ពីនេះ ពីនោះ
តើទស្សនៈខ្មែរ ៖ «អាក្មេងមិនទាន់ជ្រុះពន្លៃពីក្បាល» ជាទស្សនៈត្រឹមត្រូវឬយ៉ាងណា?
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
ភ្នំពេញ៖ ពាក្យចាស់លោកពោល មិនមែនមានន័យថា សុទ្ធតែត្រឹមត្រូវនោះឡើយ។ បច្ចុប្បន្ន មនុស្សវ័យចំណាស់ នៅបន្តប្រើនៅឡើយពាក្យថា «ក្មេងមិនទាន់ជ្រុះពន្លៃពីក្បាល» ទៅយុវជនសម័យថ្មី។ ពាក្យនេះមិនមែនមានន័យថាខុស ក៏ប៉ុន្តែក៏មិនត្រឹមត្រូវផងដែរ សម្រាប់ក្មេងសម័យថ្មីនេះ។
ជាទស្សនៈរបស់មនុស្សខ្មែរ ចាស់ៗលោកតែងតែគិតថា កូនចៅរបស់ខ្លួនក្មេងជាងខ្លួនរហូត ការយល់ដឹង និងពិសោធន៍តិចជាងខ្លួនរហូត ដែលគំនិតនេះវាខុសប្លែកពីការយល់ឃើញរបស់ពួកបស្ចឹមប្រទេស។ ជាការពិត មនុស្សចាស់មានពិសោធន៍ជីវិត និងឆ្លងកាត់ដំណើរសង្គមបានច្រើនជាងយុវជន ប៉ុន្តែមិនប្រាកដថា ការយល់ឃើញរបស់មនុស្សចាស់សុទ្ធតែត្រឹមត្រូវរហូតនោះទេ។
មូលហេតុនេះហើយដែលកន្លងទៅមានការជជែករវាងយុវជន និងមនុស្សចាស់ នាំទៅរកការមិនចុះសម្រុងគ្នា។ មនុស្សចាស់គិតថាយុវជន ឬក្មេងជំនាន់ក្រោយ មានពិសោធន៍តិចជាងខ្លួន ហេតុនេះ គំនិតរបស់ពួកគេមិនបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយដូចខ្លួនឡើយ។ ផ្ទុយមកវិញ យុវជន យល់ថា មនុស្សចាស់មានគំនិតចាស់បុរាណ មិនទានសម័យ មិនមែនជាគំនិតបែបទំនើបនិយម ហេតុនេះមិនគួរយកមកប្រតិបត្តិច្រើននោះទេ។ នៅពេលការជជែកមិនត្រូវគ្នា មនុស្សចាស់អាងពាក្យថា «អាក្មេងមិនទាន់ជ្រុះពន្លៃពីក្បាល កុំចេះមកប្រដៅចាស់» ឬនិយាយថា«ក្មេងមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់ចាស់ទេ ប៉ុន្តែចាស់ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ក្មេង»។ ចំណែកយុវជន អាងពាក្យថា «កុំមានគំនិតបុរាណពេល» ឬនិយាយថា« សម័យនេះ គេដើរដល់ណាហើយ គឺសម័យវិទ្យាសាស្ត្រ»។
គ្រប់ជ្រុង គ្រប់ផ្នែកនៃការយល់ឃើញ របស់មនុស្សចាស់ និងយុវជន សុទ្ធតែមានមូលដ្ឋានគិត និងទឡ្ហីករណ៍រៀងៗខ្លួន គួរពិចារណា។ ព្រោះតែមូលដ្ឋានបែបនេះហើយដែល អ្នកគិតទាំងអស់មិនគួរបោះចោលមួយណា ហើយជ្រើសយកមួយណាឡើយ។
ឆ្លងកាត់ការវិវត្តនៃសង្គម អស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ដ្បិតថាវិស័យអប់រំខ្មែរមិនទាន់ខ្លាំង ប៉ុន្តែក៏អាចនិយាយបានថាល្អប្រសើរ នៅក្នុងការបណ្ដុះធនធានមនុស្សថ្មី។ ចំណុចនេះ គេអាចនិយាយបានថា កូនខ្មែរសម័យថ្មី ក៏មានមូលដ្ឋានចំណេះដឹង គ្រប់គ្រាន់ក្នុងការគិតពិចារណាផងដែរ។
ហេតុផលនេះហើយ ដែលគេត្រូវកែជាចាំបាច់នូវគំនិត ការយល់ឃើញមួយចំនួន ដែលនាំឲ្យមាន ភាពមិនស្របគ្នារវាងមនុស្សចាស់ និងយុវជន។ ជាការយល់ឃើញថ្មីអាចបញ្ជាក់ថា មនុស្សខ្មែរគួរកុំនាំគ្នាប្រើពាក្យថា «អាក្មេងមិនទាន់ជ្រុះពន្លៃពីក្បាល» ប៉ុន្តែត្រូវប្រកាន់យកមាគ៌ាមួយថា អ្នកណាក៏មានទស្សនៈ និងពិសោធន៍ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន ដែលចាំបាច់ត្រូវសិក្សាពីគ្នា ទៅវិញទៅមក។
ក្មេងត្រូវគោរព និងស្ដាប់ មនុស្សចាស់ ដោយការផ្ដល់តម្លៃ និងក្រមសីលធម៌ ហើយហ៊ានបញ្ចេញគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីជាផ្នែកមួយនៃការពិចារណា កែប្រែចំណុចខ្វះរបស់មនុស្សចាស់។ ចំណែកមនុស្សចាស់ត្រូវបើកចិត្ត បើកគំនិត ទទួលយកការយល់ឃើញរបស់ក្មេងសម័យថ្មី ហើយមកប្រៀបធៀបជាមួយគំនិតរបស់ខ្លួន។ ការធ្វើបែបនេះគ្មានអ្វីក្រៅពីការក្ដាប់ឲ្យបាននូវគោលបំណងពិត និងភាពច្បាស់លាស់ក្នុងការធ្វើសេចក្ដីសម្រេចចិត្ត បញ្ចៀសគំនិតអត្តនោម័ត តែម្នាក់ឯង៕
