បេក្ខជនពិការភ្នែកនិងខ្សោយគំហើញ តាំងចិត្តរៀនបន្ត ទោះប្រឡងជាប់បាក់ឌុបឬធ្លាក់

ជាតិ

បទយកការណ៍ / បទសម្ភាសន៍

បេក្ខជនពិការភ្នែកនិងខ្សោយគំហើញ តាំងចិត្តរៀនបន្ត ទោះប្រឡងជាប់បាក់ឌុបឬធ្លាក់

24, Aug 2018 , 7:19 pm

រូបភាព

ដោយ: ប៉ូ សាគុន

ភ្នំពេញ៖ បេក្ខជនពិការភ្នែកនិងខ្សោយគំហើញ ដែលបានប្រឡងសញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ (បាក់ឌុប) កាលពីថ្ងៃទី២០-២១ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៨ កន្លងទៅនេះ បាននិយាយថា ពួកគេ ចង់រៀនបន្តទៅមហាវិទ្យាល័យទៀត បើទោះជាប្រឡងជាប់ឬក៏ធ្លាក់ក្ដី។ ពួកគេ លើកឡើងដូចគ្នាថា មនុស្សគ្មានចំណេះ គឺស្មើនឹងអ្នកពិការភ្នែក តែបើពួកគេខំរៀនឱ្យមានចំណេះក្នុងខ្លួន គឺមានឈ្មោះថា មិនពិការឡើយ។

តទៅនេះដើម្បីបានជ្រាបច្បាស់ពីបំណងប្រាថ្នារបស់ជនពិការភ្នែក និងខ្សោយគំហើញថាយ៉ាងណានោះ សូមប្រិយមិត្ត អញ្ជើញស្ដាប់បទយកការណ៍ ដែលរៀបរៀងដោយកញ្ញា ប៉ូ សាគុន ដូចតទៅ៖

ថ្ងៃទី២១សីហា ជាថ្ងៃប្រឡងចុងក្រោយរបស់បេក្ខជនប្រឡងសញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ឆ្នាំ២០១៨នេះ។ ម៉ោងប្រមាណជិត៥ល្ងាច សិស្ស នៅមណ្ឌលវិទ្យាល័យ ជា ស៊ីម សន្ធរម៉ុក ចាប់ផ្ដើមចេញពីប្រឡង។ នៅក្នុងមណ្ឌលប្រឡងនេះ សិស្សដែលមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ បានដើរចេញពីមណ្ឌលប្រឡង ដោយអ្នកខ្លះសើចសប្បាយជាមួយមិត្តដែលរួមដំណើរ អ្នកខ្លះទៀតហាក់ដូចជាមានក្ដីបារម្ភ ដែលបញ្ចេញតាមរយៈទឹកមុខ។ មិនមែនមានតែបេក្ខជនដែលមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ទេ ដែលមកប្រឡងក្នុងមណ្ឌលវិទ្យាល័យ ជា ស៊ីម សន្ធរម៉ុក តែក៏មានបេក្ខជនដែលពិការភ្នែកទាំងស្រុង និងខ្សោយគំហើញមកប្រឡងផងដែរ។ ពួកគេមានគ្នា៨នាក់ ដែលដើរចេញពីមណ្ឌលប្រឡងដោយមានគ្រូភ្នែកភ្លឺ២នាក់ដឹកដៃផង។ ទឹកមុខរបស់បេក្ខជនពិការភ្នែកទាំងនេះ មិនអាចឱ្យគេ មើលដឹងទេថា ពួកគេសប្បាយចិត្ត ឬព្រួយបារម្ភ ក្រោយពីប្រឡងចប់។

បេក្ខជនខ្សោយគំហើញ ដែលមើលឃើញមិនសូវច្បាស់មួយរូប ទើបតែដើរចេញផុតពីខ្លោងទ្វារមណ្ឌលប្រឡង គឺយុវជន ខ្លែង វណ្ឌី។ ឆ្លងកាត់ការប្រឡង២ថ្ងៃ ដែលវិញ្ញាសាប្រឡងរបស់អ្នកពិការភ្នែក ដូចទៅនឹងអ្នកភ្នែកភ្លឺដែរនោះ យុវជន វ័យ២២ឆ្នាំរូបនេះ និយាយថា ខ្លួន មានមោទកភាពខ្លាំង ព្រោះបានមកប្រឡងថ្នាក់ជាតិ ជាមួយមនុស្សធម្មតា។ ក្នុងការប្រឡងនេះ វណ្ឌី បញ្ជាក់ថា ទោះជាខ្លួន ពិការភ្នែកក្ដី ប៉ុន្តែមានគ្រូ និងក្រុមអ្នកជួយសម្រួលគ្រប់ពេល បើចង់ទៅណា ឬចង់បានអ្វី។ «វាជាមោទកភាពសម្រាប់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំជាជនពិការអាចមកប្រឡងថ្នាក់ជាតិជាមួយអ្នកធម្មតាដែរ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់ ខ្លែង វណ្ឌី។

