ជាតិ
មានតែលោក លី ធាមតេង ម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអធិរាជសំឡេងមាស លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ទៅច្រៀង ក្នុងពិធីមង្គលការ
×![]()
ភរិយារបស់លោក លី ធាមតេង អតីតអគ្គលេខាសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ទសវត្សរ៍៥០ ដល់៧០ គឺលោកស្រី លី ធីរៈ ឈ្មោះដើម អ៊ាម គីមហួយ អតីតសាស្ត្រាចារ្យ នៅសាលាចំរើនវិជ្ជា បានមានប្រសាសន៍ថា លោកស្រីពិតជាមានមោទនភាពណាស់ ព្រោះមានតែគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់លោកស្រីទេ ដែលមានភព្វវាសនា ត្រូវបានអធិរាជសំឡេងមាសលោកស៊ីន ស៊ី សាមុត មកចូលរួម និងច្រៀងកំដរ ក្នុងពិធីទទួលភ្ញៀវ ដែលអញ្ជើញមកទទួលភោជនីហារ។ លោកស្រី និងលោក លីធាមតេង រៀបការក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៥៥។
លោកស្រីបន្តទាំងមោទនភាពថា កត្តា ដែលជំរុញឲ្យអធិរាជសំឡេងមាស ស៊ីន ស៊ីសាមុត អញ្ជើញមកច្រៀងក្នុងមង្គលការរបស់លោកស្រី និងលី ធាមតេងបាន គឺដោយសារ លោកលី ធាមតេង និងលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត គឺជាមិត្តភក្តិដ៏ស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នា តាំងពីនៅយុវកំឡោះរៀងៗខ្លួន។
លោកស្រីធីរៈ បញ្ជាក់ទៀតថា មុនពេលលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតល្បីខ្លាំង ឬទើបតែចាប់ផ្តើមល្បី តិចៗ គឺរាល់អត្ថបទ បទចម្រៀង ដែលលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតច្រៀង គឺលោក លី ធាមតេងជា អ្នកនិពន្ធឲ្យ ដោយមិនគិតកំរៃ។ លោកស្រីបានបន្តថា លោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត តែងតែអញ្ជើញ មកយកអត្ថបទចម្រៀងនៅផ្ទះលោកស្រី នៅវេលាព្រឹកឡើង ឬជួនកាលឲ្យគេមកយកជំនួស ឯលោកលី ធាមតេង តែងតែក្រោកពីម៉ោង៤ទាបភ្លឺ សរសេរអត្ថបទចម្រៀងសម្រាប់លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត។
លោកស្រីលើកឡើងទៀតថា មនោសញ្ចេតនាមិត្តភាព រវាងលោកលី ធាមតេង និងលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត លើសពីបងប្អូនបង្កើត ព្រោះពួកគាត់តែងតែពិភាក្សាគ្នា នៅពេលចង់ធ្វើអ្វីមួយ ប៉ុន្តែក្រោយមក ដោយសារមានការមរមាញឹកខ្លាំង ទើបលោកលី ធាមតេង ប្រាប់ទៅលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ឲ្យសរសេរខ្លួនឯង ឬក៏ទៅរកអ្នកផ្សេងឲ្យគេជួយសរសេរឲ្យ(សាមុតអើយ ខ្ញុំរវល់ណាស់ឥឡូវ សាមុតឯង សរសេរខ្លួនឯងខ្លះទៅ តែបើពេលណាទំនេរ ខ្ញុំនឹងជួយដដែល)។ លោកលី ធាមតេង ជាអ្នកជំនាញខាងឧបករណ៍តន្ត្រី ម៉ុងដូលីន ដូចលោក ស៊ីន ស៊ីសាមុតដែរ តែលោកបានបោះបង់វាចោលនៅពេលលោកងាកមកធ្វើការផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ។
លោកស្រីពណ៌នាថា លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ជាមនុស្សសុភាពរាបសារ រួសរាយរាក់ទាក់ គឺជាមនុស្សល្អណាស់ ក្នុងចំណោមបុរសៗល្បីៗ ដទៃទៀត ដែលលោកស្រីស្គាល់។
គួររំលឹកថា លោកលី ធាមតេង គឺជាជាអ្នកផ្តួចផ្តើមគំនិតបង្កើតសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ជាមួយលោកលាង ហាប់អាន លោក ហ៊ែល ស៊ុំផា លោក ម៉ាឡាយខេម តែលោកមិនដែលឈរឈ្មោះជាប្រធានសមាគមទេ។ លោកសមាជិកក្រុមអភិបាលនៃសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរចំនួន១៥លើកជានាយផ្នែកស្រាវជ្រាវនៅវិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត ក្រសួងធម្មការនិង ជាសមាជិកក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ។
