កីឡាជាតិ
ជាតិ
បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍
×![]()
អាត អូនតូច អាយុ១៣ឆ្នាំ មាឌតូច និងកម្ពស់ទាបដែលត្រូវនឹងឈ្មោះពីកំណើតរបស់ខ្លួន បានក្លាយជាកីឡាករម្នាក់ដ៏លេចធ្លោនាអំឡុងនៃការប្រកួតដណ្តើមពានរង្វាន់ AFF BIDC U16 Championship ឆ្នាំ២០១៥ ។ ដើម្បីឲ្យដឹងថា អូនតូច ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពគ្រួសារបែបណានោះ លោក អ៊ឹង ចំរើន និពន្ធនាយករងសារព័ត៌មានថ្មីៗ បានសាកសួរតាមទូរសព្ទ៦សំណួរទៅកាន់ម្តាយរបស់កីឡាកររូបនេះ។ អ្នកស្រី សៅ សុឃីម ហៅសុន អាយុ៤៨ឆ្នាំ គឺជាស្ត្រីមេម៉ាយដែលកំពុងរស់នៅសង្កាត់ឡាបានសៀក ក្រុងបានលុង ខេត្តរតនគិរី។ 
បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ការប្រកួតជើងឯកអាយុក្រោម១៦ឆ្នាំប្រចាំតំបន់អាស៊ាន អូនតូច មានឈ្មោះល្បីល្បាញខ្លាំង តើអ្នកមីងដែលជាម្តាយមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេចដែរ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ ក្មួយ ខ្ញុំមិនដឹងជារកពាក្យអ្វីនិយាយទេ។ អ្នករតនៈគិរី គេនាំគ្នានិយាយ និងកោតសរសើអូនតូច គ្រប់ៗគ្នា។ ខ្ញុំរំភើបមែនទែន ខ្ញុំទៅណាមកណា គេសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំជាម្តាយរបស់អូនតូចមែនឬ? និយាយរួម គេចាប់ផ្តើមស្គាល់ខ្ញុំកាន់តែច្រើនដោយសារតែកូននេះឯង។
តើអ្នកមីងបានតាមដានការប្រកួតរបស់កូនដែរឬទេ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ ខ្ញុំមិនដែលរំលងឡើយ។ ខ្ញុំទៅមើលទូរទស្សន៍នៅផ្ទះអ្នកជិតខាង។ នៅពេលដែលលឺគេស្រែកថា អូនតូច អូនតូច ខ្ញុំរំភើប និងក្តុកក្តួលក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់។ ពេលកូនដួល ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អាណិតកូនខ្លាំងណាស់។ ក្រោយការប្រកួតម្តងៗ ខ្ញុំបានទូរសព្ទទៅកូនដោយចង់ដឹងពីការឈឺចាប់របស់គេ ប៉ុន្តែអូនតូច បានប្រាប់ខ្ញុំវិញថា ប្រសិនការដួលរបស់គេមិនធ្ងន់ធ្ងរទេនោះ គេត្រូវក្រោកឡើងភ្លាមៗដើម្បីបន្តការប្រកួត ពីព្រោះអូនតូចមិនចង់ឲ្យអ្នកគាំទ្រអាក់អន់ចិត្ត និងចោទថា គេទន់ជ្រាយ។
ហេតុអ្វី បានដាក់ឈ្មោះកូនថា អាត អូនតូច?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ អាត គឺស្វាមីខ្ញុំដែលបានស្លាប់ដោយសារជំងឺលើសឈាមតាំងតែពីអូនតូច អាយុ៣ឆ្នាំ។ អូនតូច គឺជាកូនពៅក្នុងចំណោមកូនប្រុសៗទាំង៥នាក់របស់ខ្ញុំ។ កូនម្នាក់នេះកើតមកតូចជាងគេ និងពៅគេទៀត ដូច្នេះហើយ បានខ្ញុំ និងប៉ា វា សម្រេចដាក់ឈ្មោះ អាត អូនតូច តែម្តងទៅ។
អូនតូចជា ក្មេងបែបណាដែរ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ និយាយតាមត្រង់ អូនតូច មិនដែលបែកពីខ្ញុំឡើយ។ កូននេះស្រឡាញ់កីឡាខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសពេលទំនេរ គេតែងតែសុំខ្ញុំទៅលេងបាល់ទាត់ជាមួយមិត្តភក្តិ។ ខ្ញុំចេះតែហាមដែរ ព្រោះខ្លាចគ្រោះថ្នាក់បាក់ដៃ បាក់ជើង ប៉ុន្តែគេមិនស្តាប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អូនតូច មិនដែលនាំបញ្ហាដល់ខ្ញុំ និងបងៗរបស់ពួកគេនោះឡើយ។ និយាយតាមត្រង់មុនពេលទៅនៅភ្នំពេញ អូនតូច កម្រសុំលុយខ្ញុំចាយណាស់ ដោយព្រឹកឡើងមុនទៅសាលា គេឧស្សាហ៍ទៅលាងចាននៅហាងគុយទាវ ក្បែរផ្ទះដើម្បីទទួលបានកំរៃខ្លះទុកចាយវាយខ្លួនឯង។ ពេលខ្លះម្ចាស់ហាងឲ្យពី៤០០០រៀលទៅ៥០០០រៀលផងដែរ។
