«ទាហាន» មិនមែន «ទាហ៊ាន» នោះឡើយ

ពីនេះ ពីនោះ

«ទាហាន» មិនមែន «ទាហ៊ាន» នោះឡើយ

01, Mar 2022 , 7:29 am

រូបភាព

ដោយ: សារព័ត៌មានថ្មីៗ

តាមវចនានុក្រមខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត ពាក្យ «ទាហាន» អាចប្រើបានទាំងកិរិយាសព្ទ គុណសព្ទ និងនាមសព្ទ។ ជាកិរិយាសព្ទ មានន័យថា ហ៊ាន, ហានក្លា, មិនខ្លាច, មាណពនោះទាហានណាស់។ មនុស្សទាហាន, ក្មេងទាហាន សម្រាប់ប្រើជាគុណសព្ទ រីឯនាមសព្ទ មានន័យថា អ្នកហានក្លា, អ្នកមិនខ្លាច, អ្នកច្បាំង, យោធា, សេនាក្នុងក្រុមយុទ្ធនា, ទាហានជើងគោក, ទាហានជើងទឹក, ទាហានជើងអាកាស ។

ចុចទីនេះដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានរហ័ស

អ្វីដែលសារព័ត៌មានថ្មីៗ ចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសសម្រាប់ពាក្យនេះ គឺមានអ្នកខ្លះច្រឡំសរសេរថា «ទាហ៊ាន»។ តាមពិតទៅ ពាក្យនេះ ក៏មិនឆ្គងនោះដែរ បើម្ចាស់សំណេរចង់និយាយសំដៅលើពាក្យ សត្វ ហ៊ាន ធ្វើអ្វីមួយ ឧទារហរណ៍ ទាហ៊ានឆ្លងថ្នល់ ជាដើម។ ប៉ុន្តែបើចង់សំដៅលើការពន្យល់ន័យខាងលើ យើងត្រូវសរសេរ «ទាហាន»។

តាមក្បួនទំនាញសូរពាក្យពីរព្យាង្គ ព្យាង្គទី១ជាព្យាង្គខ្យល់ស្ទះពួក «អ» ទាញព្យាង្គទី២ខ្យល់បង្ហូរត្រដុសពួក «អ៊» ឲ្យមានសូរខ្យល់ពួក"អ"ដែរ។ ដូច្នេះយើងត្រូវសរសេរ «ទាហាន» ប៉ុន្តែ អានថា «ទា-ហ៊ាន»។

យោងតាមវចនានុក្រម សម្តេច ជួន ណាត ឃោសៈ (សំឡេងធំ) សំដៅលើព្យញ្ជនៈ ដែលមានសំឡេងគឹកកង គឺ គឃង, ជឈញ, ឌឍ, ទធន, ពភម, យរលវ។

រីឯ អឃោសៈ (សំឡេងតូច) សំដៅលើព្យញ្ជនៈ ដែលមិនគឹកកង, មិនមានសូរសព្ទកងរំពង។ ពួកអក្សរអឃោសៈ មាន កខ, ចឆ, ដឋណ, តថ, បផ, សហឡអ។ នេះបើផ្អែកលើវចនានុក្រម សម្តេច ជួន ណាត ដដែល៕

Tag:

ពន្យល់ពាក្យ