ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ នៅក្នុងប្រព័ន្ធរដ្ឋបាលសាធារណៈ មានការបែងចែកដែនសមត្ថកិច្ចទទួលខុសត្រូវក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជូនប្រជាពលរដ្ឋ និងការបំពេញសេវាសាធារណៈជូនប្រជាជន។ តាំងពីថ្នាក់មូលដ្ឋានរហូតដល់ថ្នាក់ជាតិ មានការចែងយ៉ាងច្បាស់ដើម្បីឲ្យមន្ត្រីគ្រប់រូបទៅបំពេញទៅតាមមុខនាទី តំណែងរបស់ខ្លួន។ ចុះហេតុអ្វីកន្លងទៅចេះតែមានប្រជាពលរដ្ឋឡើងមកភ្នំពេញដើម្បីសុំការអន្តរាគមន៍ពីមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់របស់រដ្ឋាភិបាល ជាពិសេសនៅខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្ត្រីទៅវិញ?
អស់រយៈពេលជាងពីរទស្សវត្សមកហើយដែលប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនស្ទើរតែលែងមានជំនឿចិត្តលើប្រព័ន្ធរដ្ឋបាលសាធារណៈក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន ក្នុងការចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហា នៅពេលប្រជាពលរដ្ឋស្នើសុំឲ្យមានការដោះស្រាយបញ្ហានានា។ ពេលខ្លះពលរដ្ឋមានបញ្ហា ទៅរកមេភូមិ មេភូមិបញ្ជូនទៅឃុំ ឃុំបញ្ជូនទៅស្រុក ស្រុកបញ្ជូនទៅខេត្តជាដើម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះខេត្តបែរមិនហ៊ានដោះស្រាយហើយបញ្ជូនទៅដល់ខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្ត្រី។ នៅពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋមកថ្នាក់ជាតិ គេថាមិនមែនជាដែនសមត្ថកិច្ចដែលគេត្រូវដោះស្រាយទេ បញ្ហានេះគឺដោះស្រាយត្រឹមថ្នាក់ខេត្ត មកដល់ខេត្តខេត្តថាជាកិច្ចការរបស់ថ្នាក់ស្រុក មកដល់ស្រុកស្រុកថាជាតួនាទីរបស់ឃុំ ពេលពលរដ្ឋទៅដល់ឃុំឃុំថាគ្មានសមត្ថភាពដោះស្រាយ។ ទីបំផុតពលរដ្ឋពិបាកស្វែងរកថា អ្នកណាជាអ្នកទទួលបន្ទុកដោះស្រាយបញ្ហារបស់ខ្លួនឲ្យពិតប្រាកដ។
ព្រោះតែមានបញ្ហា ហើយពិបាករកអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការដោះស្រាយបែបនេះហើយ ទើបគេឃើញថាពេលពលរដ្ឋមានបញ្ហាម្ដងៗ ពលរដ្ឋតែងតែនាំគ្នា មករកប្រមុខដឹកនាំប្រទេសដើម្បីធ្វើការអន្តរាគមន៍។ ដែលបញ្ហាទាំងនោះត្រឹមតែមន្ត្រីថ្នាក់ឃុំក៏អាចដោះស្រាយបាន តែពលរដ្ឋបែជាឡើងមករកតែប្រមុខរដ្ឋាភិបាលទៅវិញ។ នេះសរបញ្ជាក់ថាប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងថ្នាក់ក្រោយជាតិនៅមានកម្រិត ព្រោះគ្រាន់តែរឿងតូចតាចក៏បណ្ដោយឲ្យពលរដ្ឋឡើងមកតវាដល់ប្រមុខដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលនោះដែរ។ ដោយហេតុថាម្រមុខរដ្ឋាភិបាលមានតួនាទី និងភារកិច្ចធំៗ បញ្ហាថ្នាក់ជាតិជាច្រើនដែលត្រូវដោះស្រាយ ចុះបើរឿងតូចតាចក៏ត្រូវការប្រមុខដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយដែរ ចុះរដ្ឋបាលថ្នាក់ក្រោមជាតិបង្កើតឡើងដើម្បីអ្វី?
នៅពេលដែលការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលចេះតែបន្តបែបនេះ គ្មានអ្នកណាលំបាកក្រៅតែពីប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្នុងសង្គមនោះទេ។ ព្រោះជាទូទៅពលរដ្ឋ ប្រហែលមិនចង់ធ្វើដំណើរមករកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៅក្រុងនោះទេ តែដោយសារតែនៅថ្នាក់ក្រោមបានទាញជំនឿចិត្តពួកគាត់ឲ្យបាត់បង់ លែងទុកចិត្ត៕
អស់រយៈពេលជាងពីរទស្សវត្សមកហើយដែលប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនស្ទើរតែលែងមានជំនឿចិត្តលើប្រព័ន្ធរដ្ឋបាលសាធារណៈក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន ក្នុងការចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហា នៅពេលប្រជាពលរដ្ឋស្នើសុំឲ្យមានការដោះស្រាយបញ្ហានានា។ ពេលខ្លះពលរដ្ឋមានបញ្ហា ទៅរកមេភូមិ មេភូមិបញ្ជូនទៅឃុំ ឃុំបញ្ជូនទៅស្រុក ស្រុកបញ្ជូនទៅខេត្តជាដើម។ មិនតែប៉ុណ្ណោះខេត្តបែរមិនហ៊ានដោះស្រាយហើយបញ្ជូនទៅដល់ខុទ្ទកាល័យនាយករដ្ឋមន្ត្រី។ នៅពេលដែលប្រជាពលរដ្ឋមកថ្នាក់ជាតិ គេថាមិនមែនជាដែនសមត្ថកិច្ចដែលគេត្រូវដោះស្រាយទេ បញ្ហានេះគឺដោះស្រាយត្រឹមថ្នាក់ខេត្ត មកដល់ខេត្តខេត្តថាជាកិច្ចការរបស់ថ្នាក់ស្រុក មកដល់ស្រុកស្រុកថាជាតួនាទីរបស់ឃុំ ពេលពលរដ្ឋទៅដល់ឃុំឃុំថាគ្មានសមត្ថភាពដោះស្រាយ។ ទីបំផុតពលរដ្ឋពិបាកស្វែងរកថា អ្នកណាជាអ្នកទទួលបន្ទុកដោះស្រាយបញ្ហារបស់ខ្លួនឲ្យពិតប្រាកដ។
ព្រោះតែមានបញ្ហា ហើយពិបាករកអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការដោះស្រាយបែបនេះហើយ ទើបគេឃើញថាពេលពលរដ្ឋមានបញ្ហាម្ដងៗ ពលរដ្ឋតែងតែនាំគ្នា មករកប្រមុខដឹកនាំប្រទេសដើម្បីធ្វើការអន្តរាគមន៍។ ដែលបញ្ហាទាំងនោះត្រឹមតែមន្ត្រីថ្នាក់ឃុំក៏អាចដោះស្រាយបាន តែពលរដ្ឋបែជាឡើងមករកតែប្រមុខរដ្ឋាភិបាលទៅវិញ។ នេះសរបញ្ជាក់ថាប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងថ្នាក់ក្រោយជាតិនៅមានកម្រិត ព្រោះគ្រាន់តែរឿងតូចតាចក៏បណ្ដោយឲ្យពលរដ្ឋឡើងមកតវាដល់ប្រមុខដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលនោះដែរ។ ដោយហេតុថាម្រមុខរដ្ឋាភិបាលមានតួនាទី និងភារកិច្ចធំៗ បញ្ហាថ្នាក់ជាតិជាច្រើនដែលត្រូវដោះស្រាយ ចុះបើរឿងតូចតាចក៏ត្រូវការប្រមុខដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយដែរ ចុះរដ្ឋបាលថ្នាក់ក្រោមជាតិបង្កើតឡើងដើម្បីអ្វី?
នៅពេលដែលការគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលចេះតែបន្តបែបនេះ គ្មានអ្នកណាលំបាកក្រៅតែពីប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្នុងសង្គមនោះទេ។ ព្រោះជាទូទៅពលរដ្ឋ ប្រហែលមិនចង់ធ្វើដំណើរមករកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៅក្រុងនោះទេ តែដោយសារតែនៅថ្នាក់ក្រោមបានទាញជំនឿចិត្តពួកគាត់ឲ្យបាត់បង់ លែងទុកចិត្ត៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
