ភ្នំពេញ៖ ដើម្បីកសាងគ្រួសារឱ្យមានសុភមង្គល មនុស្សទូទៅគួរអនុវត្ត៤ដំណាក់កាល រួមមាន ដំណាក់កាលស្រមើស្រមៃ និងបានជួប ,ដំណាក់កាលល្អឥតខ្ចោះ ,ដំណាក់កាលធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងចុងក្រោយការពិចារណា។ នេះបើតាមលោក ប៉ាង រតនា មន្ត្រីស្រាវជ្រាវនៃវិទ្យាស្ថានភាសាជាតិ នៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជា។
លោក ប៉ាង រតនា ពន្យល់ពីដំណាក់កាលស្រមើស្រមៃនិងបានជួបថា មនុស្សម្នាក់ៗតែងតែមានការស្រមើស្រមៃចង់បានគូអនាគតដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈ ឬរូបសម្បត្តិនិងរូបសម្រស់តាមដែលខ្លួនប្រាថ្នា។ បន្ទាប់មកពួកគេក៏បានជួបពិតមែន។
បន្ទាប់មកក៏ចូលដល់ដំណាក់កាលទី២ ដែលជាដំណាក់កាល«ល្អឥតខ្ចោះ»។ ពួកគេនឹងមើលឃើញឬចាប់អារម្មណ៍តែចំណុចល្អ ដែលគូភាគីមានប៉ុណ្ណោះ។ តាមពិតទៅក្នុងដំណាក់កាលនេះ ភាគីទាំងពីក៏បានបង្ហាញចំណុចមិនល្អរបស់ខ្លួនដែរ ប៉ុន្តែដោយអំណាចក្ដីស្នេហ៍ដែលត្រូវនឹងពាក្យចាស់មួយឃ្លាថា «ឃ្លានឆ្ងាញ់ ស្រឡាញ់ល្អ» នោះ ពួកគេក៏មិនបានយកចិត្តទុកដាក់ឬចាប់អារម្មណ៍លើចំណុចមិនល្អទាំងនោះ។
«ធ្លាក់ទឹកចិត្ត» ជាដំណាក់កាលទី៣ ដែលលោក ប៉ាង រតនា ថាសំខាន់បំផុតក្នុងការជ្រើសរើសគូស្រករ។ បើតាមលោក រតនា ដំណាក់កាលនេះ គឺជាពេលវេលាដែលគូភាគីទាំងពីរ ចាប់ផ្ដើមមើលឃើញកំហុសគ្នា ឬចំណុចដែលខ្លួនមិនពេញចិត្ត ហើយក៏ជាពេលដែលពួកគេឈ្លោះគ្នាច្រើនដែរ។ សូម្បីតែកំហុសដ៏តូចមួយ ក៏ពួកគេអាចយកមកធ្វើជាហេតុផលបានដែរ។
ក្រោយពីមើលឃើញពីចំណុចមិនល្អរបស់គូភាគី ពួកគេត្រូវតែអនុវត្តដំណាក់កាលទី៤ ដែលជាដំណាក់កាល«ពិចារណា»។ ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលនេះលោក ប៉ាង រតនា ឱ្យគូភាគីទាំងពីរត្រូវដកឃ្លាទៅគិតពិចារណារៀងៗខ្លួន តាមកាលកំណត់មួយច្បាស់លាស់ តែមិនឱ្យយូរខែឬឆ្នាំពេកនោះទេ ព្រោះវាអាចចូលពាក្យចាស់មួយឃ្លាទៀតថា «ឃ្លាតកាយ ណាយចិត្ត»។
ពួកគេត្រូវរកឱ្យឃើញថាចំណុចមិនល្អរបស់គូភាគី ជាចំណុចសំខាន់ខ្លាំងឬទេក្នុងជីវិតគូ។ បើសិនជាគេគិតថាចំណុចអវិជ្ជមាននោះជាបញ្ហាធំ ហើយគេមិនអាចទទួលយកបាន នោះពួកគេគួរតែបែកគ្នាឱ្យហើយ។ ប៉ុន្តែបើគេគិតថាចំណុចមិនល្អទាំងនោះគេដូចជាមិនចូលចិត្ត ប៉ុន្តែវាមិនសំខាន់ ហើយចំណុចល្អដែលគូភាគីមាន គឺជារឿងសំខាន់សម្រាប់ខ្លួនគេ ដូច្នេះពួកគេអាចបន្តរស់នៅជាមួយគ្នាបាន។ ក្រោយពីគិតពិចារណាហើយ ភាគីទាំងពីរត្រូវតែយកលទ្ធផលដែលខ្លួនបានកត់សម្គាល់ទាំងចំណុចល្អ និងមិនល្អមកពិភាក្សាគ្នា។ នេះជាការលើកឡើងរបស់លោក ប៉ាង រតនា។
