អន្តរជាតិ
ឥណ្ឌាដើរឆ្ងាយពីគោលការណ៍មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ ដោយទៅស្និទ្ធជាមួយអាមេរិក?
31, Aug 2016 , 9:19 pm
នាយករដ្ឋមន្ត្រីឥណ្ឌា និងប្រធានាធិបតីអាមេរិក
×![]()
ក្រោយសម្រេចបានកិច្ចព្រមព្រៀងគាំទ្រភ័ស្តភាយោធា អាមេរិកនិង ឥណ្ឌា បានបកស្រាយថា កិច្ចព្រមព្រៀងនេះសម្រួលដល់ការគាំទ្រភ័ស្តុភាររវាងកងទ័ពទាំងពីរ។ ក្នុងនោះមាន កងទ័ពឥណ្ឌានិងអាមេរិកអាចចូលសំចតនៅមូលដ្ឋានទ័ពរបស់ខ្លួនទៅវិញទៅមកដើម្បីចាក់ប្រេង និងផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់ក្នុងពេលបំពេញប្រតិបត្តិការយោធា និងសកម្មភាពសង្គ្រោះនិងផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌ជាដើម ។ ប៉ុន្តែកិច្ចព្រមព្រៀងគាំទ្រភ័ស្តភារនេះ ធ្វើឲ្យចិនដាក់មន្ទិលសង្ស័យថា អាមេរិកនឹងអាចដាក់ទ័ពនៅឥណ្ឌានាពេលណាមួយខាងមុខ ហើយវាក៏នឹងកា្លយជាការហ៊ុមព័ទ្ធចិនមិនឲ្យពង្រីកឥទ្ធិពលនៅពេលអនាគតផង។ តែគេឆ្ងល់ថា ឥណ្ឌាកំពុងលះបង់ចោលនូវគោលការណ៍មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធដែលធ្លាប់អនុវត្តរាប់ទសវត្សរ៍នេះហើយឬយ៉ាងណា ពេលខ្លួនកាន់ស្និទ្ធជាមួយក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនបែបនេះ។
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់សៅ ផលនិស្ស័យ៖
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលោកខាងលិចបានសាទរ ខណៈដែលប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយចិនបង្ហាញក្តីបារម្ភចំពោះការសម្រេចបាននូវកិច្ចព្រមព្រៀងផ្លាស់ប្តូរភ័ស្តុភារយោធារវាងឥណ្ឌានិងសហរដ្ឋអាមេរិក កាលពីថ្ងៃចន្ទទី ២៩ ខែសីហា។ កិច្ចព្រមព្រៀងយោធាថ្មីដែលត្រូវបានចុះហត្ថលេខាដោយរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិប្រទេសទាំងពីរបង្ហាញឲ្យឃើញ ពីការលូតលាស់រហ័សនៃទំនាក់ទំនងនិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការយោធារវាងប្រទេសទាំងពីរ ហើយវាបានក្លាយជាមន្ទិលសង្ស័យផងថា ប្រទេសទាំងពីរអាចនឹងក្លាយជាសម្ព័ន្ធមិត្តផងនៅពេលខាងមុខ។ ក្រៅពីកិច្ចព្រមព្រៀងយោធា អាមេរិកនិងឥណ្ឌាក៏ប្តេជ្ញាពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការសន្តិសុខដើម្បីចែករំលែករបាយការណ៍ចារកម្ម និងឈានទៅប្រឆាំងភេរវជនផង។ ឥណ្ឌាក៏កំពុងព្យាយាមទាក់ទាញបណ្តាក្រុមហ៊ុនឧស្សាហកម្មយោធាអាមេរិកឲ្យមកដាក់ទុនវិនិយោគនៅឥណ្ឌា និងសហការជាមួយក្រុមហ៊ុនឥណ្ឌាផង។ ទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីលើច្រើនវិស័យនេះនឹងកាន់តែរឹងមាំ ស្របពេលដែលមានផ្លាស់ប្តូរបរិបទ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយបច្ចុប្បន្ននោះដែរ។
១. ឥណ្ឌាកំពុងដើរចាកឆ្ងាយពីគោលការណ៍មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ?
