ផេនដា (Panda) ជាសត្វខ្លាឃ្មុំមួយប្រភេទ ដែលមានលក្ខណៈងាយស្រួលចំណាំ ដោយសារវាមានរោមក្រាស់ពណ៌ស លាយខ្មៅ។ សត្វខ្លាឃ្មុំដទៃ ដូចជាខ្លាឃ្មុំទឹកកក ឬខ្លារឃ្មុំភ្នំ មិនមានពណ៌ពីរដូចខ្លាឃ្មុំផេនដានោះទេ។ នេះជាលក្ខណៈប្លែកពិសេសមួយក្នុងចំណោមលក្ខណៈពិសេសផ្សេងទៀត។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ផេនដាមិនស៊ីអ្វីក្រៅពីឫស្សីសម្រាប់ជាចំណីរបស់វានោះទេ។ ខ្លាឃ្មុំដទៃស៊ីចំណីជាច្រើនប្រភេទលាយបញ្ចូលគ្នាដូចជា ផ្លែឈើព្រៃ សត្វត្រី ឬសត្វល្អិតជាដើម។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃ ផេនដាត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាសត្វមួយក្នុងចំណោមសត្វជាច្រើនទៀតដែលកំពុងនឹងរងគ្រោះអាចនឹងឈានទៅ ផុតពូជផង។ នេះបើតាមការបកស្រាយចេញពីគេហទំព័រវិទ្យាសាស្ត្រមួយឈ្មោះថា Sciencing ។
ការបាត់បង់ទីជម្រករស់នៅ ជាបញ្ហាមួយយ៉ាងធំសម្រាប់សត្វនេះ។ ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ ជាពិសេសព្រៃដែលគ្របដណ្តប់ដោយដើមឫស្សីនៅតាមប្រទេសចិន ឡាវ វៀតណាម ឬមីយ៉ានម៉ា ជាដើម។ តែជាទូទៅ ផេនដាព្រៃ ត្រូវបានគេរកឃើញនៅតែក្នុងទឹកដីចិនតែប៉ុណ្ណោះ។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របាន គិតទុកថា នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ មានផេនដាតែប្រមាណជា១៨០០ក្បាលប៉ុណ្ណោះដែលនៅសេសសល់ តិចជាងអ្វីដែលគេបានរំពឹងទុកពីមុន។ ការបាត់បង់ទីជម្រកគឺជាការបាត់បង់កន្លែងរកអាហារ ហើយការឆ្លងទៅរកព្រៃថ្មីៗត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ដោយសារទីលំនៅរបស់មនុស្សនៅតាមទីប្រជុំជន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ផេនដាមិនងាយសម្របជាមួយនឹងបរិស្ថានថ្មីរបស់វាបាននោះទេ។
សត្វផេនដា មិនអាចស៊ីអ្វីខុសពីឫស្សីនោះទេ ហើយទំហំខ្លួនប្រាណដ៏ធំរបស់វា ក៏ធ្វើឲ្យមានភាពលំបាកក្នុងការធ្វើដំណើរទៅមកផងដែរ។
រឿងមួយទៀតគឺការពិបាកបន្តពូជ។ ជាធម្មតា ខ្លាឃ្មុំទូទៅអាចផ្តល់កំណើតបានកូនចំនួនបីក្បាល ក្នុងពេលផ្តល់កំណើតម្តងៗ ហើយក្នុងចំណោមបីនោះ មួយនឹងមានជីវិតរហូតដល់វ័យបន្តពូជ។ តែសម្រាប់ផេនដាវិញ ដោយសារតែរបបអាហាររបស់វាមិនអាចធ្វើឲ្យវាមានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ ផេនដាភាគច្រើនអាចបង្កើតកូនម្តងបានតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងករណីដែលផេនដាអាចបង្កើតកូនបានពីរ នោះកូនដែលតូចជាងគេនឹងត្រូវម្តាយរបស់វាទុកចោល ដោយសារតែទឹកដោះរបស់ផេនដា មិនអាចមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការចិញ្ចឹមកូនរហូតទៅដល់ពីរក្បាលនោះឡើយ។
ការរកគូរក្នុងការបន្តពូជក៏ជារឿងមួយលំបាកផងដែរ សម្រាប់ស្ថាប័នដែលកំពុងតែមើលថែសត្វមួយប្រភេទនេះ។ គេមិនអាចធានាបានថា សត្វផេនដាញីឈ្មោលនឹងបន្តពូជដោយខ្លួនឯងនោះទេ ទោះបីជាគេដាក់ផេនដាទាំងពីរភេទនេះឲ្យនៅជាមួយគ្នាអស់រាប់ឆ្នាំក៏ដោយ។
មួយវិញទៀត ផេនដាញីដែលត្រូវបានគេចិញ្ចឹមថែរក្សា ភាគច្រើនបង្ហាញពីអារម្មណ៍មិនប្រក្រតីជាមួយនឹងកូនរបស់វា។ ក្រោយពីពេលបង្កើតកូនរួចនៅកន្លែងចិញ្ចឹម ផេនដាញីតែងទុកកូនចោល ឬពេលខ្លះចង់បង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់កូនរបស់វាទៀតផង។ ហេតុដូចនេះ អ្នកជំនាញខាងការពារសត្វព្រៃត្រូវតែមានវត្តមានចាំមើលថែកូនរបស់វាជានិច្ច។
ការបរបាញ់ដោយខុសច្បាប់ក៏ជារឿងមួយដែលលំបាកក្នុងការដោះស្រាយផងដែរ។ អ្នកបរបាញ់ភាគច្រើនតែងយកស្បែករបស់សត្វមួយនេះទៅលើនៅក្នុងទីផ្សារងងឹត។ ប្រទេសចិនអនុវត្តទោសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរប្រឆាំងនឹងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសច្បាប់មួយនេះ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការហាមឃាត់នេះមិនអាចមានប្រសិទ្ធភាពទាំងស្រុងដែរ៕