ប្រាសាទអង្គរវត្ត ត្រូវបានកសាងឡើងនៅដើមសតវត្សរ៍ទី១២ ដោយព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២។ ចម្លាក់នៃប្រាងប្រាសាទដ៏ស្កឹមស្កៃនេះ បានទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរឲ្យទៅកម្សាន្តខេត្តសៀមរាប ហើយក្លាយជាខេត្តមានសក្ដានុពលទេសចរផងដែរ។ ក្រៅពីសំណង់នៃតួប្រាសាទ បុព្វបុរសខ្មែរ ក៏រៀបចំបានយ៉ាងល្អនៃរចនាសម្ព័ន្ធផ្លូវដើរខាងក្រោមក្នុងបរិវេណប្រាសាទ ដោយតម្រៀបថ្មធំៗ ហើយអមដោយថ្មតូចៗ សម្រាប់ដោះនៅពេលជួសជុលឡើងវិញ។
 

លោក អ៊ឹម សុខរិទ្ធី បុរាណវិទូ ប្រធាននាយកដ្ឋានអភិរក្សប្រាសាទ លើកឡើងថា ការរៀបថ្ម និងថ្មទាំងអស់មិនដូចគ្នាទេ។ បុព្វបុរសខ្មែរ រៀបចំថ្មដោយភ្ជាប់ពីមួយទៅមួយ ហើយតែងទុកកន្លែងដាក់ថ្មមួយសម្រាប់ជាកូនសោរដោះគន្លឹះ បិទ បើក កុំឲ្យថ្មរើ ឬរង្គើ ជ្រុះ។ 
 

ក្នុងបទសម្ភាសជាមួយអ្នកសារព័ត៌មាន ThmeyThmey បុរាណវិទូរូបនេះលើកឡើងដូច្នេះថា៖«ថ្មទាំងអស់អាចខាំគ្នាជាប់ទាំងអស់ គឺដោយសារមួយនេះយើងញាត់វាទៅ វាជាគន្លឹះ ឬជាសោរអ៊ីចឹង សម្រាប់ចាក់បិទទាំងអស់ ថ្មឲ្យបានជាប់ល្អ»។ លោក បន្តថា បើសិនជាថ្មមួយនេះខូច ឬក៏ឆ្កឹះចេញ ថ្មទាំងអស់នឹងចាប់ផ្ដើមដើរ (រង្គើ) ព្រោះមិនមានអ្វីបិទវាជាប់។
 

ថ្មគន្លឹះ ឬថ្មដែលជាកូនសោរគ្រឹះនេះ គឺពិតជាមានសារសំខាន់ណាស់ ពិសេសអ្នកជួសជុលប្រាសាទ ត្រូវរកឲ្យឃើញនូវថ្មទាំងនេះ ដើម្បីបើកហើយរុះរើថ្មចេញដោយមិនធ្វើឲ្យថ្មបែកពេលជួសជុលនោះ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីបុរាណវិទូ អ៊ឹម សុខរិទ្ធី ដោយបន្ថែមថា ក្រោយពេលជួសជុលរួច ត្រូវតម្រៀបថ្មឲ្យដូចដើមវិញ និងដាក់ថ្មកូនសោរនេះ ដើម្បីចាក់បិទគ្រឹះផងដែរ។