លោកលី ធាមតេង ជាបញ្ញាវ័ន្តខ្មែរម្នាក់ក្នុងចំណោម ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររាប់លាននាក់ ត្រូវបានខ្មែរក្រហមជម្លៀសចេញពីភ្នំពេញ ទៅកាន់ខេត្តកំពង់ធំ។ លោកត្រូវគេចាប់ខ្លួន ក្នុងអំឡុងខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៨ ក្រោយពីគេស៊ើបដឹងថា លោកគឺជាបញ្ញាវ័ន្តខ្មែរដ៏ល្បីល្បាញ ពីទសវត្សរ៍៥០ ដល់៧០ ព្រោះលោកលី ធាមតេង ជាសាស្ត្រា បង្រៀននៅសាលាចំរើនវិជ្ជា ជាមួយសាឡុត ស ហៅប៉ុលពត លោកខៀវ សំផន លោកហ៊ុយ នឹម ជាដើម ធ្វើឲ្យគេច្រឡំលោកថា ជាលោកខៀវ សំផនផងដែរ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៨ លោកបានទៅចូលរួមសន្និសិទអ្នកនិពន្ធអាហ្វ្រិក-អាស៊ី នៅតាស្កេន (Tashkent) ក្នុងសហភាពសូវៀត។
ស្នាដៃសំខាន់ៗរបស់លោក ដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយរួច មាន រឿង រំដួលភ្នំគូលេន, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៤។
រឿង រស្មីចិត្ត, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥(១៩៥៤)
រឿង ព្រះបរមរាជា, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥
រឿង សិរីស្វេតច្ឆត្រ, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥, (១៩៥៤)
រឿង សុបិន្តពេលយប់, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥
ពង្សាវតារខ្មែរសង្ខេប, សិក្សាកថា, ១៩៥៩
អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ, សិក្សាកថា, ១៩៦០
ពង្សាវតារប្រទេសកម្ពុជា, សិក្សាកថា,១៩៦៤
រឿង ឆ្លងពពកស្អាប់, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៦៦
រឿង នារី និងបុប្ផា, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៦៧
វិវត្តន៍នៃអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ, សិក្សាកថា, ១៩៧២
បកប្រែ អត្ថបទ ប្រពៃណីអ្នកស្រុកចេនឡា ពីភាសាចិនរបស់លោកជីវ តាក្វាន់
សៀវភៅ អ្នកនិពន្ធល្បីឈ្មោះរបស់ខ្មែរ, សិក្សាកថា, ភ្នំពេញ, ឆ្នាំ១៩៧២។
លោកស្រីបន្តទាំងមោទនភាពថា កត្តា ដែលជំរុញឲ្យអធិរាជសំឡេងមាស ស៊ីន ស៊ីសាមុត អញ្ជើញមកច្រៀងក្នុងមង្គលការរបស់លោកស្រី និងលី ធាមតេងបាន គឺដោយសារ លោកលី ធាមតេង និងលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត គឺជាមិត្តភក្តិដ៏ស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នា តាំងពីនៅយុវកំឡោះរៀងៗខ្លួន។
លោកស្រីធីរៈ បញ្ជាក់ទៀតថា មុនពេលលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតល្បីខ្លាំង ឬទើបតែចាប់ផ្តើមល្បី តិចៗ គឺរាល់អត្ថបទ បទចម្រៀង ដែលលោកស៊ីន ស៊ីសាមុតច្រៀង គឺលោក លី ធាមតេងជា អ្នកនិពន្ធឲ្យ ដោយមិនគិតកំរៃ។ លោកស្រីបានបន្តថា លោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត តែងតែអញ្ជើញ មកយកអត្ថបទចម្រៀងនៅផ្ទះលោកស្រី នៅវេលាព្រឹកឡើង ឬជួនកាលឲ្យគេមកយកជំនួស ឯលោកលី ធាមតេង តែងតែក្រោកពីម៉ោង៤ទាបភ្លឺ សរសេរអត្ថបទចម្រៀងសម្រាប់លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត។