ដូចបានលើកឡើងខាងដើមស្រាប់ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្រុងប៉េកាំង បានរិះគន់និងចោទប្រកាន់ថា ឥណ្ឌាកំពុងបង្កការគំរាមកំហែងដល់សន្តិសុខក្នុងតំបន់ និងនាំទុក្ខដាក់ខ្លួនដែលទៅចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនក្នុងវិស័យយោធា។
យោងតាមសារព័ត៌មាន Global Times របស់ចិន គេដាក់ការសង្ស័យថា ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន នឹងឈានទៅប្រើប្រាស់ឥណ្ឌាជាកន្លែងតាំងទ័ពនៅពេលខាងមុខផង។ ហើយ ឥណ្ឌា នឹងឈានទៅបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពជាមួយគ្នា បន្តបន្ទាប់ទៀតផងដែរ។ បើមានការបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពមែននោះ វានឹងក្លាយជាឧបសគ្គធំសម្រាប់ក្រុងប៉េកាំង និងអាចប៉ាគីស្ថាន ឬក៏ដូចជារុស្ស៊ីផងក៏ថាបាន។
ចិនកាន់តែក្រពុលមុខខ្លាំង ព្រោះក្រៅពីខិតទៅជិតអាមេរិក ឥណ្ឌាក៏បានដាក់ផែនការពង្រាយមីស៊ីលផលិតក្នុងស្រុក១០០ដើម ទៅកាន់តំបន់ជាប់ព្រំដែនចិនផងដែរ។ ហើយមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះឥណ្ឌាក៏បានពិចារណាលក់សព្វាវុធដែលខ្លួនផលិតទៅឲ្យប្រទេសដែលជាប់ជម្លោះសមុទ្រចិនខាងត្បូងជាមួយចិនថែមទៀតផង។
ប៉ុន្តែភ្លាមៗក្រោយសម្រេចបានកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ ប្រមុខការពារជាតិអាមេរិក និងឥណ្ឌាបានបកស្រាយច្បាស់ៗថា កិច្ចព្រមព្រៀងនេះជាកិច្ចព្រមព្រៀងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ហើយវាផ្តោតលើការផ្គត់ផ្គង់ភ័ស្តុភានិងសម្ភារៈយោធាចាំបាច់ប៉ុណ្ណោះ។ វាត្រឹមជួយសម្រួលដល់កងទ័ពឥណ្ឌា និងអាមេរិកអាចចូលសំចតនៅមូលដ្ឋានទ័ពរបស់ខ្លួនទៅវិញទៅមកដើម្បីចាក់ប្រេង និងផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់ក្នុងពេលបំពេញប្រតិបត្តិការយោធា, បំពេញសកម្មភាពសង្គ្រោះ និង ផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌ជាដើម។
យ៉ាងណាមិញ ថ្វីបើមិនមានសម្ព័ន្ធភាពរវាងអាមេរិក និងឥណ្ឌាក៏ដោយ ទង្វើឥណ្ឌាពេលនេះបង្ហាញច្បាស់ថា ឥណ្ឌាកំពុងដើរចាកឆ្ងាយបន្តិចហើយពីគោលការណ៍ប្រពៃណី « មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ» និង«ឯករាជ្យ» ដែលជាគោលការណ៍ស្នូលនៃនយោបាយការបរទេសរបស់ខ្លួននោះ។ ហើយរឿងដែលគួរឲ្យសង្ស័យនោះ គឺរបាយការណ៍ព័ត៌មានឥណ្ឌាជាច្រើនបានចុះផ្សាយកន្លងមកថា នាយករដ្ឋមន្ត្រីឥណ្ឌាលោក នារិន្ទ្រា ម៉ូឌី នឹងមិនចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលប្រទេសមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធដែលនឹងត្រូវរៀបចំឡើងនៅប្រទេសវេណេហ្ស៊ុយអេឡាថែមទៀត។ លោក ម៉ូឌី សម្រេចចិត្តមិនចូលរួម ទោះជាមានការអញ្ជើញច្រើនដងក៏ដោយ។
