ជាតិ
សង្គមជាតិ
អសន្តិសុខអ្នកប្តឹង ជាឧបសគ្គនៃការប្រឆាំងអំពើពុករលួយ
19, Jul 2015 , 8:30 pm
×![]()
អង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ (ACU) ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយអនុក្រឹត្យចុះថ្ងៃទី១០ មករាឆ្នាំ២០១១ ។ អង្គភាពនេះ ត្រូវដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងបេសកកម្មប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយ តាមរយៈការអប់រំ ការសហការផ្តល់ព័ត៌មានអំពីករណីពុករលួយ និងការអនុវត្តទោសទណ្ឌ។មានឧបសគ្គច្រើនដែលរំខានបេសកកម្មដ៏លំបាកនេះ ដែលក្នុងចំណោមនោះ ឧបសគ្គសំខាន់មួយ គឺការដែលពលរដ្ឋមិនហ៊ានរាយការណ៍ ឬប្តឹងទៅអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ដោយសារតែខ្លាចមានបញ្ហាសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែប្រធាន ACU បានថ្លែងធានាថា លោកនឹងការពារសុវត្ថិភាពរបស់អ្នករាយការណ៍ឲ្យខាងតែបាន ហើយបានជំរុញឲ្យពលរដ្ឋហ៊ានរាយការណ៍ករណីពុករលួយមកអង្គភាពរបស់លោក។
មូលហេតុមួយដែលនាំឲ្យការប្រឆាំងអំពើពុករលួយទទួលបានជោគជ័យ គឺការចូលរួម។ ការចូលរួមដ៏សំខាន់មួយរបស់ពលរដ្ឋ គឺការរាយការណ៍អំពីករណីពុករលួយដែលពួកគេបានឃើញ និងបានជួប។ របាយការណ៍របស់អង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយបង្ហាញថា នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ប្រជាពលរដ្ឋដែលបានប្ដឹងទៅអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ មានចំនួន១.០០៨ករណី ក្នុងនោះមានបណ្ដឹងជនអនាមិកជាង៥០០បណ្ដឹង។
បើទោះជាមើលឃើញចំនួនបណ្តឹងប្រមាណ១០០០ករណីក្នុងឆ្នាំកន្លងទៅក៏ដោយ លោក ឱម យ៉ិនទៀង ទទួលស្គាល់ថា បើសិនជាពលរដ្ឋមិនបានបារម្ភខ្លាចពីសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួន ហើយចូលរួមរាយការណ៍ករណីពុករលួយនោះ ចំនួនបណ្តឹងគួរតែបានកើនឡើងច្រើនជាងនេះ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជានៅក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលអ្នកកាសែតស្តីពីការប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ដែលគាំទ្រដោយអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា លោក ឱម យ៉ិនទៀង ប្រធានអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ បានពន្យល់ប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានអំពីវិធានការការពារសុវត្ថិភាពដើមបណ្តឹង ដែលអង្គភាពរបស់លោកបានអនុវត្តកន្លងមក។
នៅចំពោះមុខអ្នកកាសែតជាង២០រូបដែលមកពីអង្គភាពសារព័ត៌មានផ្សេងៗគ្នា លោកទេសរដ្ឋមន្ត្រីបានថ្លែងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«អ្នកដែលយើងខ្ញុំការពារ និងត្រូវថែទាំជាងគេ គឺអ្នកដែលមកប្ដឹង។ យើងខ្ញុំសុខចិត្តចាញ់បើយើងខ្ញុំការពារប្រភពមិនបាន។ ហើយបញ្ជីឈ្មោះអ្នកដែលផ្ដល់ប្រភពព័ត៌មានឲ្យខ្ញុំ គឺយើងខ្ញុំនឹងហែកចោល ដុតចោល បើសិនជាខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ប្ដូរតំណែង។ យើងខ្ញុំនឹងមិនផ្ទេរបញ្ជីឈ្មោះអ្នកប្តឹងនេះ ទៅឲ្យនរណាទេ។ យើងខ្ញុំមានទោសបើសិនជាបែកធ្លាយឈ្មោះប្រភព»។
