ពាក្យ ដែលមាន «កិរិយា, ការ, សេចក្តី» នៅខាងដើម គឺសុទ្ធតែជា «នាមសព្ទ» ទាំងអស់

ពីនេះ ពីនោះ

ពាក្យ ដែលមាន «កិរិយា, ការ, សេចក្តី» នៅខាងដើម គឺសុទ្ធតែជា «នាមសព្ទ» ទាំងអស់

05, Apr 2017 , 7:30 am

រូបភាព

ដោយ: សារព័ត៌មានថ្មីៗ

ភ្នំពេញ៖ ពាក្យបីយ៉ាង គឺ «កិរិយា, ការ, សេចក្តី» ត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅខាងដើមនៃពាក្យដទៃទៀត។ នៅពេល «កិរិយា, ការ, សេចក្តី» នៅខាងដើមនៃពាក្យណាមួយ ពាក្យនោះ ត្រូវតែក្លាយជានាមសព្ទ។

ជាទូទៅ «កិរិយា, ការ, សេចក្តី» តែងតែឈរនៅមុខពាក្យណា ដែលជាកិរិយាសព្ទ ឬ គុណនាម។ បន្ទាប់មក ពាក្យ ដែលជាកិរិយាសព្ទ ឬ គុណនាមនោះ នឹងក្លាយទៅជានាមសព្ទវិញ នៅពេល «កិរិយា, ការ, សេចក្តី» សិ្ថតនៅពីមុខ។ ឧទាហរណ៍ថា ប្រព្រឹត្ត (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា កិរិយាប្រព្រឹត្ត (នាមសព្ទ), សំពះ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា ការសំពះ (នាមសព្ទ), សុខ (គុណនាម) ទៅជា សេចក្តីសុខ (នាមសព្ទ) ។ល។

ជាការកត់សម្គាល់ ពាក្យណា ដែលជាកិរិយាសព្ទ ច្រើនតែដាក់ «កិរិយា ឬ ការ» នៅខាងដើម ដើម្បីឲ្យក្លាយជានាមសព្ទ វិញ។ ឧទាហរណ៍ថា សន្សំ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា កិរិយាសន្សំ (នាមសព្ទ) ឬ ការសន្សំ (នាមសព្ទ)។

យ៉ាងណា «កិរិយា» មិនសូវប្រើជាញឹកញាប់ដូចជា «ការ» នោះទេ។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ និយមចូលចិត្តប្រើ «ការ» ច្រើនជាង (កិរិយា)។ ឧទាហរណ៍ថា ដេក (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា ការដេក (នាមសព្ទ), ដើរ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា ការដើរ (នាមសព្ទ), ឈរ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា ការឈរ (នាមសព្ទ), អង្គុយ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា ការអង្គុយ (នាមសព្ទ) ។ល។

ចំណែកឯ «សេចក្តី» ច្រើនតែដាក់នៅមុខពាក្យណា ដែលជា «គុណនាម»។ ពាក្យទាំងនោះ មានដូចជា ល្អ (គុណនាម) ទៅជាសេចក្តីល្អ (នាមសព្ទ), អាក្រក់ (គុណនាម) ទៅជា សេចក្តីអាក្រក់ (នាមសព្ទ), សុខ (គុណនាម) ទៅជា សេចក្តីសុខ (នាមសព្ទ), ទុក្ខ (គុណនាម) ទៅជា សេចក្តីទុក្ខ (នាមសព្ទ) ។ល។

ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះ «សេចក្តី» ក៏អាចដាក់នៅពីមុខពាក្យ ដែលជាកិរិយាសព្ទ ផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ថា សរសើរ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា សេចក្តីសរសើរ (នាមសព្ទ), ស្លាប់ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា សេចក្តីស្លាប់ (នាមសព្ទ), ពន្យល់ (កិរិយាសព្ទ) ទៅជា សេចក្តីពន្យល់ (នាមសព្ទ) ។ល។

ការបកស្រាយខាងលើ គឺផ្អែកលើវចនានុក្រម សម្តេច ជួន ណាត ជាគោល៕