ទោះជាយ៉ាងណាលោក ប៉ាង រតនា ក៏បានព្រមានដែរថា ក្នុងដំណាក់កាលទី៤នេះ គេមិនអាចសម្ដែងធ្វើជាពេញចិត្តចំណុចមិនល្អ ដែលគូភាគីមានឡើយ។ «នៅពេលដែលពួកគេពិចារណាច្បាស់លាស់ហើយ ពួកគេត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ពួកគេនឹងរស់នៅដោយពេញចិត្តជាមួយចំណុចអវិជ្ជមានរបស់គូភាគីអស់មូយជីវិត។ នៅក្នុងដំណាក់កាលនេះគូភាគីមិនអាចធ្វើជាពេញចិត្ត ទាំងដែលខ្លួនមិនអាចទទួលយកបាននូវរឿងទាំងនោះបានឡើយ ព្រោះវានឹងធ្វើឱ្យជីវិតគូមានជម្លោះទៅថ្ងៃមុខ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់មន្ត្រីស្រាវជ្រាវនៃវិទ្យាស្ថានភាសាជាតិ នៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជា។
បើតាមលោក រតនា បន្ទាប់ពីឆ្លងផុត៤ដំណាក់កាលខាងលើហើយ ពួកគេអាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍បានហើយ នៅពេលដែលពួកគេរៀបការរួច នោះពួកគេត្រូវប្រើជីវិតខ្លួនពីរជីវិតមួយ មានន័យថាត្រូវរួមសុខរួមទុក្ខជាមួយគ្នា ដើម្បីសាងសុភមង្គលដល់គ្រួសារ។ មន្ត្រីស្រាវជ្រាវរូបនេះ បានសង្កត់ធ្ងន់ដូច្នេះថា៖«មកដល់ដំណាក់កាលនេះពួកគេមិនអាចដើរបកក្រោយបានទេ គឺត្រូវដើរកាត់ព្រៃ កាត់បន្លា កាត់ជ្រោះ ឆ្លងកាត់ឧបសគ្គគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំ ឃើញព្រះអាទិត្យ ដែលយើងហៅថាជាពន្លឺសុភមង្គលនោះ»។
ទោះជាយ៉ាងណាលោក ប៉ាង រតនា សង្កេតឃើញថាមានគូស្នេហ៍មួយចំនួនធំ ជ្រើសរើសរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅក្នុងដំណាក់កាលទី២ ដែលជាដំណាក់កាលល្អឥតខ្ចោះ។ ហើយក៏មានគូស្វាមីភរិយាច្រើនគូដែរ ដែលត្រូវចែកផ្លូវគ្នា ដោយបន្សល់ទុកឱ្យកូនកំព្រា ព្រោះក្រោយពីរៀបការហើយ ពួកគេក៏ដើរដល់ដំណាក់កាលទី៣ ដែលជាដំណាក់កាលបាក់ទឹកចិត្ត ឬដំណាក់កាលឃើញតែកំហុសភាគច្រើននោះ។ យ៉ាងណាក្ដីលោក រតនា មិនហ៊ានអះអាងថា គូស្នេហ៍ដែលដើរតាម៤ដំណាក់កាលនេះ នឹងទទួលបានសុភមង្គល១០០ភាគរយឡើយ។ ប៉ុន្តែលោកថាក៏ទទួលបានផលច្រើន៕