បើស្តាប់ការអះអាងរបស់លោក ឱម យ៉ិនទៀង អង្គភាពប្រឆាំងអំពីពុករលួយធ្លាប់អនុវត្តការការពារអត្តសញ្ញាណនៃប្រភពអ្នកប្តឹងមែនហើយ ប៉ុន្តែបញ្ហានៅត្រង់ថា ការធានាយ៉ាងនេះ មិនទាន់ត្រូវបានប្រកាសយ៉ាងទូលំទូលាយនៅឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាមនុស្សមួយចំនួនទៀតមិនហ៊ានសហការជាមួយអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ហើយក៏បិទភ្នែកសំងំសុខតែម្តងទៅ។ ជាក់ស្តែងដូចជាមន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថមួយរូប ដែលសុំនិយាយក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនបញ្ចេញឈ្មោះ បានបញ្ជាក់ថា ករណីមន្ត្រីខ្មោចក្នុងអង្គភាពរបស់លោក គឺនៅតែមាន បើទោះជាមានវិធានការពីរដ្ឋាភិបាល និងអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយក៏ដោយ។ នៅពេលសួរថា តើហេតុអ្វីបានជាមន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថ ដែលបានបំពេញការងារនេះ៦ឆ្នាំមកហើយនៅបញ្ជាការដ្ឋានកងរាជអាវុធលើផ្ទៃប្រទេសក្នុងរាជធានីភ្នំពេញមិនយកករណី មន្ត្រីខ្មោចប្តឹងទៅអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ មន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថរូបនេះនិយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា រូបគេ«ខ្លាចមានបញ្ហានៅកន្លែងធ្វើការ និងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន»។ មន្ត្រីវ័យ៣០ឆ្នាំបន្ថែមយ៉ាងដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំមិនហ៊ានប្ដឹងនោះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងថាប្ដឹងដើម្បីអ្វី ហើយមិនដឹងថាបានអ្វីមកវិញ? ណាមួយអាចមានបញ្ហាសម្រាប់ខ្ញុំនៅកន្លែងធ្វើការទៀតផង»។
ដូចគ្នាដែរ មន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថសម្បុរខ្មៅមួយរូបទៀត ថ្វីដ្បិតតែមានមាឌធំ ប៉ុន្តែលោកក៏បារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន ក្រោយការរាយការណ៍ករណីពុករលួយដែរ។ កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធដែលស្នើមិនអោយបញ្ចេញឈ្មោះ បានបន្ថែមឲ្យដឹងដែរថា លោកក៏មិនដឹងអំពីរបៀបប្តឹងនោះទៅទៀត។
មិនដឹងពីរបៀបប្តឹង ក៏ជាបញ្ហារបស់អ្នកស្រី សេង ហឿង ដែលជាអ្នកលក់ដូរតាមផ្លូវក្នុងសង្កាត់ទឹកថ្លានៃខណ្ឌសែនសុខដែរ។ នៅពេលមានកិច្ចការត្រូវពឹងសេវារបស់សង្កាត់ម្តងៗ អ្នកស្រី ហឿង តែងតែចំណាយប្រាក់ពី១០ ទៅ២០ដុល្លារឲ្យមន្ត្រី ហើយអ្នកស្រីក៏មិនដឹងថា តើវាជាតម្លៃផ្លូវការ ឬមិនផ្លូវការអ្វីឡើយ។ «មីងមិនដែលគិតរឿងប្តឹងមន្ត្រីអ្វីនោះទេ ព្រោះឃើញមនុស្សគ្រប់គ្នាបានចំណាយដូចៗគ្នាឲ្យមន្ត្រីអ៊ីចឹង។ ហើយបើត្រូវប្តឹង ក៏មិនដឹងទៅប្តឹងនៅឯណាដែរ»។ នេះជាការរៀបរាប់របស់អ្នកស្រី សេង ហឿង។
ការបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកប្តឹងជាបញ្ហាមួយ ប៉ុន្តែខ្វះចំណេះដឹងផ្នែកប្តឹងផ្តល់នេះ ក៏ជាបញ្ហាសំខាន់មួយទៀតដែរ។ ប្រការនេះទាមទារឲ្យមានការផ្សព្វផ្សាយអប់រំខ្លាំង និងទូលំទូលាយដល់ពលរដ្ឋ ដើម្បីទទួលបានការចូលរួមពីមហាជន។