អ្នកមីងអាចរៀបរាប់ពីជីវភាពរបស់ខ្លួនបានដែរឬទេ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ តាំងពីស្វាមីទទួលមរណភាពទៅ ខ្ញុំទទួលបន្ទុកមើលកូនប្រុសរហូតដល់ទៅ៥នាក់។ សព្វថ្ងៃ កូនច្បងរស់នៅជាមួយប្រពន្ធនៅក្រចេះ ហើយខ្ញុំនៅជាមួយកូនទីពីរ ដែលមានគ្រួសាររួចហើយ និងកូន២នាក់ទៀតដែលកំពុងនៅរៀន។ កន្លងមក ខ្ញុំលក់បាយ លក់ណែមនៅសាលាបឋមសិក្សា ឡាបានសៀក និងស៊ីឈ្នួលបោកខោអាវឲ្យគេ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនៗ ។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំដាំបាយធ្វើម្ហូប និងសម្អាតផ្ទះឲ្យគ្រួសារជនបរទេសមួយ ដែលទទួលបានកម្រៃប្រមាណ១០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយខែផងដែរ។ ខ្ញុំបានសម្រាលបន្ទុកមួយចំនួនលើការចំណាយរបស់អូនតូច ពីព្រោះខាងសហព័ន្ធបាល់ទាត់ជាអ្នកទទួលបន្ទុករាប់រងលើការរៀនសូត្រ និងការឧបត្ថម្ភផ្សេងៗ ប៉ុន្តែអូនតូច ក៏ឧស្សាហ៍ទូរសព្ទមកសុំឲ្យខ្ញុំកោសកាត១ដុល្លារឲ្យទៅគេផងដែរ [សើច...] ។
តើអ្នកមីងរំពឹងយ៉ាងម៉េចដែរចំពោះអនាគតរបស់ អូនតូច?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ ខ្ញុំមិនដឹងថា យ៉ាងម៉េចទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានតែជំរុញឲ្យកូនខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីអនាគតទាំងការរៀនសូត្រ និងការប្រកួតម្តងៗ ។ ខ្ញុំបានទៅមើលកន្លែងគេរស់នៅផងដែរ ខ្ញុំគិតថា អូនតូច នឹងមានអនាគតល្អ ។ ខ្ញុំរំភើបណាស់ពេលឃើញកូនចេញពីប្រកួតនៅក្រៅប្រទេសម្តងៗ ដូចជានៅឡាវ និងជប៉ុន ជាដើម […] ៕
បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ការប្រកួតជើងឯកអាយុក្រោម១៦ឆ្នាំប្រចាំតំបន់អាស៊ាន អូនតូច មានឈ្មោះល្បីល្បាញខ្លាំង តើអ្នកមីងដែលជាម្តាយមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេចដែរ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ ក្មួយ ខ្ញុំមិនដឹងជារកពាក្យអ្វីនិយាយទេ។ អ្នករតនៈគិរី គេនាំគ្នានិយាយ និងកោតសរសើអូនតូច គ្រប់ៗគ្នា។ ខ្ញុំរំភើបមែនទែន ខ្ញុំទៅណាមកណា គេសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំជាម្តាយរបស់អូនតូចមែនឬ? និយាយរួម គេចាប់ផ្តើមស្គាល់ខ្ញុំកាន់តែច្រើនដោយសារតែកូននេះឯង។
តើអ្នកមីងបានតាមដានការប្រកួតរបស់កូនដែរឬទេ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ ខ្ញុំមិនដែលរំលងឡើយ។ ខ្ញុំទៅមើលទូរទស្សន៍នៅផ្ទះអ្នកជិតខាង។ នៅពេលដែលលឺគេស្រែកថា អូនតូច អូនតូច ខ្ញុំរំភើប និងក្តុកក្តួលក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់។ ពេលកូនដួល ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អាណិតកូនខ្លាំងណាស់។ ក្រោយការប្រកួតម្តងៗ ខ្ញុំបានទូរសព្ទទៅកូនដោយចង់ដឹងពីការឈឺចាប់របស់គេ ប៉ុន្តែអូនតូច បានប្រាប់ខ្ញុំវិញថា ប្រសិនការដួលរបស់គេមិនធ្ងន់ធ្ងរទេនោះ គេត្រូវក្រោកឡើងភ្លាមៗដើម្បីបន្តការប្រកួត ពីព្រោះអូនតូចមិនចង់ឲ្យអ្នកគាំទ្រអាក់អន់ចិត្ត និងចោទថា គេទន់ជ្រាយ។