ត្រឡប់មកវិញ វាអាចថា ជារឿងវែងឆ្ងាយទៅមុខទៀត ដែលឥណ្ឌានឹងឈានទៅក្លាយជាសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក។ ហើយឥណ្ឌាក៏ប្រហែលជាមិនអាចស្រវ៉ាចាប់អាមេរិកធ្វើជាសម្ព័ន្ធមិត្ត ហើយបោះបង់ចោលរុស្ស៊ីដែលជាមិត្តដ៏ស្និទ្ធស្នាលតាំងពីយូរអង្វែង និងជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់សព្វាវុធដល់ខ្លួនរាប់ឆ្នាំដែរ។
ប៉ុន្តែរឿង ព្រមចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងគាំទ្រភ័ស្តុភាយោធារវាងឥណ្ឌានិងអាមេរិកនោះធ្វើឡើងស្របពេលដែល ឥណ្ឌាកំពុងស្វះស្វែងចូលរួមជាមួយក្រុមផ្គត់ផ្គង់នុយក្លេអ៊ែរ (Nuclear Supplier Group)ផង។ ការចរចាលើកិច្ចព្រមព្រៀងនេះត្រូវបានគេធ្វើឡើងអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែវាទើបសម្រេចបាននៅពេលនេះ។ ដូច្នេះហើយ គេអាចសន្និដ្ឋានបានថា ឥណ្ឌាព្រមចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងយោធានេះជាមួយអាមេរិក ជាថ្នូរនឹងការទទួលបានការគាំទ្រពីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនដើម្បីអាចក្លាយជាសមាជិកក្រុមផ្គត់ផ្គង់នុយក្លេអ៊ែរ។
២.ឥណ្ឌាតែងតែចាត់ទុកមហាយក្សចិនជាគ្រោះថ្នាក់
ឥណ្ឌាមើលឃើញមហាយក្សចិនជាគ្រោះថ្នាក់ ហើយឥណ្ឌាភ័យថា កាលណាចិនកាន់តែខ្លាំង និងកាន់តែមានឥទ្ធិពល មហាសមុទ្រឥណ្ឌាក៏នឹងក្លាយតំបន់ស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលរបស់ចិនដែរ។ តាំងពីយូរយារមកហើយឥណ្ឌា ចាត់ទុកមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ជាតំបន់ដែលខ្លួនគ្រប់គ្រងផ្តាច់មុខ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់មកដណ្តើមបានឡើយ។
គោលនយោបាយយុទ្ធសាស្ត្រ « វិថីសូត្រសមុទ្រ» និង គម្រោង«ខ្សែគជ់»របស់ចិនសុទ្ធតែធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាបារម្ភ ពីអនាគតនៃតំបន់ដែលខ្លួនធ្លាប់គ្រប់គ្រង និងឥទ្ធិពលខ្លួនលាតសន្ធឹងលើមហាសមុទ្រឥណ្ឌា និងអាស៊ីខាងត្បូងផងនោះ។ កន្លងមក ទោះជាចិនអះអាងថា រាល់គោលនយោបាយខ្លួនខាងលើធ្វើឡើងដើម្បីប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច និងបង្កើនកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ដើម្បីសន្តិភាព និងស្ថិរភាពក្តីក៏ដោយ ឥណ្ឌាមិនដែលជឿជាក់ឡើយ។
តាមពិតទៅ គម្រោង«ខ្សែគជ់» របស់ក្រុងប៉េកាំង សំដៅដល់ ប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងផ្លូវសមុទ្រ ដែលសម្រួលដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិ កងទ័ពចិន និងសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្មរបស់ចិននៅតាមផ្លូវសមុទ្រ ដែលលាតសន្ធឹងពីចិនដល់តំបន់អាហ្វ្រិកឯណោះ។ ដូចឃើញស្រាប់ ចិន បានសម្រេចសង់និងដាក់ឲ្យដំណើរការនូវមូលដ្ឋានទ័ព នៅប្រទេសជីប៊ូទី កាលពីប៉ុន្មានខែមុននោះ។