លោក លីពិជ័យ មន្ត្រីកម្មវិធីជំរុញការចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនិងយុវជននៃអង្គការតម្លាភាព ដែលធ្លាប់ចុះបង្រៀនអប់រំ និងពន្យល់ប្រជាពលរដ្ឋពីអំពើពុករលួយនៅតាមសហគមន៍ និងតាមបណ្ដាខេត្តនានា ទទួលស្គាល់ថា ប្រជាពលរដ្ឋពិតជានៅភ័យខ្លាចពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន និងមិនហ៊ានប្ដឹងទៅកាន់អង្គភាពអំពើពុករលួយមែន។នៅមានបញ្ហាសំខាន់មួយទៀតដែលមន្ត្រីនៃអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជារូបនេះបានមើលឃើញជាឧបសគ្គរារាំងការចូលរួមរាយការណ៍ករណីអំពើពុករលួយពីមហាជន។ នោះគឺមាត្រានៃច្បាប់ប្រឆាំងអំពើពុករលួយដែលចែងដាក់ទោស «អ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានខុស»។
មាត្រា៤១ក្នុងជំពូក៦ នៃច្បាប់ប្រឆាំងអំពើពុករលួយចែងថា អំពើប្ដឹងបរិហារដោយភូតកុហកដល់អង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ឬតុលាការនូវអង្គហេតុបទល្មើសពុករលួយ ហើយកាលបើអំពើនោះនាំឲ្យធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយឥតប្រយោជន៍ ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី១ខែ ទៅ៦ខែ និងពិន័យជាប្រាក់ពី១០ម៉ឺនរៀល ទៅ១លានរៀល។
មាត្រានេះមិនបានធ្វើឲ្យលោក ព្រាប កុល ដែលជានាយកប្រតិបត្តិអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជាសប្បាយចិត្តនោះឡើយ។ លោកបានស្នើឲ្យមានការលុបមាត្រានេះចោល ហើយផ្ទុយទៅវិញ សម្រាប់លោក គឺគេត្រូវសរសេរមាត្រាការពារអ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានពុករលួយទៅវិញទេ។ លោក ព្រាប កុល ពន្យល់ថា៖«ព័ត៌មានស្តីពីអំពើពុករលួយគឺបានមកពីការរាយការណ៍។បើទោះជាស៊ើបអង្កេតមិនឃើញ ដូចការរាយការណ៍ ក៏មិនត្រូវដាក់ទោសអ្នករាយការណ៍ដែរ។ តែត្រូវការពារអ្នករាយការណ៍លើកទឹកចិត្ត និងផ្តល់ភាពកក់ក្តៅជូនពួកគេ»។
មន្ត្រីអប់រំផ្នែកការប្រឆាំងអំពើពុករលួយនៃអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា លោក លី ពិជ័យ ច្បាស់ជាមានយោបល់ស្របជាមួយសហការីរបស់លោក។ ប៉ុន្តែក្នុងកាលៈទេសៈនេះ លោក លី ពិជ័យ បានថ្លែងថា ប្រសិនបើមានពលរដ្ឋណាមានបំណងចង់រាយការណ៍ ឬប្តឹងករណីពុករលួយនោះ អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជាអាចជួយណែនាំពួកគេអំពីការដាក់ពាក្យបណ្តឹងទាំងនោះ៕
មូលហេតុមួយដែលនាំឲ្យការប្រឆាំងអំពើពុករលួយទទួលបានជោគជ័យ គឺការចូលរួម។ ការចូលរួមដ៏សំខាន់មួយរបស់ពលរដ្ឋ គឺការរាយការណ៍អំពីករណីពុករលួយដែលពួកគេបានឃើញ និងបានជួប។ របាយការណ៍របស់អង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយបង្ហាញថា នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ប្រជាពលរដ្ឋដែលបានប្ដឹងទៅអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ មានចំនួន១.០០៨ករណី ក្នុងនោះមានបណ្ដឹងជនអនាមិកជាង៥០០បណ្ដឹង។
បើទោះជាមើលឃើញចំនួនបណ្តឹងប្រមាណ១០០០ករណីក្នុងឆ្នាំកន្លងទៅក៏ដោយ លោក ឱម យ៉ិនទៀង ទទួលស្គាល់ថា បើសិនជាពលរដ្ឋមិនបានបារម្ភខ្លាចពីសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួន ហើយចូលរួមរាយការណ៍ករណីពុករលួយនោះ ចំនួនបណ្តឹងគួរតែបានកើនឡើងច្រើនជាងនេះ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជានៅក្នុងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលអ្នកកាសែតស្តីពីការប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ដែលគាំទ្រដោយអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា លោក ឱម យ៉ិនទៀង ប្រធានអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ បានពន្យល់ប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានអំពីវិធានការការពារសុវត្ថិភាពដើមបណ្តឹង ដែលអង្គភាពរបស់លោកបានអនុវត្តកន្លងមក។
នៅចំពោះមុខអ្នកកាសែតជាង២០រូបដែលមកពីអង្គភាពសារព័ត៌មានផ្សេងៗគ្នា លោកទេសរដ្ឋមន្ត្រីបានថ្លែងយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់យ៉ាងដូច្នេះថា៖«អ្នកដែលយើងខ្ញុំការពារ និងត្រូវថែទាំជាងគេ គឺអ្នកដែលមកប្ដឹង។ យើងខ្ញុំសុខចិត្តចាញ់បើយើងខ្ញុំការពារប្រភពមិនបាន។ ហើយបញ្ជីឈ្មោះអ្នកដែលផ្ដល់ប្រភពព័ត៌មានឲ្យខ្ញុំ គឺយើងខ្ញុំនឹងហែកចោល ដុតចោល បើសិនជាខ្ញុំត្រូវផ្លាស់ប្ដូរតំណែង។ យើងខ្ញុំនឹងមិនផ្ទេរបញ្ជីឈ្មោះអ្នកប្តឹងនេះ ទៅឲ្យនរណាទេ។ យើងខ្ញុំមានទោសបើសិនជាបែកធ្លាយឈ្មោះប្រភព»។
បើស្តាប់ការអះអាងរបស់លោក ឱម យ៉ិនទៀង អង្គភាពប្រឆាំងអំពីពុករលួយធ្លាប់អនុវត្តការការពារអត្តសញ្ញាណនៃប្រភពអ្នកប្តឹងមែនហើយ ប៉ុន្តែបញ្ហានៅត្រង់ថា ការធានាយ៉ាងនេះ មិនទាន់ត្រូវបានប្រកាសយ៉ាងទូលំទូលាយនៅឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាមនុស្សមួយចំនួនទៀតមិនហ៊ានសហការជាមួយអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ហើយក៏បិទភ្នែកសំងំសុខតែម្តងទៅ។ ជាក់ស្តែងដូចជាមន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថមួយរូប ដែលសុំនិយាយក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនបញ្ចេញឈ្មោះ បានបញ្ជាក់ថា ករណីមន្ត្រីខ្មោចក្នុងអង្គភាពរបស់លោក គឺនៅតែមាន បើទោះជាមានវិធានការពីរដ្ឋាភិបាល និងអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយក៏ដោយ។ នៅពេលសួរថា តើហេតុអ្វីបានជាមន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថ ដែលបានបំពេញការងារនេះ៦ឆ្នាំមកហើយនៅបញ្ជាការដ្ឋានកងរាជអាវុធលើផ្ទៃប្រទេសក្នុងរាជធានីភ្នំពេញមិនយកករណី មន្ត្រីខ្មោចប្តឹងទៅអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ មន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថរូបនេះនិយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា រូបគេ«ខ្លាចមានបញ្ហានៅកន្លែងធ្វើការ និងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន»។ មន្ត្រីវ័យ៣០ឆ្នាំបន្ថែមយ៉ាងដូច្នេះថា៖«ខ្ញុំមិនហ៊ានប្ដឹងនោះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនដឹងថាប្ដឹងដើម្បីអ្វី ហើយមិនដឹងថាបានអ្វីមកវិញ? ណាមួយអាចមានបញ្ហាសម្រាប់ខ្ញុំនៅកន្លែងធ្វើការទៀតផង»។
ដូចគ្នាដែរ មន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថសម្បុរខ្មៅមួយរូបទៀត ថ្វីដ្បិតតែមានមាឌធំ ប៉ុន្តែលោកក៏បារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន ក្រោយការរាយការណ៍ករណីពុករលួយដែរ។ កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធដែលស្នើមិនអោយបញ្ចេញឈ្មោះ បានបន្ថែមឲ្យដឹងដែរថា លោកក៏មិនដឹងអំពីរបៀបប្តឹងនោះទៅទៀត។