ដ្បិតតែសរសេររាងយឺតជាងអ្នកភ្នែកភ្លឺបន្តិច តែយុវជនសម្បុរស្រអែម មាឌធាត់រូបនេះ បញ្ជាក់ថា អាចធ្វើត្រូវច្រើនចំពោះមុខវិទ្យា៧មុខក្នុងផ្នែកសង្គម ដោយលើកលែងតែមុខវិទ្យាគណិត ព្រោះមុខវិទ្យាធរណីមាត្រ ខ្លួន មិនអាចស្រមៃឃើញរូបភាព។ ក្នុងការប្រឡងបាក់ឌុបនេះ វណ្ឌី មានសង្ឃឹមថាអាចប្រឡងជាប់ ហើយបើពិតជាដូច្នោះមែន វណ្ឌី នឹងរៀនបន្តផ្នែកភូមិវិទ្យា ដើម្បីធ្វើជាគ្រូបង្រៀនក្មេងពិការបន្តទៀត។ តែបើមិនជាប់ វណ្ឌី នឹងទៅរៀនផ្នែកភ្លេងបុរាណខ្មែរ។ វណ្ឌី បញ្ជាក់បន្ថែម៖ «គណិតបានពាក់កណ្ដាល មានគ្រូប្រាប់ដែរតែធរណីមាត្រខ្ញុំអត់អាចស្រមៃឃើញរូបភាពនិងគូរវាបានទេ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមមុខវិទ្យាផ្សេងៗបានពិន្ទុជួយ»។

បេក្ខជនខ្សោយគំហើមួយរូបទៀត គឺយុវជន បូ លីហួត ដែលមកប្រឡងនៅមណ្ឌលវិទ្យាល័យ ជា ស៊ីម សន្ធរម៉ុក ដែរនោះ បានប្រាប់ថា ខ្លួនខំរៀនរហូតបានប្រឡងថ្នាក់ទី១២នេះ ដោយសារតែយល់ថា ជាជនពិការ គឺមានតែចំណេះទេ ទើបអាចធ្វើឱ្យអនាគតប្រសើរបាន។ យុវជនវ័យ២១ឆ្នាំ សម្បុរស និងមានស្រុកកំណើតនៅភ្នំពេញរូបនេះ បានបង្ហាញទឹកមុខធម្មតា ពេលចេញពីប្រឡង។ «ខ្ញុំជាជនពិការ ចឹងមានតែចំណេះទេដែលអាចជួយឱ្យខ្ញុំមានអនាគត។ ឱ្យតែឮថាកន្លែងណាមានបង្រៀន ឬចន្លោះណាអាចរៀនបានខ្ញុំទៅរៀន ដូចនៅអង្គការគ្រួសារថ្មីគេបើកបង្រៀនខ្ញុំក៏មករៀន»។ នេះជាការបញ្ជាក់បន្ថែមរបស់ បូ លីហួត។

