាពីជំងឺ»...នាំឱ្យខ្មែរមួយចំនួនក៏សែនចូលឆ្នាំចិនដែរ ទោះបីខ្លួនមិនមែនជាកូនកាត់ចិន ឬសែស្រឡាយចិនក៏ដោយ។
ជារួមយើងបានមើលឃើញថា បើទោះបីជាច្បាប់ហាមមិនឱ្យឈប់សម្រាកនាឱកាសចូលឆ្នាំចិនក៏ដោយ ក៏ជាទូទៅនៅស្ថាប័នរដ្ឋ ហាក់ដូចជាស្ងាត់ស្ងៀមនាឱកាសចូលឆ្នាំចិននេះ តាមការសង្កេត មានមន្ត្រីប្រមាណពី១០ភាគរយ ទៅ៣០ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ដែលមកបំពេញការងារពេញលេញ ។ ក្រៅពីនោះ អ្នកខ្លះមកមួយភ្លែត ក៏រត់ទៅសែនវិញ អ្នកខ្លះ ស្ទើរតែចប់ម៉ោងហើយទើបមកអើតមួយភ្លែត និងអ្នកខ្លះទៀតឈប់ដាច់តែម្ដង។ បើយោងតាមអ្នកសង្កេត ខ្លះទៀត បានអះអាងថា មានសាលារៀនរដ្ឋនិងឯកជន ប្រមាណ៨០ភាគរយ បានបិទទ្វារនាពេលចូលឆ្នាំចិននេះ។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ ដែលច្បាប់មួយបានចេញហើយមិនមានអ្នកគោរពតាម ពីព្រោះច្បាប់សម្រាប់បន្លាចតែអ្នកខ្លាច និងអ្នកតូចតែប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រសិនបើស្ថានភាពដូចសព្វថ្ងៃនេះ នៅតែបន្តទៅអនាគត បុណ្យចូលឆ្នាំចិន និងវៀតណាមនេះ នឹងក្លាយជាបុណ្យរបស់ខ្មែរហើយ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
