លីកាដូ៖ការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារ ធ្វើឲ្យគ្រួសារកម្មករក្រច្រើនជំនាន់ និងរងការជិះជាន់

ជាតិ

សង្គមជាតិ

លីកាដូ៖ការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារ ធ្វើឲ្យគ្រួសារកម្មករក្រច្រើនជំនាន់ និងរងការជិះជាន់

05, Dec 2016 , 8:39 pm

រូបភាព

រូបភាពពីអង្គការលីកាដូ

ដោយ: ខន ចំប៉ា

អង្គការសម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿននិងការពារសិទ្ធិមនុស្ស លីកាដូ បានរកឃើញថាការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុលនិងការប្រើប្រាស់ពលកម្មកុមារ នៅបន្តកើតមាននៅកម្ពុជា។ លីកាដូ បានសន្និដ្ឋានថាការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារនេះ ធ្វើឲ្យគ្រួសារកម្មករជាច្រើនជំនាន់ក្រីក្រ និងរងការជិះជាន់។

អង្គការបានចេញផ្សាយរបាយការន៍មួយមានចំណងជើងថា៖«ការអភិវឌ្ឍលើទាសភាព៖ ការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារក្នុងសិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋនៅកម្ពុជា» នៅថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ជាថ្ងៃទិវាអន្តរជាតិលុបបំបាត់អំពើទាសភាព។ នៅក្នុងរបាយការណ៍នេះ លីកាដូរកឃើញថា ការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុលនិងការប្រើប្រាស់ពលកម្មកុមារ កំពុងតែបន្តកើតមានឡើង នៅកម្ពុជា បើទោះបីជាអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចមិនបានខិតខំប្រឹងប្រែងលុបបំបាត់បទល្មើសទាំងនេះក៏ដោយ។

លោក អំ សំអាត មន្ត្រីឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សនៃអង្គការលីកាដូ បានបញ្ជាក់នៅក្នុងរបាយការណ៍នោះថា ការបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារ គឺមានច្រើននៅក្នុងសិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋនៅកម្ពុជា។ ទីតាំងសិប្បកម្មជាច្រើន មានចម្ងាយត្រឹមតែប៉ុន្មានគីឡូម៉ែត្រពីរាជធានីភ្នំពេញតែប៉ុណ្ណោះ ខណៈប៉ុស្ដិ៍នគរបាលនិងសាលាឃុំ/សង្កាត់ ក៏មានទីតាំងស្ថិតនៅក្បែរនោះ ហើយអាជ្ញាធរដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា មានអ្វីកំពុងកើតមាននៅខាងក្នុងសិប្បកម្មទាំងនោះ។ លោកបានចាត់ទុកថា វាជារឿងមិនត្រឹមត្រូវដែលបញ្ហានេះបន្តកើតមានឡើង ហើយរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែធ្វើអន្តរាគមជាបន្ទាន់ ដើម្បីបញ្ឈប់សកម្មភាពទាំងអស់នេះ។

បើតាមសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់អង្គការលីកាដូ របាយការណ៍នេះធ្វើឡើងដោយផ្អែកលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវលើតំបន់ផលិតឥដ្ឋសំខាន់ៗនៅកម្ពុជា ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃរាជធានីភ្នំពេញ ។ ទីតាំងចំនួន១១កន្លែង ត្រូវបានរកឃើញថាមានសិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋជាង១០០ និងមានកម្មកររាប់ពាន់នាក់ ហើយការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះ មានរួមបញ្ចូលបទសម្ភាសជាមួយកម្មករប្រហែលជា៥០នាក់ ដែលជាមនុស្សពេញវ័យ និងកុមារ។ របាយការណ៍នេះ ក៏មានពិពណ៌នាលម្អិតពីមធ្យោបាយ ដែលម្ចាស់សិប្បកម្មជ្រើសរើសកម្មករឲ្យធ្វើការក្នុងសិប្បកម្មរបស់ខ្លួនដែរ។ ម្ចាស់សិប្បកម្មទាំងនោះ បានផ្តល់ប្រាក់កម្ចី និងកន្លែងស្នាក់នៅដល់គ្រួសារទីទ័លក្រ ដោយការសន្យារបស់កម្មករថា អ្នកទាំងនោះត្រូវធ្វើការក្នុងសិប្បកម្មរហូតដល់ប្រាក់កម្ចី ត្រូវបានទូទាត់សងវិញគ្រប់ចំនួន។

ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រាក់ឈ្នួលពលកម្មនៅក្នុងសិប្បកម្ម គឺទាបណាស់ ដែលកម្មករអាចត្រឹមតែរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពរស់នៅតែប៉ុណ្ណោះ មិនអាចសងបំណុលម្ចាស់សិប្បកម្មវិញបានទេ ហើយកម្មករជាច្រើន បានខ្ចីប្រាក់បន្ថែមជាច្រើនទៀតពីម្ចាស់សិប្បកម្ម។ ជាទូទៅមូលហេតុដំបូងដែលគ្រួសារកម្មករខ្ចីប្រាក់ គឺមកពីការឈឺស្កាត់នៅក្នុងគ្រួសារ ឬទិន្នផលដំណាំមិនល្អ។ ប្រាក់កម្ចីដំបូងមានចំនួនតិចទេ គឺត្រឹមតែ២០០ ទៅ ៣០០ ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែរយៈពេលកាន់តែយូរៗទៅ ប្រាក់បំណុលកាន់តែកើនឡើង។ កម្មករដែលបានផ្ដល់ការសម្ភាសន៍ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះ មានជាប់ជំពាក់បំណុលជាសរុបចាប់ពី ១ពាន់ដុល្លារ ទៅ៦ពាន់ដុល្លារ ជាចំនួនទឹកប្រាក់មួយដែលអ្នកទាំងនោះមិនអាចមានលទ្ធភាពសងអស់ឡើយ។ នៅពេលប្រាក់បំណុលឈានដល់កម្រិតនេះ វាអាចនឹងត្រូវបន្តសងដោយគ្រួសារមួយជំនាន់ទៅគ្រួសារមួយជំនាន់ទៀត ហើយការសិក្សាស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា គ្រួសារមួយចំនួនត្រូវធ្វើការដើម្បីសងបំណុលអស់ ៣ ជំនាន់មកហើយ។

