លោក Jacques Dumarçay ស្ថាបត្យករបារាំង ដែលរួមចំណែកក្នុងការងារស្តារ និងជួសជុលប្រាសាទនៅតំបន់អង្គរ ក៏ដូចជាប្រាសាទបូរ៉ូប៊ូឌ័រ (Borobudur) នៅកោះជ្វា ប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី បានទទួលមរណភាពក្នុងអាយុ៩៤ឆ្នាំ កាលពីថ្ងៃទី២២ ខែវិច្ឆិកា។ នេះបើយោងតាមការផ្សាយរបស់សារព័ត៌មាន Le Monde។
ជាសមាជិកនៃសាលាបារាំងចុងបូព៌ាប្រទេស (EFEO) លោក Jacques Dumarçay ទទួលបាននូវការគោរពកោតស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការស្តារ និងជួសជុលតំបន់ស្ថាបត្យកម្មនៅបណ្តាប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍។
កាសែត Le Monde បានចាត់ទុកលោកជាកំពូលស្ថាបត្យករ លើការស្តារ និងជួសជុលអង្គរ រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧១ នៅមុនការកាន់កាប់អំណាចរបស់ខ្មែរក្រហម ហើយបានវិលត្រឡប់មកបំពេញការងារនៅកម្ពុជាសារជាថ្មីម្តងទៀតចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩១។
លោកបានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី២២ ខែវិច្ឆិកា នៅ Saint-Remy-les-Chevreuse ក្បែរក្រុងប៉ារីស ដោយបន្សល់ទុកនូវស្នាដៃច្រើនសម្រាប់មនុស្ស ជាពិសេសការងារអាជីពដែលមិនចេះនឿយហត់នៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ រួមទាំងកម្ពុជាផងដែរ។
កើតនៅថ្ងៃទី២៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩២៦ នៅដេប៉ាតឺម៉ង់ Meurthe-et-Moselle លោក Jacques បានទៅបន្តការសិក្សានៅសាលាវិចិត្រសិល្បៈ ដែលលោក Georges Labro ដែលជាគ្រូឧទ្ទេសដ៏ល្បីល្បាញនាពេលនោះ។ លោកបានចូលរួមការងារយ៉ាងច្រើនផ្នែកស្ថាបត្យកម្មនៅក្នុងទីក្រុង មុនពេលទៅចូលរួមរុករកស្រាវជ្រាវសំណង់ប្រវត្តិសាសត្រនៅអាហ្វហ្គានីស្ថាន និងប៉ាគីស្ថាន។
នៅឆ្នាំ១៩៦៤ នាយកសារមន្ទីរ Guimet ប្រចាំក្រុងប៉ារីស លោក Philippe Stern បានបញ្ជូនលោកមកបំពេញបេសកកម្មនៅខេត្តសៀមរាប ដោយធ្វើជាជំនួយការលោក Bernard-Philippe Groslier លើការងារអភិរក្សប្រាសាទ។
ក្នុងពេលបំពេញការងារ លោកបានចូលរួមជាមួយសាលាបារាំងចុងបូព៌ាប្រទេស (EFEO) ហើយបានទទួលសញ្ញាបត្រស្ថាបត្យកម្មនៅឆ្នាំ១៩៦៧។ ការងារស្តារប្រាសាទបាយ័ន នាំឲ្យលោកទទួលបានសញ្ញាបត្របណ្ឌិតពីសាកលវិទ្យា Universite Paris-I តាមរយៈនិក្ខេបបទ «Charpentes et Tuiles Khmeres» នៅឆ្នាំ១៩៧៣។
នៅមុនការទៅដល់តំបន់អង្គររបស់ក្រុមខ្មែរក្រហម លោក Jacques បានព្យាយាមរៀបចំថ្មកម្ពស់៣៥ម៉ែត្រនៅប្រាសាទបាពួន និងការងារជាច្រើនទៀត។ យោងតាមការផ្សាយរបស់ Roads and Kingdom ព្រឹទ្ធាចារ្យខ្មែរឈ្មោះ ឌី ព្រឿង ក៏បានរំលឹកពីការងារចូលរួមអភិរក្សអង្គរពីឆ្នាំ១៩៦៧ ដល់ឆ្នាំ១៩៦៩ ដែលដឹកនាំដោយលោក Jacques និងស្ថាបត្យករបារាំងម្នាក់ទៀតឈ្មោះ Guy Nafilyan ផងដែរ។
ស្នាដៃបោះពុម្ពជាច្រើនដែលលោក Jacques Dumarcay បានសរសេរមានដូចជា DESPOTISME ET ARCHITECTURE EN ASIE MERIDIONALE (២០០៨), Le savoir des maîtres d'œuvre javanais au XIIIe et XIVe siècles (Publications de l'Ecole française d'Extrême-Orient) (១៩៨៦), Le Bayon. Histoire architecturale du temple. Atlas et notice des Planches: Memoire Archeologique III (១៩៦៧), The house in South-East Asia (Images of Asia) (១៩៨៧), Construction Techniques in South and Southeast Asia: A History (Handbook of Oriental Studies. Section 3 Southeast Asia) (២០០៤)។
ស្នាដៃជាសហនិពន្ធមានដូចជា The Palaces of South-East Asia: Architecture and Customs (១៩៩១), Architecture and its Models in South-East Asia (២០០៦), Cambodian Architecture, Eighth to Thirteenth Centuries (Handbook of Oriental Studies. Section 3 Southeast Asia) (២០០១), The Site of Angkor (Images of Asia) (១៩៩៨), Cultural Sites of Burma, Thailand, and Cambodia (១៩៩៦) រួមទាំងស្នាដៃជាច្រើនទៀត៕