លោកស្រីលើកឡើងទៀតថា មនោសញ្ចេតនាមិត្តភាព រវាងលោកលី ធាមតេង និងលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត លើសពីបងប្អូនបង្កើត ព្រោះពួកគាត់តែងតែពិភាក្សាគ្នា នៅពេលចង់ធ្វើអ្វីមួយ ប៉ុន្តែក្រោយមក ដោយសារមានការមរមាញឹកខ្លាំង ទើបលោកលី ធាមតេង ប្រាប់ទៅលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ឲ្យសរសេរខ្លួនឯង ឬក៏ទៅរកអ្នកផ្សេងឲ្យគេជួយសរសេរឲ្យ(សាមុតអើយ ខ្ញុំរវល់ណាស់ឥឡូវ សាមុតឯង សរសេរខ្លួនឯងខ្លះទៅ តែបើពេលណាទំនេរ ខ្ញុំនឹងជួយដដែល)។ លោកលី ធាមតេង ជាអ្នកជំនាញខាងឧបករណ៍តន្ត្រី ម៉ុងដូលីន ដូចលោក ស៊ីន ស៊ីសាមុតដែរ តែលោកបានបោះបង់វាចោលនៅពេលលោកងាកមកធ្វើការផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ។
លោកស្រីពណ៌នាថា លោកស៊ីន ស៊ីសាមុត ជាមនុស្សសុភាពរាបសារ រួសរាយរាក់ទាក់ គឺជាមនុស្សល្អណាស់ ក្នុងចំណោមបុរសៗល្បីៗ ដទៃទៀត ដែលលោកស្រីស្គាល់។
គួររំលឹកថា លោកលី ធាមតេង គឺជាជាអ្នកផ្តួចផ្តើមគំនិតបង្កើតសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរ ជាមួយលោកលាង ហាប់អាន លោក ហ៊ែល ស៊ុំផា លោក ម៉ាឡាយខេម តែលោកមិនដែលឈរឈ្មោះជាប្រធានសមាគមទេ។ លោកសមាជិកក្រុមអភិបាលនៃសមាគមអ្នកនិពន្ធខ្មែរចំនួន១៥លើកជានាយផ្នែកស្រាវជ្រាវនៅវិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត ក្រសួងធម្មការនិង ជាសមាជិកក្រុមជំនុំទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ។
លោកលី ធាមតេង ជាបញ្ញាវ័ន្តខ្មែរម្នាក់ក្នុងចំណោម ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររាប់លាននាក់ ត្រូវបានខ្មែរក្រហមជម្លៀសចេញពីភ្នំពេញ ទៅកាន់ខេត្តកំពង់ធំ។ លោកត្រូវគេចាប់ខ្លួន ក្នុងអំឡុងខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៨ ក្រោយពីគេស៊ើបដឹងថា លោកគឺជាបញ្ញាវ័ន្តខ្មែរដ៏ល្បីល្បាញ ពីទសវត្សរ៍៥០ ដល់៧០ ព្រោះលោកលី ធាមតេង ជាសាស្ត្រា បង្រៀននៅសាលាចំរើនវិជ្ជា ជាមួយសាឡុត ស ហៅប៉ុលពត លោកខៀវ សំផន លោកហ៊ុយ នឹម ជាដើម ធ្វើឲ្យគេច្រឡំលោកថា ជាលោកខៀវ សំផនផងដែរ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៨ លោកបានទៅចូលរួមសន្និសិទអ្នកនិពន្ធអាហ្វ្រិក-អាស៊ី នៅតាស្កេន (Tashkent) ក្នុងសហភាពសូវៀត។
ស្នាដៃសំខាន់ៗរបស់លោក ដែលបានបោះពុម្ពផ្សាយរួច មាន រឿង រំដួលភ្នំគូលេន, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៤។
រឿង រស្មីចិត្ត, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥(១៩៥៤)
រឿង ព្រះបរមរាជា, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥
រឿង សិរីស្វេតច្ឆត្រ, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥, (១៩៥៤)
រឿង សុបិន្តពេលយប់, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៥៥
ពង្សាវតារខ្មែរសង្ខេប, សិក្សាកថា, ១៩៥៩
អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ, សិក្សាកថា, ១៩៦០
ពង្សាវតារប្រទេសកម្ពុជា, សិក្សាកថា,១៩៦៤
រឿង ឆ្លងពពកស្អាប់, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៦៦
រឿង នារី និងបុប្ផា, ប្រលោមលោក, ភ្នំពេញ, ១៩៦៧
វិវត្តន៍នៃអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ, សិក្សាកថា, ១៩៧២
បកប្រែ អត្ថបទ ប្រពៃណីអ្នកស្រុកចេនឡា ពីភាសាចិនរបស់លោកជីវ តាក្វាន់
សៀវភៅ អ្នកនិពន្ធល្បីឈ្មោះរបស់ខ្មែរ, សិក្សាកថា, ភ្នំពេញ, ឆ្នាំ១៩៧២។
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
«មជ្ឈការ»មានន័យខុសពី«វិមជ្ឈការ»ដូចម្តេច?
1 សប្តាហ៍
