ពីនេះ ពីនោះ
វត្តមានរបស់អង្កាំ និងផ្គាំ នៅតែជាគ្រឿងអលង្ការសម្រាប់លម្អកាយរបស់ស្ត្រីនាសម័យបច្ចុប្បន្ន
×![]()
ដោយ: ថ្មីៗ
កាលពីសម័យបុរាណដូនតាខ្មែរ នៅពេលមានពិធីបុណ្យ ពិធីការផ្សេងៗ តែងតែបំពាក់នូវគ្រឿងអលង្ការដែលមានតម្លៃដូចជា អង្កាំ ផ្គាំ មាស ពេជ្រ កែវកង ជាដើម ដើម្បីលម្អរូបរាងកាយឲ្យស្អាតបាត។ ដោយខ្មែរពីបុរាណ សម្បូរទៅដោយគ្រឿងអលង្ការផ្សេងៗ ដែលមានតម្លៃ សម្រាប់តប់តែងខ្លួនដែលបំពាក់ទៅកូនស្រី ឬស្ត្រីដែលពេញវ័យ។ ប៉ុន្តែសម័យបច្ចុប្បន្ន គឺសង្កេតឃើញនៅតែមានគេយក អង្កាំ និងផ្គាំ សម្រាប់ច្នៃធ្វើជាគ្រឿងអលង្ការនានា ដូចជា ក្រវិល ខ្សែដៃ ខ្សែក ចិញ្ចៀន និងគ្រឿងផ្សេងៗទៀត ដើម្បីបង្កើនសោភ័ណភាពបានមួយកម្រិតទៀតផង។ 
វត្តមានអង្កាំ និងផ្គាំ ធ្វើអំពីថ្មកែវ ភ្លុក ឆ្អឹង ប្រាក់ មាស ឬសំណ ដែលមានចំនួនឥតគណនា មានពណ៌ចម្រុះគ្រប់ពណ៌ និងគ្រប់ខ្នាត។ បើតាមវចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត «អង្កាំ» គឺសំដៅលើ គ្រាប់មូលតូចៗ ឬល្អិត មានប្រហោងដោតខ្សែបាន ដែលធ្វើអំពីមាស សម្រាប់ប្រើជាកម្រង ឬជាគ្រឿងប្រដាប់កាយស្រី្តក៏បាន សព្វថ្ងៃមនុស្សស្រីទូទៅ យកអង្កាំធ្វើជា ក្រវិល ចិញ្ចៀន ខ្សែដៃ កងដៃ ខ្សែក ខ្សែជើង ឬខ្សែបន្តោង កាបូបស្ពាយដៃ កន្ត្រក ឬកាបូបយួរ និងសម្រាប់ធ្វើជារូបកូនសត្វដូចជា សត្វឆ្កែ សត្វទន្សាយនិងសត្វផ្សេងៗទៀតផងដែរ។
ចំពោះអង្កាំតូចៗវិញ ប្រើសម្រាប់ប៉ាក់ឌិនលើរ៉ូប សំលៀកបំពាក់ ខោអាវ ជាដើម។ ចំណែកឯផ្គាំ ដែលមានខ្សែចងភ្ជាប់មុខគ្នាជាចង្វាយ សម្រាប់ប្រឡេះរាប់មេធម៌ ឬបទធម៌ក្នុងការចម្រើនភាវនា។ ការបង្ហាញខ្លួនរបស់អង្កាំ និងផ្គាំ មិនគ្រាន់តែគ្រឿងលម្អប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបង្ហាញពីភាពរុងរឿងនៅក្នុងសង្គម ហើយមានទំនាក់ទំនងល្អរវាងជនជាតិខ្មែរ និងប្រទេសដទៃទៀតផង។
អង្កាំ និងផ្គាំ គឺចែកចេញជាអង្កាំ និងផ្គាំមានប្រភពចេញពីប្រទេសឥណ្ឌា និងមានប្រភពចេញពីប្រទេសរ៉ូមាំង។ ប្រទេសកម្ពុជាក៏មានអង្កាំ និងផ្គាំ ដែលផលិតចេញពីជនជាតិខ្មែរនៅលើទឹកដីនគរខ្មែរដែរ ដែលគេរកឃើញនៅក្នុងសា្ថនីយប្រវត្តិសាស្ត្រគឺ សុផាន់បូរី អូរកែវ និងអង្គរបូរី ដែលសុទ្ធសឹងជានគរបុរាណទាំងអស់ ស្ថិតនៅក្នុងសម័យរុងរឿងរបស់ខ្មែរពីសម័យនោះ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃយើងនេះ។ ដោយផ្អែកលើសំណង់នៃបំណែកអង្កាំថ្ម និងគំនរកញ្ចក់ពណ៌យ៉ាងច្រើនលើសលប់ ដែលគេអាចយកស្ល អ្នកស្រាវជ្រាវ បានអះអាងថា អង្កាំ និងផ្គាំមានកន្លែងផលិតច្រើន នៅរាជធានីអង្គរបូរី ហើយការផលិតនេះត្រូវបានធ្វើឡើងដោយជាងទងដ៏ចំណាន ដែលចម្លងរូបមន្តថ្មរបស់កិ្លង្គ ឬពួករ៉ូមាំង៕
