ជាគុណសព្ទ «ព្រោក» មានន័យថា ដែលមានសាច់ជ្រោកជ្រាក, មិនណែន, មិនហាប់, ពុកផុយ :  សាច់ព្រោក, ពុកព្រោកៗ។  ជាកិរិយា​សព្ទ​វិញ «ព្រោក» មានន័យថា និយាយបែកសាពីនេះពីនោះមិនចេះចប់; និយាយបញ្ចេញវោហារបរិយាយពីនេះពីនោះ មិនចេះអស់មិនចេះហើយឱ្យគេស្ដាប់។ ច្រើននិយាយថា ព្រោកប្រាជ្ញ ឬ ប្រាជ្ញព្រោក៕

 

ដកស្រង់ពី​វចនានុក្រម​ខ្មែរសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត និង​វចនានុក្រម​ខ្មែរ​២០២២​របស់​ក្រុម​ប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរនៃរាជបណ្ឌិត្យ​សភា​កម្ពុជា