សាក្សីទី៤ ទាក់ទឹងអង្គហេតុការប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិចាម គឺលោក សេន ស្រ៊ុន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងនៃសាលាក្តីខ្មែរក្រហមនៅថ្ងៃទី១៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៥ ថាមានបញ្ជាពីថ្នាក់លើឱ្យប្រធានសហករណ៍ស្រង់ស្ថិតិល់ជនជាតិចាមដែលរស់នៅក្នុងសហការណ៍របស់ខ្លួននិងក្រោយមកមានការប្រមូលចាប់ខ្លួនពួកគេទាំងអស់យកទៅសម្លាប់ចោលនៅមន្ទីរសន្តិសុខក្នុង វត្តអូរត្រកួន ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម។ បើតាមសាក្សី សេន ស្រ៊ុន ដែលបាន មកផ្តល់សក្ខីក ម្មបញ្ជាក់ប្រាប់ថាជនជាតិខ្មែរឥស្លាមដែលរស់នៅក្នុងតំបន់របស់លោកប្រមាណ ចន្លោះពី ៤០០ ទៅ៥០០ នាក់ត្រូវបានក្រុមខ្មែរក្រហមចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ចោលក្នុងរយៈពេល មួយយប់ និងដោយមានចាក់ចម្រៀងតាមមមីក្រូ ដើម្បីកុំឱ្យប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅជុំវិញមន្ទីរសន្តិ សុខនោះចាប់អារម្មណ៍ពីការសម្លាប់ដ៏រង្គាលនេះ។
លោក សេន ស្រ៊ុន ដែលបានស្នាក់នៅចម្ងាយប្រមាណ ២០០ ម៉ែត្រពីមន្ទីរសន្តិសុខវត្តអូរត្រកូនបានថ្លែងថាមានការចាប់ខ្លួនទៅលើជនជាតិចាមទាំងអស់ដោយក្រុមខ្មែរក្រហមដែលគេឱ្យឈ្មោះថាក្រុមដាវវែង។ លោកត្រូវបានខ្មែរក្រហមឱ្យជួយមើលមនុស្ស ដែលត្រូវគេចាប់ខ្លួន។ លោកថ្លែងថាក្រុមខ្មែរក្រហមបានចូលចាប់បងប្អូនខ្មែរឥស្លាមភ្លាមនៅតាមផ្ទះហើយការ
ចាប់ប្រមូលខ្លួនជនជាតិចាមដែលធ្វើឡើងនោះទាំងក្មេងទាំងចាស់ និងចាប់ទាំងក្រុមគ្រួសារទាំងអស់ដែលសរុបទាំងអស់មានប្រមាណជាង ៤០០នាក់។ លោកបានថ្លែងថានៅពេលដែល
លោកនាំអ្នកទោសចូលទៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង លោកបានឃើញគេដាក់ខ្នោះកងជើង ហើយពេលដែលនាំបងប្អូនចាមចូលទៅ គឺអ្នកទោសមានច្រើនពេញ ព្រះវិហារតែម្តង។
សាក្សីបានថ្លែងប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងថាជនជាតិចាមដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនត្រូវបានសម្លាប់ចោលទាំងអស់ ហើយកូនៗ ដែលតាមមកជាមួយឪពុកម្តាយរបស់គេត្រូវបាន
សម្លាប់ដោយចាប់ហែកជើងសម្លាប់ បោកក្បាលនឹងគល់ឈើបោះចូលទៅក្នុងរណ្តៅសាកសពរួមជាមួយឪពុកម្តាយរបស់គេ។ លោកថាក្រោយមក លោកបានឃើញមានរណ្តៅ ៥ ធំ
ដែលកប់សាកសពជនជាតិចាម នៅពេលដែលលោកឡើងត្នោត។ ក្រោយឆ្នាំ ១៩៧៩ នៅពេលដែលមានការ ជីករណ្តៅសាកសពនោះ មានឃើញសម្លៀកបំពាក់ជនជាតិចាម និងមាន
លលាដ៏ក្បាលរបស់កូនក្មេងផងដែរ។
សាក្សីបានថ្លែងថាលោកមិនបានដឹងពីមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការចាប់ខ្លួនជនជាតិចាមនោះទេ។ លោកថ្លែងថាបងប្អូនជនជាតិចាមគឺជាដំណាក់កាលកម្ទេចចុងក្រោយរបស់ក្រុមខ្មែរ
ក្រហម បន្ទាប់ពីបានសម្លាប់ទៅលើប្រជាជនថ្មី និងពេលខ្លះ ក្រុមខ្មែរក្រហមបានរំលោភទៅលើស្ត្រីក្មេងៗស្អាតដែលជាប្រជាជនថ្មី មុននឹងយកទៅសម្លាប់ចោលនិងក្រុមមន្ត្រីរាជការដែល
ធ្លាប់បម្រើការងារនៅសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម និងសម័យ លន់ នល់។
លោកបន្តថា មានការតាមដាន និងចាប់ខ្លួនទៅលើកម្មាភិបាលចាស់ផងដែរ។ លោកបានថ្លែងថាក្រៅពីអ្នកទាំងនោះ ជនជាតិចិន និងអ្នកជាប់សែស្រឡាញចិនក៏ត្រូវបានគេតាមដាន និងចាប់ខ្លួនផងដែរ។ សាក្សីថ្លែងថា ចំនួនប្រជាជនពលរដ្ឋដែលគេយកទៅសម្លាប់នៅមន្ទីរសន្តិសុខអូរត្រកួន មានចំនួនតិចជាង ២០០០០ នាក់ ហើយលោកបានថ្លែងថា តួលេខដែលថា អ្នកស្លាប់ជាង ៣៥០០០ នាក់នៅមន្ទីរសន្តិសុខនេះ ទំនងជាមិនត្រឹមត្រូវឡើយ។
គួរបញ្ជាក់ថា សាក្សី សេន ស្រ៊ុន នៅពេលជម្លៀសទៅដល់ស្រុកកងមាស លោកបានស្នាក់នៅក្បែរវត្តអូរត្រកួនប្រមាណ ២០០ ម៉ែត្រ និងជាអ្នកឡើងត្នោតនៅជុំវិញវត្តអូរត្រកួន។ លោកបានថ្លែងថា បន្ទាប់ពីចាប់ផ្សឹកព្រះសង្ឃនៅក្នុងវត្តនោះរួច វត្តនេះត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ធ្វើជាមន្ទីរឃុំឃាំង។ សាក្សីថ្លែងថា លោកបានឃើញការដឹកប្រជាពលរដ្ឋចូលទៅក្នុងវត្តនោះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមិនឃើញដឹកចេញមកវិញទេ។ លោកបានថ្លែងថានៅមុន ឆ្នាំ ១៩៧៧ មិនមានការហាមឃាត់ឱ្យមនុស្សដើរនៅមុខវត្តនោះទេ ហើយគេអាចមើលឃើញអ្នកទោស ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៧៧មក គឺគេមិនអនុញ្ញាតឱ្យដើរកាត់ទៀតទេ។
លោកថាពេលដែលខ្មែរក្រហមយកមនុស្សទៅសម្លាប់ពួកគេបានចាក់ចម្រៀងរបបខ្មែរក្រហមតាមមីក្រូដើម្បីកុំឱ្យប្រជាជនដែលរស់នៅជុំវិញនោះបានឮសំឡេងស្រែករបស់អ្នកទោស។ សាក្សីបានថ្លែងថានៅពេលដែលកម្មាភិបាលនិរតីចូលមកតំបន់ភូមិភាគឧត្តរការសម្លាប់ មនុស្សមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ ។