ពីនេះ ពីនោះ
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ សង្គមមួយមានភាពរឹងមាំ និងរីកចម្រើនគឺដោយសារមានសមាជិកសង្គមមានសមត្ថភាព។ ដើម្បីឲ្យសមាជិកសង្គមមានសមត្ថភាព គឺចាំបាច់ត្រូវមានការអប់រំ។ បន្ថែមពីនេះដើម្បីឲ្យការអប់រំមានគុណភាពចាំបាច់ត្រូវមានប្រព័ន្ធបណ្ដុះបណ្ដាលច្បាស់លាស់ កម្មវិធីសិក្សាមានស្ដង់ដារ សេវាអប់រំមានប្រសិទ្ធផល ព្រមទាំងមានការចូលរួមយ៉ាងសកម្មពីភ្នាក់ងារអប់រំផងដែរ។ 
គោលគំនិតរបស់របស់គរុវិទូល្បីៗ នៅលើពិភពលោក លើកឡើងថា គ្រួសារ សាលា សាសនា សង្គម គឺជាប្រភពដ៏សំខាន់ ក្នុងការអប់រំ និងបណ្ដុះមនុស្សឲ្យមានគុណភាព។ គ្រួសារជាភ្នាក់ងារផ្ទាល់ដែលនៅជាមួយកូនៗ នោះគឺមានន័យថា ឪពុកម្ដាយមានភារកិច្ចយ៉ាងសំខាន់ក្នុងបុព្វហេតុអប់រំឥរិយាបថកូនៗ ដែលនៅជាមួយគ្នាប្រចាំថ្ងៃ។ គ្រប់សកម្មភាពទាំងអស់របស់ឪពុកម្ដាយគឺមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើអាកប្បកិរិយា របស់កូនទាំងការនិយាយស្ដី ដេក ដើរ និងអនាម័យជាដើម។ ឪពុកម្តាយមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការបង្រៀន ឲ្យកូនចេះគោរព ដឹងចាស់ដឹងក្មេង ដឹងខុសដឹងត្រូវ តាំងពីតូចៗ ដែលការប្រៀនប្រដៅកូនចៅជាប្រចាំរបស់ឪពុកម្ដាយ វាគឺជាវិន័យ ជាក្បួនខ្នាត និងជាជំហានដំបូងមួយសម្រាប់ពត់កូនចៅឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អនៅក្នុងសង្គម។
គ្រួសារអាចនិយាយថាជាភ្នាក់ងារអប់រំផ្នែកឥរិយាបថ។ ប៉ុន្តែសាលារៀន និង សាសនា ការអប់រំបន្តផ្នែកចំណេះជំនាញ និងសីលធម៌ គុណធម៌។ សាលារៀនគឺជាទីណាត់ជួបរវាងអ្នកអប់រំ និងអ្នកទទួលបានការអប់រំ។ ហេតុនេះសាលាគឺជា កន្លែងដែលមានលក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យ បើកចំហរសេរី ឲ្យអ្នកសិក្សាអាចស្វែងយល់ គិតវិភាគ រិះគន់ ផ្ដល់ដំណោះស្រាយ ស្ដីអំពីសង្គម សេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ វិទ្យាសាស្ត្រពិត វិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងស្ថានភាពរស់នៅនានារបស់មនុស្សក្នុងសង្គម។ ហេតុនេះស្ថាប័នអប់រំមិនអាចជាកន្លែងដែលបំបិទឆន្ទៈសេរី របស់អ្នកសិក្សាបានឡើយ។ ព្រោះថា ប្រសិនបើ សាលារៀន មានការបំបិទនូវឆន្ទៈសេរីរបស់អ្នកសិក្សា នោះគឺមានន័យថា បំបិទនូវសេរីភាពនៃខួរក្បាលរបស់អ្នកសិក្សាក្នុងការគិតពិចារណាដែរ។ យ៉ាងណាម៉ិញ សាលារៀន មានជាវិន័យ ជាក្បួនច្បាប់ ដែលជាគ្រឹះ នៃការគោរពវិន័យ ការគោរពច្បាប់ ការអនុវត្តន៍ច្បាប់ ឲ្យកាន់តែមានភាពរឹងមាំ ច្បាស់លាស់ និងជាចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃការស្គាល់ ការទទួលខុសត្រូវរបស់មនុស្ស។