លីហួត ដែលខ្សោយគំហើញស្ទើរតែមើលមិនឃើញទៅហើយនោះ បាននិយាយថា ក្រៅពីការរៀននៅសាលាជាមួយគ្រូ អ្វីដែលជាជំនួយបន្ថែម គឺការស្ដាប់ឯកសារមេរៀនតាមអ៊ីនធឺណិត។ មុខវិទ្យាដែលងាយស្រួលសម្រាប់បេក្ខជនរូបនេះ គឺភូមិវិទ្យា និងប្រវត្តិវិទ្យា ព្រោះវាមានឯកសារស្រាវជ្រាវច្រើន។ ហើយមុខវិទ្យាដែលពិបាកគឺ ផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រ។ មុនចូលប្រឡង លីហួត ក៏មានអារម្មណ៍ថាភ័យខ្លះដែរ ព្រោះប្លែកកន្លែង ណាមួយមិនដែលប្រឡងបែបនេះពីមុន ដូច្នេះ ក៏ខ្លាចសរសេរមិនត្រូវក្នុងចំណុចណាមួយ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បេក្ខជនរូបនេះ មានជំនឿយ៉ាងខ្លាំងថា បានធ្វើត្រូវភាគច្រើន ព្រោះវិញ្ញាសាចេញចំកន្លែងដែលចេះ។ ព្រោះតែដឹងថាខ្លួនធ្វើត្រូវច្រើន ក្ដីសង្ឃឹមថានឹងជាប់ កើតមានក្នុងគំនិតរបស់ លីហួត ជានិច្ច។ បើជាប់យុវជនរូបនេះ នឹងរៀនបន្តផ្នែកប្រវត្តិវិទ្យា ដើម្បីធ្វើជាគ្រូក្នុងអង្គការដែលខ្លួនកំពុងរៀនសព្វថ្ងៃ និងមានក្ដីប្រាថ្នាធ្វើការក្នុងក្រសួងរបស់រដ្ឋផងដែរ។ លីហួត បញ្ជាក់៖«ខ្ញុំធ្វើត្រូវច្រើនជាងគេ មានប្រវត្តិ និងភូមិ។ បើប្រឡងជាប់ខ្ញុំនឹងទៅរៀនបន្តខាងប្រវត្តិវិទ្យា។ បំណងខ្ញុំចង់ធ្វើជាគ្រូបង្រៀនខាងប្រវត្តិសាស្ត្រដល់ក្មេងជំនាន់ក្រោយឱ្យពួកគេបានដឹងពីប្រវត្តិសាស្ត្រឱ្យបានច្រើន។ បើក្រសួងបើកឱកាសឱ្យអ្នកពិការធ្វើការនៅក្នុងក្រសួងផ្នែកចងក្រងឯកសារប្រវត្តិសាស្ត្រខ្ញុំនឹងដាក់ពាក្យទៅធ្វើការនៅទីនោះ»។

ចំណែក យុវជន ចន្ថា យ៉ាលី ដែលជាបេក្ខជនពិការភ្នែកទាំងស្រុង បានអះអាងថាក្នុងពេលប្រឡង ខ្លួនបានសរសេរទាន់ស្ទើរគ្រប់មុខវិទ្យា។ ដោយសារតែចំណាយពេលរៀនមុនប្រឡងច្រើន អានសៀវភៅផង និងស្ដាប់ឯកសារមេរៀនផងនោះ លទ្ធផលប្រឡងបាក់ឌុបខាងមុខ មិនអាចធ្វើឱ្យ យ៉ាលី ព្រួយបារម្មណ៍ឡើយ ដោយបានដឹងខ្លួនឯងយ៉ាងច្បាស់ថា អ្វីដែលបានធ្វើរួចហើយ គឺពិតជាត្រូវភាគច្រើន។ យ៉ាលី បញ្ជាក់៖«ប្រឡងខ្ញុំធ្វើទាន់គ្រប់មុខទាំងអស់ គណិតខ្ញុំធ្វើបានពាក់កណ្ដាលព្រោះវាពិបាក យើងត្រូវការគិត ហើយខ្ញុំត្រូវខំចុចអក្សរខ្លាំងចឹងវាឈឺកដៃខ្លាំងដែរ។ តែអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើហើយគឺត្រូវ។ បើខំសរសេរខ្លាំងអាចទាន់អ្នកភ្នែកភ្លឺ។ អ្វីដែលគេចេញវាត្រូវតាមអ្វីដែលខ្ញុំមើល»។