ជាទស្សនៈរបស់មនុស្សខ្មែរ ចាស់ៗលោកតែងតែគិតថា កូនចៅរបស់ខ្លួនក្មេងជាងខ្លួនរហូត ការយល់ដឹង និងពិសោធន៍តិចជាងខ្លួនរហូត ដែលគំនិតនេះវាខុសប្លែកពីការយល់ឃើញរបស់ពួកបស្ចឹមប្រទេស។ ជាការពិត មនុស្សចាស់មានពិសោធន៍ជីវិត និងឆ្លងកាត់ដំណើរសង្គមបានច្រើនជាងយុវជន ប៉ុន្តែមិនប្រាកដថា ការយល់ឃើញរបស់មនុស្សចាស់សុទ្ធតែត្រឹមត្រូវរហូតនោះទេ។
មូលហេតុនេះហើយដែលកន្លងទៅមានការជជែករវាងយុវជន និងមនុស្សចាស់ នាំទៅរកការមិនចុះសម្រុងគ្នា។ មនុស្សចាស់គិតថាយុវជន ឬក្មេងជំនាន់ក្រោយ មានពិសោធន៍តិចជាងខ្លួន ហេតុនេះ គំនិតរបស់ពួកគេមិនបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយដូចខ្លួនឡើយ។ ផ្ទុយមកវិញ យុវជន យល់ថា មនុស្សចាស់មានគំនិតចាស់បុរាណ មិនទានសម័យ មិនមែនជាគំនិតបែបទំនើបនិយម ហេតុនេះមិនគួរយកមកប្រតិបត្តិច្រើននោះទេ។ នៅពេលការជជែកមិនត្រូវគ្នា មនុស្សចាស់អាងពាក្យថា «អាក្មេងមិនទាន់ជ្រុះពន្លៃពីក្បាល កុំចេះមកប្រដៅចាស់» ឬនិយាយថា«ក្មេងមិនធ្លាប់ឆ្លងកាត់ចាស់ទេ ប៉ុន្តែចាស់ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ក្មេង»។ ចំណែកយុវជន អាងពាក្យថា «កុំមានគំនិតបុរាណពេល» ឬនិយាយថា« សម័យនេះ គេដើរដល់ណាហើយ គឺសម័យវិទ្យាសាស្ត្រ»។
គ្រប់ជ្រុង គ្រប់ផ្នែកនៃការយល់ឃើញ របស់មនុស្សចាស់ និងយុវជន សុទ្ធតែមានមូលដ្ឋានគិត និងទឡ្ហីករណ៍រៀងៗខ្លួន គួរពិចារណា។ ព្រោះតែមូលដ្ឋានបែបនេះហើយដែល អ្នកគិតទាំងអស់មិនគួរបោះចោលមួយណា ហើយជ្រើសយកមួយណាឡើយ។
ឆ្លងកាត់ការវិវត្តនៃសង្គម អស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ ដ្បិតថាវិស័យអប់រំខ្មែរមិនទាន់ខ្លាំង ប៉ុន្តែក៏អាចនិយាយបានថាល្អប្រសើរ នៅក្នុងការបណ្ដុះធនធានមនុស្សថ្មី។ ចំណុចនេះ គេអាចនិយាយបានថា កូនខ្មែរសម័យថ្មី ក៏មានមូលដ្ឋានចំណេះដឹង គ្រប់គ្រាន់ក្នុងការគិតពិចារណាផងដែរ។
ហេតុផលនេះហើយ ដែលគេត្រូវកែជាចាំបាច់នូវគំនិត ការយល់ឃើញមួយចំនួន ដែលនាំឲ្យមាន ភាពមិនស្របគ្នារវាងមនុស្សចាស់ និងយុវជន។ ជាការយល់ឃើញថ្មីអាចបញ្ជាក់ថា មនុស្សខ្មែរគួរកុំនាំគ្នាប្រើពាក្យថា «អាក្មេងមិនទាន់ជ្រុះពន្លៃពីក្បាល» ប៉ុន្តែត្រូវប្រកាន់យកមាគ៌ាមួយថា អ្នកណាក៏មានទស្សនៈ និងពិសោធន៍ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន ដែលចាំបាច់ត្រូវសិក្សាពីគ្នា ទៅវិញទៅមក។
ក្មេងត្រូវគោរព និងស្ដាប់ មនុស្សចាស់ ដោយការផ្ដល់តម្លៃ និងក្រមសីលធម៌ ហើយហ៊ានបញ្ចេញគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីជាផ្នែកមួយនៃការពិចារណា កែប្រែចំណុចខ្វះរបស់មនុស្សចាស់។ ចំណែកមនុស្សចាស់ត្រូវបើកចិត្ត បើកគំនិត ទទួលយកការយល់ឃើញរបស់ក្មេងសម័យថ្មី ហើយមកប្រៀបធៀបជាមួយគំនិតរបស់ខ្លួន។ ការធ្វើបែបនេះគ្មានអ្វីក្រៅពីការក្ដាប់ឲ្យបាននូវគោលបំណងពិត និងភាពច្បាស់លាស់ក្នុងការធ្វើសេចក្ដីសម្រេចចិត្ត បញ្ចៀសគំនិតអត្តនោម័ត តែម្នាក់ឯង៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
