ពាក្យប្រពាត ឬ ប្រពាស ក្លាយចេញពីភាសា​សំសង្ក្រឹត «ប្រវាស» និង​ភាសាបាលី «បវាស»។ ​ផ្អែក​តាមន័យ​ក្លាយនេះ ​វចនានុក្រម​ខ្មែរ សម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត បាន​លើកឡើង​ថា «ប្រពាស» ជាពាក្យ​ដែលគួរប្រើ​ ដោយ​សា​រវាត្រឹមត្រង់​តាមប្រភព​របស់ពាក្យ។ ស្តេចទ្រង់ប្រពាសព្រៃ។ ស្ដេចទ្រង់យាងចេញប្រពាសអស់ទាំងពួករាស្ដ្រ រទាសហែហមក្នុងព្រៃ។

 

ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រើពាក្យ «ប្រពាត» ក៏មិន​ខុស​នោះដែរ ព្រោះវាជាការប្រើ​តាមទម្លាប់៕