ក្រៅពីបញ្ហានេះ ការបន្តធ្វើយោធូបនីយកម្មតំបន់ជម្លោះសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងការទាមទារយកតំបន់ជម្លោះស្ទើរតែទាំងស្រុងនោះ ក្លាយជារឿងដែលឥណ្ឌាព្រួយបារម្ភខ្លាំងដែរ។ ដូចសហរដ្ឋអាមេរិក ដែរ ឥណ្ឌា ចាត់ទុក សេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរណ៍និងការហោះហើរជាគោលការណ៍សំខាន់មិនអាចខ្វះបានឡើយ។ ដូច្នេះហើយកន្លងមកឥណ្ឌាស្នើឲ្យចិនគោរពច្បាប់អន្តរជាតិ ជាពិសេសច្បាប់សមុទ្រ ហើយក៏ឈានទៅបង្កើតកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយអាមេរិកក្នុងការរក្សាឲ្យបាននូវសិទ្ធសេរីភាពនាវាចរណ៍និងហោះហើរនេះដែរ។
ម្យ៉ាង ព្រោះតែជម្លោះដែនសមុទ្រ និងការកើនឡើងឥទ្ធិពលរបស់មហាយក្សចិននេះ ឥណ្ឌាក៏សម្រេចផ្លាស់ប្តូរគោលនយោបាយខ្លួនពី គោលនយោបាយសំឡឹងទៅទិសខាងកើត ទៅជា«ធ្វើសកម្មភាពទិសខាងកើត»វិញ ដើម្បីចែចូវបណ្តាប្រទេសនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងពង្រីកតួនាទីរបស់ខ្លួនឲ្យកាន់តែធំដើម្បីប្រជែងចិនដែរ៕
សូមស្តាប់ការបកស្រាយរបស់សៅ ផលនិស្ស័យ៖
ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលោកខាងលិចបានសាទរ ខណៈដែលប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយចិនបង្ហាញក្តីបារម្ភចំពោះការសម្រេចបាននូវកិច្ចព្រមព្រៀងផ្លាស់ប្តូរភ័ស្តុភារយោធារវាងឥណ្ឌានិងសហរដ្ឋអាមេរិក កាលពីថ្ងៃចន្ទទី ២៩ ខែសីហា។ កិច្ចព្រមព្រៀងយោធាថ្មីដែលត្រូវបានចុះហត្ថលេខាដោយរដ្ឋមន្ត្រីការពារជាតិប្រទេសទាំងពីរបង្ហាញឲ្យឃើញ ពីការលូតលាស់រហ័សនៃទំនាក់ទំនងនិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការយោធារវាងប្រទេសទាំងពីរ ហើយវាបានក្លាយជាមន្ទិលសង្ស័យផងថា ប្រទេសទាំងពីរអាចនឹងក្លាយជាសម្ព័ន្ធមិត្តផងនៅពេលខាងមុខ។ ក្រៅពីកិច្ចព្រមព្រៀងយោធា អាមេរិកនិងឥណ្ឌាក៏ប្តេជ្ញាពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការសន្តិសុខដើម្បីចែករំលែករបាយការណ៍ចារកម្ម និងឈានទៅប្រឆាំងភេរវជនផង។ ឥណ្ឌាក៏កំពុងព្យាយាមទាក់ទាញបណ្តាក្រុមហ៊ុនឧស្សាហកម្មយោធាអាមេរិកឲ្យមកដាក់ទុនវិនិយោគនៅឥណ្ឌា និងសហការជាមួយក្រុមហ៊ុនឥណ្ឌាផង។ ទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីលើច្រើនវិស័យនេះនឹងកាន់តែរឹងមាំ ស្របពេលដែលមានផ្លាស់ប្តូរបរិបទ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយបច្ចុប្បន្ននោះដែរ។
១. ឥណ្ឌាកំពុងដើរចាកឆ្ងាយពីគោលការណ៍មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ?
ដូចបានលើកឡើងខាងដើមស្រាប់ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្រុងប៉េកាំង បានរិះគន់និងចោទប្រកាន់ថា ឥណ្ឌាកំពុងបង្កការគំរាមកំហែងដល់សន្តិសុខក្នុងតំបន់ និងនាំទុក្ខដាក់ខ្លួនដែលទៅចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនក្នុងវិស័យយោធា។
យោងតាមសារព័ត៌មាន Global Times របស់ចិន គេដាក់ការសង្ស័យថា ក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន នឹងឈានទៅប្រើប្រាស់ឥណ្ឌាជាកន្លែងតាំងទ័ពនៅពេលខាងមុខផង។ ហើយ ឥណ្ឌា នឹងឈានទៅបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពជាមួយគ្នា បន្តបន្ទាប់ទៀតផងដែរ។ បើមានការបង្កើតសម្ព័ន្ធភាពមែននោះ វានឹងក្លាយជាឧបសគ្គធំសម្រាប់ក្រុងប៉េកាំង និងអាចប៉ាគីស្ថាន ឬក៏ដូចជារុស្ស៊ីផងក៏ថាបាន។