យ៉ាលី ថាក្នុងពេលប្រឡង រឿងដែលពិបាកបំផុត គឺលោកខំប្រឹងសរសេរច្រើនពេករហូតធ្វើឱ្យឈឺកដៃខ្លាំង (ចុចអក្សរពិការភ្នែក ឬអក្សរប្រេល)។ ខំតស៊ូរៀន១២ឆ្នាំរហូតបានប្រឡង យ៉ាលី បានប្រាប់ខ្លួនឯងជារឿយៗថា ជនណាដែលគ្មានចំណេះប្រៀបបានជាមនុស្សពិការភ្នែក ហើយបើមានចំណេះ ទោះជាពិការ ក៏ប្រៀបបានជាមនុស្សមិនពិការដែរ។ បេក្ខជនរូបនេះ បានតាំងចិត្តយ៉ាងមុតមាំថា ក្រោយពីការប្រឡងចេញលទ្ធផល បើជាប់ នឹងបន្តទៅរៀនផ្នែកទស្សនៈវិទ្យា តែបើធ្លាក់វិញ នឹងទៅរៀនផ្នែកអក្សរសាស្ត្រអង់គ្លេស។ «ពេលប្រឡងពិបាកតែមួយគឺខ្ញុំហត់ពេក ព្រោះខ្ញុំខំចុចអក្សរច្រើនពេក ស្ទើរតែមិនបានចេញផង ហើយនៅទីនោះខ្វះខ្យល់ចឹងធ្វើឱ្យខ្ញុំចង់អស់ខ្យល់ដែរ។ អ្នកពិការភ្នែកគឺជនមិនចេះអក្សរ ចំណែកខ្ញុំដ្បិតពិការភ្នែកមែន តែចំណេះវិជ្ជាខ្ញុំមិនពិការទេ។ បើជាប់ខ្ញុំចូលទស្សនៈ បើធ្លាក់ប្រហែលទៅអក្សរសាស្ត្រអង់គ្លេស»។ នេះជាការបន្ថែមរបស់យុវជន ចន្ថា យ៉ាលី។

លោក អ៊ូច ចន្ទ័សុវឌ្ឍនៈ គឺជាគ្រូអនុរក្ស ទទួលបន្ទុក និងគ្រប់គ្រងបេក្ខជនពិការភ្នែក និងខ្សោយគំហើញ។ ក្រោយពីជូនបេក្ខជនពិការនិងខ្សោយគំឃើញ ឡើងឡានអង្គការរបស់ពួកគេដែលមកទទួលរួច គ្រូអនុរក្សរូបនេះបានឆ្លៀតពេលផ្ដល់បទសម្ភាសដល់សារព័ត៌មានថ្មីៗ។ លោក ប្រាប់ថា សិស្សពិការភ្នែកទាំង៨នាក់ ដែលត្រូវប្រឡងក្នុងបន្ទប់មួយដោយឡែកពីបេក្ខជនធម្មតា គ្រូ អនុរក្ស មានភារកិច្ចអានវិញ្ញាសាជាសំណួរ និងលំហាត់ទៅឱ្យពួកគេ។ លោក បន្តថា ការងារផ្សេងទៀត គឺត្រូវបំពេញឈ្មោះឱ្យបេក្ខជន កាត់ក្បាលសន្លឹកវិញ្ញាសាប្រឡង និងជួយសម្រួលការងារមួយចំនួនទៀត។

អនុរក្សរូបនេះ អះអាងថា ការជួយសម្រួលដល់សិស្សពិការភ្នែក និងខ្សោយគំហើញ មានការលំបាកជាងបេក្ខជនធម្មតា តែវាមិនជាបញ្ហាសម្រាប់លោកឡើយ។ សម្រាប់គ្រូដែលធ្លាប់មានបទពិសោធធ្វើការជាមួយសិស្សពិការភ្នែកកន្លងមករូបនេះ បានសរសើរសិស្សដែលខ្វះកាយសម្បទាទាំងអស់ ដែលតស៊ូរៀនរហូតបានប្រឡង។ លោក បានលើកទឹកចិត្ត អ្នកដែលពិការទាំងអស់ឱ្យមានក្ដីសង្ឃឹមក្នុងជីវិតនិងខំរៀន ព្រោះបើពួកគេមានចំណេះ ពួកគេក៏អាចមានការងារដូចអ្នកធម្មតាដែរ។ លោក អ៊ូច ចន្ទ័សុវឌ្ឍនៈ បញ្ជាក់៖«គាត់ពិការ គាត់ត្រូវការស្ដាប់យើងជាគ្រូអនុរក្សពន្យល់វិញ្ញាសាឱ្យគាត់។ យើងត្រូវបំពេញឈ្មោះ កាត់ក្បាលសន្លឹកឯកសារ ឱ្យគាត់។ គាត់ខំតស៊ូរៀនពីថ្នាក់ទី១ដល់ទី១២បានប្រឡងមិនមែនជារឿងធម្មតាទេ សម្រាប់ពួកគាត់ដែលខ្វះកាយសម្បទា។ ចង់ឱ្យពួកគាត់ដែលជាជនពិការភ្នែកក្ដី គរថ្លង់ក្ដី ខំរៀនកុំអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិត។ ទោះពួកគាត់ពិការក្ដីតែគាត់អាចរៀនដល់សកលវិទ្យាល័យមានការងារល្អដូចអ្នកធម្មតាដែរ»៕