[អត្ថបទដាក់ស្រង់ពីសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា អាណាចក្រភ្នំ សតវត្សទី១ ដល់សតវត្សទី៦ របស់បណ្ឌិត ម.ត្រាណេ]
វត្តមានអង្កាំ និងផ្គាំ ធ្វើអំពីថ្មកែវ ភ្លុក ឆ្អឹង ប្រាក់ មាស ឬសំណ ដែលមានចំនួនឥតគណនា មានពណ៌ចម្រុះគ្រប់ពណ៌ និងគ្រប់ខ្នាត។ បើតាមវចនានុក្រមសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត «អង្កាំ» គឺសំដៅលើ គ្រាប់មូលតូចៗ ឬល្អិត មានប្រហោងដោតខ្សែបាន ដែលធ្វើអំពីមាស សម្រាប់ប្រើជាកម្រង ឬជាគ្រឿងប្រដាប់កាយស្រី្តក៏បាន សព្វថ្ងៃមនុស្សស្រីទូទៅ យកអង្កាំធ្វើជា ក្រវិល ចិញ្ចៀន ខ្សែដៃ កងដៃ ខ្សែក ខ្សែជើង ឬខ្សែបន្តោង កាបូបស្ពាយដៃ កន្ត្រក ឬកាបូបយួរ និងសម្រាប់ធ្វើជារូបកូនសត្វដូចជា សត្វឆ្កែ សត្វទន្សាយនិងសត្វផ្សេងៗទៀតផងដែរ។
ចំពោះអង្កាំតូចៗវិញ ប្រើសម្រាប់ប៉ាក់ឌិនលើរ៉ូប សំលៀកបំពាក់ ខោអាវ ជាដើម។ ចំណែកឯផ្គាំ ដែលមានខ្សែចងភ្ជាប់មុខគ្នាជាចង្វាយ សម្រាប់ប្រឡេះរាប់មេធម៌ ឬបទធម៌ក្នុងការចម្រើនភាវនា។ ការបង្ហាញខ្លួនរបស់អង្កាំ និងផ្គាំ មិនគ្រាន់តែគ្រឿងលម្អប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបង្ហាញពីភាពរុងរឿងនៅក្នុងសង្គម ហើយមានទំនាក់ទំនងល្អរវាងជនជាតិខ្មែរ និងប្រទេសដទៃទៀតផង។
អង្កាំ និងផ្គាំ គឺចែកចេញជាអង្កាំ និងផ្គាំមានប្រភពចេញពីប្រទេសឥណ្ឌា និងមានប្រភពចេញពីប្រទេសរ៉ូមាំង។ ប្រទេសកម្ពុជាក៏មានអង្កាំ និងផ្គាំ ដែលផលិតចេញពីជនជាតិខ្មែរនៅលើទឹកដីនគរខ្មែរដែរ ដែលគេរកឃើញនៅក្នុងសា្ថនីយប្រវត្តិសាស្ត្រគឺ សុផាន់បូរី អូរកែវ និងអង្គរបូរី ដែលសុទ្ធសឹងជានគរបុរាណទាំងអស់ ស្ថិតនៅក្នុងសម័យរុងរឿងរបស់ខ្មែរពីសម័យនោះ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃយើងនេះ។ ដោយផ្អែកលើសំណង់នៃបំណែកអង្កាំថ្ម និងគំនរកញ្ចក់ពណ៌យ៉ាងច្រើនលើសលប់ ដែលគេអាចយកស្ល អ្នកស្រាវជ្រាវ បានអះអាងថា អង្កាំ និងផ្គាំមានកន្លែងផលិតច្រើន នៅរាជធានីអង្គរបូរី ហើយការផលិតនេះត្រូវបានធ្វើឡើងដោយជាងទងដ៏ចំណាន ដែលចម្លងរូបមន្តថ្មរបស់កិ្លង្គ ឬពួករ៉ូមាំង៕
[អត្ថបទដាក់ស្រង់ពីសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជា អាណាចក្រភ្នំ សតវត្សទី១ ដល់សតវត្សទី៦ របស់បណ្ឌិត ម.ត្រាណេ]
Tag:
អង្កាំ
ផ្គាំ
គ្រឿងអលង្ការ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