មិនដឹងពីរបៀបប្តឹង ក៏ជាបញ្ហារបស់អ្នកស្រី សេង ហឿង ដែលជាអ្នកលក់ដូរតាមផ្លូវក្នុងសង្កាត់ទឹកថ្លានៃខណ្ឌសែនសុខដែរ។ នៅពេលមានកិច្ចការត្រូវពឹងសេវារបស់សង្កាត់ម្តងៗ អ្នកស្រី ហឿង តែងតែចំណាយប្រាក់ពី១០ ទៅ២០ដុល្លារឲ្យមន្ត្រី ហើយអ្នកស្រីក៏មិនដឹងថា តើវាជាតម្លៃផ្លូវការ ឬមិនផ្លូវការអ្វីឡើយ។ «មីងមិនដែលគិតរឿងប្តឹងមន្ត្រីអ្វីនោះទេ ព្រោះឃើញមនុស្សគ្រប់គ្នាបានចំណាយដូចៗគ្នាឲ្យមន្ត្រីអ៊ីចឹង។ ហើយបើត្រូវប្តឹង ក៏មិនដឹងទៅប្តឹងនៅឯណាដែរ»។ នេះជាការរៀបរាប់របស់អ្នកស្រី សេង ហឿង។
ការបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកប្តឹងជាបញ្ហាមួយ ប៉ុន្តែខ្វះចំណេះដឹងផ្នែកប្តឹងផ្តល់នេះ ក៏ជាបញ្ហាសំខាន់មួយទៀតដែរ។ ប្រការនេះទាមទារឲ្យមានការផ្សព្វផ្សាយអប់រំខ្លាំង និងទូលំទូលាយដល់ពលរដ្ឋ ដើម្បីទទួលបានការចូលរួមពីមហាជន។
លោក លីពិជ័យ មន្ត្រីកម្មវិធីជំរុញការចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនិងយុវជននៃអង្គការតម្លាភាព ដែលធ្លាប់ចុះបង្រៀនអប់រំ និងពន្យល់ប្រជាពលរដ្ឋពីអំពើពុករលួយនៅតាមសហគមន៍ និងតាមបណ្ដាខេត្តនានា ទទួលស្គាល់ថា ប្រជាពលរដ្ឋពិតជានៅភ័យខ្លាចពីសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន និងមិនហ៊ានប្ដឹងទៅកាន់អង្គភាពអំពើពុករលួយមែន។នៅមានបញ្ហាសំខាន់មួយទៀតដែលមន្ត្រីនៃអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជារូបនេះបានមើលឃើញជាឧបសគ្គរារាំងការចូលរួមរាយការណ៍ករណីអំពើពុករលួយពីមហាជន។ នោះគឺមាត្រានៃច្បាប់ប្រឆាំងអំពើពុករលួយដែលចែងដាក់ទោស «អ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានខុស»។
មាត្រា៤១ក្នុងជំពូក៦ នៃច្បាប់ប្រឆាំងអំពើពុករលួយចែងថា អំពើប្ដឹងបរិហារដោយភូតកុហកដល់អង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ឬតុលាការនូវអង្គហេតុបទល្មើសពុករលួយ ហើយកាលបើអំពើនោះនាំឲ្យធ្វើការស្រាវជ្រាវដោយឥតប្រយោជន៍ ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី១ខែ ទៅ៦ខែ និងពិន័យជាប្រាក់ពី១០ម៉ឺនរៀល ទៅ១លានរៀល។
មាត្រានេះមិនបានធ្វើឲ្យលោក ព្រាប កុល ដែលជានាយកប្រតិបត្តិអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជាសប្បាយចិត្តនោះឡើយ។ លោកបានស្នើឲ្យមានការលុបមាត្រានេះចោល ហើយផ្ទុយទៅវិញ សម្រាប់លោក គឺគេត្រូវសរសេរមាត្រាការពារអ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានពុករលួយទៅវិញទេ។ លោក ព្រាប កុល ពន្យល់ថា៖«ព័ត៌មានស្តីពីអំពើពុករលួយគឺបានមកពីការរាយការណ៍។បើទោះជាស៊ើបអង្កេតមិនឃើញ ដូចការរាយការណ៍ ក៏មិនត្រូវដាក់ទោសអ្នករាយការណ៍ដែរ។ តែត្រូវការពារអ្នករាយការណ៍លើកទឹកចិត្ត និងផ្តល់ភាពកក់ក្តៅជូនពួកគេ»។
មន្ត្រីអប់រំផ្នែកការប្រឆាំងអំពើពុករលួយនៃអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា លោក លី ពិជ័យ ច្បាស់ជាមានយោបល់ស្របជាមួយសហការីរបស់លោក។ ប៉ុន្តែក្នុងកាលៈទេសៈនេះ លោក លី ពិជ័យ បានថ្លែងថា ប្រសិនបើមានពលរដ្ឋណាមានបំណងចង់រាយការណ៍ ឬប្តឹងករណីពុករលួយនោះ អង្គការតម្លាភាពកម្ពុជាអាចជួយណែនាំពួកគេអំពីការដាក់ពាក្យបណ្តឹងទាំងនោះ៕
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
