អន្តរជាតិ
ខេត្តភាគឦសានរបស់ថៃកំពុងសម្លឹងរកវិធីជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន
09, Feb 2016 , 7:39 am
×![]()
ដោយ: VOA
បាងកក៖ សេដ្ឋកិច្ចនៅភាគឦសានរបស់ប្រទេសថៃ ដែលជាតំបន់មួយក្នុងចំណោមតំបន់ក្រីក្របំផុតនៃប្រទសនេះ កំពុងស្វែងរកការពង្រីកពាណិជ្ជកម្មជាមួយប្រទេសឡាវនៅជិតខាង និងអាជីវកម្មនៅក្នុងមហាអនុតំបន់ទន្លេមេគង្គ (GMS) នៅខណៈដែលតំបន់នេះកំពុងងើបឡើងវិញពីការធ្លាក់ចុះសេដ្ឋកិច្ចអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។
ការធ្លាក់ចុះនេះបានកើតចេញពីការបញ្ចប់គម្រោងតំណាងផលប្រយោជន៍ប្រជាជន ក្រោមការដឹកនាំរបស់អតីតរដ្ឋាភិបាល លោកស្រី យីងឡាក់ ស៊ីណាវ៉ាត្រា។ រដ្ឋប្រហារកាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៤ បានបញ្ចប់ការគ្រប់គ្រងជិតបីឆ្នាំរបស់លោកស្រី និងបានបញ្ចប់កម្មវិធីផ្សេងៗដែលកើតចេញពីផែនការសន្យាទិញស្រូវអង្ករ។
នៅក្រោមគម្រោងនេះ កសិករបានទទួលតម្លៃក្នុងអត្រា៥០ភាគរយលើតម្លៃទីផ្សារពិភពលោក មុនពេលដែលកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនេះបានដួលរលំ ដែលធ្វើឱ្យប្រជាជនថៃត្រូវបង់ពន្ធច្រើនជាង ១៤ពាន់លានដុល្លារ និងធ្វើឲ្យកសិករនៅទូទាំងតំបន់បានធ្លាក់ខ្លួនជំពាក់បំណុលគេយ៉ាងច្រើន។
ខណៈពេលដែលពេលវេលាល្អនៅតែមាននៅឡើយ មូលនិធិជាច្រើនបានជំរុញឱ្យមានការរីកចម្រើនក្នុងការវិនិយោគលើការលក់រាយនិងពាណិជ្ជកម្ម ក៏ដូចជាការចំណាយ។ ហាងលក់ទំនិញធំៗ បានផុសឡើងនៅក្នុងទីប្រជុំជនដូចជានៅខេត្ត Ubon Ratchathani និងក្រុង Udon Thani។
ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ក្រុមអ្នកលក់ទំនិញក្នុងកម្រិតតូចតាចបានរាយការណ៍ថា ការលក់ដូរមិនសូវគាប់ប្រសើរ ហើយធនាគារកណ្តាលថៃបានព្រមានពីការកើនឡើងនៃការជំពាក់បំណុលធនាគារក្នុងចំណោមកសិករជាច្រើន ស្របពេលដែលតម្លៃអង្ករធ្លាក់ចុះទាបបំផុត ក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
វិស័យកសិកម្មរួមចំណែក២០ភាគរយនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់តំបន់នេះ បន្ទាប់មកគឺវិស័យពាណិជ្ជកម្ម។ ប្រាក់ចំណូលប្រចាំគ្រួសារនៅភាគឦសាន មានកម្រិតទាបបំផុតនៅក្នុងប្រទេសថៃ គឺមានជិតស្មើ៥៥០ដុល្លារក្នុងមួយខែ។ ចំនួននេះទាបខ្លាំងណាស់បើប្រៀបធៀបជាមួយតំបន់ទីក្រុងបាងកក ដែលគ្រួសារនីមួយៗ យ៉ាងហោចណាស់ក៏រកបាន១២០០ដុល្លារដែរក្នុងមួយខែ។
ប៉ុន្តែលោក Adhikar Rungcharoen ប្រធានសភាពាណិជ្ជកម្មក្នុងខេត្ត Amnat Charoen ដែលជាប់ព្រំដែនឡាវ បាននិយាយថា សេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់កំពុងចាប់ផ្តើមកើនឡើង បើទោះបីជានៅតែមានកម្រិតទាបជាងកាលពីពីរឆ្នាំមុនក៏ដោយ។