មួយវិញទៀត សាសនា ថ្វីដ្បិតជាប្រភពនៃជំនឿអរូបី ដែលមិនយល់បានតាមលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រ។ ប៉ុន្តែសាសនាដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅដំណើរនៃការអប់រំ សីលធម៌ របស់មនុស្សតាមរយៈជំនឿ គឺមានន័យថា សាសនាមាននីទីសំខាន់ក្នុងការទាញស្មារតីមនុស្សឲ្យចេះគោរព ស្គាល់អំពើបុណ្យ អំពើជាកុសល ខ្លាចបាប ខ្មាស់បុណ្យជាដើម។ល។ រីឯ សង្គម ត្រូវពង្រឹងខ្លួនឡើងវិញចំពោះតួនាទីរបស់ខ្លួន ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រជាជនមានការគោរពច្បាប់ ការអនុវត្តន៍ច្បាប់ មានជាវិន័យជាក្បួនច្បាប់នានា។
ប្រជាពលរដ្ឋមាន ចំណេះជំនាញ ប្រាជ្ញាស្មារតី វិន័យច្បាប់ទម្លាប់ ឧត្តមគតិជាតិ មនសិការជាតិ មោទនភាពជាតិ សីលធម៌ គុណធម៌ មានឥរិយាបថល្អ មានសុជីវធម៌ល្អ គឺអាស្រ័យទៅលើ ការរៀបចំគ្រប់គ្រង-ដឹកនាំប្រព័ន្ធអប់រំឲ្យបានល្អ ។ ចំណែកគុណភាពអប់រំដែលអាចឲ្យកូនខ្មែរមានចំណុចទាំងនេះបាន មិនមែនអាស្រ័យទៅលើតែសាលារៀនតែមួយមុខនោះទេ ប៉ុន្តែ ត្រូវមានទំនាក់ទំនងគ្នាក្នុងការបណ្ដុះមនុស្ស តាំងពីគ្រួសា សាលារៀន សាសនា និងសង្គមទាំងមូល។ ហើយភ្នាក់ងារអប់រំទាំងបួននេះ ត្រូវតែចាប់ផ្ដើមឲ្យសកម្មឡើងវិញដើម្បីធនធានថ្មីរបស់ជាតិ៕
គោលគំនិតរបស់របស់គរុវិទូល្បីៗ នៅលើពិភពលោក លើកឡើងថា គ្រួសារ សាលា សាសនា សង្គម គឺជាប្រភពដ៏សំខាន់ ក្នុងការអប់រំ និងបណ្ដុះមនុស្សឲ្យមានគុណភាព។ គ្រួសារជាភ្នាក់ងារផ្ទាល់ដែលនៅជាមួយកូនៗ នោះគឺមានន័យថា ឪពុកម្ដាយមានភារកិច្ចយ៉ាងសំខាន់ក្នុងបុព្វហេតុអប់រំឥរិយាបថកូនៗ ដែលនៅជាមួយគ្នាប្រចាំថ្ងៃ។ គ្រប់សកម្មភាពទាំងអស់របស់ឪពុកម្ដាយគឺមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើអាកប្បកិរិយា របស់កូនទាំងការនិយាយស្ដី ដេក ដើរ និងអនាម័យជាដើម។ ឪពុកម្តាយមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការបង្រៀន ឲ្យកូនចេះគោរព ដឹងចាស់ដឹងក្មេង ដឹងខុសដឹងត្រូវ តាំងពីតូចៗ ដែលការប្រៀនប្រដៅកូនចៅជាប្រចាំរបស់ឪពុកម្ដាយ វាគឺជាវិន័យ ជាក្បួនខ្នាត និងជាជំហានដំបូងមួយសម្រាប់ពត់កូនចៅឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អនៅក្នុងសង្គម។