ហេតុអ្វី បានដាក់ឈ្មោះកូនថា អាត អូនតូច?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ អាត គឺស្វាមីខ្ញុំដែលបានស្លាប់ដោយសារជំងឺលើសឈាមតាំងតែពីអូនតូច អាយុ៣ឆ្នាំ។ អូនតូច គឺជាកូនពៅក្នុងចំណោមកូនប្រុសៗទាំង៥នាក់របស់ខ្ញុំ។ កូនម្នាក់នេះកើតមកតូចជាងគេ និងពៅគេទៀត ដូច្នេះហើយ បានខ្ញុំ និងប៉ា វា សម្រេចដាក់ឈ្មោះ អាត អូនតូច តែម្តងទៅ។
អូនតូចជា ក្មេងបែបណាដែរ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ និយាយតាមត្រង់ អូនតូច មិនដែលបែកពីខ្ញុំឡើយ។ កូននេះស្រឡាញ់កីឡាខ្លាំងណាស់ ជាពិសេសពេលទំនេរ គេតែងតែសុំខ្ញុំទៅលេងបាល់ទាត់ជាមួយមិត្តភក្តិ។ ខ្ញុំចេះតែហាមដែរ ព្រោះខ្លាចគ្រោះថ្នាក់បាក់ដៃ បាក់ជើង ប៉ុន្តែគេមិនស្តាប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អូនតូច មិនដែលនាំបញ្ហាដល់ខ្ញុំ និងបងៗរបស់ពួកគេនោះឡើយ។ និយាយតាមត្រង់មុនពេលទៅនៅភ្នំពេញ អូនតូច កម្រសុំលុយខ្ញុំចាយណាស់ ដោយព្រឹកឡើងមុនទៅសាលា គេឧស្សាហ៍ទៅលាងចាននៅហាងគុយទាវ ក្បែរផ្ទះដើម្បីទទួលបានកំរៃខ្លះទុកចាយវាយខ្លួនឯង។ ពេលខ្លះម្ចាស់ហាងឲ្យពី៤០០០រៀលទៅ៥០០០រៀលផងដែរ។
អ្នកមីងអាចរៀបរាប់ពីជីវភាពរបស់ខ្លួនបានដែរឬទេ?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ តាំងពីស្វាមីទទួលមរណភាពទៅ ខ្ញុំទទួលបន្ទុកមើលកូនប្រុសរហូតដល់ទៅ៥នាក់។ សព្វថ្ងៃ កូនច្បងរស់នៅជាមួយប្រពន្ធនៅក្រចេះ ហើយខ្ញុំនៅជាមួយកូនទីពីរ ដែលមានគ្រួសាររួចហើយ និងកូន២នាក់ទៀតដែលកំពុងនៅរៀន។ កន្លងមក ខ្ញុំលក់បាយ លក់ណែមនៅសាលាបឋមសិក្សា ឡាបានសៀក និងស៊ីឈ្នួលបោកខោអាវឲ្យគេ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនៗ ។ បច្ចុប្បន្នខ្ញុំដាំបាយធ្វើម្ហូប និងសម្អាតផ្ទះឲ្យគ្រួសារជនបរទេសមួយ ដែលទទួលបានកម្រៃប្រមាណ១០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយខែផងដែរ។ ខ្ញុំបានសម្រាលបន្ទុកមួយចំនួនលើការចំណាយរបស់អូនតូច ពីព្រោះខាងសហព័ន្ធបាល់ទាត់ជាអ្នកទទួលបន្ទុករាប់រងលើការរៀនសូត្រ និងការឧបត្ថម្ភផ្សេងៗ ប៉ុន្តែអូនតូច ក៏ឧស្សាហ៍ទូរសព្ទមកសុំឲ្យខ្ញុំកោសកាត១ដុល្លារឲ្យទៅគេផងដែរ [សើច...] ។
តើអ្នកមីងរំពឹងយ៉ាងម៉េចដែរចំពោះអនាគតរបស់ អូនតូច?
អ្នកស្រី សៅ សុឃីម៖ ខ្ញុំមិនដឹងថា យ៉ាងម៉េចទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានតែជំរុញឲ្យកូនខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីអនាគតទាំងការរៀនសូត្រ និងការប្រកួតម្តងៗ ។ ខ្ញុំបានទៅមើលកន្លែងគេរស់នៅផងដែរ ខ្ញុំគិតថា អូនតូច នឹងមានអនាគតល្អ ។ ខ្ញុំរំភើបណាស់ពេលឃើញកូនចេញពីប្រកួតនៅក្រៅប្រទេសម្តងៗ ដូចជានៅឡាវ និងជប៉ុន ជាដើម […] ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«ប្រេសិត»មានន័យដូចម្តេច?
6 ថ្ងៃ