Athikarn និយាយថា គោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលគាំទ្រនិងបង្កើនពាណិជ្ជកម្មឆ្លងដែនជាមួយប្រទេសឡាវ កំពុងជួយឲ្យសេដ្ឋកិច្ចមានសន្ទុះឡើងវិញ។ លោកបានបន្ថែមថា ថ្វីបើសេដ្ឋកិច្ចសកលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកក៏ដោយ ក៏ទស្សនវិស័យនៅតាមខេត្ត មានលក្ខណៈល្អដដែល។
ការចំណាយលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ក៏ត្រូវបានកំណត់ឱ្យមានជំនួយក្នុងតំបន់នេះដែរ។ លោក Athikarn បាននិយាយថា គម្រោងឱ្យប្រសើរឡើងផ្លូវយន្តហោះ Royal Thai Airforce ដែលនៅចម្ងាយតិចជាង៣០គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុង Amnat Charoen ដើម្បីភ្ជាប់ជើងហោះហើរទៅព្រលានយន្តហោះក្នុងតំបន់ ក៏ទទួលបានយល់ស្របផងដែរ។
ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរយៈពេលវែង នឹងផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់តំបន់នេះ រួមបញ្ចូលទាំងផ្លូវដែកចិន-ថៃចម្ងាយ៨៧០ គីឡូម៉ែត ដែលចំណាយប្រាក់អស់១០ពាន់លានដុល្លារ ភ្ជាប់ពីខេត្ត Nong Khai ជាប់ព្រំដែនឡាវទៅដល់ទីក្រុងបាងកក។ អ្វីដែលនឹងកើតឡើងឆាប់ៗនេះ គឺផ្លូវដែក ជប៉ុន-ថៃ ភ្ជាប់ពីខេត្ត Tak ជាប់ព្រំដែនមីយ៉ាន់ម៉ា ទៅខេត្ត Mukdahan ជាប់ព្រំដែនជាមួយឡាវ។
លោក Titipol Phakdeewanich អ្នកជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយនៃសាកលវិទ្យាល័យ Ubon Ratchathani និយាយថា ទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មឆ្លងកាត់ព្រំដែន បានជួយបន្ធូរបន្ថយការធ្លាក់ចុះនៃសេដ្ឋកិច្ច។
«ឥឡូវនេះ ក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មជាច្រើនបានងាកទៅរកអតិថិជនពីប្រទេសឡាវ។ ប្រសិនបើអ្នកចូលទៅកាន់ផ្សារទំនើបផ្សេងៗ ពួកគេមានស្លាកសម្គាល់ជាភាសាឡាវ ហើយនៅពេលដែលទីផ្សារមានទំនាក់ទំនងគ្នា វានឹងជួយផ្តល់នូវការគាំទ្រដល់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់ក្នុងកម្រិតណាមួយ។ ដូច្នេះសេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុកនៅក្នុងតំបន់នោះ ខ្ញុំមិនគិតថា វាពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើទីផ្សារពិភពលោកនោះទេ»។
មេដឹកនាំសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលយោធា គឺលោកឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី Somkid Jatusripitak បានប្រកាសអំពីការចំណាយលើសពី៩៧០លានដុល្លារ ក្នុងគម្រោងផ្សេងៗដែលផ្តោតគោលដៅលើភូមិចំនួន៧០.០០០ នៅទូទាំងប្រទេស។
ក្រុមអ្នកវិភាគបាននិយាយថា គម្រោងនេះ ឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញពីគំនិតផ្តួចផ្តើមស្រដៀងគ្នាទៅនឹងរដ្ឋាភិបាលមុន ដែលគេហៅថា «មូលនិធិភូមិ» ដើម្បីបង្កើនការទិញដូរនៅតំបន់ជនបទ។
សហព័ន្ធឧស្សាហកម្មថៃដែលបានស្វាគមន៍កម្មវិធីនេះ និយាយថា ត្រូវការមានវិធានការជាច្រើនទៀតដើម្បីធានាបាននូវនិរន្តរភាព។