ចិនកាន់តែក្រពុលមុខខ្លាំង ព្រោះក្រៅពីខិតទៅជិតអាមេរិក ឥណ្ឌាក៏បានដាក់ផែនការពង្រាយមីស៊ីលផលិតក្នុងស្រុក១០០ដើម ទៅកាន់តំបន់ជាប់ព្រំដែនចិនផងដែរ។ ហើយមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះឥណ្ឌាក៏បានពិចារណាលក់សព្វាវុធដែលខ្លួនផលិតទៅឲ្យប្រទេសដែលជាប់ជម្លោះសមុទ្រចិនខាងត្បូងជាមួយចិនថែមទៀតផង។
ប៉ុន្តែភ្លាមៗក្រោយសម្រេចបានកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ ប្រមុខការពារជាតិអាមេរិក និងឥណ្ឌាបានបកស្រាយច្បាស់ៗថា កិច្ចព្រមព្រៀងនេះជាកិច្ចព្រមព្រៀងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ហើយវាផ្តោតលើការផ្គត់ផ្គង់ភ័ស្តុភានិងសម្ភារៈយោធាចាំបាច់ប៉ុណ្ណោះ។ វាត្រឹមជួយសម្រួលដល់កងទ័ពឥណ្ឌា និងអាមេរិកអាចចូលសំចតនៅមូលដ្ឋានទ័ពរបស់ខ្លួនទៅវិញទៅមកដើម្បីចាក់ប្រេង និងផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់ក្នុងពេលបំពេញប្រតិបត្តិការយោធា, បំពេញសកម្មភាពសង្គ្រោះ និង ផ្តល់ជំនួយមនុស្សធម៌ជាដើម។
យ៉ាងណាមិញ ថ្វីបើមិនមានសម្ព័ន្ធភាពរវាងអាមេរិក និងឥណ្ឌាក៏ដោយ ទង្វើឥណ្ឌាពេលនេះបង្ហាញច្បាស់ថា ឥណ្ឌាកំពុងដើរចាកឆ្ងាយបន្តិចហើយពីគោលការណ៍ប្រពៃណី « មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ» និង«ឯករាជ្យ» ដែលជាគោលការណ៍ស្នូលនៃនយោបាយការបរទេសរបស់ខ្លួននោះ។ ហើយរឿងដែលគួរឲ្យសង្ស័យនោះ គឺរបាយការណ៍ព័ត៌មានឥណ្ឌាជាច្រើនបានចុះផ្សាយកន្លងមកថា នាយករដ្ឋមន្ត្រីឥណ្ឌាលោក នារិន្ទ្រា ម៉ូឌី នឹងមិនចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលប្រទេសមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធដែលនឹងត្រូវរៀបចំឡើងនៅប្រទេសវេណេហ្ស៊ុយអេឡាថែមទៀត។ លោក ម៉ូឌី សម្រេចចិត្តមិនចូលរួម ទោះជាមានការអញ្ជើញច្រើនដងក៏ដោយ។
ត្រឡប់មកវិញ វាអាចថា ជារឿងវែងឆ្ងាយទៅមុខទៀត ដែលឥណ្ឌានឹងឈានទៅក្លាយជាសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក។ ហើយឥណ្ឌាក៏ប្រហែលជាមិនអាចស្រវ៉ាចាប់អាមេរិកធ្វើជាសម្ព័ន្ធមិត្ត ហើយបោះបង់ចោលរុស្ស៊ីដែលជាមិត្តដ៏ស្និទ្ធស្នាលតាំងពីយូរអង្វែង និងជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់សព្វាវុធដល់ខ្លួនរាប់ឆ្នាំដែរ។
ប៉ុន្តែរឿង ព្រមចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងគាំទ្រភ័ស្តុភាយោធារវាងឥណ្ឌានិងអាមេរិកនោះធ្វើឡើងស្របពេលដែល ឥណ្ឌាកំពុងស្វះស្វែងចូលរួមជាមួយក្រុមផ្គត់ផ្គង់នុយក្លេអ៊ែរ (Nuclear Supplier Group)ផង។ ការចរចាលើកិច្ចព្រមព្រៀងនេះត្រូវបានគេធ្វើឡើងអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែវាទើបសម្រេចបាននៅពេលនេះ។ ដូច្នេះហើយ គេអាចសន្និដ្ឋានបានថា ឥណ្ឌាព្រមចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងយោធានេះជាមួយអាមេរិក ជាថ្នូរនឹងការទទួលបានការគាំទ្រពីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនដើម្បីអាចក្លាយជាសមាជិកក្រុមផ្គត់ផ្គង់នុយក្លេអ៊ែរ។
