ពីនេះ ពីនោះ
វិធី៤ យ៉ាងរបស់សូក្រាត ធ្វើឲ្យមនុស្សចេះបែងចែកល្អអាក្រក់ ទទួលស្គាល់បញ្ញា និងសច្ចភាព
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ក្នុងចំណោមទស្សនវិទូសម័យក្រិកបុរាណ សូក្រាត គឺជាទស្សនវិទូមួយរូបដែលគេទទួលស្គាល់ថា ជាអ្នកប្រកាន់ខ្ជាប់នូវមាគ៌ាសច្ចភាព។ លោកគឺជាអ្នកបណ្ដុះពុទ្ធិដ៏ឆ្នើមម្នាក់ តាមរយៈវិធីសាស្ត្រសន្ទានឆ្ពោះទៅរកសច្ចភាព និងធ្វើឲ្យបុគ្គលដែលមានអំនួតថាខ្លួនឯងមានពុទ្ធិឲ្យចេះទទួលស្គាល់ការពិត។
វិធីទាំងបួននោះមានដូចជា៖
ទី១/.វិធីចំអកៈ ជាវិធីជំទាស់ដោយរបៀបចោទជាសំណួរ សំដៅឲ្យគូសន្ទនាឈានទៅក្នុងទំនាស់ និងធ្វើឲ្យអ្នកនោះស្គាល់ភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្លួននិងទទួលស្គាល់សច្ចភាព។ សំណួរដែលបានលើកឡើងជាសំណួរ បិទមុខ ជាសំណួរដេញជើងឲ្យទាល់ សំដៅគូសបញ្ជាក់ពីគំនិតចំលែក និងប្រតិមតិនៃគូសន្ទនា។
ទី២/. វិធីសម្រាល់ៈ គឺជាការត្រាប់ ដែលផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនិងវិធីចំអក។ វិធីនេះ ធ្វើឲ្យសច្ចភាពលេចធ្លោឡើងដែលគូសន្ទនាត្រូវតែទទួលយល់ព្រមថាត្រឹមត្រូវ។ លោកបានចាត់ទុកថាការជួយឲ្យមនុស្សរកឃើញសច្ចភាពឲ្យមនុស្សមើលឃើញតថភាព គឺប្រៀបដូចជាឆ្មប ធ្វើឲ្យម្ដាយសម្រាលកូនបានដូចនោះដែរ។
ទី៣/. វិធីអនុមានរួមៈ គឺជាការឈានពីភាពដោយឡែកទៅរកភាពរួម ឬសាកលភាព។ លោកចាប់ផ្ដើមពីសីលធម៌ដោយឡែកៗ ឆ្លងកាត់ការវិភាគនិងការប្រៀបធៀបដើម្បីស្វែងរកសាកលភាព នៃអំពើសីលធម៌ដូចជាកុសល អកុសល យុត្តិធម៌ អយុត្តិធម៌ជាដើម។
ទី៤/. វិធីនិយមន័យៈ ជាវិធីកំណត់ន័យចង្អុលបង្ហាញថាអំពើសីលធម៌ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមណាមានទំនាក់ទំនងនិងចំណុះគ្នាយ៉ាងណា។
វិធីទាំងបួនយ៉ាងនេះ មានទំនាក់ទំនងបដិសំយោគជាមួយគ្នា និងជះឥទ្ធិពលទៅវិញទៅមក។ ការចំអក ឬការចោទសួរដើម្បីបដិសេធអ្វីដែលខុស ហើយសម្រាល់ដើម្បីរកឲ្យឃើញសច្ចភាព បន្ទាប់មកធ្វើអនុមានរួមសំដៅស្វែងរកលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យសាកល និងកំណត់ន័យឲ្យបញ្ញត្តិនីមួយៗនៅក្នុងសីលវិជ្ជា។ លោកសូក្រាត អះអាងថា វិធីទាំងបួននេះអាចធ្វើឲ្យមនុស្សចេះបែងចែកល្អនិងអាក្រក់ ត្រូវ និងខុស។
ដកស្រង់៖ ប្រវត្តិទស្សនវិជ្ជាបុរាណសម័យក្រិក, រៀបរៀងដោយលោក ឆយ យីហ៊ាង
វិធីទាំងបួននោះមានដូចជា៖
ទី១/.វិធីចំអកៈ ជាវិធីជំទាស់ដោយរបៀបចោទជាសំណួរ សំដៅឲ្យគូសន្ទនាឈានទៅក្នុងទំនាស់ និងធ្វើឲ្យអ្នកនោះស្គាល់ភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ខ្លួននិងទទួលស្គាល់សច្ចភាព។ សំណួរដែលបានលើកឡើងជាសំណួរ បិទមុខ ជាសំណួរដេញជើងឲ្យទាល់ សំដៅគូសបញ្ជាក់ពីគំនិតចំលែក និងប្រតិមតិនៃគូសន្ទនា។
ទី២/. វិធីសម្រាល់ៈ គឺជាការត្រាប់ ដែលផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនិងវិធីចំអក។ វិធីនេះ ធ្វើឲ្យសច្ចភាពលេចធ្លោឡើងដែលគូសន្ទនាត្រូវតែទទួលយល់ព្រមថាត្រឹមត្រូវ។ លោកបានចាត់ទុកថាការជួយឲ្យមនុស្សរកឃើញសច្ចភាពឲ្យមនុស្សមើលឃើញតថភាព គឺប្រៀបដូចជាឆ្មប ធ្វើឲ្យម្ដាយសម្រាលកូនបានដូចនោះដែរ។
ទី៣/. វិធីអនុមានរួមៈ គឺជាការឈានពីភាពដោយឡែកទៅរកភាពរួម ឬសាកលភាព។ លោកចាប់ផ្ដើមពីសីលធម៌ដោយឡែកៗ ឆ្លងកាត់ការវិភាគនិងការប្រៀបធៀបដើម្បីស្វែងរកសាកលភាព នៃអំពើសីលធម៌ដូចជាកុសល អកុសល យុត្តិធម៌ អយុត្តិធម៌ជាដើម។
ទី៤/. វិធីនិយមន័យៈ ជាវិធីកំណត់ន័យចង្អុលបង្ហាញថាអំពើសីលធម៌ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមណាមានទំនាក់ទំនងនិងចំណុះគ្នាយ៉ាងណា។
វិធីទាំងបួនយ៉ាងនេះ មានទំនាក់ទំនងបដិសំយោគជាមួយគ្នា និងជះឥទ្ធិពលទៅវិញទៅមក។ ការចំអក ឬការចោទសួរដើម្បីបដិសេធអ្វីដែលខុស ហើយសម្រាល់ដើម្បីរកឲ្យឃើញសច្ចភាព បន្ទាប់មកធ្វើអនុមានរួមសំដៅស្វែងរកលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យសាកល និងកំណត់ន័យឲ្យបញ្ញត្តិនីមួយៗនៅក្នុងសីលវិជ្ជា។ លោកសូក្រាត អះអាងថា វិធីទាំងបួននេះអាចធ្វើឲ្យមនុស្សចេះបែងចែកល្អនិងអាក្រក់ ត្រូវ និងខុស។
ដកស្រង់៖ ប្រវត្តិទស្សនវិជ្ជាបុរាណសម័យក្រិក, រៀបរៀងដោយលោក ឆយ យីហ៊ាង
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«មជ្ឈការ»មានន័យខុសពី«វិមជ្ឈការ»ដូចម្តេច?
1 សប្តាហ៍