កុមារជាច្រើនកំពុងធ្វើការក្នុងសិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋ ហើយនៅក្នុងតំបន់ដែលបានសិក្សាស្រាវជ្រាវ មាន ម្តាយឪពុកស្ទើរតែទាំងអស់បាននិយាយថា ទោះបីជាយ៉ាងណាកូនរបស់ពួកគាត់មួយចំនូន បានជួយធ្វើការ។ នេះជាកត្តាដែលធ្វើឲ្យមានការទាក់ទាញដោយសារ កម្មករទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលតាមចំនួនផលិតផល ជាជាងប្រាក់ឈ្នួលប្រចាំខែ។ នេះមានន័យថា ប្រសិនបើសមាជិកគ្រួសារច្រើនចូលរួមជួយធ្វើការ នោះចំនួនផលិតផលឥដ្ឋនឹងកើនឡើង ហើយប្រាក់ចំណូលរបស់គ្រួសារក៏នឹងកើនឡើងផងដែរ។

ណាលី ពីឡូក នាយិការងផ្នែកតស៊ូមតិនៃអង្គការលីកាដូបានមានប្រសាសន៍ថា ម្តាយឪពុកមិនចង់ឲ្យ កូនៗរបស់ខ្លួនទៅធ្វើការនោះទេ។ អ្នកទាំងនោះដឹងថា វាពិតជាមានគ្រោះថ្នាក់ ហើយចង់ឲ្យកូនៗរបស់ខ្លួនទៅសាលារៀននិងមានអនាគតល្អ ប៉ុន្តែដោយសារប្រាក់ឈ្នួលមានតម្លៃទាបពេក ដែលអ្នកទាំងនោះមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារបាននិងដោយសារគ្មានជម្រើស។ ជាលទ្ធផល កុមារទាំងនោះត្រូវធ្លាក់ចូលក្នុងស្ថានភាពជំពាក់បំណុលដូចម្តាយឪពុករបស់ពួកគេដែរ។

របាយការណ៍នេះ ក៏មានបង្ហាញពីលក្ខខណ្ឌការងារ ដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់នៅក្នុងសិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋ និងកង្វះខាតអនាម័យនៃការរស់នៅក្នុងសិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋ។ នៅក្នុងរបាយការណ៍មានបង្ហាញឧទាហរណ៍មួយចំនួន ស្ដីពីការរងរបួសរបស់កម្មករ ជាពិសេសកុមារដែលបានក្លាយជាកុមារពិការដៃដោយសារម៉ាស៊ីនផលិតឥដ្ឋ។ របាយការណ៍ក៏បានរកឃើញថា ដោយសារតែភាពភ័យខ្លាច និងផលវិបាកនៃការពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើម្ចាស់សិប្បកម្ម កម្មករជាច្រើនគ្មានបំណងតវ៉ាប្រឆាំងទៅនឹងលក្ខខណ្ឌដ៏លំបាករបស់ពួកគាត់នោះទេ ហើយបើទោះបីជាម្ចាស់សិប្បកម្មរំលោភលើច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ និងច្បាប់រដ្ឋប្បវេណី ក៏អាជ្ញាធរដែលមានតួនាទីក្នុងការអនុវត្តច្បាប់ មិនបានចាត់វិធានការលើបញ្ហាទាំងនេះដែរ។

របាយការណ៍សន្និដ្ឋានជារួមថា ការអនុវត្តការបញ្ចាំខ្លួនដើម្បីដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារធ្វើឲ្យគ្រួសារកម្មករជាច្រើនជំនាន់ធ្លាក់ចូលក្នុងភាពក្រីក្រ និងការជិះជាន់ឥតឈប់ឈរ។ អ្នកទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីការអនុវត្តបែបនេះគឺ ម្ចាស់សិប្បកម្មដែលចំណេញលើថ្លៃពលកម្មទាប និងងាយស្រួលក្នុងការកេងប្រវ័ញ្ច អ្នកទិញឥដ្ឋចាប់ពីទ្រង់ទ្រាយឯកជនដល់ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ធំៗ ដែលអាចទិញឥដ្ឋក្នុងតម្លៃទាប មិនសមនឹងកម្លាំងពលកម្មរបស់កម្មករទាំងអស់នោះក្នុងការផលិតឡើយ។

តាមរយៈរបាយការណ៍នេះ លីកាដូសំណូមពរដោយទទូចឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ចាត់វិធានការដោយការចេញបទបញ្ជាជាបន្ទាន់ ក្នុងការលុបចោលបំណុលដែលមាន រវាងម្ចាស់សិប្បកម្មផលិតឥដ្ឋ និងកម្មករបញ្ចាំខ្លួនដោះបំណុល ដើម្បីដោះលែងពួកគេ។ របាយការណ៍នេះ ក៏បានអំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលបរទេស ធ្វើយ៉ាងណាធានាថាវិនិយោគិនបរទេស បានដឹងពីមធ្យោបាយក្នុងការបញ្ចាំខ្លួនដើម្បីដោះបំណុល និងពលកម្មកុមារ ក្នុងឧស្សាហកម្មសំណង់កម្ពុជា និងដើម្បីគាំទ្រឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាលុបបំបាត់នូវបញ្ហាទាំងអស់នេះ៕