សហព័ន្ធនេះបានព្រមានថា វិស័យនៅជនបទនៅតែងាយរងគ្រោះដោយការធ្លាក់ចុះតម្លៃទំនិញទិញដូរ ដែលអាចប៉ះពាល់ប្រជាជន៣០លាននាក់នៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម ដែលមានស្ទើរតែពាក់កណ្តាលនៃចំនួនប្រជាជនសរុប៕
ប្រែសម្រួលដោយ ឆាយ គីមហ៊ង
សូមចុចទៅប្រភពដើម VOA ត្រង់នេះ
ការធ្លាក់ចុះនេះបានកើតចេញពីការបញ្ចប់គម្រោងតំណាងផលប្រយោជន៍ប្រជាជន ក្រោមការដឹកនាំរបស់អតីតរដ្ឋាភិបាល លោកស្រី យីងឡាក់ ស៊ីណាវ៉ាត្រា។ រដ្ឋប្រហារកាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៤ បានបញ្ចប់ការគ្រប់គ្រងជិតបីឆ្នាំរបស់លោកស្រី និងបានបញ្ចប់កម្មវិធីផ្សេងៗដែលកើតចេញពីផែនការសន្យាទិញស្រូវអង្ករ។
នៅក្រោមគម្រោងនេះ កសិករបានទទួលតម្លៃក្នុងអត្រា៥០ភាគរយលើតម្លៃទីផ្សារពិភពលោក មុនពេលដែលកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនេះបានដួលរលំ ដែលធ្វើឱ្យប្រជាជនថៃត្រូវបង់ពន្ធច្រើនជាង ១៤ពាន់លានដុល្លារ និងធ្វើឲ្យកសិករនៅទូទាំងតំបន់បានធ្លាក់ខ្លួនជំពាក់បំណុលគេយ៉ាងច្រើន។
ខណៈពេលដែលពេលវេលាល្អនៅតែមាននៅឡើយ មូលនិធិជាច្រើនបានជំរុញឱ្យមានការរីកចម្រើនក្នុងការវិនិយោគលើការលក់រាយនិងពាណិជ្ជកម្ម ក៏ដូចជាការចំណាយ។ ហាងលក់ទំនិញធំៗ បានផុសឡើងនៅក្នុងទីប្រជុំជនដូចជានៅខេត្ត Ubon Ratchathani និងក្រុង Udon Thani។
ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ក្រុមអ្នកលក់ទំនិញក្នុងកម្រិតតូចតាចបានរាយការណ៍ថា ការលក់ដូរមិនសូវគាប់ប្រសើរ ហើយធនាគារកណ្តាលថៃបានព្រមានពីការកើនឡើងនៃការជំពាក់បំណុលធនាគារក្នុងចំណោមកសិករជាច្រើន ស្របពេលដែលតម្លៃអង្ករធ្លាក់ចុះទាបបំផុត ក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
វិស័យកសិកម្មរួមចំណែក២០ភាគរយនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់តំបន់នេះ បន្ទាប់មកគឺវិស័យពាណិជ្ជកម្ម។ ប្រាក់ចំណូលប្រចាំគ្រួសារនៅភាគឦសាន មានកម្រិតទាបបំផុតនៅក្នុងប្រទេសថៃ គឺមានជិតស្មើ៥៥០ដុល្លារក្នុងមួយខែ។ ចំនួននេះទាបខ្លាំងណាស់បើប្រៀបធៀបជាមួយតំបន់ទីក្រុងបាងកក ដែលគ្រួសារនីមួយៗ យ៉ាងហោចណាស់ក៏រកបាន១២០០ដុល្លារដែរក្នុងមួយខែ។
ប៉ុន្តែលោក Adhikar Rungcharoen ប្រធានសភាពាណិជ្ជកម្មក្នុងខេត្ត Amnat Charoen ដែលជាប់ព្រំដែនឡាវ បាននិយាយថា សេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់កំពុងចាប់ផ្តើមកើនឡើង បើទោះបីជានៅតែមានកម្រិតទាបជាងកាលពីពីរឆ្នាំមុនក៏ដោយ។
Athikarn និយាយថា គោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលគាំទ្រនិងបង្កើនពាណិជ្ជកម្មឆ្លងដែនជាមួយប្រទេសឡាវ កំពុងជួយឲ្យសេដ្ឋកិច្ចមានសន្ទុះឡើងវិញ។ លោកបានបន្ថែមថា ថ្វីបើសេដ្ឋកិច្ចសកលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកក៏ដោយ ក៏ទស្សនវិស័យនៅតាមខេត្ត មានលក្ខណៈល្អដដែល។
ការចំណាយលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ក៏ត្រូវបានកំណត់ឱ្យមានជំនួយក្នុងតំបន់នេះដែរ។ លោក Athikarn បាននិយាយថា គម្រោងឱ្យប្រសើរឡើងផ្លូវយន្តហោះ Royal Thai Airforce ដែលនៅចម្ងាយតិចជាង៣០គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុង Amnat Charoen ដើម្បីភ្ជាប់ជើងហោះហើរទៅព្រលានយន្តហោះក្នុងតំបន់ ក៏ទទួលបានយល់ស្របផងដែរ។
ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរយៈពេលវែង នឹងផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់តំបន់នេះ រួមបញ្ចូលទាំងផ្លូវដែកចិន-ថៃចម្ងាយ៨៧០ គីឡូម៉ែត ដែលចំណាយប្រាក់អស់១០ពាន់លានដុល្លារ ភ្ជាប់ពីខេត្ត Nong Khai ជាប់ព្រំដែនឡាវទៅដល់ទីក្រុងបាងកក។ អ្វីដែលនឹងកើតឡើងឆាប់ៗនេះ គឺផ្លូវដែក ជប៉ុន-ថៃ ភ្ជាប់ពីខេត្ត Tak ជាប់ព្រំដែនមីយ៉ាន់ម៉ា ទៅខេត្ត Mukdahan ជាប់ព្រំដែនជាមួយឡាវ។
លោក Titipol Phakdeewanich អ្នកជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រនយោបាយនៃសាកលវិទ្យាល័យ Ubon Ratchathani និយាយថា ទំនាក់ទំនងពាណិជ្ជកម្មឆ្លងកាត់ព្រំដែន បានជួយបន្ធូរបន្ថយការធ្លាក់ចុះនៃសេដ្ឋកិច្ច។
«ឥឡូវនេះ ក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មជាច្រើនបានងាកទៅរកអតិថិជនពីប្រទេសឡាវ។ ប្រសិនបើអ្នកចូលទៅកាន់ផ្សារទំនើបផ្សេងៗ ពួកគេមានស្លាកសម្គាល់ជាភាសាឡាវ ហើយនៅពេលដែលទីផ្សារមានទំនាក់ទំនងគ្នា វានឹងជួយផ្តល់នូវការគាំទ្រដល់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងតំបន់ក្នុងកម្រិតណាមួយ។ ដូច្នេះសេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុកនៅក្នុងតំបន់នោះ ខ្ញុំមិនគិតថា វាពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើទីផ្សារពិភពលោកនោះទេ»។
មេដឹកនាំសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលយោធា គឺលោកឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី Somkid Jatusripitak បានប្រកាសអំពីការចំណាយលើសពី៩៧០លានដុល្លារ ក្នុងគម្រោងផ្សេងៗដែលផ្តោតគោលដៅលើភូមិចំនួន៧០.០០០ នៅទូទាំងប្រទេស។
ក្រុមអ្នកវិភាគបាននិយាយថា គម្រោងនេះ ឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញពីគំនិតផ្តួចផ្តើមស្រដៀងគ្នាទៅនឹងរដ្ឋាភិបាលមុន ដែលគេហៅថា «មូលនិធិភូមិ» ដើម្បីបង្កើនការទិញដូរនៅតំបន់ជនបទ។
សហព័ន្ធឧស្សាហកម្មថៃដែលបានស្វាគមន៍កម្មវិធីនេះ និយាយថា ត្រូវការមានវិធានការជាច្រើនទៀតដើម្បីធានាបាននូវនិរន្តរភាព។
សហព័ន្ធនេះបានព្រមានថា វិស័យនៅជនបទនៅតែងាយរងគ្រោះដោយការធ្លាក់ចុះតម្លៃទំនិញទិញដូរ ដែលអាចប៉ះពាល់ប្រជាជន៣០លាននាក់នៅក្នុងវិស័យកសិកម្ម ដែលមានស្ទើរតែពាក់កណ្តាលនៃចំនួនប្រជាជនសរុប៕
ប្រែសម្រួលដោយ ឆាយ គីមហ៊ង
សូមចុចទៅប្រភពដើម VOA ត្រង់នេះ
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey.com