គ្រួសារអាចនិយាយថាជាភ្នាក់ងារអប់រំផ្នែកឥរិយាបថ។ ប៉ុន្តែសាលារៀន និង សាសនា ការអប់រំបន្តផ្នែកចំណេះជំនាញ និងសីលធម៌ គុណធម៌។ សាលារៀនគឺជាទីណាត់ជួបរវាងអ្នកអប់រំ និងអ្នកទទួលបានការអប់រំ។ ហេតុនេះសាលាគឺជា កន្លែងដែលមានលក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យ បើកចំហរសេរី ឲ្យអ្នកសិក្សាអាចស្វែងយល់ គិតវិភាគ រិះគន់ ផ្ដល់ដំណោះស្រាយ ស្ដីអំពីសង្គម សេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ វិទ្យាសាស្ត្រពិត វិទ្យាសាស្ត្រសង្គម និងស្ថានភាពរស់នៅនានារបស់មនុស្សក្នុងសង្គម។ ហេតុនេះស្ថាប័នអប់រំមិនអាចជាកន្លែងដែលបំបិទឆន្ទៈសេរី របស់អ្នកសិក្សាបានឡើយ។ ព្រោះថា ប្រសិនបើ សាលារៀន មានការបំបិទនូវឆន្ទៈសេរីរបស់អ្នកសិក្សា នោះគឺមានន័យថា បំបិទនូវសេរីភាពនៃខួរក្បាលរបស់អ្នកសិក្សាក្នុងការគិតពិចារណាដែរ។ យ៉ាងណាម៉ិញ សាលារៀន មានជាវិន័យ ជាក្បួនច្បាប់ ដែលជាគ្រឹះ នៃការគោរពវិន័យ ការគោរពច្បាប់ ការអនុវត្តន៍ច្បាប់ ឲ្យកាន់តែមានភាពរឹងមាំ ច្បាស់លាស់ និងជាចំណុចចាប់ផ្ដើមនៃការស្គាល់ ការទទួលខុសត្រូវរបស់មនុស្ស។
មួយវិញទៀត សាសនា ថ្វីដ្បិតជាប្រភពនៃជំនឿអរូបី ដែលមិនយល់បានតាមលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រ។ ប៉ុន្តែសាសនាដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅដំណើរនៃការអប់រំ សីលធម៌ របស់មនុស្សតាមរយៈជំនឿ គឺមានន័យថា សាសនាមាននីទីសំខាន់ក្នុងការទាញស្មារតីមនុស្សឲ្យចេះគោរព ស្គាល់អំពើបុណ្យ អំពើជាកុសល ខ្លាចបាប ខ្មាស់បុណ្យជាដើម។ល។ រីឯ សង្គម ត្រូវពង្រឹងខ្លួនឡើងវិញចំពោះតួនាទីរបស់ខ្លួន ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រជាជនមានការគោរពច្បាប់ ការអនុវត្តន៍ច្បាប់ មានជាវិន័យជាក្បួនច្បាប់នានា។
ប្រជាពលរដ្ឋមាន ចំណេះជំនាញ ប្រាជ្ញាស្មារតី វិន័យច្បាប់ទម្លាប់ ឧត្តមគតិជាតិ មនសិការជាតិ មោទនភាពជាតិ សីលធម៌ គុណធម៌ មានឥរិយាបថល្អ មានសុជីវធម៌ល្អ គឺអាស្រ័យទៅលើ ការរៀបចំគ្រប់គ្រង-ដឹកនាំប្រព័ន្ធអប់រំឲ្យបានល្អ ។ ចំណែកគុណភាពអប់រំដែលអាចឲ្យកូនខ្មែរមានចំណុចទាំងនេះបាន មិនមែនអាស្រ័យទៅលើតែសាលារៀនតែមួយមុខនោះទេ ប៉ុន្តែ ត្រូវមានទំនាក់ទំនងគ្នាក្នុងការបណ្ដុះមនុស្ស តាំងពីគ្រួសា សាលារៀន សាសនា និងសង្គមទាំងមូល។ ហើយភ្នាក់ងារអប់រំទាំងបួននេះ ត្រូវតែចាប់ផ្ដើមឲ្យសកម្មឡើងវិញដើម្បីធនធានថ្មីរបស់ជាតិ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