២.ឥណ្ឌាតែងតែចាត់ទុកមហាយក្សចិនជាគ្រោះថ្នាក់
ឥណ្ឌាមើលឃើញមហាយក្សចិនជាគ្រោះថ្នាក់ ហើយឥណ្ឌាភ័យថា កាលណាចិនកាន់តែខ្លាំង និងកាន់តែមានឥទ្ធិពល មហាសមុទ្រឥណ្ឌាក៏នឹងក្លាយតំបន់ស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលរបស់ចិនដែរ។ តាំងពីយូរយារមកហើយឥណ្ឌា ចាត់ទុកមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ជាតំបន់ដែលខ្លួនគ្រប់គ្រងផ្តាច់មុខ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់មកដណ្តើមបានឡើយ។
គោលនយោបាយយុទ្ធសាស្ត្រ « វិថីសូត្រសមុទ្រ» និង គម្រោង«ខ្សែគជ់»របស់ចិនសុទ្ធតែធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាបារម្ភ ពីអនាគតនៃតំបន់ដែលខ្លួនធ្លាប់គ្រប់គ្រង និងឥទ្ធិពលខ្លួនលាតសន្ធឹងលើមហាសមុទ្រឥណ្ឌា និងអាស៊ីខាងត្បូងផងនោះ។ កន្លងមក ទោះជាចិនអះអាងថា រាល់គោលនយោបាយខ្លួនខាងលើធ្វើឡើងដើម្បីប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ច និងបង្កើនកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ដើម្បីសន្តិភាព និងស្ថិរភាពក្តីក៏ដោយ ឥណ្ឌាមិនដែលជឿជាក់ឡើយ។
តាមពិតទៅ គម្រោង«ខ្សែគជ់» របស់ក្រុងប៉េកាំង សំដៅដល់ ប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងផ្លូវសមុទ្រ ដែលសម្រួលដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិ កងទ័ពចិន និងសកម្មភាពពាណិជ្ជកម្មរបស់ចិននៅតាមផ្លូវសមុទ្រ ដែលលាតសន្ធឹងពីចិនដល់តំបន់អាហ្វ្រិកឯណោះ។ ដូចឃើញស្រាប់ ចិន បានសម្រេចសង់និងដាក់ឲ្យដំណើរការនូវមូលដ្ឋានទ័ព នៅប្រទេសជីប៊ូទី កាលពីប៉ុន្មានខែមុននោះ។
ក្រៅពីបញ្ហានេះ ការបន្តធ្វើយោធូបនីយកម្មតំបន់ជម្លោះសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងការទាមទារយកតំបន់ជម្លោះស្ទើរតែទាំងស្រុងនោះ ក្លាយជារឿងដែលឥណ្ឌាព្រួយបារម្ភខ្លាំងដែរ។ ដូចសហរដ្ឋអាមេរិក ដែរ ឥណ្ឌា ចាត់ទុក សេរីភាពនៃការធ្វើនាវាចរណ៍និងការហោះហើរជាគោលការណ៍សំខាន់មិនអាចខ្វះបានឡើយ។ ដូច្នេះហើយកន្លងមកឥណ្ឌាស្នើឲ្យចិនគោរពច្បាប់អន្តរជាតិ ជាពិសេសច្បាប់សមុទ្រ ហើយក៏ឈានទៅបង្កើតកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយអាមេរិកក្នុងការរក្សាឲ្យបាននូវសិទ្ធសេរីភាពនាវាចរណ៍និងហោះហើរនេះដែរ។
ម្យ៉ាង ព្រោះតែជម្លោះដែនសមុទ្រ និងការកើនឡើងឥទ្ធិពលរបស់មហាយក្សចិននេះ ឥណ្ឌាក៏សម្រេចផ្លាស់ប្តូរគោលនយោបាយខ្លួនពី គោលនយោបាយសំឡឹងទៅទិសខាងកើត ទៅជា«ធ្វើសកម្មភាពទិសខាងកើត»វិញ ដើម្បីចែចូវបណ្តាប្រទេសនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងពង្រីកតួនាទីរបស់ខ្លួនឲ្យកាន់តែធំដើម្បីប្រជែងចិនដែរ៕
Tag:
បារ៉ាក់ អូបាម៉ា
នារិន្ទ្រា ម៉ូឌី
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
